سوره الأنفال

سوره الأعراف	سوره الأنفال	سوره التوبة
شماره کتابت : ٨ جزء : نزول ترتيب نزول : ٨٨ محل نزول : مدينه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٧٥ تعداد کلمات : ١٤٣٠ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آخَرِين آل آمَنُوا آمَنْتُم آوَوْا آيَاتُنَا آيَاتُه أَجْر أَخَاف أَخَذْتُم أَخْرَجَک أَدْبَارَهُم أَرَاکَهُم أَرَى أَسَاطِير أَسْرَى أَسْفَل أَسْمَعَهُم أَصْلِحُوا أَطِيعُوا أَعِدّوا أَعْمَالَهُم أَعْيُنِهِم أَعْيُنِکُم أَغْرَقْنَا أَلّف أَلّفْت أَلْف أَلْفا أَلْفَيْن أَمَانَاتِکُم أَمَنَة أَمْرا أَمْوَالَهُم أَمْوَالُکُم أَنّمَا أَنّه أَنّهَا أَنْت أَنْزَلْنَا أَنْعَمَهَا أَنْفَقْت أَنْفُسِهِم أَوْلاَدُکُم أَوْلَى أَوْلِيَاء أَوْلِيَاءَه أَوْلِيَاؤُه أَيّدَک أَيّدَکُم أَيْدِيکُم أَکْثَرَهُم أُخِذ أُولُوا إِحْدَى إِلَيْهِم إِلَيْکُم إِمّا إِنّه إِنّهُم إِنّي إِيمَانا ائْتِنَا ابْن اتّبَعَک اتّقُوا اذْکُرُوا اسْتَجِيبُوا اسْتَطَعْتُم اسْتَنْصَرُوکُم اصْبِرُوا اضْرِبُوا اعْلَمُوا الدّنْيَا الدّوَاب الدّين الرّسُول الرّعْب الرّکْب السّبِيل السّمَاء السّمِيع الشّوْکَة الشّيْطَان الصّابِرِين الصّدُور الصّلاَة الصّم الطّائِفَتَيْن الطّيّب الطّيّبَات اللّه اللّهُم النّار النّاس النّبِي النّصِير النّصْر النّعَاس الْآخِرَة الْآن الْأَدْبَار الْأَرْحَام الْأَرْض الْأَسْرَى الْأَعْنَاق الْأَقْدَام الْأَمْر الْأَنْفَال الْأَوّلِين الْأُمُور الْبَاطِل الْبَيْت الْبُکْم الْتَقَى الْتَقَيْتُم الْجَمْعَان الْحَرَام الْحَرِيق الْحَرْب الْحَق الْخَائِنِين الْخَاسِرُون الْخَبِيث الْخَيْل الْعَذَاب الْعَظِيم الْعَلِيم الْعِقَاب الْفَتْح الْفَضْل الْفُرْقَان الْفِئَتَان الْقُرْبَى الْقُصْوَى الْقِتَال الْمَاکِرِين الْمَرْء الْمَسَاکِين الْمَسْجِد الْمَصِير الْمَلاَئِکَة الْمَوْت الْمَوْلَى الْمُؤْمِنُون الْمُؤْمِنِين الْمُتّقُون الْمُجْرِمُون الْمُنَافِقُون الْمِيعَاد الْيَتَامَى الْيَوْم الْکَافِرِين انْتَهَوْا بَاء بَرِيء بَصِير بَطَرا بَعْض بَعْضَه بَعْضُهُم بَلاَء بَنَان بَيّنَة بَيْتِک بَيْنَهُم بَيْنَکُم بَيْنِکُم بُشْرَى بِآيَات بِأَلْف بِأَمْوَالِهِم بِأَن بِأَنّهُم بِأَنْفُسِهِم بِإِذْن بِئْس بِاللّه بِالْحَق بِالْعُدْوَة بِالْمُؤْمِنِين بِبَعْض بِذَات بِذُنُوبِهِم بِظَلاّم بِعَذَاب بِغَضَب بِنَصْرِه بِک بِکَلِمَاتِه بِکُل تَبَيّن تَتّقُوا تَثْقَفَنّهُم تَخَافَن تَخَافُون تَخُونُوا تَذْهَب تَرَاءَت تَرَوْن تَرَى تَسْتَغِيثُون تَسْتَفْتِحُوا تَسْمَعُون تَشْکُرُون تَصْدِيَة تَعُودُوا تَعْلَمُون تَعْلَمُونَهُم تَعْمَلُون تَفْعَلُوه تَقْتُلُوهُم تَنَازَعُوا تَنْتَهُوا تَوَاعَدْتُم تَوَدّون تَوَلّوْا تَوَکّل تَکُن تَکُون تَکُونُوا تَکْفُرُون تُتْلَى تُحْشَرُون تُرِيدُون تُرْجَع تُرْهِبُون تُصِيبَن تُظْلَمُون تُغْنِي تُفْلِحُون تُلِيَت تُنْفِقُوا تُوَلّوهُم جَاءَکُم جَار جَاهَدُوا جَعَلَه جَمِيعا جَنَحُوا جَهَنّم حَرّض حَسَنا حَسْبَک حَسْبُک حَسْرَة حَقّا حَلاَلا حَي حَکِيم حِجَارَة خَاصّة خَانُوا خَرَجُوا خَفّف خَلْفَهُم خَيْر خَيْرا خُمُسَه خِيَانَة خِيَانَتَک دَابِر دَرَجَات دَعَاکُم دُبُرَه دُونِهِم دِينُهُم دِيَارِهِم ذَات ذُو ذُوقُوا ذُکِر ذٰلِکُم رَبّهِم رَبّک رَحِيم رَزَقَکُم رَزَقْنَاهُم رَسُولَه رَمَى رَمَيْت رِئَاء رِبَاط رِجْز رِزْق رِيحُکُم زَادَتْهُم زَحْفا زَيّن سَأُلْقِي سَبَق سَبَقُوا سَبِيل سَلَف سَلّم سَمِعْنَا سَمِيع سَوَاء سَيّئَاتِکُم سُنّة شَاقّوا شَدِيد شَرّ شَيْء شَيْئا صَابِرَة صَابِرُون صَلاَتُهُم ضَعْفا طَيّبا ظَالِمِين ظَلَمُوا عَاهَدْت عَبْدِنَا عَدُوّ عَدُوّکُم عَذَاب عَرَض عَزِيز عَظِيم عَقِبَيْه عَلِم عَلِيم عَنْه عَنْکُم عَهْدَهُم عِشْرُون عِنْدَه عِنْدِک غَالِب غَرّ غَفُور غَنِمْتُم فَآوَاکُم فَأَخَذَهُم فَأَمْطِر فَأَمْکَن فَأَن فَأَهْلَکْنَاهُم فَإِمّا فَاتّقُوا فَاثْبُتُوا فَاجْنَح فَاسْتَجَاب فَاضْرِبُوا فَاعْلَمُوا فَانْبِذ فَتَفْشَلُوا فَثَبّتُوا فَذُوقُوا فَذُوقُوه فَرِيقا فَسَاد فَسَيُنْفِقُونَهَا فَشَرّد فَعَلَيْکُم فَلَم فَهُم فَهُو فَوْق فَيَجْعَلَه فَيَرْکُمَه فَکُلُوا فُرْقَانا فِئَة فِئَتُکُم فِتْنَة فِرْعَوْن فِيهِم فِيکُم قَاتِلُوهُم قَال قَالُوا قَبْلِهِم قَتَلَهُم قَدِير قَدّمَت قَلِيل قَلِيلا قَلْبِه قَوِي قَوْم قُل قُلُوب قُلُوبُهُم قُلُوبُکُم قُلُوبِهِم قُلُوبِکُم قُوّة لاَخْتَلَفْتُم لَأَسْمَعَهُم لَتَنَازَعْتُم لَتَوَلّوْا لَسَمِيع لَعَلّهُم لَعَلّکُم لَفَشِلْتُم لَقُلْنَا لَقِيتُم لَمَسّکُم لَکَارِهُون لِتَطْمَئِن لِذِي لِقِتَال لِلرّسُول لِلسّلْم لِلّذِين لِلّه لِلْعَبِيد لِلْکَافِرِين لِنَبِي لِيَرْبِط لِيَصُدّوا لِيَقْضِي لِيَمِيز لِيَهْلِک لِيُبْلِي لِيُثْبِتُوک لِيُحِق لِيُطَهّرَکُم لِيُعَذّبَهُم مَأْوَاه مَاء مَرَض مَرّة مَضَت مَعَکُم مَغْفِرَة مَفْعُولا مَنَامِک مَوْلاَکُم مُؤْمِنِين مُتَحَرّفا مُتَحَيّزا مُحِيط مُرْدِفِين مُسْتَضْعَفُون مُعَذّبَهُم مُعْرِضُون مُغَيّرا مُمِدّکُم مُوهِن مُکَاء مِائَة مِائَتَيْن مِثْل مِيثَاق نَشَاء نَصَرُوا نَعُد نَکَص نِعْم نِعْمَة هَاجَرُوا هَلَک هٰؤُلاَء وَجِلَت وَلاَيَتِهِم وُجُوهَهُم يَتَخَطّفَکُم يَتَوَفّى يَتَوَکّل يَتَوَکّلُون يَتّقُون يَجْعَل يَحُول يَحْسَبَن يَحْيَى يَخْدَعُوک يَذّکّرُون يَسْأَلُونَک يَسْتَغْفِرُون يَسْمَعُون يَصُدّون يَضْرِبُون يَعُودُوا يَعِدُکُم يَعْقِلُون يَعْلَم يَعْلَمُهُم يَعْلَمُون يَعْمَلُون يَغْفِر يَغْلِبُوا يَفْقَهُون يَقُول يَقْتُلُوک يَقْطَع يَمْکُر يَمْکُرُون يَنْتَهُوا يَنْظُرُون يَنْقُضُون يَوْم يَوْمَئِذ يَک يَکُن يَکُون يُؤْتِکُم يُؤْمِنُون يُبْطِل يُثَبّت يُثْخِن يُجَادِلُونَک يُحِب يُحِق يُحْشَرُون يُحْيِيکُم يُخْرِجُوک يُذْهِب يُرِيد يُرِيدُوا يُرِيکَهُم يُرِيکُمُوهُم يُسَاقُون يُشَاقِق يُعَذّبَهُم يُعْجِزُون يُغَشّيکُم يُغَيّرُوا يُغْفَر يُغْلَبُون يُقَلّلُکُم يُقِيمُون يُنَزّل يُنْفِقُون يُهَاجِرُوا يُوحِي يُوَف يُوَلّهِم يُکَفّر کَأَنّمَا کَالّذِين کَبِير کَثُرَت کَثِيرا کَدَأْب کَذّبُوا کَرِه کَرِيم کَفَرُوا کَمَا کَيْد کُلّه کِتَاب

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩ ٣٠ ٣١ ٣٢ ٣٣ ٣٤ ٣٥ ٣٦ ٣٧ ٣٨ ٣٩ ٤٠ ٤١ ٤٢ ٤٣ ٤٤ ٤٥ ٤٦ ٤٧ ٤٨ ٤٩ ٥٠ ٥١ ٥٢ ٥٣ ٥٤ ٥٥ ٥٦ ٥٧ ٥٨ ٥٩ ٦٠ ٦١ ٦٢ ٦٣ ٦٤ ٦٥ ٦٦ ٦٧ ٦٨ ٦٩ ٧٠ ٧١ ٧٢ ٧٣ ٧٤ ٧٥

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ يَسـَٔلونَكَ عَنِ الأَنفالِ قُلِ الأَنفالُ لِلَّهِ وَ الرَّسولِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَصلِحوا ذاتَ بَينِكُم وَ أَطيعُوا اللَّهَ وَ رَسولَهُ إِن كُنتُم مُؤمِنينَ (١)

(ای پیامبر!) تو را از انفال [:اموال همگانی افزون بر کوشش‌هاشان] می‌پرسند. بگو: «این اموال اختصاص به خدا و فرستاده‌(ی او) دارد. پس از خدا پروا بدارید و میان یکدیگر سازش دهید و اگر ایمان داشته‌اید از خدا و پیامبرش اطاعت کنید.»

إِنَّمَا المُؤمِنونَ الَّذينَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَت قُلوبُهُم وَ إِذا تُلِيَت عَلَيهِم إيٰتُهُ زادَتهُم إيمٰنًا وَ عَلىٰ رَبِّهِم يَتَوَكَّلونَ (٢)

مؤمنان، تنها همان کسانی‌اند که هنگامی که خدا یاد شود دل‌هایشان (از عظمتش) بهراسد و چون آیات او بر آنان خوانده شود بر ایمانشان بیفزاید، و بر پروردگارشان توکل می‌کنند.

الَّذينَ يُقيمونَ الصَّلوٰةَ وَ مِمّا رَزَقنٰهُم يُنفِقونَ (٣)

کسانی که نماز را بر پا می‌دارند و از آنچه به ایشان روزی داده‌ایم انفاق می‌کنند.

أُولٰئِكَ هُمُ المُؤمِنونَ حَقًّا لَهُم دَرَجٰتٌ عِندَ رَبِّهِم وَ مَغفِرَةٌ وَ رِزقٌ كَريمٌ (٤)

برایشان نزد پروردگارشان درجات و پوشش و روزی‌ای گرامی و پرکرامت است.

كَما أَخرَجَكَ رَبُّكَ مِن بَيتِكَ بِالحَقِّ وَ إِنَّ فَريقًا مِنَ المُؤمِنينَ لَكٰرِهونَ (٥)

همان‌گونه که پروردگارت تو را از خانه‌ات بحق بیرون آورد و (حال آنکه) دسته‌ای از مؤمنان بی‌گمان ناخوشایندشان است.

يُجٰدِلونَكَ فِى الحَقِّ بَعدَما تَبَيَّنَ كَأَنَّما يُساقونَ إِلَى المَوتِ وَ هُم يَنظُرونَ (٦)

با تو درباره‌ی حق - بعد از آنکه روشن گردید - مجادله می‌کنند؛ گویی بی‌چون به سوی مرگ رانده می‌شوند، در حالی که آنان (با چشمان باز) می‌نگرند.

وَ إِذ يَعِدُكُمُ اللَّهُ إِحدَى الطّائِفَتَينِ أَنَّها لَكُم وَ تَوَدّونَ أَنَّ غَيرَ ذاتِ الشَّوكَةِ تَكونُ لَكُم وَ يُريدُ اللَّهُ أَن يُحِقَّ الحَقَّ بِكَلِمٰتِهِ وَ يَقطَعَ دابِرَ الكٰفِرينَ (٧)

و چون خدا یکی از دو دسته(ی کاروان تجارتی قریش یا سپاه ابوسفیان) را به شما وعده داد که بی‌گمان از آنِ شما باشند و شما دوست داشتید که دسته‌ی بی‌سازوبرگ برای شما باشد حال آنکه خدا می‌خواهد حق [:اسلام] را با کلمات خود ثابت و کافران را ریشه‌کن کند،

لِيُحِقَّ الحَقَّ وَ يُبطِلَ البٰطِلَ وَ لَو كَرِهَ المُجرِمونَ (٨)

تا حق را ثابت و باطل را نابود گرداند؛ هر چند بزهکاران را هرگز خوش نیاید.

إِذ تَستَغيثونَ رَبَّكُم فَاستَجابَ لَكُم أَنّى مُمِدُّكُم بِأَلفٍ مِنَ المَلٰئِكَةِ مُردِفينَ (٩)

چون پروردگارتان را با ناله به پناه جستید، پس دعای شما را برایتان اجابت کرد که: «من همانا شما را با هزار فرشته‌ی جلودار، صف‌اندر‌صف یاری خواهم کرد.»

وَ ما جَعَلَهُ اللَّهُ إِلّا بُشرىٰ وَ لِتَطمَئِنَّ بِهِ قُلوبُكُم وَ مَا النَّصرُ إِلّا مِن عِندِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزيزٌ حَكيمٌ (١٠)

و خدا این (وعده) را جز نویدی (برای شما) قرار نداد و برای آنکه دل‌هایتان بدان آرامش یابد. و پیروزی جز از نزد خدا نیست. خدا همواره کانون عزت و حکمت است.

إِذ يُغَشّيكُمُ النُّعاسَ أَمَنَةً مِنهُ وَ يُنَزِّلُ عَلَيكُم مِنَ السَّماءِ ماءً لِيُطَهِّرَكُم بِهِ وَ يُذهِبَ عَنكُم رِجزَ الشَّيطٰنِ وَ لِيَربِطَ عَلىٰ قُلوبِكُم وَ يُثَبِّتَ بِهِ الأَقدامَ (١١)

چون (خدا) خواب سبک آرامش‌بخش را، از سوی خود بر (سراسر وجود)تان فراگیر می‌کند و از آسمان بارانی بر شما فرو می‌ریزد، تا شما را با آن پاک گرداند و وسوسه‌ی شیطان را از شما بزداید و دل‌هایتان را محکم سازد و گام‌ها(یتان) را بدان استوار دارد.

إِذ يوحى رَبُّكَ إِلَى المَلٰئِكَةِ أَنّى مَعَكُم فَثَبِّتُوا الَّذينَ إمَنوا سَأُلقى فى قُلوبِ الَّذينَ كَفَرُوا الرُّعبَ فَاضرِبوا فَوقَ الأَعناقِ وَ اضرِبوا مِنهُم كُلَّ بَنانٍ (١٢)

چون پروردگارت به فرشتگان وحی می‌کند (که): «من بی‌گمان با شمایم، پس کسانی را که ایمان آورده‌اند ثابت (قدم) بدارید. به زودی در دل کافران وحشت می‌افکنم، پس بالای گردن‌ها [:سرها]ی‌شان را بزنید و همه‌ی انگشتانشان را قلم کنید.»

ذٰلِكَ بِأَنَّهُم شاقُّوا اللَّهَ وَ رَسولَهُ وَ مَن يُشاقِقِ اللَّهَ وَ رَسولَهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَديدُ العِقابِ (١٣)

این (کیفر) بدین سبب است که آنان بی‌چون با خدا و پیامبرش به جدایی و سرپیچی برخاستند و هر کس با خدا و پیامبرش به جدایی (و دوگانگی) برخیزد، خدا بی‌گمان سخت‌کیفر است.

ذٰلِكُم فَذوقوهُ وَ أَنَّ لِلكٰفِرينَ عَذابَ النّارِ (١٤)

این (عذاب دنیای شماست)؛ پس آن را بچشید و (بدانید) برای کافران بی‌چون عذابِ آتش است.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا إِذا لَقيتُمُ الَّذينَ كَفَروا زَحفًا فَلا تُوَلّوهُمُ الأَدبارَ (١٥)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! هر گاه با کافران روبه‌رو شدید، پشت‌ها(تان) را به آنان مکنید.

وَ مَن يُوَلِّهِم يَومَئِذٍ دُبُرَهُ إِلّا مُتَحَرِّفًا لِقِتالٍ أَو مُتَحَيِّزًا إِلىٰ فِئَةٍ فَقَد باءَ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَ مَأوىٰهُ جَهَنَّمُ وَ بِئسَ المَصيرُ (١٦)

و هر کس در آن هنگام (و هنگامه) به آنان پشت کند - مگر آنکه (هدفش) کناره‌گیری برای جنگی یا پیوستن به جمعی (دیگر از همرزمانش) باشد - همواره به خشم خدا برگشته (و گرفتار شده) و چه بد سرانجامی است.

فَلَم تَقتُلوهُم وَ لٰكِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُم وَ ما رَمَيتَ إِذ رَمَيتَ وَ لٰكِنَّ اللَّهَ رَمىٰ وَ لِيُبلِىَ المُؤمِنينَ مِنهُ بَلاءً حَسَنًا إِنَّ اللَّهَ سَميعٌ عَليمٌ (١٧)

پس شما آنان را نکشتید، ولی خدا آنان را کشت و چون (ریگ به طرف آنان) افکندی، تو (خود) نیفکندی، بلکه خدا افکند (تا کافران را مغلوب کند) و تا بدین وسیله مؤمنان را از آن (کشتار) با آزمایشی نیکو بیازماید. به‌راستی خدا بسیار شنوای بس داناست.

ذٰلِكُم وَ أَنَّ اللَّهَ موهِنُ كَيدِ الكٰفِرينَ (١٨)

(ماجرایتان) این (بزرگْ‌جریان) بود و (بدانید که) خدا بی‌گمان سست‌کننده‌ی نیرنگ کافران است.

إِن تَستَفتِحوا فَقَد جاءَكُمُ الفَتحُ وَ إِن تَنتَهوا فَهُوَ خَيرٌ لَكُم وَ إِن تَعودوا نَعُد وَ لَن تُغنِىَ عَنكُم فِئَتُكُم شَيـًٔا وَ لَو كَثُرَت وَ أَنَّ اللَّهَ مَعَ المُؤمِنينَ (١٩)

اگر (شما) پیروزی را می‌طلبید، اینک پیروزی به سراغتان آمد و اگر باز ایستید، آن برایتان بهتر است و اگر (به جنگ) برگردید ما هم بر (علیه شما) می‌گردیم و (بدانید که) گروه شما هر چند زیاد باشد، هرگز از شما چیزی را دفع نتوانند کرد. و بی‌گمان خدا با مؤمنان است.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا أَطيعُوا اللَّهَ وَ رَسولَهُ وَ لا تَوَلَّوا عَنهُ وَ أَنتُم تَسمَعونَ (٢٠)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! خدا و فرستاده‌‌اش را فرمان برید و از وی روی بر متابید، حال آنکه (سخنان او را) می‌شنوید.

وَ لا تَكونوا كَالَّذينَ قالوا سَمِعنا وَ هُم لا يَسمَعونَ (٢١)

و مانند کسانی مباشید که گفتند: «شنیدیم.‌» حال آنکه نمی‌شنوند.

إِنَّ شَرَّ الدَّوابِّ عِندَ اللَّهِ الصُّمُّ البُكمُ الَّذينَ لا يَعقِلونَ (٢٢)

بی‌چون بدترین جنبندگان نزد خدا کرها و گُنگ‌هایی‌اند که خردورزی نمی‌کنند.

وَ لَو عَلِمَ اللَّهُ فيهِم خَيرًا لَأَسمَعَهُم وَ لَو أَسمَعَهُم لَتَوَلَّوا وَ هُم مُعرِضونَ (٢٣)

و اگر خدا در آنان خیری می‌دانست بی‌گمان (حق را) به آنان می‌شنوانید، و اگر به آنان می‌شنوانید، همانا (باز) در حال اعراض، روی بر می‌تافتند.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنُوا استَجيبوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسولِ إِذا دَعاكُم لِما يُحييكُم وَ اعلَموا أَنَّ اللَّهَ يَحولُ بَينَ المَرءِ وَ قَلبِهِ وَ أَنَّهُ إِلَيهِ تُحشَرونَ (٢٤)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! چون خدا و پیامبر(ش) شما را برای چیزی فراخواند که به شما حیات می‌بخشد، آنان را اجابت کنید و بدانید که خدا بی‌گمان بین انسان و دلش حایل می‌گردد. و بی‌چون تنها سوی او محشور خواهید شد.

وَ اتَّقوا فِتنَةً لا تُصيبَنَّ الَّذينَ ظَلَموا مِنكُم خاصَّةً وَ اعلَموا أَنَّ اللَّهَ شَديدُ العِقابِ (٢٥)

و از فتنه‌ای که بی‌امان تنها به ستمکارانتان نمی‌رسد، بپرهیزید و بدانید که خدا سخت‌کیفر است.

وَ اذكُروا إِذ أَنتُم قَليلٌ مُستَضعَفونَ فِى الأَرضِ تَخافونَ أَن يَتَخَطَّفَكُمُ النّاسُ فَـٔاوىٰكُم وَ أَيَّدَكُم بِنَصرِهِ وَ رَزَقَكُم مِنَ الطَّيِّبٰتِ لَعَلَّكُم تَشكُرونَ (٢٦)

و به یاد آورید چون شما در زمین، گروهی اندک و مستضعف بودید، می‌ترسیدید مردم شما را بربایند. پس (خدا) به شما پناه داد و به یاری خود شما را تأیید کرد و از چیزهای پاکیزه به شما روزی داد. شاید سپاسگزاری کنید.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا لا تَخونُوا اللَّهَ وَ الرَّسولَ وَ تَخونوا أَمٰنٰتِكُم وَ أَنتُم تَعلَمونَ (٢٧)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! به خدا و پیامبرش خیانت مکنید و (نیز) در امانت‌های خود خیانت نورزید، حال آنکه (خود) می‌دانید (خیانت است).

وَ اعلَموا أَنَّما أَموٰلُكُم وَ أَولٰدُكُم فِتنَةٌ وَ أَنَّ اللَّهَ عِندَهُ أَجرٌ عَظيمٌ (٢٨)

و بدانید به‌درستی اموال و فرزندانتان همواره برایتان آزمایشی آتشین‌اند؛ و اینکه به راستی نزد خدا پاداشی بزرگ است.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا إِن تَتَّقُوا اللَّهَ يَجعَل لَكُم فُرقانًا وَ يُكَفِّر عَنكُم سَيِّـٔاتِكُم وَ يَغفِر لَكُم وَ اللَّهُ ذُو الفَضلِ العَظيمِ (٢٩)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! اگر از خدا پروا بدارید برای شما (نیرویی در) جداسازی (حق از باطل) قرار می‌دهد و گناهانتان را از شما جبران می‌کند و برای شما پوشش می‌نهد، و خدا دارنده‌ی فضل بزرگ است.

وَ إِذ يَمكُرُ بِكَ الَّذينَ كَفَروا لِيُثبِتوكَ أَو يَقتُلوكَ أَو يُخرِجوكَ وَ يَمكُرونَ وَ يَمكُرُ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَيرُ المٰكِرينَ (٣٠)

و چون کافران درباره‌ی تو نیرنگ می‌کنند تا تو را در بند کِشند یا بکُشند یا (از مکه) اخراج کنند و نیرنگ می‌زنند و خدا (نیز به آنان) نیرنگ می‌زند و خدا بهترین نیرنگ‌زنندگان است.

وَ إِذا تُتلىٰ عَلَيهِم إيٰتُنا قالوا قَد سَمِعنا لَو نَشاءُ لَقُلنا مِثلَ هٰذا إِن هٰذا إِلّا أَسٰطيرُ الأَوَّلينَ (٣١)

و هنگامی که آیات ما بر آنان خوانده شود گویند: «به‌راستی شنیدیم. اگر بخواهیم همانا ما نیز همانند این را می‌گوییم. این جز افسانه‌ها و گردآورده‌های پیشینیان نیست.»

وَ إِذ قالُوا اللَّهُمَّ إِن كانَ هٰذا هُوَ الحَقَّ مِن عِندِكَ فَأَمطِر عَلَينا حِجارَةً مِنَ السَّماءِ أَوِ ائتِنا بِعَذابٍ أَليمٍ (٣٢)

و چون گفتند: «خدایا! اگر این (کتاب، هم)آن (کل) حقّ از جانب تو است، پس بر ما از آسمان سنگ‌هایی بباران یا عذابی دردناک بر (سرو سامان‌)مان بیاور.»

وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُم وَ أَنتَ فيهِم وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُم وَ هُم يَستَغفِرونَ (٣٣)

و تا تو در میان آنان هستی خدا بر آن نبوده است که ایشان را (در دنیا) عذاب کند و خدا عذاب‌کننده‌ی ایشان نبوده است، حال آنکه آنان پوشش (و پوزش) همی‌خواهند.

وَ ما لَهُم أَلّا يُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ وَ هُم يَصُدّونَ عَنِ المَسجِدِ الحَرامِ وَ ما كانوا أَولِياءَهُ إِن أَولِياؤُهُ إِلَّا المُتَّقونَ وَ لٰكِنَّ أَكثَرَهُم لا يَعلَمونَ (٣٤)

و برایشان چیست [:چه حقی است] که خدا عذابشان نکند، حال آنکه آنان [:مردمان] را از (زیارت) مسجدالحرام باز می‌دارند، درحالی‌که ایشان دوستان (خدا) و سرپرستان آن [:مسجدالحرام] نبوده‌اند؟ دوستان (خدا) و سرپرستان آن [:مسجدالحرام] جز پرهیزگاران نیستند، ولی بیشترشان نمی‌دانند.

وَ ما كانَ صَلاتُهُم عِندَ البَيتِ إِلّا مُكاءً وَ تَصدِيَةً فَذوقُوا العَذابَ بِما كُنتُم تَكفُرونَ (٣٥)

و نمازشان نزد خانه(ی خدا) جز سوت کشیدن و کف زدن نبود: «پس به آن چه کفر می‌ورزیده‌اید، این عذاب را بچشید.»

إِنَّ الَّذينَ كَفَروا يُنفِقونَ أَموٰلَهُم لِيَصُدّوا عَن سَبيلِ اللَّهِ فَسَيُنفِقونَها ثُمَّ تَكونُ عَلَيهِم حَسرَةً ثُمَّ يُغلَبونَ وَ الَّذينَ كَفَروا إِلىٰ جَهَنَّمَ يُحشَرونَ (٣٦)

بی‌گمان کسانی که کفر ورزیدند اموال خود را انفاق می‌کنند تا (خود و دیگران را) از راه خدا باز دارند. پس به زودی آن اموال را انفاق می‌کنند؛ سپس بر آنان حسرتی خواهد بود. سپس مغلوب می‌شوند و کسانی که کفر ورزیدند، سوی دوزخ گرد آورده می‌شوند.

لِيَميزَ اللَّهُ الخَبيثَ مِنَ الطَّيِّبِ وَ يَجعَلَ الخَبيثَ بَعضَهُ عَلىٰ بَعضٍ فَيَركُمَهُ جَميعًا فَيَجعَلَهُ فى جَهَنَّمَ أُولٰئِكَ هُمُ الخٰسِرونَ (٣٧)

تا خدا ناپاک را از پاک جدا(سازی) کند و ناپاک(ها) را روی یکدیگر نهد تا همه(ی این‌ها) را انباشته سازد؛ پس آنها را در جهنّم نهد. اینان، (هم)ایشان زیان‌کارانند.

قُل لِلَّذينَ كَفَروا إِن يَنتَهوا يُغفَر لَهُم ما قَد سَلَفَ وَ إِن يَعودوا فَقَد مَضَت سُنَّتُ الأَوَّلينَ (٣٨)

به کسانی که کافر شدند بگو: «اگر (از تعدی بر مسلمانان یا از کفرشان) باز ایستند، آنچه (از تعدی یا کفرشان) گذشته است برایشان پوشیده می‌شود و اگر (بدان) باز گردند، بی‌گمان سنّت (خدا در مورد) پیشینیان، گذشته است.»

وَ قٰتِلوهُم حَتّىٰ لا تَكونَ فِتنَةٌ وَ يَكونَ الدّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ فَإِنِ انتَهَوا فَإِنَّ اللَّهَ بِما يَعمَلونَ بَصيرٌ (٣٩)

و با آنان کشتار کنید تا فتنه‌ای (بر جای) نماند و دین یکسره از آنِ خدا باشد. پس اگر باز ایستند، همواره خدا به آنچه انجام می‌دهند بیناست.

وَ إِن تَوَلَّوا فَاعلَموا أَنَّ اللَّهَ مَولىٰكُم نِعمَ المَولىٰ وَ نِعمَ النَّصيرُ (٤٠)

و اگر روی برتافتند، بدانید (که) خدا به راستی سرور شماست (و) چه نیکو سرور و چه نیکو یاوری است.

وَ اعلَموا أَنَّما غَنِمتُم مِن شَيءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسولِ وَ لِذِى القُربىٰ وَ اليَتٰمىٰ وَ المَسٰكينِ وَ ابنِ السَّبيلِ إِن كُنتُم إمَنتُم بِاللَّهِ وَ ما أَنزَلنا عَلىٰ عَبدِنا يَومَ الفُرقانِ يَومَ التَقَى الجَمعانِ وَ اللَّهُ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (٤١)

و بدانید که هر چیزی را به‌راستی به غنیمت گرفتید، یک‌پنجم آن برای خدا و برای پیامبر خدا و برای نزدیکترین نزدیکان (پیامبر) و (نیز برای) (کل) یتیمان و بینوایان و در راه مانده(ها‌)ست؛ اگر به خدا و (نیز) آنچه بر بنده‌ی خود در آن روز جدایی (حقّ از باطل) نازل کردیم ایمان آوردید؛ روزی که آن دو گروه با هم روبه‌رو شدند. و خدا بر هر چیزی تواناست.

إِذ أَنتُم بِالعُدوَةِ الدُّنيا وَ هُم بِالعُدوَةِ القُصوىٰ وَ الرَّكبُ أَسفَلَ مِنكُم وَ لَو تَواعَدتُم لَاختَلَفتُم فِى الميعٰدِ وَ لٰكِن لِيَقضِىَ اللَّهُ أَمرًا كانَ مَفعولًا لِيَهلِكَ مَن هَلَكَ عَن بَيِّنَةٍ وَ يَحيىٰ مَن حَىَّ عَن بَيِّنَةٍ وَ إِنَّ اللَّهَ لَسَميعٌ عَليمٌ (٤٢)

چون شما بر دامنه‌ی نزدیکتر (کوه) بودید و آنان در دامنه‌ی دورتر (کوه) و سواران (دشمن) پایین‌تر از شما (موضع گرفته) بودند و اگر با یکدیگر وعده گذارده بودید، همانا در وعده‌گاه خود اختلاف می‌کردید. ولی (چنین شد) تا خدا کاری را که انجام‌شدنی بود به انجام رساند تا کسی که هلاک شد با دلیلی روشن هلاک گردد و کسی که زنده گشت، با دلیلی روشن زنده گردد. و خداست که به‌راستی بسیار شنوای بس داناست.

إِذ يُريكَهُمُ اللَّهُ فى مَنامِكَ قَليلًا وَ لَو أَرىٰكَهُم كَثيرًا لَفَشِلتُم وَ لَتَنٰزَعتُم فِى الأَمرِ وَ لٰكِنَّ اللَّهَ سَلَّمَ إِنَّهُ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدورِ (٤٣)

چون خدا آنان [:سپاه دشمنان] را در خواب به تو اندک نشان می‌دهد و اگر ایشان را به تو زیاد نشان می‌داد همواره سست می‌شدید و بی‌چون در کار (جهاد) منازعه می‌کردید. ولی خدا (شما را به حال خود) واگذاشت. به‌راستی او به (راز) ذاتی سینه‌ها بسی داناست.

وَ إِذ يُريكُموهُم إِذِ التَقَيتُم فى أَعيُنِكُم قَليلًا وَ يُقَلِّلُكُم فى أَعيُنِهِم لِيَقضِىَ اللَّهُ أَمرًا كانَ مَفعولًا وَ إِلَى اللَّهِ تُرجَعُ الأُمورُ (٤٤)

و چون با هم برخورد کردید، آن هنگام آنان را در دیدگانتان اندک جلوه می‌دهد و شما را (نیز) در دیدگان آنان کم نمودار می‌کند تا خدا کاری را که انجام‌شدنی بوده تحقق بخشد. و تمامی امور تنها سوی او باز می‌گردد.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا إِذا لَقيتُم فِئَةً فَاثبُتوا وَ اذكُرُوا اللَّهَ كَثيرًا لَعَلَّكُم تُفلِحونَ (٤٥)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! چون با گروهی برخورد کردید، پایداری ورزید و خدا را بسیار یاد کنید. شاید (خود و دیگران را) رستگار کنید.

وَ أَطيعُوا اللَّهَ وَ رَسولَهُ وَ لا تَنٰزَعوا فَتَفشَلوا وَ تَذهَبَ ريحُكُم وَ اصبِروا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصّٰبِرينَ (٤٦)

و خدا و پیامبرش را اطاعت کنید و با هم نزاع مکنید، که سست می‌شوید و آبرو (و چیرگی)‌تان (از میان‌) می‌رود. و صبر کنید (که‌) خدا بی‌گمان با صابران است.

وَ لا تَكونوا كَالَّذينَ خَرَجوا مِن دِيٰرِهِم بَطَرًا وَ رِئاءَ النّاسِ وَ يَصُدّونَ عَن سَبيلِ اللَّهِ وَ اللَّهُ بِما يَعمَلونَ مُحيطٌ (٤٧)

و مانند کسانی مباشید که از خانه‌هایشان - با حالت سرمستی و برای نمایش به مردم - خارج شدند، در حالی که (مردم را) از راه خدا باز می‌دارند. و خدا به آنچه می‌کنند احاطه دارد.

وَ إِذ زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيطٰنُ أَعمٰلَهُم وَ قالَ لا غالِبَ لَكُمُ اليَومَ مِنَ النّاسِ وَ إِنّى جارٌ لَكُم فَلَمّا تَراءَتِ الفِئَتانِ نَكَصَ عَلىٰ عَقِبَيهِ وَ قالَ إِنّى بَريءٌ مِنكُم إِنّى أَرىٰ ما لا تَرَونَ إِنّى أَخافُ اللَّهَ وَ اللَّهُ شَديدُ العِقابِ (٤٨)

و چون شیطان اعمالشان را برایشان بیاراست و گفت: «امروز هیچ کس از مردمان بر شما پیروز نیست و من همواره همسایه‌ای برای شما هستم.‌» پس هنگامی که دو گروه، یکدیگر را دیدند (شیطان) کلاّ پشت کرد و گفت: «من از شما بیزارم، من همواره چیزی را می‌بینم که شما نمی‌بینید. من بسی از خدا بیمناکم.‌» و خدا سخت‌کیفر است.

إِذ يَقولُ المُنٰفِقونَ وَ الَّذينَ فى قُلوبِهِم مَرَضٌ غَرَّ هٰؤُلاءِ دينُهُم وَ مَن يَتَوَكَّل عَلَى اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزيزٌ حَكيمٌ (٤٩)

چون منافقان و کسانی که در دل‌هایشان بیماری بود می‌گویند: «این مؤمنان را دینشان فریفته است.‌» و هر کس بر خدا توکل کند (بداند که) خدا همواره با عزت و حکمت است.

وَ لَو تَرىٰ إِذ يَتَوَفَّى الَّذينَ كَفَرُوا المَلٰئِكَةُ يَضرِبونَ وُجوهَهُم وَ أَدبٰرَهُم وَ ذوقوا عَذابَ الحَريقِ (٥٠)

و کاش ببینی چون فرشتگان جانِ کافران را می‌ستانند، بر چهره‌هاشان و پشت‌هاشان می‌زنند و (می‌گویند:) «عذاب سوزان را بچشید.»

ذٰلِكَ بِما قَدَّمَت أَيديكُم وَ أَنَّ اللَّهَ لَيسَ بِظَلّٰمٍ لِلعَبيدِ (٥١)

«این (کیفر) به سبب دستاوردهای شماست که از پیش فرستادید و اینکه خدا هرگز برای بندگان (خود) بسیار ستمکار نیست.»

كَدَأبِ إلِ فِرعَونَ وَ الَّذينَ مِن قَبلِهِم كَفَروا بِـٔايٰتِ اللَّهِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنوبِهِم إِنَّ اللَّهَ قَوِىٌّ شَديدُ العِقابِ (٥٢)

(رفتارشان) مانند رفتار خاصّان فرعون و کسانی است که پیش از آنان بودند: به آیات خدا کفر ورزیدند، پس خدا به گناهان وخیمشان گرفتارشان کرد. بی‌گمان خدا توانمندی سخت پیگیر است.

ذٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ لَم يَكُ مُغَيِّرًا نِعمَةً أَنعَمَها عَلىٰ قَومٍ حَتّىٰ يُغَيِّروا ما بِأَنفُسِهِم وَ أَنَّ اللَّهَ سَميعٌ عَليمٌ (٥٣)

این (کیفر) همواره بدین سبب است، که خدا نعمتی را که بر قومی ارزانی داشته تغییر دهنده نبوده تا آنکه آنچه را در خودهاشان است تغییر دهند. و بی‌گمان خدا بسیار شنوای بس داناست.

كَدَأبِ إلِ فِرعَونَ وَ الَّذينَ مِن قَبلِهِم كَذَّبوا بِـٔايٰتِ رَبِّهِم فَأَهلَكنٰهُم بِذُنوبِهِم وَ أَغرَقنا إلَ فِرعَونَ وَ كُلٌّ كانوا ظٰلِمينَ (٥٤)

(این شیوه) چون شیوه فرعونیان و پیشینیانشان است (که) با آیات پروردگارشان (همان‌ها و پروردگارشان را) تکذیب کردند. پس ما آنان را به گناهانشان هلاک نمودیم و فرعونیان را غرق کردیم؛ حال آنکه همه‌ی آنان ستمکار بوده‌اند.

إِنَّ شَرَّ الدَّوابِّ عِندَ اللَّهِ الَّذينَ كَفَروا فَهُم لا يُؤمِنونَ (٥٥)

بی‌گمان، بدترین جنبندگان نزد خدا کسانی هستند که کفر ورزیدند، پس اینان ایمان نمی‌آورند.

الَّذينَ عٰهَدتَ مِنهُم ثُمَّ يَنقُضونَ عَهدَهُم فى كُلِّ مَرَّةٍ وَ هُم لا يَتَّقونَ (٥٦)

کسانی‌که از ایشان پیمان گرفتی، سپس در هر بار پیمان خود را می‌شکنند، حال آنکه ایشان پروا نمی‌دارند.

فَإِمّا تَثقَفَنَّهُم فِى الحَربِ فَشَرِّد بِهِم مَن خَلفَهُم لَعَلَّهُم يَذَّكَّرونَ (٥٧)

پس اگر همواره - با کوشش و کاوش- در جنگ بر آنان دست می‌یابی، پس به وسیله‌ی آنان، کسانی که در پی آنانند تار و مار کن؛ شاید آنان متذکر شوند.

وَ إِمّا تَخافَنَّ مِن قَومٍ خِيانَةً فَانبِذ إِلَيهِم عَلىٰ سَواءٍ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الخائِنينَ (٥٨)

و اگر به‌راستی از گروهی بیم خیانت داری (پیمانشان را) به گونه‌ای برابر (چنانچه آنان هم پیمان شکستند) سویشان بیفکن. بی‌گمان خدا خائنان را دوست نمی‌دارد.

وَ لا يَحسَبَنَّ الَّذينَ كَفَروا سَبَقوا إِنَّهُم لا يُعجِزونَ (٥٩)

و کسانی که کافر شدند هرگز گمان نکنند (که بر ما) پیشی جسته‌اند. آنان بی‌گمان نمی‌توانند (ما را) درمانده کنند.

وَ أَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّةٍ وَ مِن رِباطِ الخَيلِ تُرهِبونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّكُم وَ إخَرينَ مِن دونِهِم لا تَعلَمونَهُمُ اللَّهُ يَعلَمُهُم وَ ما تُنفِقوا مِن شَيءٍ فى سَبيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيكُم وَ أَنتُم لا تُظلَمونَ (٦٠)

و هر چه در توان و امکان دارید، از نیروها و اسب‌های جنگی آماده و بسیج کنید تا با این (تدارکات) دشمن خدا و دشمن خودتان و دیگرانی را بجز ایشان - که شما نمی‌شناسیدشان و خدا آنان را می‌شناسد - بترسانید. و هر چه در راه خدا انفاق کنید پاداشش به خود شما به شایستگی باز گردانیده می‌شود، حال آنکه بر شما ستم نرود.

وَ إِن جَنَحوا لِلسَّلمِ فَاجنَح لَها وَ تَوَكَّل عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّميعُ العَليمُ (٦١)

و اگر برای صلح (و تسلیم، به سوی تو) بال گشودند [:پیش آمدند]، تو نیز برای آن بال بگشا [: بپذیر] و بر خدا توکل نمای. همواره او، (هم)او بسیار شنوای بس داناست.

وَ إِن يُريدوا أَن يَخدَعوكَ فَإِنَّ حَسبَكَ اللَّهُ هُوَ الَّذى أَيَّدَكَ بِنَصرِهِ وَ بِالمُؤمِنينَ (٦٢)

و اگر بخواهند تو را بفریبند، به‌راستی خدا تو را بس است. اوست که تو را با یاری خود و با (یاری) مؤمنان تأیید کرد.

وَ أَلَّفَ بَينَ قُلوبِهِم لَو أَنفَقتَ ما فِى الأَرضِ جَميعًا ما أَلَّفتَ بَينَ قُلوبِهِم وَ لٰكِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَينَهُم إِنَّهُ عَزيزٌ حَكيمٌ (٦٣)

و میان دل‌هایشان الفت انداخت. اگر آنچه در زمین است همه را انفاق می‌کردی، بین دل‌هایشان الفت برقرار نمی‌کردی، ولی خدا میان آنان الفت انداخت. به‌راستی او توانایی حکیم است.

يٰأَيُّهَا النَّبِىُّ حَسبُكَ اللَّهُ وَ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ المُؤمِنينَ (٦٤)

هان ای پیامبر برجسته! خدا تو را بس است و (نیز) کسانی از مؤمنان که پیرو تو هستند.

يٰأَيُّهَا النَّبِىُّ حَرِّضِ المُؤمِنينَ عَلَى القِتالِ إِن يَكُن مِنكُم عِشرونَ صٰبِرونَ يَغلِبوا مِا۟ئَتَينِ وَ إِن يَكُن مِنكُم مِا۟ئَةٌ يَغلِبوا أَلفًا مِنَ الَّذينَ كَفَروا بِأَنَّهُم قَومٌ لا يَفقَهونَ (٦٥)

هان ای پیامبر برجسته! مؤمنان را بر کشتار (کافران) برانگیز. اگر از شما بیست تن، شکیبا باشند بر دویست تن (از آنان‌) باید چیره شوند و اگر از شما یکصد تن باشند بر هزار تن از کسانی که کافر شدند باید پیروز شوند، زیرا آنان قومی هستند که (در دریافت حقایق) بررسی نمی‌کنند.

الـٰٔنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنكُم وَ عَلِمَ أَنَّ فيكُم ضَعفًا فَإِن يَكُن مِنكُم مِا۟ئَةٌ صابِرَةٌ يَغلِبوا مِا۟ئَتَينِ وَ إِن يَكُن مِنكُم أَلفٌ يَغلِبوا أَلفَينِ بِإِذنِ اللَّهِ وَ اللَّهُ مَعَ الصّٰبِرينَ (٦٦)

اکنون خدا از (این بازدهی) به شما تخفیف داد و حال آنکه می‌دانست همواره در شما ضعفی هست. پس اگر از (میان) شما یکصد تن شکیبا باشند بر دویست تن (از آنان) باید پیروز گردند، و اگر از شما هزار تن باشند، به اذن الهی بر دو هزار تن باید غلبه کنند و خدا با شکیبایان است.

ما كانَ لِنَبِىٍّ أَن يَكونَ لَهُ أَسرىٰ حَتّىٰ يُثخِنَ فِى الأَرضِ تُريدونَ عَرَضَ الدُّنيا وَ اللَّهُ يُريدُ الإخِرَةَ وَ اللَّهُ عَزيزٌ حَكيمٌ (٦٧)

برای هیچ پیامبر برجسته‌ای (چنین) نبوده است که برایش اسیرانی باشند تا در زمین (و زمینه‌ی) جبهه‌ی جنگ پیروزی کامل بیاید. شما متاع زودگذر دنیا را می‌خواهید و خدا آخرت را (برایتان) می‌خواهد. و خدا عزیز حکیم است.

لَولا كِتٰبٌ مِنَ اللَّهِ سَبَقَ لَمَسَّكُم فيما أَخَذتُم عَذابٌ عَظيمٌ (٦٨)

اگر در آنچه (از غنیمت) گرفتید، از جانب خدا نبشته‌ای نبود، همانا به شما عذابی بزرگ می‌رسید.

فَكُلوا مِمّا غَنِمتُم حَلٰلًا طَيِّبًا وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفورٌ رَحيمٌ (٦٩)

پس از آنچه به غنیمت برده‌اید، حلال پاکیزه‌ای را بخورید و از خدا پروا بدارید. خدا بسی پوشنده‌ی رحمتگر بر ویژگان است.

يٰأَيُّهَا النَّبِىُّ قُل لِمَن فى أَيديكُم مِنَ الأَسرىٰ إِن يَعلَمِ اللَّهُ فى قُلوبِكُم خَيرًا يُؤتِكُم خَيرًا مِمّا أُخِذَ مِنكُم وَ يَغفِر لَكُم وَ اللَّهُ غَفورٌ رَحيمٌ (٧٠)

هان ای پیامبر برجسته! به کسانی که در دست‌های شما اسیرند بگو: «اگر خدا در دل‌های شما خیری بداند، بهتر از آنچه از شما گرفته شده به شما می‌دهد و برایتان پوشش می‌نهد. و خدا بس پوشنده‌ی رحمتگر بر ویژگان است.»

وَ إِن يُريدوا خِيانَتَكَ فَقَد خانُوا اللَّهَ مِن قَبلُ فَأَمكَنَ مِنهُم وَ اللَّهُ عَليمٌ حَكيمٌ (٧١)

و اگر برایت خیانت بخواهند (بدان که) همواره پیش از این (هم) به خدا خیانت کردند. پس خدا تو را بر آنان مسلط ساخت. و خدا بس دانایی حکیم است.

إِنَّ الَّذينَ إمَنوا وَ هاجَروا وَ جٰهَدوا بِأَموٰلِهِم وَ أَنفُسِهِم فى سَبيلِ اللَّهِ وَ الَّذينَ إوَوا وَ نَصَروا أُولٰئِكَ بَعضُهُم أَولِياءُ بَعضٍ وَ الَّذينَ إمَنوا وَ لَم يُهاجِروا ما لَكُم مِن وَلٰيَتِهِم مِن شَيءٍ حَتّىٰ يُهاجِروا وَ إِنِ استَنصَروكُم فِى الدّينِ فَعَلَيكُمُ النَّصرُ إِلّا عَلىٰ قَومٍ بَينَكُم وَ بَينَهُم ميثٰقٌ وَ اللَّهُ بِما تَعمَلونَ بَصيرٌ (٧٢)

بی‌گمان کسانی که ایمان آوردند و (در راه ایمان، از جایگاه بی‌ایمانی) هجرت کردند و با اموال و جان‌هاشان در راه خدا جهاد کردند، و کسانی که (آنان را) پناه دادند و کمک(شان) نمودند، ایشان بعضیشان اولیای بعضی (دیگر)ند و کسانی‌که ایمان آوردند و هجرت نکردند، برایتان از ولایتشان چیزی نیست تا هجرت کنند و اگر (هم) از شما (علیه دشمنانتان) یاری طلبیدند، یاریشان بر (عهده‌ی) شماست؛ مگر بر گروهی که میان شما و ایشان پیمانی است. و خدا به آنچه می‌کنید بسی بیناست.

وَ الَّذينَ كَفَروا بَعضُهُم أَولِياءُ بَعضٍ إِلّا تَفعَلوهُ تَكُن فِتنَةٌ فِى الأَرضِ وَ فَسادٌ كَبيرٌ (٧٣)

و کسانی که کافر شدند اولیای یکدیگرند. اگر (به مسلمانانی که از شما یاری می‌طلبند) کمک نکنید، در زمین فتنه و فسادی بزرگ خواهد بود.

وَ الَّذينَ إمَنوا وَ هاجَروا وَ جٰهَدوا فى سَبيلِ اللَّهِ وَ الَّذينَ إوَوا وَ نَصَروا أُولٰئِكَ هُمُ المُؤمِنونَ حَقًّا لَهُم مَغفِرَةٌ وَ رِزقٌ كَريمٌ (٧٤)

و کسانی که ایمان آوردند و مهاجرت کردند و در راه خدا جهاد نمودند و کسانی (هم) که (آنان را) پناه دادند و کمک کردند، اینان، به‌راستی (هم)ایشان مؤمنانند. برایشان پوشش و روزی‌ای با کرامت و وسعت است.

وَ الَّذينَ إمَنوا مِن بَعدُ وَ هاجَروا وَ جٰهَدوا مَعَكُم فَأُولٰئِكَ مِنكُم وَ أُولُوا الأَرحامِ بَعضُهُم أَولىٰ بِبَعضٍ فى كِتٰبِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيءٍ عَليمٌ (٧٥)

و کسانی که پس از آن ایمان آوردند و به معیت شما جهاد کردند، ایشان از شمایند و ارحام‌، بعضی به بعضی دیگر در کتاب خدا برترند. به‌راستی خدا به هر چیزی بسی داناست.

محتوای سوره

• تفسیر آیات