سوره غافر

سوره الزمر	سوره غافر	سوره فصلت
شماره کتابت : ٤٠ جزء : نزول ترتيب نزول : ٦٠ محل نزول : مكه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٨٥ تعداد کلمات : ١٣٥٧ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آبَائِهِم آتَيْنَا آثَارا آل آمَن آمَنُوا آمَنّا آيَاتِه أَبْلُغ أَبْنَاء أَبْوَاب أَتَاهُم أَجَلا أَحْيَيْتَنَا أَخَاف أَدْخِلُوا أَدْخِلْهُم أَدْعُوکُم أَرَى أَرْسَلْنَا أَزْوَاجِهِم أَسْبَاب أَسْتَجِب أَشَدّ أَشُدّکُم أَصْحَاب أَعْبُد أَعْنَاقِهِم أَغْنَى أَقُول أَقْتُل أَمَتّنَا أَمْر أَمْرا أَمْرِه أَمْرِي أَنَا أَنّمَا أَنّهُم أَنْت أَنْذِرْهُم أَنْفُسَکُم أَهْدِيکُم أَهْدِکُم أَوْرَثْنَا أَيْن أَکْبَر أَکْثَر أُرِيکُم أُسْلِم أُشْرِک أُفَوّض أُمِرْت أُمّة أُنْثَى إِسْرَائِيل إِلٰه إِنّه إِنّي إِيمَانَه إِيمَانُهُم ابْن اتّبَعُوا اتّبِعُون اثْنَتَيْن ادْخُلُوا ادْعُوا ادْعُونِي اسْتَحْيُوا اسْتَغْفِر اسْتَکْبَرُوا اقْتُلُوا التّلاَق التّنَاد التّوْب الدّار الدّرَجَات الدّنْيَا الدّين الذّنْب الرّشَاد الرّوح السّاعَة السّبِيل السّلاَسِل السّمَاء السّمَاوَات السّمِيع السّيّئَات الصّالِحَات الصّدُور الضّعَفَاء الطّوْل الطّيّبَات الظّالِمِين اللّعْنَة اللّه اللّيْل النّار النّاس النّجَاة النّهَار الّتِي الْآخِرَة الْآزِفَة الْأَحْزَاب الْأَرْض الْأَسْبَاب الْأَشْهَاد الْأَعْمَى الْأَعْيُن الْأَغْلاَل الْأَلْبَاب الْأَنْعَام الْإِبْکَار الْإِيمَان الْبَصِير الْبَيّنَات الْبِلاَد الْجَحِيم الْجَنّة الْحَق الْحَمِيم الْحَمْد الْحَنَاجِر الْحَي الْحَيَاة الْحَکِيم الْحِسَاب الْعَالَمِين الْعَذَاب الْعَرْش الْعَزِيز الْعَظِيم الْعَلِيم الْعَلِيّ الْعِبَاد الْعِقَاب الْعِلْم الْغَفّار الْفَسَاد الْفَوْز الْفُلْک الْقَرَار الْقَهّار الْقُلُوب الْمَصِير الْمُبْطِلُون الْمُتَکَبّرِين الْمُسِيء الْمُسْرِفِين الْمُلْک الْهُدَى الْوَاحِد الْيَوْم الْکَافِرُون الْکَافِرِين الْکَبِير الْکِتَاب بَأْس بَأْسَنَا بَارِزُون بَصِير بَعْدِه بَعْض بَلَى بَنِي بِآل بِآيَات بِآيَاتِنَا بِآيَة بِأَنّه بِأَنّهُم بِإِذْن بِاللّه بِالْبَاطِل بِالْبَيّنَات بِالْحَق بِالْعَشِي بِالْعِبَاد بِالْکِتَاب بِبَالِغِيه بِحَمْد بِذُنُوبِنَا بِذُنُوبِهِم بِرَبّي بِرَسُولِهِم بِشَيْء بِغَيْر بِنَاء بِيَوْم تَأْتِيهِم تَأْتِيکُم تَأْکُلُون تَابُوا تَبَاب تَبَعا تَتَذَکّرُون تَدْعُون تَدْعُونَنِي تَر تَعْقِلُون تَفْرَحُون تَق تَقَلّبُهُم تَقُوم تَقْتُلُون تَمْرَحُون تَنْزِيل تَک تُؤْفَکُون تُؤْمِنُوا تُجْزَى تُحْمَلُون تُخْفِي تُدْعَوْن تُرَاب تُشْرِکُون تُنْکِرُون تُوَلّون ثَمُود جَاء جَاءَتْهُم جَاءَنَا جَاءَنِي جَاءَهُم جَاءَکُم جَادَلُوا جَبّار جَرَم جَعَل جَنّات جَهَنّم حم حَاجَة حَاق حَق حَقّت حَمِيم حَوْلَه حَکَم حِسَاب خَائِنَة خَالِدِين خَالِق خَسِر خَلَت خَلَقَکُم خَلْق خُرُوج دَأْب دَاخِرِين دَار دَعْوَة دُعَاء دُعِي دُونِه دِينَکُم ذَرُونِي ذَکَر ذُرّيّاتِهِم ذُو ذِي ذِکْرَى ذٰلِکُم رَأَوْا رَب رَبّنَا رَبّه رَبّهِم رَبّي رَبّک رَجُل رَجُلا رَحِمْتَه رَحْمَة رَزَقَکُم رَسُولا رَفِيع رَيْب رُسُلا رُسُلَنَا رُسُلُهُم رُسُلُکُم رِزْقا زُيّن زِلْتُم سَاحِر سَبِيل سَبِيلَک سَبّح سَرِيع سَيَدْخُلُون سَيّئَات سَيّئَة سُلْطَان سُنّة سُوء شَدِيد شَفِيع شَيْء شَيْئا شَک شُيُوخا صَادِقا صَالِحا صَرْحا صَلَح صَوّرَکُم صُدُورِهِم صُدُورِکُم صُدّ صُوَرَکُم ضَلاَل ضَلّوا طِفْلا ظَاهِرِين ظُلْم ظُلْما عَاد عَاصِم عَاقِبَة عَدْن عَذَاب عَشِيّا عَلَقَة عَلَيْهَا عَمَلِه عَمِل عَمِلُوا عُذْت عِبَادَتِي عِبَادِه عِقَاب عِلْم عِلْما عِنْدَهُم عِنْدِنَا غَافِر غُدُوّا فَأَحْسَن فَأَخَذَهُم فَأَخَذْتُهُم فَأَطّلِع فَأَنّى فَأَي فَإِلَيْنَا فَإِمّا فَإِنّمَا فَادْعُوا فَادْعُوه فَاسْتَعِذ فَاصْبِر فَاعْتَرَفْنَا فَاغْفِر فَالْحُکْم فَبِئْس فَتَبَارَک فَتَکْفُرُون فَرِحُوا فَسَتَذْکُرُون فَسَوْف فَضْل فَعَلَيْه فَقَالُوا فَلَم فَهَل فَوَقَاه فَيَقُول فَيَنْظُرُوا فَکَفَرُوا فَکَيْف فِرْعَوْن قَابِل قَارُون قَال قَالُوا قَبْلَهُم قَبْلِهِم قَبْلِک قَرَارا قَصَصْنَا قَضَى قَلِيلا قَلْب قَوِي قَوْم قُضِي قُل قُلْتُم قُوّة قِهِم قِيل لَآتِيَة لَأَظُنّه لَخَلْق لَدَى لَذُو لَعَلّي لَعَلّکُم لَمَقْت لَنَنْصُر لِأَکْفُر لِأُولِي لِتَبْلُغُوا لِتَرْکَبُوا لِتَسْکُنُوا لِتَکُونُوا لِخَزَنَة لِذَنْبِک لِرَب لِرَسُول لِفِرْعَوْن لِلظّالِمِين لِلّذِين لِلّه لِلْعِبَاد لِيَأْخُذُوه لِيُدْحِضُوا لِيُنْذِر لْيَدْع مَتَاع مَثْوَى مَرَدّنَا مَعَه مَعْذِرَتُهُم مَقْتا مَقْتِکُم مَنَافِع مَکَرُوا مُؤْمِن مُبِين مُبْصِرا مُتَکَبّر مُخْلِصِين مُدْبِرِين مُرْتَاب مُسَمًّى مُسْرِف مُشْرِکِين مُغْنُون مُوسَى مِثْل مِثْلَهَا نَتَوَفّيَنّک نَدْعُو نَصِيبا نَعِدُهُم نَفْس نَقْصُص نَکُن نُرِيَنّک نُطْفَة نُهِيت نُوح نِسَاءَهُم هَاد هَامَان هَلَک هَمّت هُدًى هٰذِه وَاق وَحْدَه وَسِعْت وَعَدْتَهُم وَعْد يَأْتِي يَبْعَث يَتَحَاجّون يَتَذَکّر يَجْحَدُون يَحْمِلُون يَخْفَى يَدْخُلُون يَدْعُون يَسِيرُوا يَسْتَغْفِرُون يَسْتَهْزِءُون يَسْتَوِي يَسْتَکْبِرُون يَشَاء يَشْکُرُون يَطْبَع يَعِدُکُم يَعْلَم يَعْلَمُون يَغْرُرْک يَقُول يَقُوم يَقْضُون يَقْضِي يَنْصُرُنَا يَنْفَع يَنْفَعُهُم يَهْدِي يَوْم يَوْما يَوْمَئِذ يَک يَکْتُم يَکْسِبُون يُؤْفَک يُؤْمِن يُؤْمِنُون يُبَدّل يُتَوَفّى يُجَادِل يُجَادِلُون يُجْزَى يُحْيِي يُخَفّف يُخْرِجُکُم يُرِيد يُرِيکُم يُرْجَعُون يُرْزَقُون يُسَبّحُون يُسْجَرُون يُسْحَبُون يُشْرَک يُصِبْکُم يُصْرَفُون يُضِل يُضْلِل يُطَاع يُظْهِر يُعْرَضُون يُلْقِي يُمِيت يُنَادَوْن يُنَزّل يُنِيب يُوسُف کَاذِبا کَاظِمِين کَانَت کَبُر کَذِبُه کَذّاب کَذّبَت کَذّبُوا کَذٰلِک کَرِه کَسَبَت کَفَرُوا کَفَرْتُم کَفَرْنَا کَلِمَة کَيْد کُن کُنّا کِبْر

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩ ٣٠ ٣١ ٣٢ ٣٣ ٣٤ ٣٥ ٣٦ ٣٧ ٣٨ ٣٩ ٤٠ ٤١ ٤٢ ٤٣ ٤٤ ٤٥ ٤٦ ٤٧ ٤٨ ٤٩ ٥٠ ٥١ ٥٢ ٥٣ ٥٤ ٥٥ ٥٦ ٥٧ ٥٨ ٥٩ ٦٠ ٦١ ٦٢ ٦٣ ٦٤ ٦٥ ٦٦ ٦٧ ٦٨ ٦٩ ٧٠ ٧١ ٧٢ ٧٣ ٧٤ ٧٥ ٧٦ ٧٧ ٧٨ ٧٩ ٨٠ ٨١ ٨٢ ٨٣ ٨٤ ٨٥

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ حم (١)

حم.

تَنزيلُ الكِتٰبِ مِنَ اللَّهِ العَزيزِ العَليمِ (٢)

فرو فرستادن تدریجی این کتاب، از جانب خدای عزیز بسیار داناست،

غافِرِ الذَّنبِ وَ قابِلِ التَّوبِ شَديدِ العِقابِ ذِى الطَّولِ لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ إِلَيهِ المَصيرُ (٣)

(که) گناه‌بخشِ توبه‌پذیرِ سخت‌کیفرِ فراخ‌نعمت است. خدایی جز او نیست (و) بازگشت تنها سوی اوست.

ما يُجٰدِلُ فى إيٰتِ اللَّهِ إِلَّا الَّذينَ كَفَروا فَلا يَغرُركَ تَقَلُّبُهُم فِى البِلٰدِ (٤)

جز آنهایی که کفر ورزیدند، (کسی) در آیات خدا ستیزه نمی‌کند. پس جابه‌جا شدن و رفت و آمدشان در شهرها تو را هرگز نفریبد.

كَذَّبَت قَبلَهُم قَومُ نوحٍ وَ الأَحزابُ مِن بَعدِهِم وَ هَمَّت كُلُّ أُمَّةٍ بِرَسولِهِم لِيَأخُذوهُ وَ جٰدَلوا بِالبٰطِلِ لِيُدحِضوا بِهِ الحَقَّ فَأَخَذتُهُم فَكَيفَ كانَ عِقابِ (٥)

پیش از اینان قوم نوح و بعد از آنان حزب‌ها(ی کافر) به تکذیب پرداختند. و هر امّتی آهنگ پیامبر خود را کردند، تا او را درگیرند. و به (وسیله‌ی) باطل جدال نمودند تا حقیقت را با آن پایمال کنند. پس آنان را فرو گرفتیم. پس آیا کیفر من چگونه بود؟

وَ كَذٰلِكَ حَقَّت كَلِمَتُ رَبِّكَ عَلَى الَّذينَ كَفَروا أَنَّهُم أَصحٰبُ النّارِ (٦)

و بدین‌سان فرمان پروردگارت درباره‌ی کسانی که کفر ورزیده بودند، به حقیقت پیوست، که ایشان همواره همدمان آتشند.

الَّذينَ يَحمِلونَ العَرشَ وَ مَن حَولَهُ يُسَبِّحونَ بِحَمدِ رَبِّهِم وَ يُؤمِنونَ بِهِ وَ يَستَغفِرونَ لِلَّذينَ إمَنوا رَبَّنا وَسِعتَ كُلَّ شَيءٍ رَحمَةً وَ عِلمًا فَاغفِر لِلَّذينَ تابوا وَ اتَّبَعوا سَبيلَكَ وَ قِهِم عَذابَ الجَحيمِ (٧)

کسانی که عرش (آفریده‌ی ربانی) را حمل می‌کنند و نیز آنها را که پیرامون آنند (هر دو گروه) با سپاس پروردگارشان (او را) تسبیح می‌گویند و به او ایمان می‌آورند و برای کسانی که گرویده‌اند پوشش می‌خواهند که: «پروردگارمان! تو از جهت علم و رحمت (خود) بر هر چیز احاطه داری، پس برای کسانی که بازگشته و راه تو را دنبال کرده‌اند پوشش بنه و آنها را از عذاب آتش شعله‌ور نگهدار.»

رَبَّنا وَ أَدخِلهُم جَنّٰتِ عَدنٍ الَّتى وَعَدتَهُم وَ مَن صَلَحَ مِن إبائِهِم وَ أَزوٰجِهِم وَ ذُرِّيّٰتِهِم إِنَّكَ أَنتَ العَزيزُ الحَكيمُ (٨)

«پروردگارمان! و آنان را در باغ‌هایی (با درختان) سر درهم جاوید که وعده‌شان داده‌ای، با هر که از پدران و همسران و فرزندان و پیروانشان که شایسته‌اند، داخل کن، زیرا تو خود عزیز حکیمی.»

وَ قِهِمُ السَّيِّـٔاتِ وَ مَن تَقِ السَّيِّـٔاتِ يَومَئِذٍ فَقَد رَحِمتَهُ وَ ذٰلِكَ هُوَ الفَوزُ العَظيمُ (٩)

«و آنان را از بدی‌ها نگه‌دار، و هر که را در آن روز از بدی‌ها نگه‌داری، همانا رحمتش کرده‌ای، و آن همان کامیابی بزرگ است.»

إِنَّ الَّذينَ كَفَروا يُنادَونَ لَمَقتُ اللَّهِ أَكبَرُ مِن مَقتِكُم أَنفُسَكُم إِذ تُدعَونَ إِلَى الإيمٰنِ فَتَكفُرونَ (١٠)

همانا کسانی که کافر شدند صدا زده می‌شوند که: «به‌راستی غضب شدید خدا از غضب شدید شما نسبت به خودتان سخت‌تر است، چون سوی ایمان فرا خوانده می‌شوید، پس کفر می‌ورزید.»

قالوا رَبَّنا أَمَتَّنَا اثنَتَينِ وَ أَحيَيتَنَا اثنَتَينِ فَاعتَرَفنا بِذُنوبِنا فَهَل إِلىٰ خُروجٍ مِن سَبيلٍ (١١)

گفتند: «پروردگارمان! دوبار ما را میراندی و دوبار ما را زنده کردی، پس به گناهانمان اعتراف کردیم. پس آیا راه بیرون شدنی (از آتش) هست‌؟»

ذٰلِكُم بِأَنَّهُ إِذا دُعِىَ اللَّهُ وَحدَهُ كَفَرتُم وَ إِن يُشرَك بِهِ تُؤمِنوا فَالحُكمُ لِلَّهِ العَلِىِّ الكَبيرِ (١٢)

این (کیفر از آن جهت است) که چون خدا به راستی به تنهایی‌اش خوانده شود، کفر می‌ورزید؛ و چون به او شرک آورده شود، ایمان می‌آورید. پس (امروز) فرمان از آنِ خدای بسی والای بزرگ است.

هُوَ الَّذى يُريكُم إيٰتِهِ وَ يُنَزِّلُ لَكُم مِنَ السَّماءِ رِزقًا وَ ما يَتَذَكَّرُ إِلّا مَن يُنيبُ (١٣)

او کسی است که نشانه‌های خود را به شما می‌نمایاند و برای شما از آسمان روزی‌ای می‌فرستد و جز آن کس که همواره سوی خدا رهسپار است (کسی) پند نمی‌گیرد.

فَادعُوا اللَّهَ مُخلِصينَ لَهُ الدّينَ وَ لَو كَرِهَ الكٰفِرونَ (١٤)

پس خدا را برای طاعتش پاکدلانه فراخوانید، هر چند کافران را بس ناخوش افتد!

رَفيعُ الدَّرَجٰتِ ذُو العَرشِ يُلقِى الرّوحَ مِن أَمرِهِ عَلىٰ مَن يَشاءُ مِن عِبادِهِ لِيُنذِرَ يَومَ التَّلاقِ (١٥)

(خدا) بالا برنده‌ی درجات، خدای عرش (فرماندهی)، به هر کس از بندگانش که خواهد روح (وحی) را، به فرمان خویش می‌فرستد، تا (مردم را) از روز ملاقات (با خدا) هشدار دهد.

يَومَ هُم بٰرِزونَ لا يَخفىٰ عَلَى اللَّهِ مِنهُم شَيءٌ لِمَنِ المُلكُ اليَومَ لِلَّهِ الوٰحِدِ القَهّارِ (١٦)

آن روز که آنان آشکارند (و) چیزی از آنها بر خدا پوشیده نیست. امروز فرمانروایی از آنِ کیست‌؟ از خدای یکتای قهّار.

اليَومَ تُجزىٰ كُلُّ نَفسٍ بِما كَسَبَت لا ظُلمَ اليَومَ إِنَّ اللَّهَ سَريعُ الحِسابِ (١٧)

امروز هر کسی به (موجب) آنچه به دست آورده است کیفر می‌یابد. امروز هرگز ستمی نیست. همانا خدا زودشمار است.

وَ أَنذِرهُم يَومَ الإزِفَةِ إِذِ القُلوبُ لَدَى الحَناجِرِ كٰظِمينَ ما لِلظّٰلِمينَ مِن حَميمٍ وَ لا شَفيعٍ يُطاعُ (١٨)

و آنان را از (آن) روز (رستاخیز) بس نزدیک بترسان. چون (که) جان‌ها(شان) نزدیک گلوگاه‌ها(شان) است، در حالی که اندوه خود را فرو می‌خورند، برای ستمگران نه هیچ یاری است و نه (هیچ) شفاعتگری که شفاعتش پذیرفته شود.

يَعلَمُ خائِنَةَ الأَعيُنِ وَ ما تُخفِى الصُّدورُ (١٩)

(خدا) نگاه‌های دزدانه و آنچه را که در سینه‌ها(شان) نهان می‌دارند، می‌داند.

وَ اللَّهُ يَقضى بِالحَقِّ وَ الَّذينَ يَدعونَ مِن دونِهِ لا يَقضونَ بِشَيءٍ إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّميعُ البَصيرُ (٢٠)

و خدا به حق داوری می‌کند. و کسانی که فروتر از او را می‌خوانند (عاجزند و) به چیزی (درست) داوری نمی‌کنند. همانا خدا، (هم) او بسیار شنوای بس بیناست.

أَوَلَم يَسيروا فِى الأَرضِ فَيَنظُروا كَيفَ كانَ عٰقِبَةُ الَّذينَ كانوا مِن قَبلِهِم كانوا هُم أَشَدَّ مِنهُم قُوَّةً وَ إثارًا فِى الأَرضِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنوبِهِم وَ ما كانَ لَهُم مِنَ اللَّهِ مِن واقٍ (٢١)

آیا و در زمین سیر (تاریخی و جغرافیایی) نکردند تا ببینند فرجام کسانی که پیش از آنها بودند چگونه بوده است‌؟ آنان از ایشان نیرومندتر (بوده) و آثاری (پایدارتر) در روی زمین از خود باقی گذاشتند. با این همه، خدا آنان را به کیفر گناهانشان گرفتار کرد و در برابر خدا هیچ نگهبانی نداشتند.

ذٰلِكَ بِأَنَّهُم كانَت تَأتيهِم رُسُلُهُم بِالبَيِّنٰتِ فَكَفَروا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ إِنَّهُ قَوِىٌّ شَديدُ العِقابِ (٢٢)

این (کفر) از آن روی بود، که پیامبرانشان همواره دلایل آشکار برایشان می‌آورده‌اند ولی (آنها) انکار (و انگار) می‌کردند. پس خدا (گریبان) آنان را بر گرفت. همانا او نیرومند سختْ‌پیگرد است.

وَ لَقَد أَرسَلنا موسىٰ بِـٔايٰتِنا وَ سُلطٰنٍ مُبينٍ (٢٣)

و به‌راستی موسی را با آیات خود و سلطه‌ای آشکارگر فرستادیم،

إِلىٰ فِرعَونَ وَ هٰمٰنَ وَ قٰرونَ فَقالوا سٰحِرٌ كَذّابٌ (٢٤)

سوی فرعون و هامان و قارون. پس گفتند: «افسونگری (شیّاد و) بس دروغگوست.»

فَلَمّا جاءَهُم بِالحَقِّ مِن عِندِنا قالُوا اقتُلوا أَبناءَ الَّذينَ إمَنوا مَعَهُ وَ استَحيوا نِساءَهُم وَ ما كَيدُ الكٰفِرينَ إِلّا فى ضَلٰلٍ (٢٥)

پس چون حقیقت را از جانب ما برای آنان آورد، گفتند: «پسران کسانی را که با او ایمان آورده‌اند بکشید و زنانشان را زنده بگذارید و حیا را از آنان سلب کنید.» و (اما) نیرنگ کافران جز در (ژرفای) گمراهی نیست.

وَ قالَ فِرعَونُ ذَرونى أَقتُل موسىٰ وَ ليَدعُ رَبَّهُ إِنّى أَخافُ أَن يُبَدِّلَ دينَكُم أَو أَن يُظهِرَ فِى الأَرضِ الفَسادَ (٢٦)

و فرعون گفت: «مرا واگذارید تا موسی را بکشم و (در این حال) پروردگارش را باید بخوانَد. من به‌راستی می‌ترسم آیین شما را تغییر دهد یا در (این) سرزمین فساد را آشکار کند.»

وَ قالَ موسىٰ إِنّى عُذتُ بِرَبّى وَ رَبِّكُم مِن كُلِّ مُتَكَبِّرٍ لا يُؤمِنُ بِيَومِ الحِسابِ (٢٧)

و موسی گفت: «همانا من از هر متکبّری که به روز حساب ایمان نمی‌آورد به پروردگار خود و پروردگار شما پناه برده‌ام.»

وَ قالَ رَجُلٌ مُؤمِنٌ مِن إلِ فِرعَونَ يَكتُمُ إيمٰنَهُ أَتَقتُلونَ رَجُلًا أَن يَقولَ رَبِّىَ اللَّهُ وَ قَد جاءَكُم بِالبَيِّنٰتِ مِن رَبِّكُم وَ إِن يَكُ كٰذِبًا فَعَلَيهِ كَذِبُهُ وَ إِن يَكُ صادِقًا يُصِبكُم بَعضُ الَّذى يَعِدُكُم إِنَّ اللَّهَ لا يَهدى مَن هُوَ مُسرِفٌ كَذّابٌ (٢٨)

و مردی مؤمن از خاندان فرعون - در حالی که ایمان خود را (از آنان) نهان می‌داشت- گفت: «آیا مردی را می‌کشید (تنها به این جرم) که می‌گوید پروردگار من خداست‌؟ و به‌راستی برایتان از جانب پروردگارتان دلایل آشکاری آورده و اگر دروغگو باشد دروغش به زیان خود اوست و اگر راستگو باشد (دست کم) برخی از آنچه به شما وعده می‌دهد به شما خواهد رسید. همانا خدا کسی را که زیاده‌رو بس دروغزن است هدایت نمی‌کند.»

يٰقَومِ لَكُمُ المُلكُ اليَومَ ظٰهِرينَ فِى الأَرضِ فَمَن يَنصُرُنا مِن بَأسِ اللَّهِ إِن جاءَنا قالَ فِرعَونُ ما أُريكُم إِلّا ما أَرىٰ وَ ما أَهديكُم إِلّا سَبيلَ الرَّشادِ (٢٩)

«ای قوم من! امروز فرمانروایی از شماست، حال آنکه در (این) سرزمین چیره‌اید. پس چه کسی ما را از بلای خدا - اگر ما را در رسد- حمایت خواهد کرد؟» فرعون گفت: «جز آنچه می‌بینم، به شما نمی‌نمایانم و شما را جز به راه راستین رهنمایی نمی‌کنم.»

وَ قالَ الَّذى إمَنَ يٰقَومِ إِنّى أَخافُ عَلَيكُم مِثلَ يَومِ الأَحزابِ (٣٠)

و کسی که ایمان آورده بود گفت: «ای قوم من! همانا من از (روزی) مانند روز احزابِ (منکر خدا) بر شما می‌ترسم.»

مِثلَ دَأبِ قَومِ نوحٍ وَ عادٍ وَ ثَمودَ وَ الَّذينَ مِن بَعدِهِم وَ مَا اللَّهُ يُريدُ ظُلمًا لِلعِبادِ (٣١)

«(از عادت دیرینه(ای)) همانند قوم نوح و عاد و ثمود و کسانی که پس از آنهایند. و (گرنه) خدا هرگز برای بندگان(اش) ستمی نمی‌خواهد.»

وَ يٰقَومِ إِنّى أَخافُ عَلَيكُم يَومَ التَّنادِ (٣٢)

«و ای قوم من! من همواره بر شما از روز ندا دادن به یکدیگر بیم دارم (که میان خدا و دوزخیان و هم میان آنان و بهشتیان سخنانی در پی است).»

يَومَ تُوَلّونَ مُدبِرينَ ما لَكُم مِنَ اللَّهِ مِن عاصِمٍ وَ مَن يُضلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِن هادٍ (٣٣)

«روزی که پشت‌کنان (به عنف) باز می‌گردید. برای شما در برابر خدا هیچ نگهبانی نیست.» و هر که را خدا گمراه کند او را هیچ راهبری نیست.

وَ لَقَد جاءَكُم يوسُفُ مِن قَبلُ بِالبَيِّنٰتِ فَما زِلتُم فى شَكٍّ مِمّا جاءَكُم بِهِ حَتّىٰ إِذا هَلَكَ قُلتُم لَن يَبعَثَ اللَّهُ مِن بَعدِهِ رَسولًا كَذٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن هُوَ مُسرِفٌ مُرتابٌ (٣٤)

و به‌راستی و درستی، یوسف پیش از این نزد شما با دلایل آشکار آمد. پس از آنچه برای شما آورد همواره (غرق) در تردید بودید، تا وقتی که رحلت کرد. گفتید: «خدا بعد از او هرگز فرستاده‌ای را بر نخواهد انگیخت‌.» این‌گونه، خدا هر که را زیاده‌رو شکّاک بی‌مستند است، بی‌راه می‌گذارد.

الَّذينَ يُجٰدِلونَ فى إيٰتِ اللَّهِ بِغَيرِ سُلطٰنٍ أَتىٰهُم كَبُرَ مَقتًا عِندَ اللَّهِ وَ عِندَ الَّذينَ إمَنوا كَذٰلِكَ يَطبَعُ اللَّهُ عَلىٰ كُلِّ قَلبِ مُتَكَبِّرٍ جَبّارٍ (٣٥)

کسانی که درباره‌ی آیات خدا - بدون هیچ حجّتی (روشنگر) که برای آنان آمده باشد - مجادله می‌کنند (این ستیزه) در نزد خدا و نزد کسانی که ایمان آورده‌اند (مایه‌ی) خشمی بس بزرگ است. این گونه، خدا بر تمامی دل (هر) متکبّر بس زورگویی مُهر می‌نهد.

وَ قالَ فِرعَونُ يٰهٰمٰنُ ابنِ لى صَرحًا لَعَلّى أَبلُغُ الأَسبٰبَ (٣٦)

و فرعون گفت: «ای هامان! برای من آسمان‌خراشی بلند بساز، شاید من به وسیله‌ها برسم؛»

أَسبٰبَ السَّمٰوٰتِ فَأَطَّلِعَ إِلىٰ إِلٰهِ موسىٰ وَ إِنّى لَأَظُنُّهُ كٰذِبًا وَ كَذٰلِكَ زُيِّنَ لِفِرعَونَ سوءُ عَمَلِهِ وَ صُدَّ عَنِ السَّبيلِ وَ ما كَيدُ فِرعَونَ إِلّا فى تَبابٍ (٣٧)

«وسایل (دست‌یابی به) آسمان‌ها. پس سوی خدای موسی راه یابم و من او را سخت دروغ‌پرداز می‌پندارم.‌» و این گونه برای فرعون، زشتی کارش آراسته گشت و از راه (راست) بازمانده شد و نیرنگ فرعون جز در (ژرفای) تباهی نیست.

وَ قالَ الَّذى إمَنَ يٰقَومِ اتَّبِعونِ أَهدِكُم سَبيلَ الرَّشادِ (٣٨)

و آن کس که ایمان آورد گفت: «ای قوم من! مرا پیروی کنید تا شما را (از بی‌راهه) به راه راهوار شایسته هدایت کنم.»

يٰقَومِ إِنَّما هٰذِهِ الحَيوٰةُ الدُّنيا مَتٰعٌ وَ إِنَّ الإخِرَةَ هِىَ دارُ القَرارِ (٣٩)

«ای قوم من! این زندگی دنیا تنها کالایی (ناچیز) است و همانا آخرت است که سرای پُر قرار پایدار است.»

مَن عَمِلَ سَيِّئَةً فَلا يُجزىٰ إِلّا مِثلَها وَ مَن عَمِلَ صٰلِحًا مِن ذَكَرٍ أَو أُنثىٰ وَ هُوَ مُؤمِنٌ فَأُولٰئِكَ يَدخُلونَ الجَنَّةَ يُرزَقونَ فيها بِغَيرِ حِسابٍ (٤٠)

«هر که بدی کند، جز به مانند آن کیفر نیابد؛ و هر که کار شایسته کند - مرد باشد یا زن – در حالی که ایمان داشته باشد، پس ایشان داخل بهشت می‌گردند و در آنجا بی‌حساب روزی داده می‌شوند.»

وَ يٰقَومِ ما لى أَدعوكُم إِلَى النَّجوٰةِ وَ تَدعونَنى إِلَى النّارِ (٤١)

«و ای قوم من! مرا چیست که شما را به نجات فرا می‌خوانم و (شما) مرا به آتش فرا می‌خوانید؟»

تَدعونَنى لِأَكفُرَ بِاللَّهِ وَ أُشرِكَ بِهِ ما لَيسَ لى بِهِ عِلمٌ وَ أَنا۠ أَدعوكُم إِلَى العَزيزِ الغَفّٰرِ (٤٢)

«مرا فرا می‌خوانید تا به خدا کافر شوم و چیزی را که بدان علمی ندارم با او شریک گردانم. و من شما را به سوی (آن) عزیز پوشنده(ی نقصان‌ها) دعوت می‌کنم.»

لا جَرَمَ أَنَّما تَدعونَنى إِلَيهِ لَيسَ لَهُ دَعوَةٌ فِى الدُّنيا وَ لا فِى الإخِرَةِ وَ أَنَّ مَرَدَّنا إِلَى اللَّهِ وَ أَنَّ المُسرِفينَ هُم أَصحٰبُ النّارِ (٤٣)

«آنچه مرا سوی آن دعوت می‌کنید، ناچار نه در دنیا و نه در آخرت هیچ‌گونه دعوتی (راستا برای الوهیت) ندارد و برگشت ما همانا سوی خداست. و زیاده‌روها، (هم)آنان همدمان آتشند.»

فَسَتَذكُرونَ ما أَقولُ لَكُم وَ أُفَوِّضُ أَمرى إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصيرٌ بِالعِبادِ (٤٤)

«پس به زودی آنچه را به شما می‌گویم به یاد خواهید آورد و کارم را به خدا می‌سپارم‌؛ بی‌گمان خداست که به (حال) بندگان (خود) بسی بیناست.»

فَوَقىٰهُ اللَّهُ سَيِّـٔاتِ ما مَكَروا وَ حاقَ بِـٔالِ فِرعَونَ سوءُ العَذابِ (٤٥)

پس خدا او را از پیامدهای بد آنچه نیرنگ می‌کردند نگه‌داشت و فرعونیان را بدی عذاب فرو گرفت.

النّارُ يُعرَضونَ عَلَيها غُدُوًّا وَ عَشِيًّا وَ يَومَ تَقومُ السّاعَةُ أَدخِلوا إلَ فِرعَونَ أَشَدَّ العَذابِ (٤٦)

(اینک هر) صبح و شام بر آتش نمایش داده می‌شوند و روزی که رستاخیز بر پا شود (فریاد می‌رسد که:) «فرعونیان را در سخت‌ترین (انواع) عذاب در آورید.»

وَ إِذ يَتَحاجّونَ فِى النّارِ فَيَقولُ الضُّعَفٰؤُا۟ لِلَّذينَ استَكبَروا إِنّا كُنّا لَكُم تَبَعًا فَهَل أَنتُم مُغنونَ عَنّا نَصيبًا مِنَ النّارِ (٤٧)

و آن‌گاه که در آتش با یکدیگر محاجه و نزاع می‌کنند، مستضعفان به مستکبران می‌گویند: «ما همواره پیرو شما بوده‌ایم، پس آیا می‌توانید بخشی از این آتش را از ما برگیرید؟»

قالَ الَّذينَ استَكبَروا إِنّا كُلٌّ فيها إِنَّ اللَّهَ قَد حَكَمَ بَينَ العِبادِ (٤٨)

کسانی که گردنکشی کردند، گفتند: «(اکنون) همه‌ی ما در آن (آتش) می‌باشیم. خدا بی‌گمان میان بندگان (خود) داوری کرده است.»

وَ قالَ الَّذينَ فِى النّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادعوا رَبَّكُم يُخَفِّف عَنّا يَومًا مِنَ العَذابِ (٤٩)

و کسانی که در آتش‌اند، به نگهبانان جهنّم گفتند: «پروردگارتان را بخوانید تا زمانی اندک از این عذاب را از ما تخفیف دهد.»

قالوا أَوَلَم تَكُ تَأتيكُم رُسُلُكُم بِالبَيِّنٰتِ قالوا بَلىٰ قالوا فَادعوا وَ ما دُعٰؤُا۟ الكٰفِرينَ إِلّا فى ضَلٰلٍ (٥٠)

گفتند: « و مگر پیامبرانتان با نشانه‌ها(ی روشن) فراسویتان نمی‌آمدند؟» گفتند: «چرا.» گفتند: «پس بخواهید. و درخواست کافران جز در (ژرفای) گمراهی نیست.»

إِنّا لَنَنصُرُ رُسُلَنا وَ الَّذينَ إمَنوا فِى الحَيوٰةِ الدُّنيا وَ يَومَ يَقومُ الأَشهٰدُ (٥١)

همانا ما فرستادگان خود و کسانی را که گرویده‌اند، در زندگی دنیا و روزی که گواهان بر پای می‌ایستند به‌راستی یاری می‌کنیم.

يَومَ لا يَنفَعُ الظّٰلِمينَ مَعذِرَتُهُم وَ لَهُمُ اللَّعنَةُ وَ لَهُم سوءُ الدّارِ (٥٢)

(همان) روزی که ستمگران را پوزششان سودی ندهد و برای آنان تنها لعنت است و برایشان بدی آن سراست‌.

وَ لَقَد إتَينا موسَى الهُدىٰ وَ أَورَثنا بَنى إِسرٰءيلَ الكِتٰبَ (٥٣)

همانا موسی را هدایت دادیم و به فرزندان اسرائیل تورات را به میراث نهادیم.

هُدًى وَ ذِكرىٰ لِأُولِى الأَلبٰبِ (٥٤)

حال آنکه رهنمود و یادواره‌ای برای خردمندان ویژه است.

فَاصبِر إِنَّ وَعدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ استَغفِر لِذَنبِكَ وَ سَبِّح بِحَمدِ رَبِّكَ بِالعَشِىِّ وَ الإِبكٰرِ (٥٥)

پس صبر کن که به‌راستی وعده‌ی خدا حق (و) پای برجا است و برای کار دنباله‌دارت پوشش بخواه و به سپاس پروردگارت، شامگاهان و بامدادان ستایشگر باش.

إِنَّ الَّذينَ يُجٰدِلونَ فى إيٰتِ اللَّهِ بِغَيرِ سُلطٰنٍ أَتىٰهُم إِن فى صُدورِهِم إِلّا كِبرٌ ما هُم بِبٰلِغيهِ فَاستَعِذ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّميعُ البَصيرُ (٥٦)

بی‌گمان آنان که درباره‌ی نشانه‌های خدا - بی آنکه حجّتی برایشان آمده باشد - به مجادله بر می‌خیزند، در دل‌هایشان بجز خودبزرگ‌بینی (خیالی) چیزی نیست، که هرگز به آن رسنده نیستند. پس به خدا پناه جوی (که) همانا، (هم)او بس شنوای بسیار بیناست.

لَخَلقُ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ أَكبَرُ مِن خَلقِ النّاسِ وَ لٰكِنَّ أَكثَرَ النّاسِ لا يَعلَمونَ (٥٧)

همواره آفرینش آسمان‌ها و زمین بزرگتر از آفرینش مردم است، ولی بیشتر مردم نمی‌دانند.

وَ ما يَستَوِى الأَعمىٰ وَ البَصيرُ وَ الَّذينَ إمَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ وَ لَا المُسيءُ قَليلًا ما تَتَذَكَّرونَ (٥٨)

و نابینایان و بینایان یکسان نیستند، و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند (یکسان) نیستند و نه بزه‌کاران. چه اندک یاد می‌کنید.

إِنَّ السّاعَةَ لَإتِيَةٌ لا رَيبَ فيها وَ لٰكِنَّ أَكثَرَ النّاسِ لا يُؤمِنونَ (٥٩)

بی‌چون ساعت (رستاخیز) به‌راستی آمدنی است (و) در آن شکی مستند نیست، ولی بیشتر مردمان ایمان نمی‌آورند.

وَ قالَ رَبُّكُمُ ادعونى أَستَجِب لَكُم إِنَّ الَّذينَ يَستَكبِرونَ عَن عِبادَتى سَيَدخُلونَ جَهَنَّمَ داخِرينَ (٦٠)

و پروردگارتان فرمود: «مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم. در حقیقت، کسانی که از پرستشم کبر می‌ورزند، به زودی در دوزخ به خواری در آیند.»

اللَّهُ الَّذى جَعَلَ لَكُمُ الَّيلَ لِتَسكُنوا فيهِ وَ النَّهارَ مُبصِرًا إِنَّ اللَّهَ لَذو فَضلٍ عَلَى النّاسِ وَ لٰكِنَّ أَكثَرَ النّاسِ لا يَشكُرونَ (٦١)

خداست که شب را برایتان پدید آورد، تا در آن آرام گیرید و روز را بینایی‌بخش (قرار داد). همانا خدا بر (سرو سامان) مردمان، بسیار صاحب فضیلت است ولی بیشتر مردم سپاس نمی‌دارند.

ذٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُم خٰلِقُ كُلِّ شَيءٍ لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ فَأَنّىٰ تُؤفَكونَ (٦٢)

این است خدا، پروردگار شما (که) آفریننده‌ی هر چیزی است. خدایی جز او نیست. پس چگونه و چه زمانی (از او) به دروغ باز گردانیده می‌شوید؟

كَذٰلِكَ يُؤفَكُ الَّذينَ كانوا بِـٔايٰتِ اللَّهِ يَجحَدونَ (٦٣)

کسانی که نشانه‌های خدا را انکار (و انگار) می‌کرده‌اند این‌گونه (از خدا) رویگردان می‌شوند.

اللَّهُ الَّذى جَعَلَ لَكُمُ الأَرضَ قَرارًا وَ السَّماءَ بِناءً وَ صَوَّرَكُم فَأَحسَنَ صُوَرَكُم وَ رَزَقَكُم مِنَ الطَّيِّبٰتِ ذٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُم فَتَبارَكَ اللَّهُ رَبُّ العٰلَمينَ (٦٤)

خدایی که زمین را برای ما قرارگاه (شایسته‌ی سکونت) نهاد و آسمان را (بر فرازش) بنیانی قرار داد و شما را صورتگری کرد و صورت‌های شما را نیکو نمود و از چیزهای پاکیزه به شما روزی داد. این است خدا پروردگارتان. پس (بلندمرتبه و بزرگ و) مبارک است خدا، پروردگار جهانیان.

هُوَ الحَىُّ لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ فَادعوهُ مُخلِصينَ لَهُ الدّينَ الحَمدُ لِلَّهِ رَبِّ العٰلَمينَ (٦٥)

اوست تنها زنده‌ی پاینده (و) خدایی جز او نیست. پس او را -در حالی‌که دین (خود) را برای وی بی‌‌آلایش گردانیده‌اید- بخوانید. سپاس(ها همه) ویژه‌ی خدا، پروردگار جهانیان است.

قُل إِنّى نُهيتُ أَن أَعبُدَ الَّذينَ تَدعونَ مِن دونِ اللَّهِ لَمّا جاءَنِىَ البَيِّنٰتُ مِن رَبّى وَ أُمِرتُ أَن أُسلِمَ لِرَبِّ العٰلَمينَ (٦٦)

بگو: «من همواره نهی شده‌ام از اینکه جز خدا کسانی را که (شما) می‌خوانید پرستش کنم‌. هنگامی که از جانب پروردگارم مرا دلایل روشن رسیده، امر شده‌ام که تنها فرمانبردار پروردگار جهانیان باشم.»

هُوَ الَّذى خَلَقَكُم مِن تُرابٍ ثُمَّ مِن نُطفَةٍ ثُمَّ مِن عَلَقَةٍ ثُمَّ يُخرِجُكُم طِفلًا ثُمَّ لِتَبلُغوا أَشُدَّكُم ثُمَّ لِتَكونوا شُيوخًا وَ مِنكُم مَن يُتَوَفّىٰ مِن قَبلُ وَ لِتَبلُغوا أَجَلًا مُسَمًّى وَ لَعَلَّكُم تَعقِلونَ (٦٧)

اوست کسی که شما را از خاکی آفرید، سپس از نطفه‌ای، آن‌گاه از علقه‌ای و بعد شما را (به صورت) کودکی برمی‌آورَد و تا به نیروهایتان برسید (و) پس (از آن) سالخورده باشید. و از میان شما کسی است که مرگ پیش‌‌رس می‌یابد. و برای اینکه به مدتی که مقرّر است برسید و شاید اندیشه کنید.

هُوَ الَّذى يُحيۦ وَ يُميتُ فَإِذا قَضىٰ أَمرًا فَإِنَّما يَقولُ لَهُ كُن فَيَكونُ (٦٨)

او همان کسی است که زنده می‌کند و می‌میراند. پس چون به چیزی حکم کند، همین قدر به آن می‌گوید: «شو‌» ، پس (بی‌درنگ) می‌شود.

أَلَم تَرَ إِلَى الَّذينَ يُجٰدِلونَ فى إيٰتِ اللَّهِ أَنّىٰ يُصرَفونَ (٦٩)

آیا کسانی را که در (ابطال) آیات خدا مجادله می‌کنند ندیدی (که) تا کجا و تا کی (از حقیقت آیات الهی منحرف) می‌شوند.

الَّذينَ كَذَّبوا بِالكِتٰبِ وَ بِما أَرسَلنا بِهِ رُسُلَنا فَسَوفَ يَعلَمونَ (٧٠)

کسانی که کتاب (خدا) و آنچه را که فرستادگان خود را بدان گسیل داشته‌ایم، تکذیب کردند. پس در آینده‌ای دور خواهند دانست‌؛

إِذِ الأَغلٰلُ فى أَعنٰقِهِم وَ السَّلٰسِلُ يُسحَبونَ (٧١)

هنگامی که غُل‌ها در گردن‌هایشان است و (نیز) زنجیرها، حال آنکه (با آن‌ها) کشانیده می‌شوند.

فِى الحَميمِ ثُمَّ فِى النّارِ يُسجَرونَ (٧٢)

در میان جوشاب سپس در آتش (پرهیجان) بریان می‌گردند.

ثُمَّ قيلَ لَهُم أَينَ ما كُنتُم تُشرِكونَ (٧٣)

سپس به آنان گفته شد: «آنچه را در برابر خدا شریک می‌ساختید کجایند؛»

مِن دونِ اللَّهِ قالوا ضَلّوا عَنّا بَل لَم نَكُن نَدعوا مِن قَبلُ شَيـًٔا كَذٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ الكٰفِرينَ (٧٤)

«بجز خدا؟!» گفتند: «گمشان کردیم، بلکه پیشتر (هم) ما چیزی را (جز خدا به خدایی) نمی‌خواندیم.» این‌گونه خدا کافران را بی‌راه می‌گذارد.

ذٰلِكُم بِما كُنتُم تَفرَحونَ فِى الأَرضِ بِغَيرِ الحَقِّ وَ بِما كُنتُم تَمرَحونَ (٧٥)

این (عقوبت) بدین جهت است که در زمین به ناروا شادی و سرمستی می‌کردید و اینکه در خوشحالی زیاد می‌نازیدید.

ادخُلوا أَبوٰبَ جَهَنَّمَ خٰلِدينَ فيها فَبِئسَ مَثوَى المُتَكَبِّرينَ (٧٦)

از درهای دوزخ جاودانه در آیید، پس چه بد است اقامتگاه سرکشان.

فَاصبِر إِنَّ وَعدَ اللَّهِ حَقٌّ فَإِمّا نُرِيَنَّكَ بَعضَ الَّذى نَعِدُهُم أَو نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِلَينا يُرجَعونَ (٧٧)

پس صبر کن که همانا وعده‌ی خدا حق است. پس اگر به‌راستی پاره‌ای از آنچه را که به آنان وعده داده‌ایم بی‌گمان به تو بنمایانیم و یا تو را از دنیا بی‌چون بیرون ببریم، در هر صورت آنان سوی ما بازگردانیده می‌شوند.

وَ لَقَد أَرسَلنا رُسُلًا مِن قَبلِكَ مِنهُم مَن قَصَصنا عَلَيكَ وَ مِنهُم مَن لَم نَقصُص عَلَيكَ وَ ما كانَ لِرَسولٍ أَن يَأتِىَ بِـٔايَةٍ إِلّا بِإِذنِ اللَّهِ فَإِذا جاءَ أَمرُ اللَّهِ قُضِىَ بِالحَقِّ وَ خَسِرَ هُنالِكَ المُبطِلونَ (٧٨)

و همانا به‌راستی پیش از تو فرستادگانی را فرستادیم (و ماجرای) برخی از آنان را بر تو حکایت کردیم و برخی از ایشان را بر تو حکایت نکردیم‌. و هیچ فرستاده‌ای را (چنان) نبوده است که نشانه‌ای آورد جز به اذن خدا. پس هنگامی که فرمان خدا در رسد بحق داوری شود و آنجاست که باطل‌کنندگان (حق) زیان می‌کنند.

اللَّهُ الَّذى جَعَلَ لَكُمُ الأَنعٰمَ لِتَركَبوا مِنها وَ مِنها تَأكُلونَ (٧٩)

همان خدایی که چهارپایان نعمت‌وار را برایتان نهاد، تا از برخی از آنها سواری گیرید و از برخی از آنها می‌خورید.

وَ لَكُم فيها مَنٰفِعُ وَ لِتَبلُغوا عَلَيها حاجَةً فى صُدورِكُم وَ عَلَيها وَ عَلَى الفُلكِ تُحمَلونَ (٨٠)

و در آنها برای شما سودهایی است. و برای اینکه بر آنها به نیازی که در سینه‌هایتان است برسید، و بر آنها و بر کشتی‌ها حمل می‌شوید.

وَ يُريكُم إيٰتِهِ فَأَىَّ إيٰتِ اللَّهِ تُنكِرونَ (٨١)

و نشانه‌های خویش را به شما می‌نمایاند، پس کدام یک از نشانه‌های خدا را انکار (و انگار) می‌کنید؟

أَفَلَم يَسيروا فِى الأَرضِ فَيَنظُروا كَيفَ كانَ عٰقِبَةُ الَّذينَ مِن قَبلِهِم كانوا أَكثَرَ مِنهُم وَ أَشَدَّ قُوَّةً وَ إثارًا فِى الأَرضِ فَما أَغنىٰ عَنهُم ما كانوا يَكسِبونَ (٨٢)

آیا پس در (تاریخ و جغرافیای) زمین نگشته‌اند، تا ببینند فرجام کسانی که پیش از آنان بودند چگونه بوده است‌؟ (آنان) بیشتر از اینان و در نیرویی و در آثاری در زمین، استوارتر بودند و (اما) آنچه به دست می‌آورده‌اند، به حالشان سودی نبخشید.

فَلَمّا جاءَتهُم رُسُلُهُم بِالبَيِّنٰتِ فَرِحوا بِما عِندَهُم مِنَ العِلمِ وَ حاقَ بِهِم ما كانوا بِهِ يَستَهزِءونَ (٨٣)

پس چون پیامبرانشان دلایل آشکار برایشان آوردند، به آن چیز (مختصری) از دانش که نزدشان بود خرسند شدند و (سرانجام) آنچه به مسخره می‌گرفتند آنان را فرو گرفت.

فَلَمّا رَأَوا بَأسَنا قالوا إمَنّا بِاللَّهِ وَحدَهُ وَ كَفَرنا بِما كُنّا بِهِ مُشرِكينَ (٨٤)

پس چون سختی (عذاب) ما را دیدند گفتند: «فقط به خدا ایمان آوردیم و بدانچه با او شریک می‌گردانیدیم کافریم.»

فَلَم يَكُ يَنفَعُهُم إيمٰنُهُم لَمّا رَأَوا بَأسَنا سُنَّتَ اللَّهِ الَّتى قَد خَلَت فى عِبادِهِ وَ خَسِرَ هُنالِكَ الكٰفِرونَ (٨٥)

پس هنگامی که عذاب ما را مشاهده کردند، دیگر ایمانشان برایشان سودی نداشت. سنّت خدا را که از (دیر باز) درباره‌ی بندگانش چنین جاری شده (پروا بدار) و آنجاست که کافران زیان کرده‌اند.

محتوای سوره

• تفسیر آیات