بِالْعَشِي
از الکتاب
واژه «عَشِىّ» معمولاً به ساعات آخر روز گفته مى شود همان گونه که «اِبْکار» به ساعات آغاز روز مى گویند.
بعضى معتقدند که از ابتداى ظهر تا غروب آفتاب «عَشِىّ» نام دارد، و از ابتداى طلوع صبح تا هنگام ظهر، «اِبْکار» است. اما «راغب» در کتاب «مفردات» مى گوید: «عَشِىّ» از هنگام ظهر است تا صبح فردا، و «اِبکار» از طلوع صبح است تا ظهر، بنابراین عَشِىّ و اِبکار، مجموع شبانه روز را شامل مى شود، ولى، همان طور که گفتیم این دو واژه معمولاً در دو معناى اول به کار مى رود.
ریشه کلمه
کلمات نزدیک مکانی
وَ سَبّح الْإِبْکَار رَبّک أَوّاب إِذ إِنّه عَلَيْه يُسَبّحْن الصّافِنَات مَعَه الْإِشْرَاق الْجِيَاد فَقَال إِن بِحَمْد عُرِض الطّيْر إِنّي کَثِيرا الْجِبَال الّذِين أَحْبَبْت يُجَادِلُون مَحْشُورَة سَخّرْنَا قَالَت الْمَلاَئِکَة کُل لِذَنْبِک فِي اذْکُر حُب الْعَبْد إِنّا لَه آيَات اللّه اسْتَغْفِر نِعْم يَا الْخَيْر رَمْزا سُلَيْمَان عَن مَرْيَم الْأَيْد إِلاّ حَق أَيّام
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
