دَأْب
«دَأْب» در اصل، به معناى ادامه سیر و حرکت است و به معناى «هر کار و عادت مستمر» نیز مى آید. در سوره «آل عمران»، حال کافران معاصر پیامبر(صلى الله علیه وآله) به عادت مستمر و سیره نادرست آل فرعون و اقوام پیش از آنها تشبیه شده است که آیات خدا را تکذیب کردند، و خداوند آنها را به گناهانشان گرفت و در همین جهان به مجازات سختى گرفتار شدند. و در سوره «یوسف» معناى این کلمه این مى شود که شما طبق عادت مستمر خود که به امر کشاورزى در سرزمین مصر اهمیت مى دهید، این کار را طبق معمول ادامه دهید، ولى در مصرف محصول آن، صرفه جوئى کنید. این احتمال نیز داده شده که منظور این بوده که با جدیت و کوشش هر چه بیشتر زراعت را دنبال کنید; زیرا دأب و دئوب به معناى کوشش و خستگى نیز آمده است، یعنى آن قدر کار کنید تا خسته شوید. و «دائب» به موجودى گفته مى شود که به سیر خود ادامه مى دهد، سپس به هر عادت مستمرى اطلاق شده، و در سوره «مؤمن» منظور از دأب قوم نوح... عادت مستمرى است که آنها داشتند و آن استمرار بر شرک و طغیان و ظلم و کفران بود.
ریشه کلمه
- دئب (۶ بار)
