سوره الذاريات
| سوره ق | سوره الذاريات | سوره الطور | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
در حال بارگیری... |
|
متن سوره
سوگند به نیروهای پراکننده، (چه) پراکندنی.
پس سوگند به بارداران باری سنگین، (چه) سنگینی‌ای.
پس سوگند به روانان به آسانی.
پس قسمت‌کنندگان اَمری [:کار یا فرمان و یا چیزی].
همواره آنچه (به آن) وعده داده شده‌اید همانا راست است.
و (روز) بُروز طاعت و معصیت همانا روی‌دادنی است.
قسم به آسمان (که) دارای راه‌هاست؛
همانا شما (درباره‌ی رستاخیز) در (ژرفای) سخنی گوناگونید.
هر که از آن به دروغ برگردانده شود، (بخت) برگشته است.
مرگ بر دروغ‌پردازان [:دروغ‌پردازان کشته شده‌اند].
کسانی که در ورطه(ی نادانی) سهوناکند.
پرسند: «روز بُروز طاعت و معصیت کی است؟»
همان روزی که آنان بر آتش بس آزموده شوند.
(و به آنان گفته شود:) «فتنه و آشوب خود را بچشید. این است همان (بلایی) که با شتاب خواستار آن بوده‌اید.»
پرهیزگاران بی‌گمان در باغستان‌ها و چشمه‌سارانند.
حال آنکه آنچه را پروردگارشان به آنان عطا فرموده گیرندگانند. بی‌گمان آنان پیش از این نیکوکاران بوده‌اند.
و از شب اندکی را می‌غنوده‌اند.
و آنان سحرگاهان (از خدا) پوشش می‌خواهند.
و در اموالشان برای سائل و محروم، حقّی (معلوم) است.
و در زمین برای اهل یقین نشانه‌هایی است؛
و (همچنان) در خودتان. پس مگر نمی‌نگرید؟
و روزیِ شما و آنچه (از بهشت) وعده داده می‌شوید در آسمان است.
پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین، که بی‌گمان آن حق است؛ همان‌گونه که خود شما (به روشنی) سخن می‌گویید.
آیا خبر مهمانان ارجمند و گرامی ابراهیم به تو رسید؟
چون بر او درآمدند، پس سلامی گفتند. گفت: «سلام (بر) مردمی ناشناس.»
پس به گونه‌ای پنهان به سوی اهلش روان شد و گوساله‌ای فربه (و بریان شده) بیاورد.
پس آن را نزدیکشان برد. گفت: «مگر نمی‌خورید؟»
پس، از ایشان ترسی به دل برگرفت. گفتند: «مترس.» و او را به پسری بسی دانا نوید دادند.
پس زنش پریشان (و فریادزنان) پیش آمد. پس سیلی بر چهره‌ی خود زد و گفت: «پیره‌زالی نازایم (چگونه بزایم)؟»
گفتند: «پروردگارت چنین فرموده است. او، (هم)او حکیمی بس داناست.»
(ابراهیم) گفت: « ای فرستادگان! مهم شما (در این مأموریت) چیست؟»
گفتند: «ما همانا سوی گروهی (از) مجرمان فرستاده شده‌ایم،»
«تا سنگ‌هایی از گل بر (سر و سامان)شان فرو فرستیم.»
«حال آنکه نزد پروردگارت برای مسرفان نشانه‌گذاری شده است.»
«پس هر کس از مؤمنان را در آن (سامان) بود بیرون راندیم.»
«پس در آنجا جز یک خانه از تسلیم‌شدگان (برابر خدا بیشتر) نیافتیم.»
«و در آنجا برای آنان که از عذاب پر درد می‌ترسند، نشانه‌ای بر جا نهادیم.»
و (نیز) در (ماجرای) موسی، چون او را با حجّتی مسلط و روشنگر سوی فرعون گسیل داشتیم.
پس (فرعون) با رکن (فرعونیت)اش روی برتافت و گفت: «(این شخص،) ساحری یا دیوانه‌ای است.»
پس او و سپاهیانش را برگرفتیم و آنان را در دریا افکندیم در حالی که او (در آخرین لحظه) نکوهشگر (خود و فرعونیان) بود.
و در (ماجرای) عادیان (نیز) ، چون بر سر (و سامان)شان باد نازا را فرستادیم.
هیچ چیزی را که بر آن وزد فروگذار نکند جز آنکه همچون خاکسترش کند.
و در (ماجرای) ثمودیان (نیز عبرتی بود) چون به ایشان گفته شد: «تا چندی برخوردار شوید.»
پس از فرمان پروردگارشان سر برتافتند تا در حالی که آنها می‌نگریستند، آذرخش (جانکاه) آنان را فرو گرفت.
پس هرگز نه توانستند به پای خیزند و نه جویندگان یارانی بوده‌اند.
و گروه نوح را (نیز) از پیش (از آن اقوام همین گونه هلاک کردیم). آنان بی‌گمان گروهی فاسق [:نافرمان] بوده‌اند.
و آسمان را به نیروهایی برافراشتیم و بی‌گمان، همانا ما توسعه‌‌دهند‌گانیم.
و زمین را رام و راهوار گسترانیدیم؛ پس چه نیکو گسترندگانیم.
و از هر چیزی دو گونه [:جفت یکدیگر] آفریدیم، شاید شما یاد کنید.
پس فراسوی خدا فرار کنید. من بی‌گمان برایتان از (سوی) او ترساننده‌ای روشنگرم.
«و با خدا معبودی دیگر قرار مدهید. همانا من از جانب او هشداردهنده‌ای روشنگرم.»
بدین‌سان کسانی راکه پیش از آنان بودند هیچ پیامبری نیامد جز (اینکه) گفتند: «ساحری یا دیوانه‌ای است.»
آیا همدیگر را به این (سخن) سفارش کردند؟ (نه!) بلکه آنان مردمی سرکشند.
پس، از آنان روی بگردان، پس تو در خور سرزنش نیستی.
و یاد(شان) آور، که مؤمنان را بی‌گمان، یادواره سودمند است.
و جنّ و انس را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند.
از آنان هیچ روزی نمی‌خواهم و نمی‌خواهم که مرا خوراک دهند.
همواره خداست که خود بسی روزی‌دهنده‌ی نیرومند استوار است.
پس بی‌گمان برای کسانی که ستم کردند پیامدی بد است؛ همانند پیامد بد یارانشان. پس در خواستن عذاب از من شتاب نجویند.
پس وای برای کسانی که کافر شدند از آن روزشان که وعده داده می‌شوند.
