فَأَوْجَس
«أَوْجَسَ» از مادّه «ایجاس» در اصل از «وجس» (بر وزن حبس) به معناى صداى پنهان گرفته شده است. بنابراین «ایجاس» به معناى یک احساس پنهانى و درونى است، و این تعبیر نشان مى دهد که ترس درونى موسى(علیه السلام)، سطحى و خفیف بود، تازه آن هم به خاطر این نبود که براى صحنه رعب انگیزى که بر اثر سحر ساحران به وجود آمده بود اهمیتى قائل شده باشد، بلکه بدین جهت بود که مى ترسید مردم فریب بخورند.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
فَزَع. فزعيكه در قلب افتد و يا از چيزيكه شنيده شده احساس شود چنانكه در قاموس گفته و نيز به معنى خفا و پنهانى است. ايجاس به معنى احساس است و نيز گويند «اَوْجَسَ خَوْفا» يعنى ترس را پنهان كرد. [طه:67-68]. موسى درخودش احساس خوف كرد يا خوف را در ضميرش پنهان داشت. ايضا [ذاريات:28]. همين طور در [هود:70]. در نهج البلاغه خطبه 4 فرموده: «لَمْ يُوجِسْ مُوسى «عليه السلام» خيفَةٌ عَلى نَفْسِهِ، أَشْفَقَ مِنْ غَلَبَةِ الْجُهالِ وَ دُوَلِ الضَّلالِ» موسى راجع به خودش نترسيد بلكه از غلبه نادانان و حكومت گمراهان ترسيد كه جاى حق را بگيرند و جهال از سحر ساحران فريب خورند.
