بِرُکْنِه
«رُکْن» در اصل به معناى ستون و پایه اصلى، و بخش مهم هر چیز است، و در اینجا ممکن است اشاره به ارکان بدن باشد. یعنى فرعون به طور کامل و با تمام ارکان بدن به موسى(علیه السلام) پشت کرد. بعضى نیز گفته اند که منظور در اینجا لشکر او است، یعنى تکیه بر ارکان لشکر خویش کرد و از پیام حق روى گردان شد. و یا این که هم خودش از فرمان خدا روى برتافت، و هم ارکان حکومت و لشکر خود را منحرف ساخت.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
ميل و آرام گرفتن. در صحاح و اقرب گويد [هود:113]. به ستمگران ميل نكنيد و گرنه شما را مىگيرد. ركن به معنى جانب و طرف محكم شيىء است (صحاح) و بر سبيل استعاره به نيرو اطلاق مىشود (راغب) [هود:80]. ظاهراً مراد از آن در آيه اقوام و عشيره است. يعنى اى كاش در قبال شما نيروئى داشتيم و يا به تكيه گاه محكمى (از قبيل عشيره) لا حق مىشدم تا مرا يارى كنند. *[ذاريات:39]. مراد از ركن تكيه گاه و قواى فرعون است يعنى با قواى خويش روى بگردانيد و گفت: جادوگرى است يا ديوانهاى (يعنى موسى).
