سوره الواقعة

سوره الرحمن	سوره الواقعة	سوره الحديد
شماره کتابت : ٥٦ جزء : نزول ترتيب نزول : ٤٦ محل نزول : مكه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٩٦ تعداد کلمات : ٤٤٠ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آبَاؤُنَا أَبَارِيق أَبْکَارا أَتْرَابا أَزْوَاجا أَصْحَاب أَقْرَب أَمّا أَمْثَالَکُم أَنّکُم أَنْزَلْتُمُوه أَنْشَأْتُم أَنْشَأْنَاهُن أُجَاجا أُقْسِم إِنّه إِنّهُم إِنّکُم إِنْشَاء الدّين الزّارِعُون السّابِقُون الشّمَال الضّالّون الضّالّين اللّؤْلُؤ النّار النّجُوم النّشْأَة النّعِيم الّتِي الْآخِرِين الْأَرْض الْأَوّلُون الْأَوّلِين الْأُولَى الْبُطُون الْجِبَال الْحَدِيث الْحَمِيم الْحُلْقُوم الْحِنْث الْخَالِقُون الْعَالَمِين الْعَظِيم الْمَاء الْمَشْأَمَة الْمَوْت الْمَيْمَنَة الْمَکْنُون الْمُزْن الْمُطَهّرُون الْمُقَرّبُون الْمُقَرّبِين الْمُنْزِلُون الْمُنْشِئُون الْمُکَذّبُون الْمُکَذّبِين الْهِيم الْوَاقِعَة الْيَقِين الْيَمِين بَارِد بَسّا بَلَغَت بَيْنَکُم بُسّت بِأَکْوَاب بِاسْم بِمَسْبُوقِين بِمَوَاقِع تَأْثِيما تَجْعَلُون تَحْرُثُون تَخْلُقُونَه تَذَکّرُون تَذْکِرَة تَرْجِعُونَهَا تَزْرَعُونَه تَشْرَبُون تَشْکُرُون تَصْلِيَة تَعْلَمُون تَفَکّهُون تَنْزِيل تَنْظُرُون تُبْصِرُون تُرَابا تُصَدّقُون تُمْنُون تُورُون تُکَذّبُون ثَلاَثَة ثُلّة جَحِيم جَزَاء جَعَلْنَاه جَعَلْنَاهَا جَنّات جَنّة حَق حَمِيم حُطَاما حُور حِينَئِذ خَافِضَة خَلَقْنَاکُم رَافِعَة رَب رَبّک رَجّا رَيْحَان رُجّت رِزْقَکُم زَقّوم سَلاَما سَمُوم سُرُر سِدْر شَجَر شَجَرَتَهَا شُرْب صَادِقِين طَلْح طَيْر ظِل عَظِيم عَلَيْه عَلَيْهَا عَلِمْتُم عَنْهَا عُرُبا عِظَاما عِين فَأَصْحَاب فَاکِهَة فَبِهٰذَا فَجَعَلْنَاهُن فَرَأَيْتُم فَرَوْح فَسَبّح فَسَلاَم فَشَارِبُون فَظَلْتُم فَلَو فَمَالِئُون فَنُزُل فَکَانَت فُرُش قَدّرْنَا قَلِيل قُل قِيلا لَآکِلُون لَجَعَلْنَاه لَحْم لَغْوا لَقَسَم لَقُرْآن لَمَبْعُوثُون لَمَجْمُوعُون لَمُغْرَمُون لَهُو لِأَصْحَاب لِلْمُقْوِين لِوَقْعَتِهَا مَاء مَتَاعا مَحْرُومُون مَخْضُود مَدِينِين مَرْفُوعَة مَسْکُوب مَعِين مَعْلُوم مَقْطُوعَة مَمْدُود مَمْنُوعَة مَنْضُود مَوْضُونَة مَکْنُون مُتَقَابِلِين مُتّکِئِين مُتْرَفِين مُخَلّدُون مُدْهِنُون مُنْبَثّا مِتْنَا مِيقَات نَحْن نَشَاء نَعِيم نُبَدّل نُزُلُهُم نُنْشِئَکُم هَبَاء وَقَعَت وِلْدَان يَتَخَيّرُون يَحْمُوم يَسْمَعُون يَشْتَهُون يَطُوف يَعْمَلُون يَقُولُون يَمَسّه يَوْم يُصَدّعُون يُصِرّون يُنْزِفُون کَأَمْثَال کَأْس کَاذِبَة کَثِيرَة کَرِيم کُنّا کِتَاب

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩ ٣٠ ٣١ ٣٢ ٣٣ ٣٤ ٣٥ ٣٦ ٣٧ ٣٨ ٣٩ ٤٠ ٤١ ٤٢ ٤٣ ٤٤ ٤٥ ٤٦ ٤٧ ٤٨ ٤٩ ٥٠ ٥١ ٥٢ ٥٣ ٥٤ ٥٥ ٥٦ ٥٧ ٥٨ ٥٩ ٦٠ ٦١ ٦٢ ٦٣ ٦٤ ٦٥ ٦٦ ٦٧ ٦٨ ٦٩ ٧٠ ٧١ ٧٢ ٧٣ ٧٤ ٧٥ ٧٦ ٧٧ ٧٨ ٧٩ ٨٠ ٨١ ٨٢ ٨٣ ٨٤ ٨٥ ٨٦ ٨٧ ٨٨ ٨٩ ٩٠ ٩١ ٩٢ ٩٣ ٩٤ ٩٥ ٩٦

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ إِذا وَقَعَتِ الواقِعَةُ (١)

هنگامی که (قیامت) واقع شونده وقوع یابد؛

لَيسَ لِوَقعَتِها كاذِبَةٌ (٢)

در وقوعش هرگز گزافی نیست.

خافِضَةٌ رافِعَةٌ (٣)

پست‌کننده‌ای بالابرنده است.

إِذا رُجَّتِ الأَرضُ رَجًّا (٤)

چون زمین با تکان و اضطراب سختی لرزانده شود؛

وَ بُسَّتِ الجِبالُ بَسًّا (٥)

و کوه‌ها به گونه‌ای دهشت‌آور خُرد گردند؛

فَكانَت هَباءً مُنبَثًّا (٦)

پس غباری پراکنده شوند؛

وَ كُنتُم أَزوٰجًا ثَلٰثَةً (٧)

و شما سه دسته گردید:

فَأَصحٰبُ المَيمَنَةِ ما أَصحٰبُ المَيمَنَةِ (٨)

پس صاحبان برکت راستین؛ چیست صاحبان برکت‌؟

وَ أَصحٰبُ المَشـَٔمَةِ ما أَصحٰبُ المَشـَٔمَةِ (٩)

و صاحبان شوم و رذیلت؛ چیست صاحبان رذیلت‌؟

وَ السّٰبِقونَ السّٰبِقونَ (١٠)

و سبقت‌گیرندگان (این سرا) همان سبقت‌گیرندگان (آن سرای)اند.

أُولٰئِكَ المُقَرَّبونَ (١١)

همان مقرّبان (به خدای منان).

فى جَنّٰتِ النَّعيمِ (١٢)

در باغستان‌های پرنعمت.

ثُلَّةٌ مِنَ الأَوَّلينَ (١٣)

(اینان) گروهی بسیار از پیشینیان،

وَ قَليلٌ مِنَ الإخِرينَ (١٤)

و اندکی از پسینیان(اند).

عَلىٰ سُرُرٍ مَوضونَةٍ (١٥)

بر تخت‌هایی بافته همچون زره.

مُتَّكِـٔينَ عَلَيها مُتَقٰبِلينَ (١٦)

روبه‌روی هم بر آنها تکیه‌زنندگانند.

يَطوفُ عَلَيهِم وِلدٰنٌ مُخَلَّدونَ (١٧)

نوجوانانی، جاودان بر گردشان می‌گردند.

بِأَكوابٍ وَ أَباريقَ وَ كَأسٍ مِن مَعينٍ (١٨)

با جام‌ها و آبریزها و پیاله‌‌ای از باده‌ی ناب روان.

لا يُصَدَّعونَ عَنها وَ لا يُنزِفونَ (١٩)

(که) نه از آن سردرد گیرند و نه (آن را) پایان دهند.

وَ فٰكِهَةٍ مِمّا يَتَخَيَّرونَ (٢٠)

و میوه‌ای از هر چه همی‌پسندند.

وَ لَحمِ طَيرٍ مِمّا يَشتَهونَ (٢١)

و (از) گوشت پرنده‌ای، هر چه اشتها کنند.

وَ حورٌ عينٌ (٢٢)

و حوریانی چشم‌‌درشت.

كَأَمثٰلِ اللُّؤلُؤِ المَكنونِ (٢٣)

همانند مروارید (ناسفته‌ی) پنهان (در صدف).

جَزاءً بِما كانوا يَعمَلونَ (٢٤)

حال آنکه پاداشی است به آنچه می‌کرده‌اند.

لا يَسمَعونَ فيها لَغوًا وَ لا تَأثيمًا (٢٥)

در آنجا نه بیهوده‌ای می‌شنوند و نه (سخنی) گناه‌‌آلود با پی‌آمدی بد.

إِلّا قيلًا سَلٰمًا سَلٰمًا (٢٦)

(سخنی) بجز گفته‌ی سلامی سالم نیست.

وَ أَصحٰبُ اليَمينِ ما أَصحٰبُ اليَمينِ (٢٧)

و صاحبان برکت و راستین. و چیست این صاحبان برکت و راستین؟

فى سِدرٍ مَخضودٍ (٢٨)

در (زیر) درختان کُناری بی‌خار.

وَ طَلحٍ مَنضودٍ (٢٩)

و درخت‌های موز که میوه‌اش خوشه‌خوشه روی هم انباشته است.

وَ ظِلٍّ مَمدودٍ (٣٠)

و سایه‌ای پایدار (و کشش‌دار).

وَ ماءٍ مَسكوبٍ (٣١)

و آبی از بلندایی ریزان.

وَ فٰكِهَةٍ كَثيرَةٍ (٣٢)

و میوه‌ای فراوان.

لا مَقطوعَةٍ وَ لا مَمنوعَةٍ (٣٣)

نه انقطاع یافته و نه ممنوع.

وَ فُرُشٍ مَرفوعَةٍ (٣٤)

و همخوابگانی بالا بلند در بلنداها(ی تخت‌ها).

إِنّا أَنشَأنٰهُنَّ إِنشاءً (٣٥)

ما بی‌گمان آنان را پدید آورده‌ایم، پدید آوردنی (بس نیکو)!

فَجَعَلنٰهُنَّ أَبكارًا (٣٦)

پس ایشان را دوشیزه و دست‌‌نخورده قرار دادیم.

عُرُبًا أَترابًا (٣٧)

دارای تمامی زیبایی آشکار زنان؛ همسالان با شوهران.

لِأَصحٰبِ اليَمينِ (٣٨)

برای راستان و برکت یافتگان.

ثُلَّةٌ مِنَ الأَوَّلينَ (٣٩)

گروهی از پیشینیان،

وَ ثُلَّةٌ مِنَ الإخِرينَ (٤٠)

و گروهی از پسینیان.

وَ أَصحٰبُ الشِّمالِ ما أَصحٰبُ الشِّمالِ (٤١)

و چپی‌های نکوهیده. چیست چپی‌های نکوهیده‌؟

فى سَمومٍ وَ حَميمٍ (٤٢)

غرق شدگان در سمّی فراوان و (مایعی) جوشان.

وَ ظِلٍّ مِن يَحمومٍ (٤٣)

و سایه‌ای از دود تار پر خفقان.

لا بارِدٍ وَ لا كَريمٍ (٤٤)

نه خنک و نه ملایم.

إِنَّهُم كانوا قَبلَ ذٰلِكَ مُترَفينَ (٤٥)

اینان بودند که همواره پیش از این نازپروردگانی در نعمتی فراوان غرق بوده‌اند.

وَ كانوا يُصِرّونَ عَلَى الحِنثِ العَظيمِ (٤٦)

و بر گناه بزرگِ پیمان‌شکنی پافشاری می‌کرده‌اند؟

وَ كانوا يَقولونَ أَئِذا مِتنا وَ كُنّا تُرابًا وَ عِظٰمًا أَءِنّا لَمَبعوثونَ (٤٧)

و می‌گفته‌اند: «آیا هنگامی(که) مردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا همین ما (باز هم) همانا برانگیختگانیم؟»

أَوَإباؤُنَا الأَوَّلونَ (٤٨)

«آیا و پدران نخستینمان (نیز)؟!»

قُل إِنَّ الأَوَّلينَ وَ الإخِرينَ (٤٩)

بگو: «بی‌گمان پیشینیان و پسینیان.»

لَمَجموعونَ إِلىٰ ميقٰتِ يَومٍ مَعلومٍ (٥٠)

«به‌راستی همگان در موعد روزی معلوم گردآوری شوندگانند.»

ثُمَّ إِنَّكُم أَيُّهَا الضّالّونَ المُكَذِّبونَ (٥١)

سپس بی‌گمان شما ای گمراهان و تکذیب‌‌کنندگان!

لَإكِلونَ مِن شَجَرٍ مِن زَقّومٍ (٥٢)

همواره از درختی (که) از زقّوم (است) خورندگانید.

فَمالِـٔونَ مِنهَا البُطونَ (٥٣)

پس پر کنندگان شکم‌ها(ی‌تان) از آنید.

فَشٰرِبونَ عَلَيهِ مِنَ الحَميمِ (٥٤)

پس روی آن از آن مایه‌ی جوشان نوشندگانید.

فَشٰرِبونَ شُربَ الهيمِ (٥٥)

پس نوشندگان، (چونان) نوشیدن اشتران تشنه.

هٰذا نُزُلُهُم يَومَ الدّينِ (٥٦)

این است مهمانسرای آنان به روز جزا.

نَحنُ خَلَقنٰكُم فَلَولا تُصَدِّقونَ (٥٧)

ما شما را آفریدیم، پس چرا تصدیقمان نمی‌کنید؟

أَفَرَءَيتُم ما تُمنونَ (٥٨)

آیا پس آنچه را (که به صورت نطفه) فرو می‌جهانید دیده‌اید؟

ءَأَنتُم تَخلُقونَهُ أَم نَحنُ الخٰلِقونَ (٥٩)

آیا شما آن را می‌آفرینید یا ما آفریننده‌ایم‌؟

نَحنُ قَدَّرنا بَينَكُمُ المَوتَ وَ ما نَحنُ بِمَسبوقينَ (٦٠)

ماییم که میان شما مرگ را مقدّر کرده‌ایم و ما هرگز (درماندگان و) پیشی‌گرفته‌شدگان نیستیم،

عَلىٰ أَن نُبَدِّلَ أَمثٰلَكُم وَ نُنشِئَكُم فى ما لا تَعلَمونَ (٦١)

بر اینکه (شما را به) همانندتان تبدیل کنیم و شما را در آنچه نمی‌دانید (دیگر بار) پدیدار سازیم.

وَ لَقَد عَلِمتُمُ النَّشأَةَ الأولىٰ فَلَولا تَذَكَّرونَ (٦٢)

و همواره بی‌چون پدیدار شدن نخستین خود را شناختید. پس چرا به شایستگی (آن را) یاد نمی‌کنید؟

أَفَرَءَيتُم ما تَحرُثونَ (٦٣)

آیا پس آنچه را کشت می‌کنید، دیده‌اید؟

ءَأَنتُم تَزرَعونَهُ أَم نَحنُ الزّٰرِعونَ (٦٤)

آیا شما آن را (بی‌یاری ما) زراعت می‌کنید، یا ماییم که زراعت‌کنندگانیم‌؟

لَو نَشاءُ لَجَعَلنٰهُ حُطٰمًا فَظَلتُم تَفَكَّهونَ (٦٥)

اگر بخواهیم همواره خاشاکش می‌گردانیم، پس در افسوس (و تعجب) می‌افتید.

إِنّا لَمُغرَمونَ (٦٦)

(و می‌گویید:) «همانا ما فریب‌خوردگان و زیان‌‌دید‌گانیم.»

بَل نَحنُ مَحرومونَ (٦٧)

«بلکه ما محرومانیم.»

أَفَرَءَيتُمُ الماءَ الَّذى تَشرَبونَ (٦٨)

آیا پس آبی را که می‌نوشید دیده‌اید؟

ءَأَنتُم أَنزَلتُموهُ مِنَ المُزنِ أَم نَحنُ المُنزِلونَ (٦٩)

آیا شما آن را از (دلِ) ابر آبستن به آب فرود آوردید، یا ما فرود آورندگانیم‌؟

لَو نَشاءُ جَعَلنٰهُ أُجاجًا فَلَولا تَشكُرونَ (٧٠)

اگر بخواهیم آن را تلخ می‌گردانیم. پس چرا سپاس نمی‌دارید؟

أَفَرَءَيتُمُ النّارَ الَّتى تورونَ (٧١)

آیا پس آتشی را که بر می‌افروزید نگریسته‌اید؟

ءَأَنتُم أَنشَأتُم شَجَرَتَها أَم نَحنُ المُنشِـٔونَ (٧٢)

آیا شما درختش را - بی‌سابقه- پدیدار کردید یا ما پدید آورند‌گانیم؟

نَحنُ جَعَلنٰها تَذكِرَةً وَ مَتٰعًا لِلمُقوينَ (٧٣)

ما آن را یادواره و برخورداری برای نیازمندان- که نیروی زندگی‌بخش می‌خواهند- قرار دادیم.

فَسَبِّح بِاسمِ رَبِّكَ العَظيمِ (٧٤)

پس به نام پروردگار بزرگت (او را) تنزیه کن.

فَلا أُقسِمُ بِمَوٰقِعِ النُّجومِ (٧٥)

پس به فرودگاه‌های ستارگان [:دل‌‌های فروزان پیمبران] سوگند نمی‌خورم.

وَ إِنَّهُ لَقَسَمٌ لَو تَعلَمونَ عَظيمٌ (٧٦)

و اگر بدانید، آن سوگندی سخت بزرگ است!

إِنَّهُ لَقُرإنٌ كَريمٌ (٧٧)

همانا این (پیام وحیانی) همواره قرآنی دارای برکاتی همگانی است.

فى كِتٰبٍ مَكنونٍ (٧٨)

در کتابی (از دستبرد) نگهبانی شده.

لا يَمَسُّهُ إِلَّا المُطَهَّرونَ (٧٩)

که جز پاک‌شدگان بدان دست نیازند.

تَنزيلٌ مِن رَبِّ العٰلَمينَ (٨٠)

فرود آمده‌ای است تدریجی از جانب پروردگار جهانیان.

أَفَبِهٰذَا الحَديثِ أَنتُم مُدهِنونَ (٨١)

آیا شما این گفتار نوین را سبک‌گیرندگانید؟

وَ تَجعَلونَ رِزقَكُم أَنَّكُم تُكَذِّبونَ (٨٢)

و تنها نصیب خودتان را همواره در تکذیب (آن) قرار می‌دهید؟

فَلَولا إِذا بَلَغَتِ الحُلقومَ (٨٣)

پس چرا نه، آن‌گاه که (جانتان) به گلویتان رسد.

وَ أَنتُم حينَئِذٍ تَنظُرونَ (٨٤)

و حال آنکه- در این هنگام- خود نظاره‌گرید.

وَ نَحنُ أَقرَبُ إِلَيهِ مِنكُم وَ لٰكِن لا تُبصِرونَ (٨٥)

و ما به آن (محتضر) از شما نزدیکتریم ولی نمی‌بینید.

فَلَولا إِن كُنتُم غَيرَ مَدينينَ (٨٦)

پس چرا، نه اگر شما جزا نایافتگانید (و حساب و کتابی در کار نیست)،

تَرجِعونَها إِن كُنتُم صٰدِقينَ (٨٧)

چرا اگر راست می‌گویید، روح را بر نمی‌گردانید؟

فَأَمّا إِن كانَ مِنَ المُقَرَّبينَ (٨٨)

پس اما اگر او از مقرّبان باشد،

فَرَوحٌ وَ رَيحانٌ وَ جَنَّتُ نَعيمٍ (٨٩)

در نتیجه (در) آسایش و راحت و بهشت پُرنعمت (است).

وَ أَمّا إِن كانَ مِن أَصحٰبِ اليَمينِ (٩٠)

و اما اگر از راستان و برکت‌یافتگان باشد؛

فَسَلٰمٌ لَكَ مِن أَصحٰبِ اليَمينِ (٩١)

پس، از این راستان برایت سلامی است.

وَ أَمّا إِن كانَ مِنَ المُكَذِّبينَ الضّالّينَ (٩٢)

و اما اگر از تکذیب‌کنندگان گمراه بوده است،

فَنُزُلٌ مِن حَميمٍ (٩٣)

پس (برایشان) مهمانخانه‌ای از مایعی جوشان است؛

وَ تَصلِيَةُ جَحيمٍ (٩٤)

و (نیز) افروختن آتشی فروزان.

إِنَّ هٰذا لَهُوَ حَقُّ اليَقينِ (٩٥)

به‌راستی این همان حق‌الیقین است.

فَسَبِّح بِاسمِ رَبِّكَ العَظيمِ (٩٦)

پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی.

محتوای سوره

• تفسیر آیات