سوره السجدة

سوره لقمان	سوره السجدة	سوره الأحزاب
شماره کتابت : ٣٢ جزء : نزول ترتيب نزول : ٧٥ محل نزول : مكه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٣٠ تعداد کلمات : ٤١٥ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آتَيْنَا آمَنُوا أَئِمّة أَبْصَرْنَا أَتَاهُم أَجْمَعِين أَحْسَن أَرَادُوا أَظْلَم أَعْرَض أَعْيُن أَلْف أَمّا أَنّا أَنْعَامُهُم أَنْفُسُهُم أَهْلَکْنَا أَيّام أُخْفِي أُعِيدُوا إِسْرَائِيل إِنّهُم إِيمَانُهُم اسْتَوَى افْتَرَاه الرّحِيم السّمَاء السّمَاوَات السّمْع الشّهَادَة الصّالِحَات اللّه الم النّار النّاس الْأَبْصَار الْأَدْنَى الْأَرْض الْأَفْئِدَة الْأَمْر الْأَکْبَر الْإِنْسَان الْجُرُز الْجِنّة الْحَق الْخُلْد الْعَالَمِين الْعَذَاب الْعَرْش الْعَزِيز الْغَيْب الْفَتْح الْقَوْل الْقُرُون الْقِيَامَة الْمَأْوَى الْمَاء الْمَضَاجِع الْمَوْت الْمُجْرِمُون الْمُجْرِمِين الْکِتَاب انْتَظِر بَدَأ بَيْنَهُم بَيْنَهُمَا بِآيَات بِآيَاتِنَا بِأَمْرِنَا بِحَمْد بِلِقَاء تَأْکُل تَتَجَافَى تَتَذَکّرُون تَرَى تَشْکُرُون تَعُدّون تَعْلَم تَعْمَلُون تَنْزِيل تَکُن تُرْجَعُون تُکَذّبُون جَدِيد جَزَاء جَعَل جَعَلْنَا جَعَلْنَاه جَنّات جَهَنّم جُنُوبُهُم حَق خَرّوا خَلَق خَلَقَه خَلْق خَوْفا دُونِه ذُوقُوا ذُکّر ذُکّرُوا رَب رَبّنَا رَبّه رَبّهُم رَبّهِم رَبّک رَزَقْنَاهُم رَيْب رُءُوسِهِم رُوحِه زَرْعا سَبّحُوا سَمِعْنَا سَنَة سَوّاه سُجّدا سُلاَلَة سِتّة شَفِيع شَيْء شِئْنَا صَادِقِين صَالِحا صَبَرُوا ضَلَلْنَا طَمَعا طِين عَالِم عَذَاب عَمِلُوا عَنْهَا فَأَعْرِض فَارْجِعْنَا فَاسِقا فَذُوقُوا فَسَقُوا فَلَهُم فَمَأْوَاهُم فَنُخْرِج قَالُوا قَبْلِهِم قَبْلِک قَلِيلا قَوْما قُرّة قُل قِيل لَآتَيْنَا لَآيَات لَأَمْلَأَن لَعَلّهُم لَفِي لَنُذِيقَنّهُم لِبَنِي لِتُنْذِر لِقَاء لِقَائِه مَاء مَتَى مَسَاکِنِهِم مَلَک مَهِين مُؤْمِنا مُنْتَظِرُون مُنْتَقِمُون مُوسَى مُوقِنُون مِرْيَة مِقْدَارُه مِنّي نَاکِسُو نَذِير نَسُوق نَسِيتُم نَسِينَاکُم نَسْلَه نَعْمَل نَفَخ نَفْس نُزُلا هُدًى هُدَاهَا وَلِي وُکّل يَتَوَفّاکُم يَخْتَلِفُون يَخْرُجُوا يَدْعُون يَرَوْا يَرْجِعُون يَسْتَوُون يَسْتَکْبِرُون يَسْمَعُون يَعْرُج يَعْمَلُون يَفْصِل يَقُولُون يَمْشُون يَنْفَع يَهْتَدُون يَهْد يَهْدُون يَوْم يَوْمِکُم يُؤْمِن يُبْصِرُون يُدَبّر يُنْظَرُون يُنْفِقُون يُوقِنُون کَافِرُون کَفَرُوا کَم کَمَن کُلّمَا

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩ ٣٠

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ الم (١)

الم‌

تَنزيلُ الكِتٰبِ لا رَيبَ فيهِ مِن رَبِّ العٰلَمينَ (٢)

فرو فرستادن تدریجی این کتاب - که هیچ شکی مستند در آن نیست - تنها از طرف پروردگار جهانیان است.

أَم يَقولونَ افتَرىٰهُ بَل هُوَ الحَقُّ مِن رَبِّكَ لِتُنذِرَ قَومًا ما أَتىٰهُم مِن نَذيرٍ مِن قَبلِكَ لَعَلَّهُم يَهتَدونَ (٣)

یا می‌گویند: «آن را (به خدا) افترا بسته است‌؟» (چنان نیست.) بلکه آن تمامی حقّ است از جانب پروردگارت، تا مردمی را که پیش از تو هیچ هشداردهنده‌ای برایشان نیامده است، هشدار دهی؛ شاید راه یابند.

اللَّهُ الَّذى خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضَ وَ ما بَينَهُما فى سِتَّةِ أَيّامٍ ثُمَّ استَوىٰ عَلَى العَرشِ ما لَكُم مِن دونِهِ مِن وَلِىٍّ وَ لا شَفيعٍ أَفَلا تَتَذَكَّرونَ (٤)

خدایی که آسمان‌ها و زمین و آنچه را که میان آن دو است، در شش هنگام آفرید. سپس بر عرش (آفرینش) چیره شد. حال آنکه برای شما غیر از او نه هیچ سرپرست و نه هیچ شفاعتگری نیست‌. آیا پس (باز هم) متذکر نمی‌شوید؟

يُدَبِّرُ الأَمرَ مِنَ السَّماءِ إِلَى الأَرضِ ثُمَّ يَعرُجُ إِلَيهِ فى يَومٍ كانَ مِقدارُهُ أَلفَ سَنَةٍ مِمّا تَعُدّونَ (٥)

همه چیز را از آسمان تا زمین (به اراده‌ی خود) اداره می‌کند؛ سپس در روزی که مقدارش - آن چنان که شما (آدمیان) برمی‌شمارید - هزار سال بوده است، سوی او بالا می‌رود.

ذٰلِكَ عٰلِمُ الغَيبِ وَ الشَّهٰدَةِ العَزيزُ الرَّحيمُ (٦)

اوست (همان) دانای نهان و آشکار، (آن) شکوهمند رحمتگر بر ویژگان.

الَّذى أَحسَنَ كُلَّ شَيءٍ خَلَقَهُ وَ بَدَأَ خَلقَ الإِنسٰنِ مِن طينٍ (٧)

کسی که همه چیز را نیکو آفرید و آفرینش انسان را از گِل آغاز کرد‌؛

ثُمَّ جَعَلَ نَسلَهُ مِن سُلٰلَةٍ مِن ماءٍ مَهينٍ (٨)

سپس (تداوم) نسل او را از خلاصه و برگزیده‌ای از آبی پست نهاد؛

ثُمَّ سَوّىٰهُ وَ نَفَخَ فيهِ مِن روحِهِ وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمعَ وَ الأَبصٰرَ وَ الأَفـِٔدَةَ قَليلًا ما تَشكُرونَ (٩)

سپس او را سامان و سازمان داد و از روح ویژه‌‌اش (از آفریدگانش) در او دمید. و برای شما گوش‌ها و چشم‌ها و دل‌های فروزان قرار داد. چه اندک سپاس می‌گزارید!

وَ قالوا أَءِذا ضَلَلنا فِى الأَرضِ أَءِنّا لَفى خَلقٍ جَديدٍ بَل هُم بِلِقاءِ رَبِّهِم كٰفِرونَ (١٠)

و گفتند: «آیا وقتی ما در (دل) زمین گم شدیم، آیا (باز هم همین) ما به‌راستی بی‌چون در آفرینش نوینی هستیم‌؟» بلکه آنان به لقای پروردگارشان کافرانند.

قُل يَتَوَفّىٰكُم مَلَكُ المَوتِ الَّذى وُكِّلَ بِكُم ثُمَّ إِلىٰ رَبِّكُم تُرجَعونَ (١١)

بگو: «فرشته‌ی مرگ که بر شما گمارده شده، تمامی وجود شما (تن و جانتان) را به تمام و کمال برمی‌گیرد، سپس سوی پروردگارتان بازگشت می‌کنید.»

وَ لَو تَرىٰ إِذِ المُجرِمونَ ناكِسوا رُءوسِهِم عِندَ رَبِّهِم رَبَّنا أَبصَرنا وَ سَمِعنا فَارجِعنا نَعمَل صٰلِحًا إِنّا موقِنونَ (١٢)

و ای کاش ببینی چون مجرمان، سرافکندگان نزد پروردگارشانند (گویند): «پروردگارمان! دیدیم و شنیدیم‌؛ پس ما را بازگردان تا کار شایسته‌ای کنیم. ما (اکنون) همواره (از) یقین‌آورندگانیم.‌»

وَ لَو شِئنا لَإتَينا كُلَّ نَفسٍ هُدىٰها وَ لٰكِن حَقَّ القَولُ مِنّى لَأَملَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الجِنَّةِ وَ النّاسِ أَجمَعينَ (١٣)

و اگر می‌خواستیم، همانا به هر کسی (ناگزیر) هدایتش را می‌دادیم، لیکن این سخن از من محقّق گردیده که: «هر آینه به‌راستی جهنّم را از همه‌ی جنّیان و آدمیان خواهم آکند.»

فَذوقوا بِما نَسيتُم لِقاءَ يَومِكُم هٰذا إِنّا نَسينٰكُم وَ ذوقوا عَذابَ الخُلدِ بِما كُنتُم تَعمَلونَ (١٤)

«پس به (سزای) آنکه دیدار این روزتان را نادیده گرفتید (عذاب را) بچشید؛ به‌راستی ما (نیز) فراموشتان کردیم و به (سزای) آنچه انجام می‌داده‌اید عذاب جاودان را بچشید.»

إِنَّما يُؤمِنُ بِـٔايٰتِنَا الَّذينَ إِذا ذُكِّروا بِها خَرّوا سُجَّدًا وَ سَبَّحوا بِحَمدِ رَبِّهِم وَ هُم لا يَستَكبِرونَ (١٥)

تنها کسانی به آیاتمان می‌گروند که اگر هنگامی آنها را به ایشان یادآوری کنند، سجده‌کنان به روی درمی‌افتند و با ستایش پروردگارشان، تسبیح می‌گویند، حال آنکه ایشان کبرجو نیستند.

تَتَجافىٰ جُنوبُهُم عَنِ المَضاجِعِ يَدعونَ رَبَّهُم خَوفًا وَ طَمَعًا وَ مِمّا رَزَقنٰهُم يُنفِقونَ (١٦)

پهلوهایشان از خوابگاه‌ها(شان) جدا می‌گردد حال آنکه پروردگارشان را از روی بیم و طمع می‌خوانند و از آنچه روزیشان دادیم انفاق می‌کنند.

فَلا تَعلَمُ نَفسٌ ما أُخفِىَ لَهُم مِن قُرَّةِ أَعيُنٍ جَزاءً بِما كانوا يَعمَلونَ (١٧)

پس هیچ کسی نمی‌داند، چه چیزی از روشنی‌بخش دیدگان - به (پاداش) آنچه انجام می‌دادند- برایشان پنهان شده است.

أَفَمَن كانَ مُؤمِنًا كَمَن كانَ فاسِقًا لا يَستَوۥنَ (١٨)

آیا پس کسی که مؤمن بوده، چون کسی است که نافرمان بوده‌؟ (نه! اینان) یکسان نیستند.

أَمَّا الَّذينَ إمَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ فَلَهُم جَنّٰتُ المَأوىٰ نُزُلًا بِما كانوا يَعمَلونَ (١٩)

امّا کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته(ی ایمان) کرده‌اند، پس برایشان - به آنچه می‌کرده‌اند - باغ‌های با درختانِ سردرهم، جایگاه‌هایی است مهمان‌سرا.

وَ أَمَّا الَّذينَ فَسَقوا فَمَأوىٰهُمُ النّارُ كُلَّما أَرادوا أَن يَخرُجوا مِنها أُعيدوا فيها وَ قيلَ لَهُم ذوقوا عَذابَ النّارِ الَّذى كُنتُم بِهِ تُكَذِّبونَ (٢٠)

و امّا کسانی که نافرمانی کردند، پس پناهگاهشان آتش است. هربار که بخواهند از آن بیرون بیایند، در آن بازگردانیده می‌شوند و به آنان گفته می‌شود: «عذابِ آتش را -که دروغش می‌پنداشتید- بچشید.»

وَ لَنُذيقَنَّهُم مِنَ العَذابِ الأَدنىٰ دونَ العَذابِ الأَكبَرِ لَعَلَّهُم يَرجِعونَ (٢١)

و بی‌‌گمان (و) بی‌چون آنان را از عذاب کمتر (که) ناچیزتر از عذاب بزرگ‌تر است می‌چشانیم، شاید آنها (به خدا) بازگردند.

وَ مَن أَظلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِـٔايٰتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعرَضَ عَنها إِنّا مِنَ المُجرِمينَ مُنتَقِمونَ (٢٢)

و کیست بیدادگرتر از آن کس که به آیات پروردگارش یادآوری شده، پس آن‌گاه از آن روی بگرداند؟ ما بی‌گمان از مجرمان انتقام‌کشنده‌ایم.

وَ لَقَد إتَينا موسَى الكِتٰبَ فَلا تَكُن فى مِريَةٍ مِن لِقائِهِ وَ جَعَلنٰهُ هُدًى لِبَنى إِسرٰءيلَ (٢٣)

و به‌راستی ما به موسی کتاب (تورات) را به‌درستی دادیم: «پس، از لقای با خدا تردید مکن.» و آن کتاب را برای فرزندان اسرائیل رهنمودی قرار دادیم.

وَ جَعَلنا مِنهُم أَئِمَّةً يَهدونَ بِأَمرِنا لَمّا صَبَروا وَ كانوا بِـٔايٰتِنا يوقِنونَ (٢٤)

و هنگامی که شکیبایی کردند و به آیات ما یقین داشتند، برخی از آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما (مردم را) هدایت کنند.

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَفصِلُ بَينَهُم يَومَ القِيٰمَةِ فيما كانوا فيهِ يَختَلِفونَ (٢٥)

به‌راستی، پروردگارت، (هم)او روز قیامت در آنچه با یکدیگر درباره‌ی آن اختلاف می‌کرده‌اند، میانشان جداسازی خواهد کرد.

أَوَلَم يَهدِ لَهُم كَم أَهلَكنا مِن قَبلِهِم مِنَ القُرونِ يَمشونَ فى مَسٰكِنِهِم إِنَّ فى ذٰلِكَ لَإيٰتٍ أَفَلا يَسمَعونَ (٢٦)

آیا و برای آنان رهنمون نشده است (که) چه بسیار نسل‌ها را پیش از آنها نابود گردانیدیم، حال آنکه اینان در سراهای آنان راه می‌روند؟ بی‌گمان در این (امر) نشانه‌هایی است. پس مگر نمی‌شنوند؟

أَوَلَم يَرَوا أَنّا نَسوقُ الماءَ إِلَى الأَرضِ الجُرُزِ فَنُخرِجُ بِهِ زَرعًا تَأكُلُ مِنهُ أَنعٰمُهُم وَ أَنفُسُهُم أَفَلا يُبصِرونَ (٢٧)

آیا و ننگریسته‌اند که ما همواره باران را سوی زمین بایر می‌رانیم، پس به آن کِشته‌ای را برون می‌آوریم، که دام‌هایشان و خودهاشان از آن می‌خورند؟ پس مگر نمی‌نگرند؟

وَ يَقولونَ مَتىٰ هٰذَا الفَتحُ إِن كُنتُم صٰدِقينَ (٢٨)

و می‌گویند: «اگر (از) راستان بوده‌اید، این گشایش (شما) چه وقت است‌؟»

قُل يَومَ الفَتحِ لا يَنفَعُ الَّذينَ كَفَروا إيمٰنُهُم وَ لا هُم يُنظَرونَ (٢٩)

بگو: «روز گشایش، ایمانِ کسانی که کافر شده‌اند سودی نمی‌بخشد و آنان مهلت (هم) نمی‌یابند.»

فَأَعرِض عَنهُم وَ انتَظِر إِنَّهُم مُنتَظِرونَ (٣٠)

پس، از ایشان روی برتاب و منتظر باش. بی‌گمان آنان (نیز) منتظرانند.

محتوای سوره

• تفسیر آیات