سوره المعارج

سوره الحاقة	سوره المعارج	سوره نوح
شماره کتابت : ٧٠ جزء : نزول ترتيب نزول : ٧٩ محل نزول : مكه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٤٤ تعداد کلمات : ٢٤٣ تعداد حروف :

در حال بارگیری... أَبْصَارُهُم أَخِيه أَدْبَر أَزْوَاجِهِم أَلْف أَمْوَالِهِم أَيْمَانُهُم أُقْسِم إِنّهَا إِنّهُم ابْتَغَى الدّين الرّوح السّمَاء الشّرّ الشّمَال العَادُون اللّه الّتِي الْأَجْدَاث الْأَرْض الْإِنْسَان الْجِبَال الْخَيْر الْمَحْرُوم الْمَشَارِق الْمَعَارِج الْمَغَارِب الْمَلاَئِکَة الْمُجْرِم الْمُصَلّين الْيَمِين الْيَوْم امْرِئ بَعِيدا بِبَنِيه بِرَب بِشَهَادَاتِهِم بِعَذَاب بِمَسْبُوقِين بِيَوْم تَدْعُو تَرْهَقُهُم تَعْرُج تَوَلّى تَکُون تُؤْوِيه جَزُوعا جَمَع جَمِيعا جَمِيلا جَنّات جَنّة حَافِظُون حَق حَمِيم حَمِيما خَاشِعَة خَلَقْنَاهُم خَمْسِين خَيْرا خُلِق دَائِمُون دَافِع ذِلّة ذِي رَاعُون رَبّهِم سَأَل سَائِل سَنَة سِرَاعا صَاحِبَتِه صَبْرا صَلاَتِهِم عَذَاب عَهْدِهِم عِزِين فَأَوْعَى فَإِنّهُم فَاصْبِر فَذَرْهُم فَصِيلَتِه قَائِمُون قَرِيبا قِبَلَک لَظَى لَقَادِرُون لِ لِأَمَانَاتِهِم لِفُرُوجِهِم لِلسّائِل لِلشّوَى لِلْکَافِرين مَأْمُون مَسّه مَعْلُوم مَلَکَت مَلُومِين مَنُوعا مُشْفِقُون مُهْطِعِين مُکْرَمُون مِقْدَارُه نَحْن نَرَاه نَزّاعَة نَعِيم نُبَدّل نُصُب هَلُوعا وَاقِع وَرَاء يَخُوضُوا يَخْرُجُون يَرَوْنَه يَسْأَل يَطْمَع يَعْلَمُون يَفْتَدِي يَلْعَبُوا يَوَدّ يَوْم يَوْمَهُم يَوْمِئِذ يُبَصّرُونَهُم يُحَافِظُون يُدْخَل يُصَدّقُون يُلاَقُوا يُنْجِيه يُوعَدُون يُوفِضُون کَأَنّهُم کَالْعِهْن کَالْمُهْل کَفَرُوا کَلاّ

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩ ٣٠ ٣١ ٣٢ ٣٣ ٣٤ ٣٥ ٣٦ ٣٧ ٣٨ ٣٩ ٤٠ ٤١ ٤٢ ٤٣ ٤٤

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ (١)

پرسنده‌ای به (علت) عذاب واقع‌شونده‌ای (از آنکه اگر واقعیت دارد پس چرا اکنون از آن اثری نیست،) پرسید.

لِلكٰفِرينَ لَيسَ لَهُ دافِعٌ (٢)

(عذابی) که اختصاص به کافران دارد (و) آن را بازدارنده‌ای نیست‌.

مِنَ اللَّهِ ذِى المَعارِجِ (٣)

(و) از جانب خدا (است)، صاحب (بخشایش) کل درجات‌.

تَعرُجُ المَلٰئِكَةُ وَ الرّوحُ إِلَيهِ فى يَومٍ كانَ مِقدارُهُ خَمسينَ أَلفَ سَنَةٍ (٤)

فرشتگان و روح، در روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است سویش بالا می‌روند.

فَاصبِر صَبرًا جَميلًا (٥)

پس صبرکن، صبری نیکو.

إِنَّهُم يَرَونَهُ بَعيدًا (٦)

بی‌گمان آن (عذاب) را دور می‌بینند،

وَ نَرىٰهُ قَريبًا (٧)

و (ما) آن را نزدیکش می‌بینیم.

يَومَ تَكونُ السَّماءُ كَالمُهلِ (٨)

روزی که آسمان‌ها چون ته‌مانده‌ی روغن زیتون گداخته است‌.

وَ تَكونُ الجِبالُ كَالعِهنِ (٩)

و کوه‌ها چون پشمِ زده شده است.

وَ لا يَسـَٔلُ حَميمٌ حَميمًا (١٠)

و هیچ دوست صمیمی دوست صمیمی(اش) را نپرسد.

يُبَصَّرونَهُم يَوَدُّ المُجرِمُ لَو يَفتَدى مِن عَذابِ يَومِئِذٍ بِبَنيهِ (١١)

آنان به ایشان بس نشان داده می‌شوند. گناهکار دوست می‌دارد کاش برای رهایی از عذاب آن روز، می‌توانست پسران خود را (به جای خود) عوض دهد،

وَ صٰحِبَتِهِ وَ أَخيهِ (١٢)

و (نیز) همسرش را و برادرش را،

وَ فَصيلَتِهِ الَّتى تُـٔويهِ (١٣)

و جداساخته‌اش [:مادرش] را که پناهش می‌دهد،

وَ مَن فِى الأَرضِ جَميعًا ثُمَّ يُنجيهِ (١٤)

و هر که را که در روی زمین است‌، همه را (عوض دهد) و سپس خود را نجات دهد.

كَلّا إِنَّها لَظىٰ (١٥)

نه چنین است. همانا آن (آتش) زبانه‌دار است.

نَزّاعَةً لِلشَّوىٰ (١٦)

پوست سر و اندام) بریان شده را بس برکَنَنده است.

تَدعوا مَن أَدبَرَ وَ تَوَلّىٰ (١٧)

هر که را پشت کرده و روی برتافته است (به خود) می‌خواند.

وَ جَمَعَ فَأَوعىٰ (١٨)

و گردآورده(هایی) پس (آن را) انباشته‌.

إِنَّ الإِنسٰنَ خُلِقَ هَلوعًا (١٩)

به‌راستی انسان سخت آزمند (و بی‌تاب) خلق شده است.

إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزوعًا (٢٠)

چون صدمه‌ای به او در رسد جزع و لابه‌کُننده است.

وَ إِذا مَسَّهُ الخَيرُ مَنوعًا (٢١)

و چون خیری به او رسد (آن را از دیگران) بازدارنده است.

إِلَّا المُصَلّينَ (٢٢)

بجز نمازگزاران،

الَّذينَ هُم عَلىٰ صَلاتِهِم دائِمونَ (٢٣)

آنان که ایشان بر نمازشان پایدار‌انند.

وَ الَّذينَ فى أَموٰلِهِم حَقٌّ مَعلومٌ (٢٤)

و (هم) آنان که در اموالشان حقی معلوم است،

لِلسّائِلِ وَ المَحرومِ (٢٥)

برای سائل و محروم.

وَ الَّذينَ يُصَدِّقونَ بِيَومِ الدّينِ (٢٦)

و کسانی که روز جزا را باور دارند،

وَ الَّذينَ هُم مِن عَذابِ رَبِّهِم مُشفِقونَ (٢٧)

و کسانی که از عذاب پروردگارشان با بزرگ‌داشتنش می‌هراسند.

إِنَّ عَذابَ رَبِّهِم غَيرُ مَأمونٍ (٢٨)

بی‌گمان عذاب پروردگارشان (از کافران) بازداشته نیست.

وَ الَّذينَ هُم لِفُروجِهِم حٰفِظونَ (٢٩)

و کسانی که برای (نگهداری) عورت‌هاشان حافظانند.

إِلّا عَلىٰ أَزوٰجِهِم أَو ما مَلَكَت أَيمٰنُهُم فَإِنَّهُم غَيرُ مَلومينَ (٣٠)

مگر بر همسران خود یا کنیزانشان؛ پس (در این صورت) مورد نکوهش نیستند.

فَمَنِ ابتَغىٰ وَراءَ ذٰلِكَ فَأُولٰئِكَ هُمُ العادونَ (٣١)

پس هرکس پا از این (حد) فراتر نهد آنان، (هم) ایشان از حد درگذرندگانند.

وَ الَّذينَ هُم لِأَمٰنٰتِهِم وَ عَهدِهِم رٰعونَ (٣٢)

و کسانی که امانتشان و پیمانشان را رعایت‌کنندگانند.

وَ الَّذينَ هُم بِشَهٰدٰتِهِم قائِمونَ (٣٣)

و آنان که به شهادتهایشان ایستایند.

وَ الَّذينَ هُم عَلىٰ صَلاتِهِم يُحافِظونَ (٣٤)

و کسانی که برنمازشان محافظت دارند.

أُولٰئِكَ فى جَنّٰتٍ مُكرَمونَ (٣٥)

اینانند که در باغ‌هایی (در بهشت) گرامی‌اند.

فَمالِ الَّذينَ كَفَروا قِبَلَكَ مُهطِعينَ (٣٦)

پس آنان را که کفر ورزیده‌اند، چه شده (که) سویت نگرانند؟

عَنِ اليَمينِ وَ عَنِ الشِّمالِ عِزينَ (٣٧)

(گروه گروه)، از راست و چپ (از تو) فراری و متنفرند.

أَيَطمَعُ كُلُّ امرِئٍ مِنهُم أَن يُدخَلَ جَنَّةَ نَعيمٍ (٣٨)

آیا هر یک از آنان طمع می‌بندد که در بهشت پرنعمت در آورده شود؟

كَلّا إِنّا خَلَقنٰهُم مِمّا يَعلَمونَ (٣٩)

نه چنان است. ما آنان را بی‌گمان از آنچه (خود) می‌دانند آفریدیم.

فَلا أُقسِمُ بِرَبِّ المَشٰرِقِ وَ المَغٰرِبِ إِنّا لَقٰدِرونَ (٤٠)

پس به پروردگار خاوران و باختران سوگند یاد نمی‌کنم (که) بی‌گمان ما تواناییم،

عَلىٰ أَن نُبَدِّلَ خَيرًا مِنهُم وَ ما نَحنُ بِمَسبوقينَ (٤١)

بر اینکه (آن‌ها را) تبدیل به همانند‌شان گردانیم. و ما درمانده نیستیم.

فَذَرهُم يَخوضوا وَ يَلعَبوا حَتّىٰ يُلٰقوا يَومَهُمُ الَّذى يوعَدونَ (٤٢)

پس واگذارشان (تا در باطلشان) فرو روند و بازی کنند تا روزی را که وعده داده می‌شوند ملاقات کنند.

يَومَ يَخرُجونَ مِنَ الأَجداثِ سِراعًا كَأَنَّهُم إِلىٰ نُصُبٍ يوفِضونَ (٤٣)

روزی که از گورهاشان برون آیند گویی با یکدیگر فراسوی جایگاه‌هایی معین شده روانند.

خٰشِعَةً أَبصٰرُهُم تَرهَقُهُم ذِلَّةٌ ذٰلِكَ اليَومُ الَّذى كانوا يوعَدونَ (٤٤)

حال آنکه دیدگانشان (از ترس) فرو هشته، خواری فراگیرشان می‌گردد. این (همان) روزی است (که) وعده داده می‌شده‌اند.

محتوای سوره

• تفسیر آیات