عِزِين
«عِزِین» جمع «عِزة» (بر وزن هبه)، به معناى جماعت هاى پراکنده است و ریشه اصلى آن «عَزْو» (بر وزن جذب) به معناى نسبت دادن است، و از آنجا که هر گروهى که با هم هستند، با یکدیگر نسبت و ارتباطى دارند، و یا هدف واحدى را تعقیب مى کنند، به جماعت و گروه «عِزه» گفته شده.
ریشه کلمه
- عزو (۱ بار)
قاموس قرآن
[معارج:36-38]. عزين جمع عزة به معنى گروه است در اقرب الموارد گويد: «العزة العصبته من الناس» جمع آن عزى و عزون است از اصمعى نقل كرده گويند: «فِى الدّارِ عُزُون» اى اصناف من الناس و از طرطوسى نقل نموده: عزون گروههائى است كه متفرّق بيايند. در مجمع فرموده: «عزون جماعات فى تفرقه واحدهم عزة». همچنين است قول راغب. مُهْطِع كسى است كه به روى انسان خيره شود و آن درباره نگاه خصمانه است. يعنى: چرا كفّار با نگاه خصمانه از چپ و راست گروه گروه به تو خيره شدهاند مگر هر كدامشان طمع دارند كه به بهشت پر نعمت درآيند. اين لفظ تنها يكبار در قرآن آمده است و اصل عزو به نقل مجمع به معنی اضافه و نسبت است و گروهها به يكديگر اضافه و منسوب مىشوند.
