المعارج ٣١

از الکتاب
کپی متن آیه
فَمَنِ‌ ابْتَغَى‌ وَرَاءَ ذٰلِکَ‌ فَأُولٰئِکَ‌ هُمُ‌ العَادُونَ‌

ترجمه

و هر کس جز اینها را طلب کند، متجاوز است!

ترتیل:
ترجمه:
المعارج ٣٠ آیه ٣١ المعارج ٣٢
سوره : سوره المعارج
نزول : ٣ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٧
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الْعَادُونَ»: تجاوز پیشگان. (نگا: مؤمنون / .


تفسیر

نکات آیه

۱ - ارضاى غرایز جنسى، جز از طریق همسر یا کنیز مملوک، تجاوز به حدود الهى و به دور از حق و اعتدال است. (فمن ابتغى وراء ذلک فأُولئک هم العادون) «عدوان» (مصدر «عادون»)، به معناى تجاوز کردن و از حد گذشتن است.

۲ - افراد بى عفّت و (کسانى که غرایز جنسى شان را به جز از راه ازدواج یا تملّک کنیز ارضا مى کنند) سرآمد تجاوزکاران اند. (فمن ابتغى وراء ذلک فأُولئک هم العادون) «هم» ضمیر فصل و مفید حصر است; یعنى، بیانگر این معنا است که مضمون مسند (العادون)، تنها براى مسندالیه (اُولئک) ثابت است; نه غیر آن. بنابراین معناى جمله بالا چنین مى شود: تنها آنان تجاوزکاران اند.

۳ - بى عفّتى (ارضاى غریزه جنسى به گونه نامشروع)، انحرافى بزرگ و گناهى عظیم در پیشگاه خداوند (فأُولئک هم العادون)

۴ - رهانیت و سرکوب غرایز (همچون غریزه جنسى و...)، مخالف تعالیم اسلام (إلاّ على أزوجهم أو ما ملکت أیمنهم ... فمن ابتغى وراء ذلک فأُولئک هم العادون)

روایات و احادیث

۵ - «سُئِلَ الصادق(ع) عن الخَضْخَضَة فقال: إثمٌ عظیمٌ قد نهى اللّه عنه فى کتابه ... فقال السائل: بیّن لى یابن رسول اللّه(ع) من کتاب اللّه نهیه فقال: قول اللّه «فمن ابتغى وراء ذلک فأُولئک هم العادون» و هو ممّا وراء ذلک...;[۱] از امام صادق(ع) درباره خضخضه (عمل استمنا) سؤال شد، فرمود: گناه بزرگى است که خداوند در قرآن از آن نهى فرموده است ... سؤال کننده پرسید: اى فرزند رسول خدا! نهى آن را از قرآن براى من بیان کن، فرمود: سخن خداوند «فمن ابتغى وراء ذلک فأُولئک هم العادون» و آن [عمل استمناء] از مصادیق «وراء ذلک» است...».

موضوعات مرتبط

  • استمنا: گناه استمنا ۵
  • بى عفتان: تجاوزگرى بى عفتان ۲
  • بى عفتى: گناه بى عفتى ۳
  • حدودخدا: تجاوز از حدودخدا ۱
  • رهبانیت: سرزنش رهبانیت ۴
  • غریزه جنسى: ارضاى نامشروع غریزه جنسى ۱، ۵
  • کنیز: استمتاع از کنیز ۱
  • گناهان کبیره :۳، ۵
  • متجاوزان :۲
  • همسر: استمتاع از همسر ۱

منابع

  1. بحارالأنوار، ج ۱۰۱، ص ۳، ح ۱; وسائل الشیعه، ج ۸، ص ۵۷۸، ب ۳، ح ۴.