سوره الشورى: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot!) |
(QRobot edit) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
{{ سوره | نام =سوره الشورى | محل نزول =محل نزول::مكه | ترتيب نزول = [[ترتيب نزول::62|٦٢]] | جزء = | کتابت = [[شماره کتابت::42|٤٢]] | آیه = [[تعداد آیات::53|٥٣]] | بعدی = سوره الزخرف | قبلی = سوره فصلت | کلمه = [[تعداد کلمات::983|٩٨٣]] | حرف = }} | {{ سوره | نام =سوره الشورى | محل نزول =محل نزول::مكه | ترتيب نزول = [[ترتيب نزول::62|٦٢]] | جزء = | کتابت = [[شماره کتابت::42|٤٢]] | آیه = [[تعداد آیات::53|٥٣]] | بعدی = سوره الزخرف | قبلی = سوره فصلت | کلمه = [[تعداد کلمات::983|٩٨٣]] | حرف = }} | ||
''' لیست آیات ''' | {| width="75%" | ||
| {{#ask:[[کلمه غیر ربط::+]] [[رده:سوره الشورى]] | |||
|?کلمه غیر ربط|format=tagcloud | |||
|limit=250 | |||
|link=all | |||
|tagorder=alphabetical | |||
|widget=sphere | |||
|font=arial | |||
|height=400 | |||
|width=400 | |||
|mincount=1 | |||
|minsize=70 | |||
|maxsize=220 | |||
|maxtags=600 | |||
}} | |||
| | |||
{| | |||
|- align="center" | |||
|''' لیست آیات ''' | |||
[[ الشورى ١ | ١ ]] [[ الشورى ٢ | ٢ ]] [[ الشورى ٣ | ٣ ]] [[ الشورى ٤ | ٤ ]] [[ الشورى ٥ | ٥ ]] [[ الشورى ٦ | ٦ ]] [[ الشورى ٧ | ٧ ]] [[ الشورى ٨ | ٨ ]] [[ الشورى ٩ | ٩ ]] [[ الشورى ١٠ | ١٠ ]] [[ الشورى ١١ | ١١ ]] [[ الشورى ١٢ | ١٢ ]] [[ الشورى ١٣ | ١٣ ]] [[ الشورى ١٤ | ١٤ ]] [[ الشورى ١٥ | ١٥ ]] [[ الشورى ١٦ | ١٦ ]] [[ الشورى ١٧ | ١٧ ]] [[ الشورى ١٨ | ١٨ ]] [[ الشورى ١٩ | ١٩ ]] [[ الشورى ٢٠ | ٢٠ ]] [[ الشورى ٢١ | ٢١ ]] [[ الشورى ٢٢ | ٢٢ ]] [[ الشورى ٢٣ | ٢٣ ]] [[ الشورى ٢٤ | ٢٤ ]] [[ الشورى ٢٥ | ٢٥ ]] [[ الشورى ٢٦ | ٢٦ ]] [[ الشورى ٢٧ | ٢٧ ]] [[ الشورى ٢٨ | ٢٨ ]] [[ الشورى ٢٩ | ٢٩ ]] [[ الشورى ٣٠ | ٣٠ ]] [[ الشورى ٣١ | ٣١ ]] [[ الشورى ٣٢ | ٣٢ ]] [[ الشورى ٣٣ | ٣٣ ]] [[ الشورى ٣٤ | ٣٤ ]] [[ الشورى ٣٥ | ٣٥ ]] [[ الشورى ٣٦ | ٣٦ ]] [[ الشورى ٣٧ | ٣٧ ]] [[ الشورى ٣٨ | ٣٨ ]] [[ الشورى ٣٩ | ٣٩ ]] [[ الشورى ٤٠ | ٤٠ ]] [[ الشورى ٤١ | ٤١ ]] [[ الشورى ٤٢ | ٤٢ ]] [[ الشورى ٤٣ | ٤٣ ]] [[ الشورى ٤٤ | ٤٤ ]] [[ الشورى ٤٥ | ٤٥ ]] [[ الشورى ٤٦ | ٤٦ ]] [[ الشورى ٤٧ | ٤٧ ]] [[ الشورى ٤٨ | ٤٨ ]] [[ الشورى ٤٩ | ٤٩ ]] [[ الشورى ٥٠ | ٥٠ ]] [[ الشورى ٥١ | ٥١ ]] [[ الشورى ٥٢ | ٥٢ ]] [[ الشورى ٥٣ | ٥٣ ]] | [[ الشورى ١ | ١ ]] [[ الشورى ٢ | ٢ ]] [[ الشورى ٣ | ٣ ]] [[ الشورى ٤ | ٤ ]] [[ الشورى ٥ | ٥ ]] [[ الشورى ٦ | ٦ ]] [[ الشورى ٧ | ٧ ]] [[ الشورى ٨ | ٨ ]] [[ الشورى ٩ | ٩ ]] [[ الشورى ١٠ | ١٠ ]] [[ الشورى ١١ | ١١ ]] [[ الشورى ١٢ | ١٢ ]] [[ الشورى ١٣ | ١٣ ]] [[ الشورى ١٤ | ١٤ ]] [[ الشورى ١٥ | ١٥ ]] [[ الشورى ١٦ | ١٦ ]] [[ الشورى ١٧ | ١٧ ]] [[ الشورى ١٨ | ١٨ ]] [[ الشورى ١٩ | ١٩ ]] [[ الشورى ٢٠ | ٢٠ ]] [[ الشورى ٢١ | ٢١ ]] [[ الشورى ٢٢ | ٢٢ ]] [[ الشورى ٢٣ | ٢٣ ]] [[ الشورى ٢٤ | ٢٤ ]] [[ الشورى ٢٥ | ٢٥ ]] [[ الشورى ٢٦ | ٢٦ ]] [[ الشورى ٢٧ | ٢٧ ]] [[ الشورى ٢٨ | ٢٨ ]] [[ الشورى ٢٩ | ٢٩ ]] [[ الشورى ٣٠ | ٣٠ ]] [[ الشورى ٣١ | ٣١ ]] [[ الشورى ٣٢ | ٣٢ ]] [[ الشورى ٣٣ | ٣٣ ]] [[ الشورى ٣٤ | ٣٤ ]] [[ الشورى ٣٥ | ٣٥ ]] [[ الشورى ٣٦ | ٣٦ ]] [[ الشورى ٣٧ | ٣٧ ]] [[ الشورى ٣٨ | ٣٨ ]] [[ الشورى ٣٩ | ٣٩ ]] [[ الشورى ٤٠ | ٤٠ ]] [[ الشورى ٤١ | ٤١ ]] [[ الشورى ٤٢ | ٤٢ ]] [[ الشورى ٤٣ | ٤٣ ]] [[ الشورى ٤٤ | ٤٤ ]] [[ الشورى ٤٥ | ٤٥ ]] [[ الشورى ٤٦ | ٤٦ ]] [[ الشورى ٤٧ | ٤٧ ]] [[ الشورى ٤٨ | ٤٨ ]] [[ الشورى ٤٩ | ٤٩ ]] [[ الشورى ٥٠ | ٥٠ ]] [[ الشورى ٥١ | ٥١ ]] [[ الشورى ٥٢ | ٥٢ ]] [[ الشورى ٥٣ | ٥٣ ]] | ||
|} | |||
|} | |||
==متن سوره== | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١ | بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ حم (١) ]] }} | |||
حم. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢ | عسق (٢) ]] }} | |||
عسق. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣ | كَذٰلِكَ يوحى إِلَيكَ وَ إِلَى الَّذينَ مِن قَبلِكَ اللَّهُ العَزيزُ الحَكيمُ (٣) ]] }} | |||
این گونه، خدای عزیز و حکیم سوی تو و سوی کسانی که پیش از تو بودند وحی می‌کند. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤ | لَهُ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَ ما فِى الأَرضِ وَ هُوَ العَلِىُّ العَظيمُ (٤) ]] }} | |||
آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است تنها از اوست و او تنها بلندمرتبه‌ی بزرگ است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٥ | تَكادُ السَّمٰوٰتُ يَتَفَطَّرنَ مِن فَوقِهِنَّ وَ المَلٰئِكَةُ يُسَبِّحونَ بِحَمدِ رَبِّهِم وَ يَستَغفِرونَ لِمَن فِى الأَرضِ أَلا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الغَفورُ الرَّحيمُ (٥) ]] }} | |||
چیزی نمانده که (در پی‌آمد شرک) آسمان‌ها از فرازشان بشکافند. و فرشتگان با سپاس پروردگارشان، تسبیح می‌گویند، و برای کسانی که در زمین هستند بسی پوشش می‌طلبند. آگاه باش! همانا خداست که همو بسی پوشندهی رحمتگر بر ویژگان است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٦ | وَ الَّذينَ اتَّخَذوا مِن دونِهِ أَولِياءَ اللَّهُ حَفيظٌ عَلَيهِم وَ ما أَنتَ عَلَيهِم بِوَكيلٍ (٦) ]] }} | |||
و کسانی که به جای او سرپرستانی (برای خود) گرفته‌اند، (بدانند که) خداست که بر آنان (و اینان) نگهبان است، و تو بر اینان نگهبانی نیستی. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٧ | وَ كَذٰلِكَ أَوحَينا إِلَيكَ قُرإنًا عَرَبِيًّا لِتُنذِرَ أُمَّ القُرىٰ وَ مَن حَولَها وَ تُنذِرَ يَومَ الجَمعِ لا رَيبَ فيهِ فَريقٌ فِى الجَنَّةِ وَ فَريقٌ فِى السَّعيرِ (٧) ]] }} | |||
و بدین‌سان قرآنی آشکار سوی تو وحی کردیم تا مرکز مجتمعاتِ مکلفان [:مکه] و کسانی را که پیرامون آنند هشدار دهی و (نیز) روزِ گرد آمدن (مکلّفان) را - که شکی مستند در آن نیست - هشدار دهی؛ (در آن روز) گروهی در بهشتند و گروهی در آتش سوزان فروزان. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٨ | وَ لَو شاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُم أُمَّةً وٰحِدَةً وَ لٰكِن يُدخِلُ مَن يَشاءُ فى رَحمَتِهِ وَ الظّٰلِمونَ ما لَهُم مِن وَلِىٍّ وَ لا نَصيرٍ (٨) ]] }} | |||
و اگر خدا می‌خواست، همانا آنان را (به اجبار) امّتی یگانه می‌گردانید. و اما هر که را بخواهد، به رحمت خویش درمی‌آورد. و ستمگران (هرگز) نه هیچ پشتیبانی دارند و نه یاوری. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٩ | أَمِ اتَّخَذوا مِن دونِهِ أَولِياءَ فَاللَّهُ هُوَ الوَلِىُّ وَ هُوَ يُحىِ المَوتىٰ وَ هُوَ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (٩) ]] }} | |||
یا از مادون او سرپرستانی (برای خود) گرفته‌اند؟ پس خداست که (هم)او سرپرست (راستین) است و اوست که مردگان را زنده می‌کند و (هم) اوست که بر هر چیزی بسی تواناست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١٠ | وَ مَا اختَلَفتُم فيهِ مِن شَيءٍ فَحُكمُهُ إِلَى اللَّهِ ذٰلِكُمُ اللَّهُ رَبّى عَلَيهِ تَوَكَّلتُ وَ إِلَيهِ أُنيبُ (١٠) ]] }} | |||
و درباره‌ی هر چیزی اختلاف کردید، پس حکمش تنها سوی خداست. این پروردگار من است. تنها بر او توکّل کردم و تنها سوی او پیاپی بازمی‌گردم. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١١ | فاطِرُ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ جَعَلَ لَكُم مِن أَنفُسِكُم أَزوٰجًا وَ مِنَ الأَنعٰمِ أَزوٰجًا يَذرَؤُكُم فيهِ لَيسَ كَمِثلِهِ شَيءٌ وَ هُوَ السَّميعُ البَصيرُ (١١) ]] }} | |||
پدیدآورنده‌ی آسمان‌ها و زمین (بر فطرت توحید) است. از سنخ خودتان برایتان جفت‌هایی قرار داد، و از دام‌ها (نیز) جفت‌هایی(نهاد). بدین وسیله شما را در آفرینش آشکار و نمودار می‌گرداند. هرگز چیزی (در ذات و صفات و افعالش) همانند او نیست و اوست بسیار شنوای بس بینا. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١٢ | لَهُ مَقاليدُ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ يَبسُطُ الرِّزقَ لِمَن يَشاءُ وَ يَقدِرُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيءٍ عَليمٌ (١٢) ]] }} | |||
گنجینه‌ها، سازمان‌ها و سامان‌ها و درب‌های آسمان‌ها و زمین(و همه چیز آنها) تنها از آنِ اوست. برای هر کس که بخواهد روزی را گشاده یا تنگ می‌گرداند. همواره اوست که به هر چیزی بس داناست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١٣ | شَرَعَ لَكُم مِنَ الدّينِ ما وَصّىٰ بِهِ نوحًا وَ الَّذى أَوحَينا إِلَيكَ وَ ما وَصَّينا بِهِ إِبرٰهيمَ وَ موسىٰ وَ عيسىٰ أَن أَقيمُوا الدّينَ وَ لا تَتَفَرَّقوا فيهِ كَبُرَ عَلَى المُشرِكينَ ما تَدعوهُم إِلَيهِ اللَّهُ يَجتَبى إِلَيهِ مَن يَشاءُ وَ يَهدى إِلَيهِ مَن يُنيبُ (١٣) ]] }} | |||
از کل دین، آنچه را که به نوح درباره‌ی آن سفارش کرد، برایتان راهی بگشود. و آنچه را به تو وحی کردیم و آنچه را که درباره‌ی آن به ابراهیم و موسی و عیسی سفارش نمودیم که: «دین را بر پا بدارید و در آن از یکدیگر جدا نشوید.» بر مشرکان آنچه که ایشان را سوی آن فرامی‌خوانی، گران می‌آید. خدا هر که را بخواهد، سوی خود برمی‌گزیند و هر که را به او برگشت پیاپی می‌کند، سوی خود راه می‌نماید. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١٤ | وَ ما تَفَرَّقوا إِلّا مِن بَعدِ ما جاءَهُمُ العِلمُ بَغيًا بَينَهُم وَ لَولا كَلِمَةٌ سَبَقَت مِن رَبِّكَ إِلىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى لَقُضِىَ بَينَهُم وَ إِنَّ الَّذينَ أورِثُوا الكِتٰبَ مِن بَعدِهِم لَفى شَكٍّ مِنهُ مُريبٍ (١٤) ]] }} | |||
و (در دین) متفرق نشدند، مگر پس از آنکه علم (وحیانی) برایشان آمد، در حال ستم‌کاری (و برتری جویی) میان یکدیگر. و اگر سخنی (دایر بر تأخیر عذاب) از جانب پروردگارت تا زمانی معیّن، پیشی نگرفته بود، بی‌گمان (در دنیا) میانشان (عملاً) داوری می‌شد. و کسانی که بعد از آنان کتاب (وحیانی) را به میراث یافتند، به‌راستی در(باره‌ی) آن در (ژرفای) شکی مستند غوطه‌ورند. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١٥ | فَلِذٰلِكَ فَادعُ وَ استَقِم كَما أُمِرتَ وَ لا تَتَّبِع أَهواءَهُم وَ قُل إمَنتُ بِما أَنزَلَ اللَّهُ مِن كِتٰبٍ وَ أُمِرتُ لِأَعدِلَ بَينَكُمُ اللَّهُ رَبُّنا وَ رَبُّكُم لَنا أَعمٰلُنا وَ لَكُم أَعمٰلُكُم لا حُجَّةَ بَينَنا وَ بَينَكُمُ اللَّهُ يَجمَعُ بَينَنا وَ إِلَيهِ المَصيرُ (١٥) ]] }} | |||
پس بنابراین (در برابر گسیختگی مکلفان از حق)، تو همچنان به دعوت (رسالتی پایانی) بپرداز و همان گونه که مأموری ایستادگی کن و هوس‌های آنان را پیروی مکن و بگو: «به هر کتابی که خدا نازل کرده است ایمان آوردم و مأمور شدم میانتان عدالت و ساماندهی کنم؛ خدا، پروردگار ما و پروردگار شماست؛ اعمال ما از آنِ ما و اعمال شما از آنِ شماست؛ حجتی (جز حجت الهی) در میان ما و میان شما نیست؛ خدا بین ما را جمع می‌کند و بازگشت همه تنها سوی اوست.» | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١٦ | وَ الَّذينَ يُحاجّونَ فِى اللَّهِ مِن بَعدِ مَا استُجيبَ لَهُ حُجَّتُهُم داحِضَةٌ عِندَ رَبِّهِم وَ عَلَيهِم غَضَبٌ وَ لَهُم عَذابٌ شَديدٌ (١٦) ]] }} | |||
و کسانی که در(باره‌ی) خدا- پس از آنکه دعوتش پذیرفته شد -به مجادله و ستیز برخیزند، حجّتشان پیش پروردگارشان باطل و ناچیز است و خشمی (از خدا) بر ایشان بوده و برایشان عذابی سخت است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١٧ | اللَّهُ الَّذى أَنزَلَ الكِتٰبَ بِالحَقِّ وَ الميزانَ وَ ما يُدريكَ لَعَلَّ السّاعَةَ قَريبٌ (١٧) ]] }} | |||
خداست که کتاب را به تمامی حقّ و وسیله‌ی سنجش را فرود آورد. و چه به تو می‌فهماند (که) شاید (آن) ساعت (پایانی) نزدیک باشد؟ | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١٨ | يَستَعجِلُ بِهَا الَّذينَ لا يُؤمِنونَ بِها وَ الَّذينَ إمَنوا مُشفِقونَ مِنها وَ يَعلَمونَ أَنَّهَا الحَقُّ أَلا إِنَّ الَّذينَ يُمارونَ فِى السّاعَةِ لَفى ضَلٰلٍ بَعيدٍ (١٨) ]] }} | |||
کسانی که به آن ایمان ندارند بسی شتابزده آن را می‌خواهند، و کسانی که ایمان آورده‌اند، از آن با تعظیم هراسناکند و می‌دانند که آن حقّ است. هان! همانا آنان که در (باره‌ی) قیامت تردیدی بی‌مستند می‌ورزند، همواره در گمراهی دور و درازی می‌باشند. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١٩ | اللَّهُ لَطيفٌ بِعِبادِهِ يَرزُقُ مَن يَشاءُ وَ هُوَ القَوِىُّ العَزيزُ (١٩) ]] }} | |||
خدا نسبت به بندگانش بسی کانون لطف است؛ هر که را بخواهد روزی می‌دهد و اوست (همان) نیرومند عزیز. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢٠ | مَن كانَ يُريدُ حَرثَ الإخِرَةِ نَزِد لَهُ فى حَرثِهِ وَ مَن كانَ يُريدُ حَرثَ الدُّنيا نُؤتِهِ مِنها وَ ما لَهُ فِى الإخِرَةِ مِن نَصيبٍ (٢٠) ]] }} | |||
کسی که کِشت آخرت را می‌خواسته، برای وی در کشته‌اش می‌افزاییم و کسی که کِشت این دنیا را می‌خواسته، به او برخی از آن را می‌دهیم؛ حال آنکه در آخرت او را بهره و نصیبی نیست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢١ | أَم لَهُم شُرَكٰؤُا۟ شَرَعوا لَهُم مِنَ الدّينِ ما لَم يَأذَن بِهِ اللَّهُ وَ لَولا كَلِمَةُ الفَصلِ لَقُضِىَ بَينَهُم وَ إِنَّ الظّٰلِمينَ لَهُم عَذابٌ أَليمٌ (٢١) ]] }} | |||
یا برای آنان شریکانی است که در آنچه خدا بدان اجازه نداده، برایشان راهی از (آن) دین گشودند؟ و اگر کلمه‌ی (ربّانی.) جداسازی (درباره‌ی جدایی رستاخیز از دنیا) نبود، بی‌گمان (در همین دنیا) میانشان (عملاً) داوری می‌شد. و برای ستمکاران شکنجه‌ای پر درد است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢٢ | تَرَى الظّٰلِمينَ مُشفِقينَ مِمّا كَسَبوا وَ هُوَ واقِعٌ بِهِم وَ الَّذينَ إمَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ فى رَوضاتِ الجَنّاتِ لَهُم ما يَشاءونَ عِندَ رَبِّهِم ذٰلِكَ هُوَ الفَضلُ الكَبيرُ (٢٢) ]] }} | |||
(پس از مرگ) ستمکاران را از آنچه انجام دادند، با بزرگ‌داشتی هراسناک می‌بینی و حال آنکه (همان اعمال) به (سر و سامان) ایشان فرود آینده است. و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، در سبزه‌زارها و باغ‌هایند (و) آنچه را بخواهند نزد پروردگارشان خواهند داشت. این است همان فضلیت بزرگ. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢٣ | ذٰلِكَ الَّذى يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبادَهُ الَّذينَ إمَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ قُل لا أَسـَٔلُكُم عَلَيهِ أَجرًا إِلَّا المَوَدَّةَ فِى القُربىٰ وَ مَن يَقتَرِف حَسَنَةً نَزِد لَهُ فيها حُسنًا إِنَّ اللَّهَ غَفورٌ شَكورٌ (٢٣) ]] }} | |||
این (نماد) بزرگ همان پاداشی است، که خدا بندگان خود را که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند (بدان) مژده می‌دهد. بگو: «بر آن (رسالت) پاداشی از شما نمی‌خواهم، مگر دوستی درباره‌ی نزدیکتران (رسالتی خود).» و هر کس نیکی را با دشواری به جای آورد، برای او در آن نیکی‌ای (بسیار) خواهیم افزود. به‌راستی خدا بسی پوشندهی شکرگزار است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢٤ | أَم يَقولونَ افتَرىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَإِن يَشَإِ اللَّهُ يَختِم عَلىٰ قَلبِكَ وَ يَمحُ اللَّهُ البٰطِلَ وَ يُحِقُّ الحَقَّ بِكَلِمٰتِهِ إِنَّهُ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدورِ (٢٤) ]] }} | |||
یا می‌گویند: «بر خدا دروغی بسته است!» پس اگر خدا بخواهد بر دلت مُهر پایانی می‌نهد. و خدا باطل را محو و حق را با کلمات خویش پا برجا می‌کند. اوست که به (راز) ذات سینه‌ها بسی داناست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢٥ | وَ هُوَ الَّذى يَقبَلُ التَّوبَةَ عَن عِبادِهِ وَ يَعفوا عَنِ السَّيِّـٔاتِ وَ يَعلَمُ ما تَفعَلونَ (٢٥) ]] }} | |||
و اوست کسی که توبه را از بندگان خود می‌پذیرد و از گناهان(شان) درمی‌گذرد و آنچه می‌کنید می‌داند. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢٦ | وَ يَستَجيبُ الَّذينَ إمَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ وَ يَزيدُهُم مِن فَضلِهِ وَ الكٰفِرونَ لَهُم عَذابٌ شَديدٌ (٢٦) ]] }} | |||
و (درخواستِ) کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته(ی ایمان) کرده‌اند، به شایستگی اجابت می‌کند و از فضل خویش به آنان افزون می‌بخشد. و برای کافران عذابی سخت است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢٧ | وَ لَو بَسَطَ اللَّهُ الرِّزقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوا فِى الأَرضِ وَ لٰكِن يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ ما يَشاءُ إِنَّهُ بِعِبادِهِ خَبيرٌ بَصيرٌ (٢٧) ]] }} | |||
و اگر خدا روزی را بر بندگانش فراخ گرداند، بی‌گمان در زمین سر به طغیان و تجاوز برمی‌دارند. ولی آنچه را بخواهد به اندازه‌ای (که مصلحت است) به تدریج فرو می‌فرستد. به‌راستی او به (حال) بندگانش (بسی) آگاه و بیناست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢٨ | وَ هُوَ الَّذى يُنَزِّلُ الغَيثَ مِن بَعدِ ما قَنَطوا وَ يَنشُرُ رَحمَتَهُ وَ هُوَ الوَلِىُّ الحَميدُ (٢٨) ]] }} | |||
و اوست کسی که باران را - پس از آنکه (مردمان) نومید شدند - فرود می‌آورد و رحمت خویش را (بر آنان) می‌گسترد و (هم) اوست سرپرست بسی ستوده. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢٩ | وَ مِن إيٰتِهِ خَلقُ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ وَ ما بَثَّ فيهِما مِن دابَّةٍ وَ هُوَ عَلىٰ جَمعِهِم إِذا يَشاءُ قَديرٌ (٢٩) ]] }} | |||
و از نشانه‌های (ربوبیتِ) اوست آفرینش آسمان‌ها و زمین و آنچه از جنبندگان در آن دو پراکند و او هرگاه می‌خواهد بر گردآوردنِ (عاقلان)شان بسی تواناست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣٠ | وَ ما أَصٰبَكُم مِن مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَت أَيديكُم وَ يَعفوا عَن كَثيرٍ (٣٠) ]] }} | |||
و هر (گونه) مصیبتی به شما در رسید ناشی از دستاورد خود شماست و (خدا) از بسیاری (از این‌ها در دنیا) چشم‌پوشی می‌کند. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣١ | وَ ما أَنتُم بِمُعجِزينَ فِى الأَرضِ وَ ما لَكُم مِن دونِ اللَّهِ مِن وَلِىٍّ وَ لا نَصيرٍ (٣١) ]] }} | |||
و شما در زمین درمانده‌کننده‌ی (خدا و خداییان) نیستید و جز خدا برای شما هیچ سرپرست و یاوری (هم) نیست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣٢ | وَ مِن إيٰتِهِ الجَوارِ فِى البَحرِ كَالأَعلٰمِ (٣٢) ]] }} | |||
و از نشانه‌های (ربانی) او کشتی‌های دریانورد کوه‌‌پیکر -چون پرچم‌ها- در دریاست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣٣ | إِن يَشَأ يُسكِنِ الرّيحَ فَيَظلَلنَ رَواكِدَ عَلىٰ ظَهرِهِ إِنَّ فى ذٰلِكَ لَإيٰتٍ لِكُلِّ صَبّارٍ شَكورٍ (٣٣) ]] }} | |||
اگر بخواهد باد را ساکن می‌گرداند، پس کشتی‌ها همچنان بر روی آن ]:دریا[ ساکن بمانند. همانا در این (امر) برای هر شکیبای بسیار شکرگزاری نشانه‌هاست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣٤ | أَو يوبِقهُنَّ بِما كَسَبوا وَ يَعفُ عَن كَثيرٍ (٣٤) ]] }} | |||
یا به (سزایِ) آنچه (کشتی‌نشینان) مرتکب شده‌اند هلاکشان می‌کند و از بسیاری از آنها (اکنون) درمی‌گذرد. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣٥ | وَ يَعلَمَ الَّذينَ يُجٰدِلونَ فى إيٰتِنا ما لَهُم مِن مَحيصٍ (٣٥) ]] }} | |||
و (تا) آنان را که در آیات ما مجادله می‌کنند، نشانه نهد. ایشان را هیچ گریزگاهی نیست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣٦ | فَما أوتيتُم مِن شَيءٍ فَمَتٰعُ الحَيوٰةِ الدُّنيا وَ ما عِندَ اللَّهِ خَيرٌ وَ أَبقىٰ لِلَّذينَ إمَنوا وَ عَلىٰ رَبِّهِم يَتَوَكَّلونَ (٣٦) ]] }} | |||
پس آنچه به شما داده شده، برخورداری (از کالای) زندگی دنیاست و آنچه پیش خداست برای کسانی که ایمان آورده و به پروردگارشان اعتماد دارند بهتر و پایدارتر است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣٧ | وَ الَّذينَ يَجتَنِبونَ كَبٰئِرَ الإِثمِ وَ الفَوٰحِشَ وَ إِذا ما غَضِبوا هُم يَغفِرونَ (٣٧) ]] }} | |||
و کسانی که از گناهان بزرگ‌تر و زشتکاری‌های تجاوزگر خود را دور می‌دارند و چون به خشم در می‌آیند، (هم)آنان درمی‌گذرند. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣٨ | وَ الَّذينَ استَجابوا لِرَبِّهِم وَ أَقامُوا الصَّلوٰةَ وَ أَمرُهُم شورىٰ بَينَهُم وَ مِمّا رَزَقنٰهُم يُنفِقونَ (٣٨) ]] }} | |||
و کسانی که (ندای) پروردگارشان را پاسخ مثبت داده و نماز بر پا داشته و کارشان در میانشان مشورت است و از آنچه روزیشان داده‌ایم انفاق می‌کنند. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣٩ | وَ الَّذينَ إِذا أَصابَهُمُ البَغىُ هُم يَنتَصِرونَ (٣٩) ]] }} | |||
و کسانی که چون ستم برایشان رسد، (هم)ایشان بی‌قرار، کوشا و جویای یاری می‌باشند. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤٠ | وَ جَزٰؤُا۟ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثلُها فَمَن عَفا وَ أَصلَحَ فَأَجرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لا يُحِبُّ الظّٰلِمينَ (٤٠) ]] }} | |||
و جزای بدی، بدی‌ای همانند آن است. پس هر کس درگذرد و نیکوکاری کند، پاداش او بر خداست. بی‌گمان او ستمگران را دوست نمی‌دارد. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤١ | وَ لَمَنِ انتَصَرَ بَعدَ ظُلمِهِ فَأُولٰئِكَ ما عَلَيهِم مِن سَبيلٍ (٤١) ]] }} | |||
و کسانی که پس از ستم (دیدنِ) خود، با کوششی همی یاری جویند (و انتقام گیرند) پس راهی [:نکوهشی] بر ایشان نیست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤٢ | إِنَّمَا السَّبيلُ عَلَى الَّذينَ يَظلِمونَ النّاسَ وَ يَبغونَ فِى الأَرضِ بِغَيرِ الحَقِّ أُولٰئِكَ لَهُم عَذابٌ أَليمٌ (٤٢) ]] }} | |||
راه (نکوهش) تنها بر کسانی است که به مردم ستم می‌کنند و در زمین (و زمینه‌ی تکلیف) بناحق تجاوز می‌نمایند. اینان برایشان عذابی دردناک است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤٣ | وَ لَمَن صَبَرَ وَ غَفَرَ إِنَّ ذٰلِكَ لَمِن عَزمِ الأُمورِ (٤٣) ]] }} | |||
و هر که همواره صبر کند و (از تجاوز دیگران) چشم پوشد، بی‌چون این (خویشتن‌‌داری، حاکی) از اراده‌ی قوی (در) کارهاست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤٤ | وَ مَن يُضلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِن وَلِىٍّ مِن بَعدِهِ وَ تَرَى الظّٰلِمينَ لَمّا رَأَوُا العَذابَ يَقولونَ هَل إِلىٰ مَرَدٍّ مِن سَبيلٍ (٤٤) ]] }} | |||
و هر که را خدا بی‌راه کند، برای او هیچ سرپرستی پس از او نیست. و ستمگران را می‌بینی که چون عذاب را بنگرند گویند: «آیا راهی برای بازگشت (به دنیا) هست؟» | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤٥ | وَ تَرىٰهُم يُعرَضونَ عَلَيها خٰشِعينَ مِنَ الذُّلِّ يَنظُرونَ مِن طَرفٍ خَفِىٍّ وَ قالَ الَّذينَ إمَنوا إِنَّ الخٰسِرينَ الَّذينَ خَسِروا أَنفُسَهُم وَ أَهليهِم يَومَ القِيٰمَةِ أَلا إِنَّ الظّٰلِمينَ فى عَذابٍ مُقيمٍ (٤٥) ]] }} | |||
و آنان را در حالت ذلت و فروتنی می‌بینی (که) بر آتش نمایش داده می‌شوند، در حالی‌که زیر چشمی می‌نگرند. و کسانی که گرویدند گفتند: «زیانکاران - بی‌گمان - کسانی‌اند که روز قیامت خودهاشان و کسانشان را زیان کرده‌اند.» هان! ستمکاران همواره در عذابی پایدارند. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤٦ | وَ ما كانَ لَهُم مِن أَولِياءَ يَنصُرونَهُم مِن دونِ اللَّهِ وَ مَن يُضلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِن سَبيلٍ (٤٦) ]] }} | |||
و جز خدا برای آنان اولیای دیگری نبوده (که) یاریشان کنند. و هر کس را خدا بی‌راه گذارد پس‌هیچ راهی برای او نیست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤٧ | استَجيبوا لِرَبِّكُم مِن قَبلِ أَن يَأتِىَ يَومٌ لا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ ما لَكُم مِن مَلجَإٍ يَومَئِذٍ وَ ما لَكُم مِن نَكيرٍ (٤٧) ]] }} | |||
پیش از آنکه روزی فرا رسد (که) از جانب خدا برگشتی ندارد، پروردگارتان را به‌راستی اجابت کنید. در آن هنگام (و هنگامه) نه برای شما بازگشت و پناهی و نه برایتان (مجال) هیچ (انگار و) انکاری است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤٨ | فَإِن أَعرَضوا فَما أَرسَلنٰكَ عَلَيهِم حَفيظًا إِن عَلَيكَ إِلَّا البَلٰغُ وَ إِنّا إِذا أَذَقنَا الإِنسٰنَ مِنّا رَحمَةً فَرِحَ بِها وَ إِن تُصِبهُم سَيِّئَةٌ بِما قَدَّمَت أَيديهِم فَإِنَّ الإِنسٰنَ كَفورٌ (٤٨) ]] }} | |||
پس اگر روی برتابند، ما تو را بر آنان (به عنوان) نگهبان نفرستاده‌ایم (و) بر عهده‌ی تو جز رسانیدن پیام رسا(ی رسالتی) نیست. و ما همواره چون رحمتی از جانب خود به انسان بچشانیم، بدان شاد (و سرمست) گردد و چون به (سزای) دستاورد پیش‌‌فرستاده‌شان به آنان بدی در رسد، انسان بی‌گمان پس از آن ناسپاس و کفران‌کننده است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤٩ | لِلَّهِ مُلكُ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ يَخلُقُ ما يَشاءُ يَهَبُ لِمَن يَشاءُ إِنٰثًا وَ يَهَبُ لِمَن يَشاءُ الذُّكورَ (٤٩) ]] }} | |||
فرمانرواییِ (مطلق) آسمان‌ها و زمین تنها از خداست؛ هر چه بخواهد می‌آفریند؛ برای‌هر کس بخواهد فرزندِ دختر و برای هرکس بخواهد فرزندِ پسر می‌بخشد. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٥٠ | أَو يُزَوِّجُهُم ذُكرانًا وَ إِنٰثًا وَ يَجعَلُ مَن يَشاءُ عَقيمًا إِنَّهُ عَليمٌ قَديرٌ (٥٠) ]] }} | |||
یا برایشان پسران و دخترانی (توأمان) با یکدیگر می‌گرداند و هر که را بخواهد عقیم می‌سازد و همواره اوست بسی دانای بسیار توانا. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٥١ | وَ ما كانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلّا وَحيًا أَو مِن وَرائِ حِجابٍ أَو يُرسِلَ رَسولًا فَيوحِىَ بِإِذنِهِ ما يَشاءُ إِنَّهُ عَلِىٌّ حَكيمٌ (٥١) ]] }} | |||
و هیچ بشری را نرسیده است که خدا با او سخن گوید، جز به وحی، بدون پرده و حجاب یا از فراسوی حجابی. یا فرستاده‌ای بفرستد و به اذن او هر چه بخواهد وحی کند. به‌راستی اوست بلندمرتبه‌ا‌ی سنجیده‌کار. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٥٢ | وَ كَذٰلِكَ أَوحَينا إِلَيكَ روحًا مِن أَمرِنا ما كُنتَ تَدرى مَا الكِتٰبُ وَ لَا الإيمٰنُ وَ لٰكِن جَعَلنٰهُ نورًا نَهدى بِهِ مَن نَشاءُ مِن عِبادِنا وَ إِنَّكَ لَتَهدى إِلىٰ صِرٰطٍ مُستَقيمٍ (٥٢) ]] }} | |||
وهمین‌گونه (جهان‌شمول و پایدار) از امر خودمان سوی تو روحی (جان‌فزا) وحی کردیم. تو نمی‌دانسته‌ای نه (این) کتاب و نه (این) ایمان چیست؟ ولی آن را نوری گردانیدیم که هر که از بندگان خود را بخواهیم با آن راه می‌نماییم. و به‌راستی تو همواره سوی راهی راست هدایت می‌کنی. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٥٣ | صِرٰطِ اللَّهِ الَّذى لَهُ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَ ما فِى الأَرضِ أَلا إِلَى اللَّهِ تَصيرُ الأُمورُ (٥٣) ]] }} | |||
راه (همان) خدایی که آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است تنها از آنِ اوست. هان! همه‌ی کارها و (همه‌ی) چیزها تنها سوی خدا بازمی‌گردند. | |||
==محتوای سوره== | ==محتوای سوره== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۱:۳۸
| سوره فصلت | سوره الشورى | سوره الزخرف | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
در حال بارگیری... |
|
متن سوره
حم.
عسق.
این گونه، خدای عزیز و حکیم سوی تو و سوی کسانی که پیش از تو بودند وحی می‌کند.
آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است تنها از اوست و او تنها بلندمرتبه‌ی بزرگ است.
چیزی نمانده که (در پی‌آمد شرک) آسمان‌ها از فرازشان بشکافند. و فرشتگان با سپاس پروردگارشان، تسبیح می‌گویند، و برای کسانی که در زمین هستند بسی پوشش می‌طلبند. آگاه باش! همانا خداست که همو بسی پوشندهی رحمتگر بر ویژگان است.
و کسانی که به جای او سرپرستانی (برای خود) گرفته‌اند، (بدانند که) خداست که بر آنان (و اینان) نگهبان است، و تو بر اینان نگهبانی نیستی.
و بدین‌سان قرآنی آشکار سوی تو وحی کردیم تا مرکز مجتمعاتِ مکلفان [:مکه] و کسانی را که پیرامون آنند هشدار دهی و (نیز) روزِ گرد آمدن (مکلّفان) را - که شکی مستند در آن نیست - هشدار دهی؛ (در آن روز) گروهی در بهشتند و گروهی در آتش سوزان فروزان.
و اگر خدا می‌خواست، همانا آنان را (به اجبار) امّتی یگانه می‌گردانید. و اما هر که را بخواهد، به رحمت خویش درمی‌آورد. و ستمگران (هرگز) نه هیچ پشتیبانی دارند و نه یاوری.
یا از مادون او سرپرستانی (برای خود) گرفته‌اند؟ پس خداست که (هم)او سرپرست (راستین) است و اوست که مردگان را زنده می‌کند و (هم) اوست که بر هر چیزی بسی تواناست.
و درباره‌ی هر چیزی اختلاف کردید، پس حکمش تنها سوی خداست. این پروردگار من است. تنها بر او توکّل کردم و تنها سوی او پیاپی بازمی‌گردم.
پدیدآورنده‌ی آسمان‌ها و زمین (بر فطرت توحید) است. از سنخ خودتان برایتان جفت‌هایی قرار داد، و از دام‌ها (نیز) جفت‌هایی(نهاد). بدین وسیله شما را در آفرینش آشکار و نمودار می‌گرداند. هرگز چیزی (در ذات و صفات و افعالش) همانند او نیست و اوست بسیار شنوای بس بینا.
گنجینه‌ها، سازمان‌ها و سامان‌ها و درب‌های آسمان‌ها و زمین(و همه چیز آنها) تنها از آنِ اوست. برای هر کس که بخواهد روزی را گشاده یا تنگ می‌گرداند. همواره اوست که به هر چیزی بس داناست.
از کل دین، آنچه را که به نوح درباره‌ی آن سفارش کرد، برایتان راهی بگشود. و آنچه را به تو وحی کردیم و آنچه را که درباره‌ی آن به ابراهیم و موسی و عیسی سفارش نمودیم که: «دین را بر پا بدارید و در آن از یکدیگر جدا نشوید.» بر مشرکان آنچه که ایشان را سوی آن فرامی‌خوانی، گران می‌آید. خدا هر که را بخواهد، سوی خود برمی‌گزیند و هر که را به او برگشت پیاپی می‌کند، سوی خود راه می‌نماید.
و (در دین) متفرق نشدند، مگر پس از آنکه علم (وحیانی) برایشان آمد، در حال ستم‌کاری (و برتری جویی) میان یکدیگر. و اگر سخنی (دایر بر تأخیر عذاب) از جانب پروردگارت تا زمانی معیّن، پیشی نگرفته بود، بی‌گمان (در دنیا) میانشان (عملاً) داوری می‌شد. و کسانی که بعد از آنان کتاب (وحیانی) را به میراث یافتند، به‌راستی در(باره‌ی) آن در (ژرفای) شکی مستند غوطه‌ورند.
پس بنابراین (در برابر گسیختگی مکلفان از حق)، تو همچنان به دعوت (رسالتی پایانی) بپرداز و همان گونه که مأموری ایستادگی کن و هوس‌های آنان را پیروی مکن و بگو: «به هر کتابی که خدا نازل کرده است ایمان آوردم و مأمور شدم میانتان عدالت و ساماندهی کنم؛ خدا، پروردگار ما و پروردگار شماست؛ اعمال ما از آنِ ما و اعمال شما از آنِ شماست؛ حجتی (جز حجت الهی) در میان ما و میان شما نیست؛ خدا بین ما را جمع می‌کند و بازگشت همه تنها سوی اوست.»
و کسانی که در(باره‌ی) خدا- پس از آنکه دعوتش پذیرفته شد -به مجادله و ستیز برخیزند، حجّتشان پیش پروردگارشان باطل و ناچیز است و خشمی (از خدا) بر ایشان بوده و برایشان عذابی سخت است.
خداست که کتاب را به تمامی حقّ و وسیله‌ی سنجش را فرود آورد. و چه به تو می‌فهماند (که) شاید (آن) ساعت (پایانی) نزدیک باشد؟
کسانی که به آن ایمان ندارند بسی شتابزده آن را می‌خواهند، و کسانی که ایمان آورده‌اند، از آن با تعظیم هراسناکند و می‌دانند که آن حقّ است. هان! همانا آنان که در (باره‌ی) قیامت تردیدی بی‌مستند می‌ورزند، همواره در گمراهی دور و درازی می‌باشند.
خدا نسبت به بندگانش بسی کانون لطف است؛ هر که را بخواهد روزی می‌دهد و اوست (همان) نیرومند عزیز.
کسی که کِشت آخرت را می‌خواسته، برای وی در کشته‌اش می‌افزاییم و کسی که کِشت این دنیا را می‌خواسته، به او برخی از آن را می‌دهیم؛ حال آنکه در آخرت او را بهره و نصیبی نیست.
یا برای آنان شریکانی است که در آنچه خدا بدان اجازه نداده، برایشان راهی از (آن) دین گشودند؟ و اگر کلمه‌ی (ربّانی.) جداسازی (درباره‌ی جدایی رستاخیز از دنیا) نبود، بی‌گمان (در همین دنیا) میانشان (عملاً) داوری می‌شد. و برای ستمکاران شکنجه‌ای پر درد است.
(پس از مرگ) ستمکاران را از آنچه انجام دادند، با بزرگ‌داشتی هراسناک می‌بینی و حال آنکه (همان اعمال) به (سر و سامان) ایشان فرود آینده است. و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، در سبزه‌زارها و باغ‌هایند (و) آنچه را بخواهند نزد پروردگارشان خواهند داشت. این است همان فضلیت بزرگ.
این (نماد) بزرگ همان پاداشی است، که خدا بندگان خود را که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند (بدان) مژده می‌دهد. بگو: «بر آن (رسالت) پاداشی از شما نمی‌خواهم، مگر دوستی درباره‌ی نزدیکتران (رسالتی خود).» و هر کس نیکی را با دشواری به جای آورد، برای او در آن نیکی‌ای (بسیار) خواهیم افزود. به‌راستی خدا بسی پوشندهی شکرگزار است.
یا می‌گویند: «بر خدا دروغی بسته است!» پس اگر خدا بخواهد بر دلت مُهر پایانی می‌نهد. و خدا باطل را محو و حق را با کلمات خویش پا برجا می‌کند. اوست که به (راز) ذات سینه‌ها بسی داناست.
و اوست کسی که توبه را از بندگان خود می‌پذیرد و از گناهان(شان) درمی‌گذرد و آنچه می‌کنید می‌داند.
و (درخواستِ) کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته(ی ایمان) کرده‌اند، به شایستگی اجابت می‌کند و از فضل خویش به آنان افزون می‌بخشد. و برای کافران عذابی سخت است.
و اگر خدا روزی را بر بندگانش فراخ گرداند، بی‌گمان در زمین سر به طغیان و تجاوز برمی‌دارند. ولی آنچه را بخواهد به اندازه‌ای (که مصلحت است) به تدریج فرو می‌فرستد. به‌راستی او به (حال) بندگانش (بسی) آگاه و بیناست.
و اوست کسی که باران را - پس از آنکه (مردمان) نومید شدند - فرود می‌آورد و رحمت خویش را (بر آنان) می‌گسترد و (هم) اوست سرپرست بسی ستوده.
و از نشانه‌های (ربوبیتِ) اوست آفرینش آسمان‌ها و زمین و آنچه از جنبندگان در آن دو پراکند و او هرگاه می‌خواهد بر گردآوردنِ (عاقلان)شان بسی تواناست.
و هر (گونه) مصیبتی به شما در رسید ناشی از دستاورد خود شماست و (خدا) از بسیاری (از این‌ها در دنیا) چشم‌پوشی می‌کند.
و شما در زمین درمانده‌کننده‌ی (خدا و خداییان) نیستید و جز خدا برای شما هیچ سرپرست و یاوری (هم) نیست.
و از نشانه‌های (ربانی) او کشتی‌های دریانورد کوه‌‌پیکر -چون پرچم‌ها- در دریاست.
اگر بخواهد باد را ساکن می‌گرداند، پس کشتی‌ها همچنان بر روی آن ]:دریا[ ساکن بمانند. همانا در این (امر) برای هر شکیبای بسیار شکرگزاری نشانه‌هاست.
یا به (سزایِ) آنچه (کشتی‌نشینان) مرتکب شده‌اند هلاکشان می‌کند و از بسیاری از آنها (اکنون) درمی‌گذرد.
و (تا) آنان را که در آیات ما مجادله می‌کنند، نشانه نهد. ایشان را هیچ گریزگاهی نیست.
پس آنچه به شما داده شده، برخورداری (از کالای) زندگی دنیاست و آنچه پیش خداست برای کسانی که ایمان آورده و به پروردگارشان اعتماد دارند بهتر و پایدارتر است.
و کسانی که از گناهان بزرگ‌تر و زشتکاری‌های تجاوزگر خود را دور می‌دارند و چون به خشم در می‌آیند، (هم)آنان درمی‌گذرند.
و کسانی که (ندای) پروردگارشان را پاسخ مثبت داده و نماز بر پا داشته و کارشان در میانشان مشورت است و از آنچه روزیشان داده‌ایم انفاق می‌کنند.
و کسانی که چون ستم برایشان رسد، (هم)ایشان بی‌قرار، کوشا و جویای یاری می‌باشند.
و جزای بدی، بدی‌ای همانند آن است. پس هر کس درگذرد و نیکوکاری کند، پاداش او بر خداست. بی‌گمان او ستمگران را دوست نمی‌دارد.
و کسانی که پس از ستم (دیدنِ) خود، با کوششی همی یاری جویند (و انتقام گیرند) پس راهی [:نکوهشی] بر ایشان نیست.
راه (نکوهش) تنها بر کسانی است که به مردم ستم می‌کنند و در زمین (و زمینه‌ی تکلیف) بناحق تجاوز می‌نمایند. اینان برایشان عذابی دردناک است.
و هر که همواره صبر کند و (از تجاوز دیگران) چشم پوشد، بی‌چون این (خویشتن‌‌داری، حاکی) از اراده‌ی قوی (در) کارهاست.
و هر که را خدا بی‌راه کند، برای او هیچ سرپرستی پس از او نیست. و ستمگران را می‌بینی که چون عذاب را بنگرند گویند: «آیا راهی برای بازگشت (به دنیا) هست؟»
و آنان را در حالت ذلت و فروتنی می‌بینی (که) بر آتش نمایش داده می‌شوند، در حالی‌که زیر چشمی می‌نگرند. و کسانی که گرویدند گفتند: «زیانکاران - بی‌گمان - کسانی‌اند که روز قیامت خودهاشان و کسانشان را زیان کرده‌اند.» هان! ستمکاران همواره در عذابی پایدارند.
و جز خدا برای آنان اولیای دیگری نبوده (که) یاریشان کنند. و هر کس را خدا بی‌راه گذارد پس‌هیچ راهی برای او نیست.
پیش از آنکه روزی فرا رسد (که) از جانب خدا برگشتی ندارد، پروردگارتان را به‌راستی اجابت کنید. در آن هنگام (و هنگامه) نه برای شما بازگشت و پناهی و نه برایتان (مجال) هیچ (انگار و) انکاری است.
پس اگر روی برتابند، ما تو را بر آنان (به عنوان) نگهبان نفرستاده‌ایم (و) بر عهده‌ی تو جز رسانیدن پیام رسا(ی رسالتی) نیست. و ما همواره چون رحمتی از جانب خود به انسان بچشانیم، بدان شاد (و سرمست) گردد و چون به (سزای) دستاورد پیش‌‌فرستاده‌شان به آنان بدی در رسد، انسان بی‌گمان پس از آن ناسپاس و کفران‌کننده است.
فرمانرواییِ (مطلق) آسمان‌ها و زمین تنها از خداست؛ هر چه بخواهد می‌آفریند؛ برای‌هر کس بخواهد فرزندِ دختر و برای هرکس بخواهد فرزندِ پسر می‌بخشد.
یا برایشان پسران و دخترانی (توأمان) با یکدیگر می‌گرداند و هر که را بخواهد عقیم می‌سازد و همواره اوست بسی دانای بسیار توانا.
و هیچ بشری را نرسیده است که خدا با او سخن گوید، جز به وحی، بدون پرده و حجاب یا از فراسوی حجابی. یا فرستاده‌ای بفرستد و به اذن او هر چه بخواهد وحی کند. به‌راستی اوست بلندمرتبه‌ا‌ی سنجیده‌کار.
وهمین‌گونه (جهان‌شمول و پایدار) از امر خودمان سوی تو روحی (جان‌فزا) وحی کردیم. تو نمی‌دانسته‌ای نه (این) کتاب و نه (این) ایمان چیست؟ ولی آن را نوری گردانیدیم که هر که از بندگان خود را بخواهیم با آن راه می‌نماییم. و به‌راستی تو همواره سوی راهی راست هدایت می‌کنی.
راه (همان) خدایی که آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است تنها از آنِ اوست. هان! همه‌ی کارها و (همه‌ی) چیزها تنها سوی خدا بازمی‌گردند.
