سوره المدثر
| سوره المزمل | سوره المدثر | سوره القيامة | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
در حال بارگیری... |
|
متن سوره
ای خموش در خود فرورفته (و) خویشتن را پوشیده،
برخیز، پس هشدارده.
و پروردگارت را (نزد دیگران که کوچکش داشته‌اند) بزرگ گردان.
و لباس‌هایت را پاک بدار.
و از (هرگونه) پلیدی دور شو.
و منت مگذار در حالی که فزونی‌طلب و برتری‌جویی.
و برای پروردگارت شکیبایی کن.
پس چون در ناقور [:بوق جان‌افزا] دمیده شود،
پس آن روز، روزی ناگوار است!
بر کافران آسان نیست.
مرا با آنکه (او را) تنها [:بی‌تبار] آفریدم واگذار.
و مالی بسیار راهوار و کشش‌دار برایش قرار دادم
و پسرانی حاضر و آماده (به خدمت دادم،)
و برایش (همه چیز زندگی مادی را) بسی آماده کردم.
سپس طمع دارد که (برآن) بیفزایم.
هرگز چنان نیست (که می‌پندارد). او بی‌امان دشمن آیات ما بوده.
به زودی او را به بالا رفتن از گردنه‌ا‌ی سخت وادار می‌کنم.
بی‌‌چون (آن دشمن بداندیش) اندیشید و سنجید.
پس (این) کشته(ی هوا و عِناد خود)، چگونه سنجید؟
سپس کُشته شد. چگونه سنجید؟
آن‌گاه نظر افکند.
سپس رو ترش نمود و چهره درهم کشید.
پس پشت گردانید و تکبر ورزید.
پس گفت: «این (قرآن) جز سحری ماندنی و پیروی‌شدنی نیست.»
«این غیر از سخن بشر نیست.»
زودا که او را گیرانه‌ی سقر [:آتش ذوب‌کننده] کنیم.
و تو چه دانی که سقر چیست؟
نه باقی می‌گذارد و نه رها می‌کند.
بشر (و بشره) را بسی دگرگون و ذوب می‌سازد.
(و) بر آن نوزده (نگهبان) است.
و ما موکلان آتش را جز فرشتگان نگردانیدیم، و شماره‌ی آنان را جز آزمایشی آتشبار برای کسانی که کافر شده‌اند قرار ندادیم. تا آنان که اهل کتابند یقین کنند و ایمان کسانی که ایمان آوردند افزون گردد و آنان که کتاب به ایشان داده شده و (نیز) مؤمنان، به شک مستندی نیفتند. و تا کسانی که در دل‌هایشان بیماری است و (نیز) کافران بگویند: «خدا از این مَثَل چه چیزی را اراده کرده است؟» این گونه خدا هر که را بخواهد بی‌راه می‌گذارد و هرکه را بخواهد به راه می‌آورد. و (شماره‌ی) سپاهیان پروردگارت را جز او نمی‌داند. و این (آیات) جز یادواره‌ای برای بشر نیست.
نه چنین است (که می‌پندارند)! سوگند به ماه،
و سوگند به شامگاه چون پشت کند،
و سوگند به بامداد چون چهره گشاید،
به‌راستی آیات (قرآن) بی‌گمان یکی از (آیات) بزرگ است.
حال آنکه هشداردهنده‌ی بشر است.
برای هر کس از شما که بخواهد پیشی گیرد یا پس بماند.
هر کسی در گرو دستاورد خویش است.
بجز یاران دست راست [:راستان].
در میان باغ‌هایی (با درختان) سردرهم، از یکدیگر می‌پرسند،
از مجرمان:
چه چیز شما را در سقر فرود آورد؟»
گویند: «ما از نمازگزاران نبوده‌ایم»
«و بینوایان را غذا نمی‌داده‌ایم»
«و با هرزه‌درایان هرزه‌درایی می‌کرده‌ایم»
«و با روز جزا (همان را) تکذیب می‌کرده‌ایم.»
«تا یقینمان در رسید.»
پس شفاعت شفاعت‌کنندگان سودشان ندهد.
پس چیست برایشان (که) از یادواره رویگردانند؟!
که گویی بی‌گمان گورخرانی رمیده‌اند،
(که) از مقابل شیری ژیان فرار کرده‌اند!
بلکه هرکدام از آنها انتظار دارد نامه‌ی جداگانه‌ای بس گشوده و انتشار یافته (از سوی خدا) برایش فرستاده شود!
چنان نیست (که آنان می‌گویند)، بلکه از آخرت نمی‌هراسند!
چنان نیست (که آنها می‌گویند)! این (قرآن) بی‌گمان یادواره‌ای است.
پس هرکس بخواهد یادش آورد.
و هیچ کس به یاد نمی‌آورد، مگر اینکه خدا بخواهد؛ او اهل تقوی و اهل پوشش است!
