سوره لقمان: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
QRobot edit
(Edited by QRobot!) |
(QRobot edit) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
{{ سوره | نام =سوره لقمان | محل نزول =محل نزول::مكه | ترتيب نزول = [[ترتيب نزول::57|٥٧]] | جزء = | کتابت = [[شماره کتابت::31|٣١]] | آیه = [[تعداد آیات::34|٣٤]] | بعدی = سوره السجدة | قبلی = سوره الروم | کلمه = [[تعداد کلمات::620|٦٢٠]] | حرف = }} | {{ سوره | نام =سوره لقمان | محل نزول =محل نزول::مكه | ترتيب نزول = [[ترتيب نزول::57|٥٧]] | جزء = | کتابت = [[شماره کتابت::31|٣١]] | آیه = [[تعداد آیات::34|٣٤]] | بعدی = سوره السجدة | قبلی = سوره الروم | کلمه = [[تعداد کلمات::620|٦٢٠]] | حرف = }} | ||
{| width="75%" | {| width="75%" | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| | | | ||
{| | {| | ||
|- align="center" | |- align="center" | ||
خط ۲۷: | خط ۲۴: | ||
|} | |} | ||
|} | |} | ||
==متن سوره== | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ١ | بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ الم (١) ]] }} | |||
الم. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٢ | تِلكَ إيٰتُ الكِتٰبِ الحَكيمِ (٢) ]] }} | |||
آنها آیات کتاب لبریز از حکمت است. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٣ | هُدًى وَ رَحمَةً لِلمُحسِنينَ (٣) ]] }} | |||
حال آنکه برای نیکوکاران رهنمودی (بزرگ) و رحمتی (سترگ) است. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٤ | الَّذينَ يُقيمونَ الصَّلوٰةَ وَ يُؤتونَ الزَّكوٰةَ وَ هُم بِالإخِرَةِ هُم يوقِنونَ (٤) ]] }} | |||
کسانی که نماز بر پا میدارند و زکات میدهند و اینان، (هم)ایشان به آخرت یقین میآورند. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٥ | أُولٰئِكَ عَلىٰ هُدًى مِن رَبِّهِم وَ أُولٰئِكَ هُمُ المُفلِحونَ (٥) ]] }} | |||
اینانند که از جانبِ پروردگارشان بر هدایتی (ویژه) استوارند و (هم) ایشانند که رستگارکنندگانند. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٦ | وَ مِنَ النّاسِ مَن يَشتَرى لَهوَ الحَديثِ لِيُضِلَّ عَن سَبيلِ اللَّهِ بِغَيرِ عِلمٍ وَ يَتَّخِذَها هُزُوًا أُولٰئِكَ لَهُم عَذابٌ مُهينٌ (٦) ]] }} | |||
و برخی از مردمان کسانیاند که گفتار منحرفکننده را خریداری میکنند، تا (مردم را) بی(هیچ) دانایی از راه خدا گمراه کنند و آن را به ریشخند گیرند؛ ایشان، برایشان عذابی خوارکننده (در پیش) است. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٧ | وَ إِذا تُتلىٰ عَلَيهِ إيٰتُنا وَلّىٰ مُستَكبِرًا كَأَن لَم يَسمَعها كَأَنَّ فى أُذُنَيهِ وَقرًا فَبَشِّرهُ بِعَذابٍ أَليمٍ (٧) ]] }} | |||
و هنگامی که آیات ما بر او خوانده شود، با نخوت روی برمیگرداند، چونان که آنها را نشنیده، (یا) گویی در (هر) دو گوشش سنگینیای است؛ پس او را به عذابی پردرد نوید ده. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٨ | إِنَّ الَّذينَ إمَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ لَهُم جَنّٰتُ النَّعيمِ (٨) ]] }} | |||
بیگمان، کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته(ی ایمان) کردند، برایشان باغهای با درختان سردرهمِ پرنعمت است. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٩ | خٰلِدينَ فيها وَعدَ اللَّهِ حَقًّا وَ هُوَ العَزيزُ الحَكيمُ (٩) ]] }} | |||
حال آنکه در آنها جاودانند. وعدهی حقانی خدای را (منظور بدار) و او عزیز و حکیم است. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ١٠ | خَلَقَ السَّمٰوٰتِ بِغَيرِ عَمَدٍ تَرَونَها وَ أَلقىٰ فِى الأَرضِ رَوٰسِىَ أَن تَميدَ بِكُم وَ بَثَّ فيها مِن كُلِّ دابَّةٍ وَ أَنزَلنا مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَنبَتنا فيها مِن كُلِّ زَوجٍ كَريمٍ (١٠) ]] }} | |||
آسمان را بیهیچ ستونی که آن را ببینید آفرید و در زمین کوههایی استوار همچون میخها بیفکند تا مبادا زمین شما را بجنباند (و پرتاب کند) و در آن از هرگونه جنبندهای پراکند. و از آسمان آبی فرو فرستادیم، پس از هر جفت گرامی (باکرامت) در آن رویانیدیم. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ١١ | هٰذا خَلقُ اللَّهِ فَأَرونى ماذا خَلَقَ الَّذينَ مِن دونِهِ بَلِ الظّٰلِمونَ فى ضَلٰلٍ مُبينٍ (١١) ]] }} | |||
این، آفریدهی خداست. پس به من نشان دهید کسانی که غیر از اویند چه آفریدهاند؟ (هیچ!) بلکه ستمگران در گمراهیای آشکارگرند. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ١٢ | وَ لَقَد إتَينا لُقمٰنَ الحِكمَةَ أَنِ اشكُر لِلَّهِ وَ مَن يَشكُر فَإِنَّما يَشكُرُ لِنَفسِهِ وَ مَن كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِىٌّ حَميدٌ (١٢) ]] }} | |||
بهراستی و درستی لقمان را حکمت دادیم که : «برای خدا شکر کن و هر کس شکر گزارد، تنها به سود خود شکر میگزارد؛ و هر کس کافر شود یا کفران کند، پس، خدا همانا بینیازی ستوده است.» | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ١٣ | وَ إِذ قالَ لُقمٰنُ لِابنِهِ وَ هُوَ يَعِظُهُ يٰبُنَىَّ لا تُشرِك بِاللَّهِ إِنَّ الشِّركَ لَظُلمٌ عَظيمٌ (١٣) ]] }} | |||
و چون لقمان به پسرش - در حالی که وی او را اندرز میداد - گفت: «ای پسرکم! به خدا شرک میاور، بهراستی شرک همواره ستمی بزرگ است.» | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ١٤ | وَ وَصَّينَا الإِنسٰنَ بِوٰلِدَيهِ حَمَلَتهُ أُمُّهُ وَهنًا عَلىٰ وَهنٍ وَ فِصٰلُهُ فى عامَينِ أَنِ اشكُر لى وَ لِوٰلِدَيكَ إِلَىَّ المَصيرُ (١٤) ]] }} | |||
و انسان را دربارهی پدر و مادرش سفارش کردیم؛ مادرش به او باردار شد، در حال سستی بر سستی و از شیر باز گرفتنش در دو سال است. (آری، به او سفارش کردیم) که برای من و پدر و مادرت سپاسگزار. بازگشت (همه) تنها، سوی من است. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ١٥ | وَ إِن جٰهَداكَ عَلىٰ أَن تُشرِكَ بى ما لَيسَ لَكَ بِهِ عِلمٌ فَلا تُطِعهُما وَ صاحِبهُما فِى الدُّنيا مَعروفًا وَ اتَّبِع سَبيلَ مَن أَنابَ إِلَىَّ ثُمَّ إِلَىَّ مَرجِعُكُم فَأُنَبِّئُكُم بِما كُنتُم تَعمَلونَ (١٥) ]] }} | |||
و اگر همی بکوشند، تا دربارهی چیزی که تو را بدان دانشی (در شرکت الوهیت) نیست به من شرک ورزی، از آنان فرمان مَبَر (و) در دنیا به خوبی با آنان مصاحبتی شایسته نمای و راه کسی را پیروی کن که سوی من پیاپی بازگشته؛ سپس بازگشت شما تنها سوی من است، پس از (حقیقت) آنچه انجام میدادهاید شما را خبری بزرگ خواهم داد. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ١٦ | يٰبُنَىَّ إِنَّها إِن تَكُ مِثقالَ حَبَّةٍ مِن خَردَلٍ فَتَكُن فى صَخرَةٍ أَو فِى السَّمٰوٰتِ أَو فِى الأَرضِ يَأتِ بِهَا اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَطيفٌ خَبيرٌ (١٦) ]] }} | |||
«ای پسرکم! اگر - بیچون - طاعتت در شرک هموزن دانهی خردلی، پس درون تخته سنگی یا در (دل) آسمانها یا در ژرفای زمین باشد، خدا آن را (برون) میآورد. همواره خدا بسی دقیق و آگاه است.» | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ١٧ | يٰبُنَىَّ أَقِمِ الصَّلوٰةَ وَ أمُر بِالمَعروفِ وَ انهَ عَنِ المُنكَرِ وَ اصبِر عَلىٰ ما أَصابَكَ إِنَّ ذٰلِكَ مِن عَزمِ الأُمورِ (١٧) ]] }} | |||
«پسرکم! نماز را بر پا بدار و به کار پسندیده وادار و از کار ناپسند بازدار و بر آسیبی که (در راه امر و نهی) بر تو وارد آمده شکیبایی کن. بهراستی این (حاکی) از عزم و ارادهی تو در کارهاست.» | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ١٨ | وَ لا تُصَعِّر خَدَّكَ لِلنّاسِ وَ لا تَمشِ فِى الأَرضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ كُلَّ مُختالٍ فَخورٍ (١٨) ]] }} | |||
«و برای مردمان چهرهات را متکبرانه برمگردان [:گردنفرازی مکن] و در زمین خرامان و خودخواهان راه مرو. خدا بیچون هیچ خودپسندِ لافزنی را دوست نمیدارد.» | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ١٩ | وَ اقصِد فى مَشيِكَ وَ اغضُض مِن صَوتِكَ إِنَّ أَنكَرَ الأَصوٰتِ لَصَوتُ الحَميرِ (١٩) ]] }} | |||
«در (روش و) راهت میانهرو باش و از صدایت بِکاه؛ بهراستی ناخوشایندترین صداها بیگمان صدای خران است.» | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٢٠ | أَلَم تَرَوا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُم ما فِى السَّمٰوٰتِ وَ ما فِى الأَرضِ وَ أَسبَغَ عَلَيكُم نِعَمَهُ ظٰهِرَةً وَ باطِنَةً وَ مِنَ النّاسِ مَن يُجٰدِلُ فِى اللَّهِ بِغَيرِ عِلمٍ وَ لا هُدًى وَ لا كِتٰبٍ مُنيرٍ (٢٠) ]] }} | |||
آیا ندیدید [:ندانستید] که خدا بهراستی آنچه را که در آسمانها و آنچه را که در زمین است، برایتان مسخّر کرده و نعمتهای آشکار و نهانش را بر (سر و سامان)تان تمام و گشاده و ریزان نموده است؟ و برخی از مردمان دربارهی خدا بدون هیچ دانش و بینشی، و رهنمود و کتابی روشنگر به مجادله و ستیز برمیخیزند. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٢١ | وَ إِذا قيلَ لَهُمُ اتَّبِعوا ما أَنزَلَ اللَّهُ قالوا بَل نَتَّبِعُ ما وَجَدنا عَلَيهِ إباءَنا أَوَلَو كانَ الشَّيطٰنُ يَدعوهُم إِلىٰ عَذابِ السَّعيرِ (٢١) ]] }} | |||
و هنگامی که به آنان گفته شود: «آنچه را که خدا نازل کرده پیروی کنید.» گویند: « (نه!) بلکه آنچه که پدرانمان را بر آن یافتهایم پیروی میکنیم.» آیا و هر چند شیطان آنان را سوی عذابِ شعلهور و سوزان فراخواند (باز هم از آنان پیروی میکنند)؟ | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٢٢ | وَ مَن يُسلِم وَجهَهُ إِلَى اللَّهِ وَ هُوَ مُحسِنٌ فَقَدِ استَمسَكَ بِالعُروَةِ الوُثقىٰ وَ إِلَى اللَّهِ عٰقِبَةُ الأُمورِ (٢٢) ]] }} | |||
و هر کس (چهرهی خود را) - در حالیکه نیکوکار باشد- برای خدا تسلیم کند، همواره با پایدارترین چنگآویز (خود را) نگهبانی کرده. و فرجام کارها تنها سوی خداست. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٢٣ | وَ مَن كَفَرَ فَلا يَحزُنكَ كُفرُهُ إِلَينا مَرجِعُهُم فَنُنَبِّئُهُم بِما عَمِلوا إِنَّ اللَّهَ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدورِ (٢٣) ]] }} | |||
و هر کس کفر ورزد، نباید کفرش تو را غمگین سازد. بازگشتشان تنها سوی ماست. پس به آنچه کردهاند بهخوبی آگاهی مهمشان خواهیم داد. بهراستی خدا به ذات (و درون) سینهها بسی داناست. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٢٤ | نُمَتِّعُهُم قَليلًا ثُمَّ نَضطَرُّهُم إِلىٰ عَذابٍ غَليظٍ (٢٤) ]] }} | |||
(ما) آنان را (در دنیا) اندکی برخوردار میسازیم، سپس در عذابی پرفشار ناگزیر و ناگریز گرفتارشان میگردانیم. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٢٥ | وَ لَئِن سَأَلتَهُم مَن خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضَ لَيَقولُنَّ اللَّهُ قُلِ الحَمدُ لِلَّهِ بَل أَكثَرُهُم لا يَعلَمونَ (٢٥) ]] }} | |||
و بهراستی اگر از آنها بپرسی: «چه کسی آسمانها و زمین را آفریده است؟» همانا بیچون خواهند گفت: «خدا.» بگو: « کل ستایشها از آنِ خداست.» ولی بیشترشان نمیدانند. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٢٦ | لِلَّهِ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الغَنِىُّ الحَميدُ (٢٦) ]] }} | |||
آنچه در آسمانها و زمین است، تنها از آنِ خداست. بیشک، خدا، (هم)او بینیاز ستوده است. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٢٧ | وَ لَو أَنَّما فِى الأَرضِ مِن شَجَرَةٍ أَقلٰمٌ وَ البَحرُ يَمُدُّهُ مِن بَعدِهِ سَبعَةُ أَبحُرٍ ما نَفِدَت كَلِمٰتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزيزٌ حَكيمٌ (٢٧) ]] }} | |||
و اگر آنچه درخت در زمین است بهراستی قلمهایی باشد و دریا را هفت دریای دیگر پس از آن به یاری و مددکاری کشد، (که کلمات خدا را با آنها بنویسند) کلمات خدا هرگز پایان نپذیرد. همواره خدا عزیز و حکیم است. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٢٨ | ما خَلقُكُم وَ لا بَعثُكُم إِلّا كَنَفسٍ وٰحِدَةٍ إِنَّ اللَّهَ سَميعٌ بَصيرٌ (٢٨) ]] }} | |||
آفرینش و برانگیختنتان (در نزد ما) جز مانند (آفرینش) یک شخص نیست. بهراستی خدا بس شنوایی بسیار بیناست. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٢٩ | أَلَم تَرَ أَنَّ اللَّهَ يولِجُ الَّيلَ فِى النَّهارِ وَ يولِجُ النَّهارَ فِى الَّيلِ وَ سَخَّرَ الشَّمسَ وَ القَمَرَ كُلٌّ يَجرى إِلىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى وَ أَنَّ اللَّهَ بِما تَعمَلونَ خَبيرٌ (٢٩) ]] }} | |||
آیا ندیدی که خدا همواره شب را در روز و روز را در شب فرو میبرد و خورشید و ماه را مسخر کرده است (که) هر یک تا وقت معلومی روانند و اینکه خدا بهراستی به آنچه میکنید آگاه است؟ | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٣٠ | ذٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الحَقُّ وَ أَنَّ ما يَدعونَ مِن دونِهِ البٰطِلُ وَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ العَلِىُّ الكَبيرُ (٣٠) ]] }} | |||
این (همه قدرتنماییها) بدین جهت است، که خدا خود کلّ حقّ است و بیچون غیر از او هر چه را (به خدایی) میخوانند و میخواهند باطل است. و خدا بیگمان همان بلندمرتبهی بزرگ است. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٣١ | أَلَم تَرَ أَنَّ الفُلكَ تَجرى فِى البَحرِ بِنِعمَتِ اللَّهِ لِيُرِيَكُم مِن إيٰتِهِ إِنَّ فى ذٰلِكَ لَإيٰتٍ لِكُلِّ صَبّارٍ شَكورٍ (٣١) ]] }} | |||
آیا ندیدی که کشتیها بهراستی به نعمت خدا در دریا روان میگردند، تا (خدا) برخی از نشانههای خود را به شما بنمایاند؟ همواره در این (قدرتنمایی) برای هر شکیبای سپاسگزاری، بیچون نشانههایی است. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٣٢ | وَ إِذا غَشِيَهُم مَوجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخلِصينَ لَهُ الدّينَ فَلَمّا نَجّىٰهُم إِلَى البَرِّ فَمِنهُم مُقتَصِدٌ وَ ما يَجحَدُ بِـٔايٰتِنا إِلّا كُلُّ خَتّارٍ كَفورٍ (٣٢) ]] }} | |||
هنگامی که موجی کوهآسا همچون ابرهای سیاه آنان را فراگیرد، خدا را بخوانند، در حالیکه دین (و طاعت خود) را برای او خالص گردانند. پس چون سوی بیابان نجاتشان داد و به خشکی(شان) رساند، برخی از آنان میانهرو هستند. و نشانههای ما را جز هر خائن ناسپاسی انکار (و انگار) نمیکند. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٣٣ | يٰأَيُّهَا النّاسُ اتَّقوا رَبَّكُم وَ اخشَوا يَومًا لا يَجزى والِدٌ عَن وَ لَدِهِ وَ لا مَولودٌ هُوَ جازٍ عَن والِدِهِ شَيـًٔا إِنَّ وَعدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّكُمُ الحَيوٰةُ الدُّنيا وَ لا يَغُرَّنَّكُم بِاللَّهِ الغَرورُ (٣٣) ]] }} | |||
هان ای مردمان! پروردگارتان را پروا بدارید و بترسید از روزی که هیچ پدری (هرگز) به کار فرزندش نیاید و هیچ فرزندی (نیز) برای پدرش به کاری نیاید. بهراستی وعدهی خدا حقّ است. (زنهار) پس این زندگی دنیا، هرگز شما را نفریبد و شیطان شما را هرگز گول نزند. | |||
{{قاب | متن = [[ لقمان ٣٤ | إِنَّ اللَّهَ عِندَهُ عِلمُ السّاعَةِ وَ يُنَزِّلُ الغَيثَ وَ يَعلَمُ ما فِى الأَرحامِ وَ ما تَدرى نَفسٌ ماذا تَكسِبُ غَدًا وَ ما تَدرى نَفسٌ بِأَىِّ أَرضٍ تَموتُ إِنَّ اللَّهَ عَليمٌ خَبيرٌ (٣٤) ]] }} | |||
همواره خدا(ست که) علم (به) قیامت تنها نزد اوست، و باران را فرو میفرستد و آنچه را که در رحمهاست میداند و کسی نمیداند فردا چه به دست میآورد و کسی نمیداند در کدامین سرزمین میمیرد. همواره خدا بسیار دانای آگاه است. | |||
==محتوای سوره== | ==محتوای سوره== |