سوره النبإ

در حال بارگیری... أَبْوَابا أَتْرَابا أَحْصَيْنَاه أَحْقَابا أَذِن أَزْوَاجا أَعْنَابا أَفْوَاجا أَلْفَافا أَنْذَرْنَاکُم أَنْزَلْنَا أَوْتَادا إِنّهُم اتّخَذ الرّحْمٰن الرّوح السّمَاء السّمَاوَات الصّور اللّيْل النّبَإ النّهَار الْأَرْض الْجِبَال الْحَق الْعَظِيم الْفَصْل الْمَرْء الْمَلاَئِکَة الْمُعْصِرَات الْيَوْم الْکَافِر بَرْدا بَنَيْنَا بَيْنَهُمَا بِآيَاتِنَا تُرَابا ثَجّاجا جَزَاء جَعَلْنَا جَنّات جَهَنّم حَبّا حَدَائِق حَمِيما حِسَابا خَلَقْنَاکُم خِطَابا دِهَاقا رَب رَبّه رَبّک سَبْعا سَرَابا سَيَعْلَمُون سُبَاتا سُيّرَت سِرَاجا شَاء شَرَابا شَيْء شِدَادا صَفّا صَوَابا عَذَابا عَطَاء عَم غَسّاقا فَتَأْتُون فَذُوقُوا فَوْقَکُم فَکَانَت فُتِحَت قَال قَدّمَت قَرِيبا لاَبِثِين لَغْوا لَيْتَنِي لِبَاسا لِلطّاغِين لِلْمُتّقِين لِنُخْرِج مَآبا مَاء مَعَاشا مَفَازا مُخْتَلِفُون مِرْصَادا مِهَادا مِيقَاتا نَبَاتا نَجْعَل نَزِيدَکُم نَوْمَکُم وَهّاجا وِفَاقا يَتَسَاءَلُون يَتَکَلّمُون يَدَاه يَذُوقُون يَرْجُون يَسْمَعُون يَقُول يَقُوم يَمْلِکُون يَنْظُر يَوْم يُنْفَخ کَأْسا کَانَت کَذّبُوا کَلاّ کَوَاعِب کِتَابا کِذّابا

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩ ٣٠ ٣١ ٣٢ ٣٣ ٣٤ ٣٥ ٣٦ ٣٧ ٣٨ ٣٩ ٤٠

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ عَمَّ يَتَساءَلونَ (١)

از چه چیز (از یکدیگر و از تو) می‌پرسند؟

عَنِ النَّبَإِ العَظيمِ (٢)

از خبر بس بزرگ.

الَّذى هُم فيهِ مُختَلِفونَ (٣)

چیزی که آنان در(باره‌ی) آن با هم در (ژرفای) اختلافند.

كَلّا سَيَعلَمونَ (٤)

نه چنان است. زودا (در برزخ) خواهند دانست.

ثُمَّ كَلّا سَيَعلَمونَ (٥)

سپس نه چنان است. در آینده‌ای دور [:رستاخیز] خواهند دانست.

أَلَم نَجعَلِ الأَرضَ مِهٰدًا (٦)

آیا زمین را گهواره‌ای ننهادیم؟

وَ الجِبالَ أَوتادًا (٧)

و کوه‌ها را (چون) میخ‌هایی قرار دادیم.

وَ خَلَقنٰكُم أَزوٰجًا (٨)

و شما را جفت‌هایی آفریدیم.

وَ جَعَلنا نَومَكُم سُباتًا (٩)

و خوابتان را (مایه‌ی) آرامش(تان) قرار دادیم.

وَ جَعَلنَا الَّيلَ لِباسًا (١٠)

و شب را (برایتان) پوششی نهادیم.

وَ جَعَلنَا النَّهارَ مَعاشًا (١١)

و روز را (برای) معاش (شما) نهادیم.

وَ بَنَينا فَوقَكُم سَبعًا شِدادًا (١٢)

و بر فرازتان هفت (آسمان) استواران را بنا کردیم.

وَ جَعَلنا سِراجًا وَهّاجًا (١٣)

و چراغی بس فروزان گذاردیم.

وَ أَنزَلنا مِنَ المُعصِرٰتِ ماءً ثَجّاجًا (١٤)

و از ابرهای فشرده(ی بارنده) آبی بسیار، نهروار فرود آوردیم‌.

لِنُخرِجَ بِهِ حَبًّا وَ نَباتًا (١٥)

تا بدان دانه و گیاهی برویانیم،

وَ جَنّٰتٍ أَلفافًا (١٦)

و باغ‌هایی سردرهم پیچیده و انبوه را.

إِنَّ يَومَ الفَصلِ كانَ ميقٰتًا (١٧)

همواره وعده‌گاه، روز جدایی و داوری بوده‌است.

يَومَ يُنفَخُ فِى الصّورِ فَتَأتونَ أَفواجًا (١٨)

روزی که در صور [:بوق جان‌افزا] دمیده شود. پس در پی آن، گروه گروه بیایید.

وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَت أَبوٰبًا (١٩)

و آسمان، گشوده گردد. پس (از آنکه) درب‌هایی بوده است.

وَ سُيِّرَتِ الجِبالُ فَكانَت سَرابًا (٢٠)

و کوه‌ها به سرعت روانه شوند. پس سراب بودند.

إِنَّ جَهَنَّمَ كانَت مِرصادًا (٢١)

همانا جهنم کمینگاهی بوده.

لِلطّٰغينَ مَـٔابًا (٢٢)

برای سرکشان پناهگاهی (بوده)‌.

لٰبِثينَ فيها أَحقابًا (٢٣)

حال آنکه روزگارانی در آن درنگ‌کنندگانند.

لا يَذوقونَ فيها بَردًا وَ لا شَرابًا (٢٤)

آنجا نه خنکی چشند و نه آشامیدنی.

إِلّا حَميمًا وَ غَسّاقًا (٢٥)

جز مایعی جوشان و چرکابه‌ای بس گلوگیر.

جَزاءً وِفاقًا (٢٦)

(این است) کیفری مناسب (با جرمشان).

إِنَّهُم كانوا لا يَرجونَ حِسابًا (٢٧)

بی‌گمان آنان بوده‌اند که به (روز) حساب امیدی نداشتند.

وَ كَذَّبوا بِـٔايٰتِنا كِذّابًا (٢٨)

و با آیاتمان (همان‌ها و ما را) سخت تکذیب می‌کردند، چه تکذیب کردنی!

وَ كُلَّ شَيءٍ أَحصَينٰهُ كِتٰبًا (٢٩)

و هر چیزی را نوشته شده بر شمردیم.

فَذوقوا فَلَن نَزيدَكُم إِلّا عَذابًا (٣٠)

پس بچشید که جز عذاب، هرگز (چیزی) برایتان نمی‌افزاییم.

إِنَّ لِلمُتَّقينَ مَفازًا (٣١)

بی‌گمان برای پرهیزگاران کامیابی‌ای بی‌رنج است.

حَدائِقَ وَ أَعنٰبًا (٣٢)

باغ‌ها و انگورها.

وَ كَواعِبَ أَترابًا (٣٣)

و دخترانی فربه و پستان بر آمده (و با آنان) همسال و همسان.

وَ كَأسًا دِهاقًا (٣٤)

و پیاله‌(هایی) لب‌ریزان‌.

لا يَسمَعونَ فيها لَغوًا وَ لا كِذّٰبًا (٣٥)

در آنجا نه بیهوده‌ای شنوند و نه دروغ پردازی‌ای.

جَزاءً مِن رَبِّكَ عَطاءً حِسابًا (٣٦)

حال آنکه پاداشی از پروردگار تو و عطایی است حساب‌شده.

رَبِّ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ وَ ما بَينَهُمَا الرَّحمٰنِ لا يَملِكونَ مِنهُ خِطابًا (٣٧)

پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است. رحمتگر بر آفریدگان. ایشان اختیار خِطابی از او ندارند.

يَومَ يَقومُ الرّوحُ وَ المَلٰئِكَةُ صَفًّا لا يَتَكَلَّمونَ إِلّا مَن أَذِنَ لَهُ الرَّحمٰنُ وَ قالَ صَوابًا (٣٨)

روزی که روح و فرشتگان صف‌اندرصف به‌پاخیزند. سخن نگویند، مگر کسی که رحمان به او رخصت دهد، و سخنی شایسته گوید.

ذٰلِكَ اليَومُ الحَقُّ فَمَن شاءَ اتَّخَذَ إِلىٰ رَبِّهِ مَـٔابًا (٣٩)

آن روز پای برجا (و) حق است‌؛ پس هر که خواهد، راه بازگشتی فراسوی پروردگارش برگیرد.

إِنّا أَنذَرنٰكُم عَذابًا قَريبًا يَومَ يَنظُرُ المَرءُ ما قَدَّمَت يَداهُ وَ يَقولُ الكافِرُ يٰلَيتَنى كُنتُ تُرٰبًا (٤٠)

ما همواره شما را از عذابی نزدیک هشدار دادیم؛ روزی که آدمی آنچه را با دستاوردش پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید: «ای کاش من خاک بودم!»

محتوای سوره

• تفسیر آیات