حَدَائِق
از الکتاب
«حدائق» جمع «حدیقه» به طورى که بسیارى از مفسران گفته اند: به معناى باغى است پر درخت، سرسبز و خرّم که اطراف آن دیوار کشیده باشند و از هر نظر محفوظ باشد; همچون «حدقه» چشم که در میان پلک ها محصور شده است. «راغب» در «مفردات» مى گوید: «حدیقه، در اصل، به زمینى مى گویند که آب در آن جمع شده است، همچون حدقه چشم که همیشه آب در آن قرار دارد». از مجموع این دو سخن مى توان چنین نتیجه گرفت که حدیقه باغى است که هم دیوار دارد و هم آب کافى.
ریشه کلمه
- حدق (۳ بار)
قاموس قرآن
حديقه: باغ. حدائق: باغها. [نمل:60] با آن آب باغهاى بهجت آور رويانديم اين كلمه در باغهاى آخرت و دنيا هر دو به كار رفته است مثل [نباء:32].
کلمات نزدیک مکانی
وَ لَکُم مَفَازا بِه نَخْلا غُلْبا ذَات لِلْمُتّقِين إِن عَذَابا فَاکِهَة بَهْجَة فَأَنْبَتْنَا أَعْنَابا زَيْتُونا مَاء کَوَاعِب إِلاّ مَا قَضْبا کَان أَبّا مَتَاعا السّمَاء أَتْرَابا نَزِيدَکُم مِن فَلَن کَأْسا أَن تُنْبِتُوا أَنْزَل شَجَرَهَا الْأَرْض أَ
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
