سوره المدثر

سوره المزمل	سوره المدثر	سوره القيامة
شماره کتابت : ٧٤ جزء : نزول ترتيب نزول : ٤ محل نزول : مكه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٥٦ تعداد کلمات : ٢٨٩ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آمَنُوا أَتَانَا أَدْبَر أَدْرَاک أَرَاد أَزِيد أَسْفَر أَصْحَاب أَهْل أُوتُوا إِنّه إِنّهَا إِيمَانا اسْتَکْبَر التّذْکِرَة التّقْوَى الدّين الرّجْز الشّافِعِين الصّبْح اللّه اللّيْل النّار النّاقُور الْآخِرَة الْبَشَر الْخَائِضِين الْقَمَر الْمَغْفِرَة الْمُؤْمِنُون الْمُجْرِمِين الْمُدّثّر الْمُصَلّين الْمِسْکِين الْيَقِين الْيَمِين الْکَافِرُون الْکَافِرِين الْکُبَر الْکِتَاب امْرِئ بَسَر بَنِين بِهٰذَا بِيَوْم تَذَر تَذْکِرَة تَسْتَکْثِر تَمْنُن تَمْهِيدا تَنْفَعُهُم تُبْقِي تِسْعَة ثِيَابَک جَعَلْت جَعَلْنَا جَنّات جُنُود حُمُر خَلَقْت ذَا ذَرْنِي ذَکَرَه ذِکْرَى رَبّک رَهِينَة سَأُرْهِقُه سَأُصْلِيه سَقَر سَلَکَکُم سِحْر شَاء شَفَاعَة شُهُودا صَعُودا صُحُفا عَبَس عَسِير عَشَر عَلَيْهَا عَنِيدا عِدّتَهُم فَأَنْذِر فَاصْبِر فَاهْجُر فَذٰلِک فَرّت فَطَهّر فَقَال فَقُتِل فَکَبّر فَکّر فِتْنَة قَالُوا قَدّر قَسْوَرَة قَوْل قُتِل قُلُوبِهِم قُم لَإِحْدَى لَوّاحَة لِآيَاتِنَا لِرَبّک لِلّذِين لِلْبَشَر لِيَسْتَيْقِن لِيَقُول مَالا مَثَلا مَرَض مَلاَئِکَة مَمْدُودا مَهّدْت مُسْتَنْفِرَة مُعْرِضِين مُنَشّرَة نَخُوض نَذِيرا نَظَر نَفْس نَک نُطْعِم نُقِر نُکَذّب وَحِيدا يَتَأَخّر يَتَسَاءَلُون يَتَقَدّم يَخَافُون يَذْکُرُون يَرْتَاب يَزْدَاد يَسِير يَشَاء يَطْمَع يَعْلَم يَهْدِي يَوْم يَوْمَئِذ يُؤْتَى يُؤْثَر يُرِيد يُضِل کَأَنّهُم کَذٰلِک کَسَبَت کَفَرُوا کَلاّ کُنّا

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩ ٣٠ ٣١ ٣٢ ٣٣ ٣٤ ٣٥ ٣٦ ٣٧ ٣٨ ٣٩ ٤٠ ٤١ ٤٢ ٤٣ ٤٤ ٤٥ ٤٦ ٤٧ ٤٨ ٤٩ ٥٠ ٥١ ٥٢ ٥٣ ٥٤ ٥٥ ٥٦

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ يٰأَيُّهَا المُدَّثِّرُ (١)

ای خموش در خود فرورفته (و) خویشتن را پوشیده‌،

قُم فَأَنذِر (٢)

برخیز، پس هشدارده.

وَ رَبَّكَ فَكَبِّر (٣)

و پروردگارت را (نزد دیگران که کوچکش داشته‌اند) بزرگ گردان‌.

وَ ثِيابَكَ فَطَهِّر (٤)

و لباس‌هایت را پاک بدار.

وَ الرُّجزَ فَاهجُر (٥)

و از (هرگونه) پلیدی دور شو.

وَ لا تَمنُن تَستَكثِرُ (٦)

و منت مگذار در حالی که فزونی‌طلب و برتری‌جویی.

وَ لِرَبِّكَ فَاصبِر (٧)

و برای پروردگارت شکیبایی کن.

فَإِذا نُقِرَ فِى النّاقورِ (٨)

پس چون در ناقور [:بوق جان‌افزا] دمیده شود،

فَذٰلِكَ يَومَئِذٍ يَومٌ عَسيرٌ (٩)

پس آن روز، روزی ناگوار است!

عَلَى الكٰفِرينَ غَيرُ يَسيرٍ (١٠)

بر کافران آسان نیست.

ذَرنى وَ مَن خَلَقتُ وَحيدًا (١١)

مرا با آنکه (او را) تنها [:بی‌تبار] آفریدم واگذار.

وَ جَعَلتُ لَهُ مالًا مَمدودًا (١٢)

و مالی بسیار راهوار و کشش‌دار برایش قرار دادم

وَ بَنينَ شُهودًا (١٣)

و پسرانی حاضر و آماده (به خدمت دادم،)

وَ مَهَّدتُ لَهُ تَمهيدًا (١٤)

و برایش (همه چیز زندگی مادی را) بسی آماده کردم.

ثُمَّ يَطمَعُ أَن أَزيدَ (١٥)

سپس طمع دارد که (برآن) بیفزایم.

كَلّا إِنَّهُ كانَ لِإيٰتِنا عَنيدًا (١٦)

هرگز چنان نیست (که می‌پندارد). او بی‌امان دشمن آیات ما بوده.

سَأُرهِقُهُ صَعودًا (١٧)

به زودی او را به بالا رفتن از گردنه‌ا‌ی سخت وادار می‌کنم.

إِنَّهُ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ (١٨)

بی‌‌چون (آن دشمن بداندیش) اندیشید و سنجید.

فَقُتِلَ كَيفَ قَدَّرَ (١٩)

پس (این) کشته(ی هوا و عِناد خود)، چگونه سنجید؟

ثُمَّ قُتِلَ كَيفَ قَدَّرَ (٢٠)

سپس کُشته شد. چگونه سنجید؟

ثُمَّ نَظَرَ (٢١)

آن‌گاه نظر افکند.

ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ (٢٢)

سپس رو ترش نمود و چهره درهم کشید.

ثُمَّ أَدبَرَ وَ استَكبَرَ (٢٣)

پس پشت گردانید و تکبر ورزید.

فَقالَ إِن هٰذا إِلّا سِحرٌ يُؤثَرُ (٢٤)

پس گفت: «این (قرآن) جز سحری ماندنی و پیروی‌شدنی نیست‌.»

إِن هٰذا إِلّا قَولُ البَشَرِ (٢٥)

«این غیر از سخن بشر نیست.»

سَأُصليهِ سَقَرَ (٢٦)

زودا که او را گیرانه‌ی سقر [:آتش ذوب‌کننده] کنیم.

وَ ما أَدرىٰكَ ما سَقَرُ (٢٧)

و تو چه دانی که سقر چیست‌؟

لا تُبقى وَ لا تَذَرُ (٢٨)

نه باقی می‌گذارد و نه رها می‌کند.

لَوّاحَةٌ لِلبَشَرِ (٢٩)

بشر (و بشره) را بسی دگرگون و ذوب می‌سازد.

عَلَيها تِسعَةَ عَشَرَ (٣٠)

(و) بر آن نوزده (نگهبان) است.

وَ ما جَعَلنا أَصحٰبَ النّارِ إِلّا مَلٰئِكَةً وَ ما جَعَلنا عِدَّتَهُم إِلّا فِتنَةً لِلَّذينَ كَفَروا لِيَستَيقِنَ الَّذينَ أوتُوا الكِتٰبَ وَ يَزدادَ الَّذينَ إمَنوا إيمٰنًا وَ لا يَرتابَ الَّذينَ أوتُوا الكِتٰبَ وَ المُؤمِنونَ وَ لِيَقولَ الَّذينَ فى قُلوبِهِم مَرَضٌ وَ الكٰفِرونَ ماذا أَرادَ اللَّهُ بِهٰذا مَثَلًا كَذٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشاءُ وَ يَهدى مَن يَشاءُ وَ ما يَعلَمُ جُنودَ رَبِّكَ إِلّا هُوَ وَ ما هِىَ إِلّا ذِكرىٰ لِلبَشَرِ (٣١)

و ما موکلان آتش را جز فرشتگان نگردانیدیم، و شماره‌ی آنان را جز آزمایشی آتشبار برای کسانی که کافر شده‌اند قرار ندادیم. تا آنان که اهل کتابند یقین کنند و ایمان کسانی که ایمان آوردند افزون گردد و آنان که کتاب به ایشان داده شده و (نیز) مؤمنان‌، به شک مستندی نیفتند. و تا کسانی که در دل‌هایشان بیماری است و (نیز) کافران بگویند: «خدا از این مَثَل چه چیزی را اراده کرده است‌؟» این گونه خدا هر که را بخواهد بی‌راه می‌گذارد و هرکه را بخواهد به راه می‌آورد. و (شماره‌ی) سپاهیان پروردگارت را جز او نمی‌داند. و این (آیات) جز یادواره‌ای برای بشر نیست.

كَلّا وَ القَمَرِ (٣٢)

نه چنین است (که می‌پندارند)! سوگند به ماه،

وَ الَّيلِ إِذ أَدبَرَ (٣٣)

و سوگند به شامگاه چون پشت کند،

وَ الصُّبحِ إِذا أَسفَرَ (٣٤)

و سوگند به بامداد چون چهره گشاید،

إِنَّها لَإِحدَى الكُبَرِ (٣٥)

به‌راستی آیات (قرآن) بی‌گمان یکی از (آیات) بزرگ است.

نَذيرًا لِلبَشَرِ (٣٦)

حال آنکه هشداردهنده‌ی بشر است.

لِمَن شاءَ مِنكُم أَن يَتَقَدَّمَ أَو يَتَأَخَّرَ (٣٧)

برای هر کس از شما که بخواهد پیشی گیرد یا پس بماند.

كُلُّ نَفسٍ بِما كَسَبَت رَهينَةٌ (٣٨)

هر کسی در گرو دستاورد خویش است.

إِلّا أَصحٰبَ اليَمينِ (٣٩)

بجز یاران دست راست [:راستان].

فى جَنّٰتٍ يَتَساءَلونَ (٤٠)

در میان باغ‌هایی (با درختان) سردرهم، از یکدیگر می‌پرسند،

عَنِ المُجرِمينَ (٤١)

از مجرمان:

ما سَلَكَكُم فى سَقَرَ (٤٢)

چه چیز شما را در سقر فرود آورد؟»

قالوا لَم نَكُ مِنَ المُصَلّينَ (٤٣)

گویند: «ما از نمازگزاران نبوده‌ایم»

وَ لَم نَكُ نُطعِمُ المِسكينَ (٤٤)

«و بینوایان را غذا نمی‌داده‌ایم»

وَ كُنّا نَخوضُ مَعَ الخائِضينَ (٤٥)

«و با هرزه‌درایان هرزه‌درایی می‌کرده‌ایم»

وَ كُنّا نُكَذِّبُ بِيَومِ الدّينِ (٤٦)

«و با روز جزا (همان را) تکذیب می‌کرده‌ایم.»

حَتّىٰ أَتىٰنَا اليَقينُ (٤٧)

«تا یقینمان در رسید.»

فَما تَنفَعُهُم شَفٰعَةُ الشّٰفِعينَ (٤٨)

پس شفاعت شفاعت‌کنندگان سودشان ندهد.

فَما لَهُم عَنِ التَّذكِرَةِ مُعرِضينَ (٤٩)

پس چیست برایشان (که) از یادواره رویگردانند؟!

كَأَنَّهُم حُمُرٌ مُستَنفِرَةٌ (٥٠)

که گویی بی‌گمان گورخرانی رمیده‌اند،

فَرَّت مِن قَسوَرَةٍ (٥١)

(که‌) از مقابل شیری ژیان فرار کرده‌اند!

بَل يُريدُ كُلُّ امرِئٍ مِنهُم أَن يُؤتىٰ صُحُفًا مُنَشَّرَةً (٥٢)

بلکه هرکدام از آنها انتظار دارد نامه‌ی جداگانه‌ای بس گشوده و انتشار یافته (از سوی خدا) برایش فرستاده شود!

كَلّا بَل لا يَخافونَ الإخِرَةَ (٥٣)

چنان نیست (که آنان می‌گویند)، بلکه از آخرت نمی‌هراسند!

كَلّا إِنَّهُ تَذكِرَةٌ (٥٤)

چنان نیست (که آنها می‌گویند)! این (قرآن) بی‌گمان یادواره‌ای است.

فَمَن شاءَ ذَكَرَهُ (٥٥)

پس هرکس بخواهد یادش آورد.

وَ ما يَذكُرونَ إِلّا أَن يَشاءَ اللَّهُ هُوَ أَهلُ التَّقوىٰ وَ أَهلُ المَغفِرَةِ (٥٦)

و هیچ کس به یاد نمی‌آورد، مگر اینکه خدا بخواهد؛ او اهل تقوی و اهل پوشش است!

محتوای سوره

• تفسیر آیات