سوره محمد

در حال بارگیری... آتَاهُم آسِن آمَنُوا آنِفا أَبْصَارَهُم أَثْخَنْتُمُوهُم أَخْبَارَکُم أَخْرَجَتْک أَدْبَارَهُم أَدْبَارِهِم أَرْحَامَکُم أَسْخَط أَشَدّ أَشْرَاطُهَا أَصْلَح أَضَل أَضْغَانَهُم أَضْغَانَکُم أَطِيعُوا أَعْمَالَهُم أَعْمَالَکُم أَعْمَى أَقْدَامَکُم أَقْفَالُهَا أَمْثَالَهُم أَمْثَالَکُم أَمْثَالُهَا أَمْعَاءَهُم أَمْلَى أَمْوَالَکُم أَنّه أَنْزَل أَنْهَار أَهْلَکْنَاهُم أَهْوَاءَهُم أَوْزَارَهَا أُجُورَکُم أُنْزِلَت أُوتُوا إِسْرَارَهُم إِلٰه إِمّا اتّبَعُوا ارْتَدّوا اسْتَغْفِر الثّمَرَات الدّنْيَا الرّسُول الرّقَاب السّاعَة السّلْم الشّيْطَان الصّابِرِين الصّالِحَات اللّه النّار الّتِي الْأَرْض الْأَعْلَوْن الْأَمْر الْأَنْعَام الْأَنْهَار الْبَاطِل الْجَنّة الْحَرْب الْحَق الْحَيَاة الْعِلْم الْغَنِي الْفُقَرَاء الْقَوْل الْقُرْآن الْقِتَال الْمَغْشِي الْمَلاَئِکَة الْمَوْت الْمُؤْمِنَات الْمُتّقُون الْمُجَاهِدِين الْهُدَى الْوَثَاق الْکَافِرِين اهْتَدَوْا بَالَهُم بَعْض بَعْضَکُم بَغْتَة بَيّنَة بِأَن بِأَنّهُم بِبَعْض بِسِيمَاهُم تَأْتِيَهُم تَأْکُل تَبَيّن تَبْخَلُوا تَتَوَلّوْا تَتّقُوا تَجْرِي تَحْتِهَا تَدْعُوا تَضَع تَقْوَاهُم تَنْصُرُوا تَهِنُوا تَوَفّتْهُم تَوَلّيْتُم تُؤْمِنُوا تُبْطِلُوا تُدْعَوْن تُفْسِدُوا تُقَطّعُوا جَاء جَاءَتْهُم جَنّات حَسِب حَمِيما خَالِد خَرَجُوا خَمْر خَيْرا دَمّر ذَا ذُکِر ذِکْرَاهُم رَأَيْت رَبّه رَبّهِم رِضْوَانَه زَادَهُم زُيّن سَبِيل سَنُطِيعُکُم سَوّل سَيَهْدِيهِم سَيُحْبِط سَيّئَاتِهِم سُقُوا سُوء سُورَة شَاقّوا شَيْئا صَدَقُوا صَدّوا طَاعَة طَبَع طَعْمُه عَاقِبَة عَرّفَهَا عَزَم عَسَل عَسَيْتُم عَلَيْه عَمَلِه عَمِلُوا عِنْدِک غَيْرَکُم فَأَحْبَط فَأَصَمّهُم فَأَنّى فَأَوْلَى فَإِمّا فَإِنّمَا فَاعْلَم فَتَعْسا فَشُدّوا فَضَرْب فَقَطّع فَلَعَرَفْتَهُم فَلَم فَلَو فَمِنْکُم فَهَل فَيَنْظُرُوا فَيُحْفِکُم فَکَيْف فِدَاء قَال قَالُوا قَبْلِهِم قَرْيَة قَرْيَتِک قَوْل قَوْما قُتِلُوا قُلُوب قُلُوبِهِم قُوّة لاَنْتَصَر لَأَرَيْنَاکَهُم لَبَن لَتَعْرِفَنّهُم لَحْن لَذّة لَعَنَهُم لَعِب لَقِيتُم لَنَبْلُوَنّکُم لَهْو لَکَان لِتُنْفِقُوا لِذَنْبِک لِلشّارِبِين لِلنّاس لِلّذِين لِلْمُؤْمِنِين لِلْکَافِرِين لِيَبْلُو مَاء مَاتُوا مَثَل مَثْوًى مَثْوَاکُم مَرَض مَعَکُم مَعْرُوف مَغْفِرَة مَنّا مَوْلَى مُتَقَلّبَکُم مُحَمّد مُحْکَمَة مُصَفًّى نَاصِر نَبْلُو نَزّل نَشَاء نَظَر نَعْلَم نَفْسِه نُزّل نُزّلَت هَا هُدًى هٰؤُلاَء وُجُوهَهُم وُعِد يَأْکُلُون يَبْخَل يَتَدَبّرُون يَتَغَيّر يَتَمَتّعُون يَتِرَکُم يَسِيرُوا يَسْأَلْکُم يَسْأَلْکُمُوهَا يَسْتَبْدِل يَسْتَمِع يَشَاء يَضُرّوا يَضْرِب يَضْرِبُون يَعْلَم يَغْفِر يَقُول يَنْصُرْکُم يَنْظُرُون يَکُونُوا يُؤْتِکُم يُثَبّت يُخْرِج يُدْخِل يُدْخِلُهُم يُصْلِح يُضِل کَأَيّن کَذٰلِک کَرِهُوا کَفَرُوا کَفّر کَمَا کَمَن کُفّار

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩ ٣٠ ٣١ ٣٢ ٣٣ ٣٤ ٣٥ ٣٦ ٣٧ ٣٨

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ الَّذينَ كَفَروا وَ صَدّوا عَن سَبيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعمٰلَهُم (١)

کسانی که کفر ورزیدند و (مردمان را) از راه خدا باز داشتند (خدا) اعمال آنان را (تباه و) گمراه کرد.

وَ الَّذينَ إمَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ وَ إمَنوا بِما نُزِّلَ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَ هُوَ الحَقُّ مِن رَبِّهِم كَفَّرَ عَنهُم سَيِّـٔاتِهِم وَ أَصلَحَ بالَهُم (٢)

و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کردند و به آنچه تدریجاً بر محمد (ص)فرود آمد گرویدند - حال آنکه آن (تمامی) حقّ از جانب پروردگارشان است- (خدا نیز) بدی‌های‌شان را زدود و (خاطره‌ی) مهمشان را اصلاح کرد.

ذٰلِكَ بِأَنَّ الَّذينَ كَفَرُوا اتَّبَعُوا البٰطِلَ وَ أَنَّ الَّذينَ إمَنُوا اتَّبَعُوا الحَقَّ مِن رَبِّهِم كَذٰلِكَ يَضرِبُ اللَّهُ لِلنّاسِ أَمثٰلَهُم (٣)

این بدین سبب است که آنان که کفر ورزیدند، بی‌گمان از باطل پیروی کردند. و کسانی که ایمان آوردند از (تمامی) حق - که از جانب پروردگارشان است - به‌راستی پیروی کردند. این‌گونه خدا برای (بیداری) مردمان مثال‌هایشان را می‌زند.

فَإِذا لَقيتُمُ الَّذينَ كَفَروا فَضَربَ الرِّقابِ حَتّىٰ إِذا أَثخَنتُموهُم فَشُدُّوا الوَثاقَ فَإِمّا مَنًّا بَعدُ وَ إِمّا فِداءً حَتّىٰ تَضَعَ الحَربُ أَوزارَها ذٰلِكَ وَ لَو يَشاءُ اللَّهُ لَانتَصَرَ مِنهُم وَ لٰكِن لِيَبلُوَا۟ بَعضَكُم بِبَعضٍ وَ الَّذينَ قُتِلوا فى سَبيلِ اللَّهِ فَلَن يُضِلَّ أَعمٰلَهُم (٤)

پس چون با کسانی که کفر ورزیده‌اند برخورد کنید، پس (باید همتتان) زدن گردن‌هاشان و گردن‌کشانشان (باشد) تا هنگامی که آنان را (در کشتار) از پای درآوردید. پس (اسیران را) به شدت در بند کشید؛ در نتیجه یا (بر آنان) منّت نهید (و آزادشان کنید) و یا فدیه بگیرید (که عوضشان را از اسیرانتان بازپس گیرید) تا جنگ، سنگینی‌ها‌یش را فرونهد. این است (دستور خدا) و اگر خدا بخواهد، از ایشان انتقام می‌کشد، ولی (فرمان پیکار داد) تا برخی از شما را به وسیله‌ی برخی (دیگر) بیازماید. و کسانی که در راه خدا کشته شده‌اند، هرگز (خدا) کارهایشان را ضایع نمی‌کند.

سَيَهديهِم وَ يُصلِحُ بالَهُم (٥)

به زودی آنان را راه می‌نماید و یادآوری مهمشان را اصلاح می‌کند.

وَ يُدخِلُهُمُ الجَنَّةَ عَرَّفَها لَهُم (٦)

و در بهشتی که آن را برایشان شناسایی داده، ایشان را درمی‌آورد.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُركُم وَ يُثَبِّت أَقدامَكُم (٧)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! اگر (دین) خدا را یاری کنید، خدا (هم) یاریتان می‌کند، و گام‌هایتان را استوار می‌دارد.

وَ الَّذينَ كَفَروا فَتَعسًا لَهُم وَ أَضَلَّ أَعمٰلَهُم (٨)

و کسانی که کفر ورزیدند، پس (خدا) نگونساری بر ایشان نهاد و اعمالشان را بر باد داد.

ذٰلِكَ بِأَنَّهُم كَرِهوا ما أَنزَلَ اللَّهُ فَأَحبَطَ أَعمٰلَهُم (٩)

این همواره بدین سبب است که اینان آنچه را خدا نازل کرده هرگز خوش نداشتند، پس (خدا نیز) کارهایشان را فرو ریخت و بی‌ثمر کرد.

أَفَلَم يَسيروا فِى الأَرضِ فَيَنظُروا كَيفَ كانَ عٰقِبَةُ الَّذينَ مِن قَبلِهِم دَمَّرَ اللَّهُ عَلَيهِم وَ لِلكٰفِرينَ أَمثٰلُها (١٠)

پس مگر در زمین نگشته‌اند تا بنگرند فرجام کسانی که پیش از آنها بودند، چگونه بود‌؟ خدا بر (سروسامان)شان هلاکتی ویرانگر فرود آورد، و برای کافران همانندهایش می‌باشد.

ذٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ مَولَى الَّذينَ إمَنوا وَ أَنَّ الكٰفِرينَ لا مَولىٰ لَهُم (١١)

این همواره برای آن است که خدا مولا و سرپرست کسانی است که ایمان آورده‌اند. همانا کافران را هیچ مولایی (ربّانی) نیست.

إِنَّ اللَّهَ يُدخِلُ الَّذينَ إمَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ جَنّٰتٍ تَجرى مِن تَحتِهَا الأَنهٰرُ وَ الَّذينَ كَفَروا يَتَمَتَّعونَ وَ يَأكُلونَ كَما تَأكُلُ الأَنعٰمُ وَ النّارُ مَثوًى لَهُم (١٢)

خدا بی‌گمان کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته(ی ایمانشان) کرده‌اند، در باغ‌هایی که از زیر(درختان سر درهم)‌شان نهرها روان است در می‌آورد. و کسانی که کافر شدند، بهره(ی حیوانی) می‌برند و همان‌گونه که چارپایان می‌خورند، می‌خورند و جایگاه و پایگاهشان آتش است.

وَ كَأَيِّن مِن قَريَةٍ هِىَ أَشَدُّ قُوَّةً مِن قَريَتِكَ الَّتى أَخرَجَتكَ أَهلَكنٰهُم فَلا ناصِرَ لَهُم (١٣)

و چه بسیار از گروه‌هایی که- نیرومندتر از آن گروهی بودند که تو را از قریه‌ات بیرون راندند- ما هلاکشان کردیم. پس برایشان هرگز یاوری نیست.

أَفَمَن كانَ عَلىٰ بَيِّنَةٍ مِن رَبِّهِ كَمَن زُيِّنَ لَهُ سوءُ عَمَلِهِ وَ اتَّبَعوا أَهواءَهُم (١٤)

آیا پس کسی که بر حجّتی روشن از جانب پروردگار خویش بوده است، چون کسی است که بدی کردارش برای او زیبا جلوه داده شده‌؟ و (اینان) هوس‌های خودشان را پیروی کردند؟

مَثَلُ الجَنَّةِ الَّتى وُعِدَ المُتَّقونَ فيها أَنهٰرٌ مِن ماءٍ غَيرِ إسِنٍ وَ أَنهٰرٌ مِن لَبَنٍ لَم يَتَغَيَّر طَعمُهُ وَ أَنهٰرٌ مِن خَمرٍ لَذَّةٍ لِلشّٰرِبينَ وَ أَنهٰرٌ مِن عَسَلٍ مُصَفًّى وَ لَهُم فيها مِن كُلِّ الثَّمَرٰتِ وَ مَغفِرَةٌ مِن رَبِّهِم كَمَن هُوَ خٰلِدٌ فِى النّارِ وَ سُقوا ماءً حَميمًا فَقَطَّعَ أَمعاءَهُم (١٥)

مَثَلِ بهشتی که پرهیزگاران (به آن) وعده داده شدند، (این است که) در آن نهرهایی است از آبی که رنگ و بو و طعمش برنگشته‌؛ و نهرهایی از شیری که مزه‌اش دگرگون نشده‌؛ و نهرهایی از باده‌هایی که برای نوشندگان لذّتی است (عاقلانه)؛ و نهرهایی از انگبینِ ناب. و در آنجا از هر گونه ثمراتی برایشان (فراهم) است و (از همه بالاتر) پوششی از پروردگار آنهاست‌. آیا چنین کسی (در چنین باغی دل‌انگیز) مانند کسی است که جاودانه در آتش است و (اینان) آبی جوشان به خوردشان داده شد، پس معده‌هایشان را از هم فرو پاشید؟

وَ مِنهُم مَن يَستَمِعُ إِلَيكَ حَتّىٰ إِذا خَرَجوا مِن عِندِكَ قالوا لِلَّذينَ أوتُوا العِلمَ ماذا قالَ إنِفًا أُولٰئِكَ الَّذينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلىٰ قُلوبِهِم وَ اتَّبَعوا أَهواءَهُم (١٦)

و از (میان) ایشان [:منافقان] کسانی‌اند که (در ظاهر) به (سخنان) تو همی گوش فرا می‌دهند، تا هنگامی که از نزد تو بیرون روند. به دانش‌یافتگان (وحیانی) گویند: «لحظاتی پیش چه گفت‌؟» اینان همانانند که خدا بر دل‌هایشان مُهْر زده است‌. و (اینان) هوس‌های خود را پیروی کردند.

وَ الَّذينَ اهتَدَوا زادَهُم هُدًى وَ إتىٰهُم تَقوىٰهُم (١٧)

و (اما) کسانی که به هدایت گراییدند (خدا) آنان را (هر چه) بیشتر هدایت کرد و (پاداش) پرهیزگاریشان را (شایسته‌ی هدایتشان) به آنان داد.

فَهَل يَنظُرونَ إِلَّا السّاعَةَ أَن تَأتِيَهُم بَغتَةً فَقَد جاءَ أَشراطُها فَأَنّىٰ لَهُم إِذا جاءَتهُم ذِكرىٰهُم (١٨)

پس آیا (کافران) جز این انتظار می‌برند و می‌نگرند که رستاخیز به ناگهان آنان را در رسد؟ در صورتی که نشانه‌ها و شروطش اینک به‌راستی پدید آمده است. پس اگر (رستاخیز) آنان را در رسد، دیگر چه زمانی (جای) یادواره‌ی آنان است‌؟

فَاعلَم أَنَّهُ لا إِلٰهَ إِلَّا اللَّهُ وَ استَغفِر لِذَنبِكَ وَ لِلمُؤمِنينَ وَ المُؤمِنٰتِ وَ اللَّهُ يَعلَمُ مُتَقَلَّبَكُم وَ مَثوىٰكُم (١٩)

پس بدان که هیچ معبودی جز خدا نیست‌؛ و برای کار دنباله‌دار رسالتت (از شرّ کافران از خدا) پوششی بجوی و برای مردان و زنان باایمان (نیز) پوشش بخواه و خداست که جابه‌جایی و پناهگاه و جایگاه شما را می‌داند.

وَ يَقولُ الَّذينَ إمَنوا لَولا نُزِّلَت سورَةٌ فَإِذا أُنزِلَت سورَةٌ مُحكَمَةٌ وَ ذُكِرَ فيهَا القِتالُ رَأَيتَ الَّذينَ فى قُلوبِهِم مَرَضٌ يَنظُرونَ إِلَيكَ نَظَرَ المَغشِىِّ عَلَيهِ مِنَ المَوتِ فَأَولىٰ لَهُم (٢٠)

و کسانی که ایمان آوردند می‌گویند: «چرا سوره‌ای [:مجموعه‌ای از آیات درباره‌ی جهاد] نازل نشد‌؟» پس هنگامی‌که سوره‌ای محکم نازل شد و در آن نامِ کشتار آمد، آنان که در دل‌هاشان مرضی هست - مانند کسی که به حال بیهوشی مرگ افتاده - به تو می‌نگرند. پس (همین حالت) برایشان بهتراست.

طاعَةٌ وَ قَولٌ مَعروفٌ فَإِذا عَزَمَ الأَمرُ فَلَو صَدَقُوا اللَّهَ لَكانَ خَيرًا لَهُم (٢١)

فرمان‌پذیری و سخنی شایسته (برایشان بایسته) است و هنگامی که کار به تصمیم کشد، همواره خیر آنان در این است که با خدا در عمل و سخن راست باشند (که این) برایشان خوب و بهتر است.

فَهَل عَسَيتُم إِن تَوَلَّيتُم أَن تُفسِدوا فِى الأَرضِ وَ تُقَطِّعوا أَرحامَكُم (٢٢)

پس (ای منافقان!) آیا امید بستید که اگر سرپرست مردم شدید، در زمین افساد کنید و خویشاوندی‌های خود را از هم بگسلید؟

أُولٰئِكَ الَّذينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُم وَ أَعمىٰ أَبصٰرَهُم (٢٣)

اینان (همان) کسانی‌اند که خدا آنان را لعنت کرده؛ پس گوش‌ها(ی جان‌ها)شان را کر و چشم‌ها(ی دل‌ها)شان را کور کرده است.

أَفَلا يَتَدَبَّرونَ القُرإنَ أَم عَلىٰ قُلوبٍ أَقفالُها (٢٤)

آیا پس آیات قرآن را با نگرشی جامع (درست) نمی‌اندیشند؟ یا (مگر) بر دل‌هایی قفل‌هایشان نهاده شده است‌؟

إِنَّ الَّذينَ ارتَدّوا عَلىٰ أَدبٰرِهِم مِن بَعدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمُ الهُدَى الشَّيطٰنُ سَوَّلَ لَهُم وَ أَملىٰ لَهُم (٢٥)

بی‌گمان، کسانی که -پس از آنکه (راهِ) هدایت بر آنان روشن شد- به گذشته‌ها(ی باطل)شان برگشتند، شیطان برایشان (خواسته‌های شیطانیشان را) آراسته و به آرزوهای دور و درازشان انداخته است.

ذٰلِكَ بِأَنَّهُم قالوا لِلَّذينَ كَرِهوا ما نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطيعُكُم فى بَعضِ الأَمرِ وَ اللَّهُ يَعلَمُ إِسرارَهُم (٢٦)

این به‌راستی بدین جهت است که آنان به کسانی که آنچه را خدا نازل کرده بسی بدحال و بدنوال بودند. گفتند: «ما در برخی کارها از شما اطاعت خواهیم کرد.» حال آنکه خدا از پنهان کردن رازشان آگاه است.

فَكَيفَ إِذا تَوَفَّتهُمُ المَلٰئِكَةُ يَضرِبونَ وُجوهَهُم وَ أَدبٰرَهُم (٢٧)

پس چگونه است هنگامی که فرشتگان (عذاب) جانشان را می‌ستانند، حال آنکه بر چهره‌ها و پشت‌هاشان می‌زنند؟

ذٰلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعوا ما أَسخَطَ اللَّهَ وَ كَرِهوا رِضوٰنَهُ فَأَحبَطَ أَعمٰلَهُم (٢٨)

این بدین سبب است که آنان از آنچه خدا را به خشم آورده پیروی کرده‌اند، و خوشامدش را بس ناخوش داشتند. پس اعمالشان را تباه و ناچیز کرد.

أَم حَسِبَ الَّذينَ فى قُلوبِهِم مَرَضٌ أَن لَن يُخرِجَ اللَّهُ أَضغٰنَهُم (٢٩)

یا کسانی که در دل‌هاشان مرضی هست، پنداشتند که خدا هرگز کینه‌هاشان را برون [:افشا] نخواهد کرد؟

وَ لَو نَشاءُ لَأَرَينٰكَهُم فَلَعَرَفتَهُم بِسيمٰهُم وَ لَتَعرِفَنَّهُم فى لَحنِ القَولِ وَ اللَّهُ يَعلَمُ أَعمٰلَكُم (٣٠)

و اگر بخواهیم، همواره آنان را به تو می‌نمایانیم، پس ایشان را به چهره‌هاشان همواره بشناسی. و به‌راستی در اشاره‌ی گزافِ سخن(شان)، به (حال) آنان به‌خوبی پی خواهی بُرد. و خداست که کارهای شما را می‌داند.

وَ لَنَبلُوَنَّكُم حَتّىٰ نَعلَمَ المُجٰهِدينَ مِنكُم وَ الصّٰبِرينَ وَ نَبلُوَا۟ أَخبارَكُم (٣١)

و به‌راستی شما را بی‌گمان می‌آزماییم، تا مجاهدان و شکیبایانِ از شما را نشانه نهیم و گزارش‌هایتان را ارزیابی کنیم.

إِنَّ الَّذينَ كَفَروا وَ صَدّوا عَن سَبيلِ اللَّهِ وَ شاقُّوا الرَّسولَ مِن بَعدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمُ الهُدىٰ لَن يَضُرُّوا اللَّهَ شَيـًٔا وَ سَيُحبِطُ أَعمٰلَهُم (٣٢)

همانا کسانی که کافر شدند و (مردم را) از راه خدا باز داشتند و پس از آنکه راه هدایت بر آنان آشکار شد، با پیامبر (خدا) به جدایی درافتادند، هرگز به خدا گزندی نمی‌رسانند؛ و به زودی (خدا) کرده‌هایشان را تباه خواهد کرد.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسولَ وَ لا تُبطِلوا أَعمٰلَكُم (٣٣)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! خدا را اطاعت کنید و پیامبرش را (نیز) اطاعت کنید و (با تخلفتان در این میان) اعمالتان را باطل مکنید.

إِنَّ الَّذينَ كَفَروا وَ صَدّوا عَن سَبيلِ اللَّهِ ثُمَّ ماتوا وَ هُم كُفّارٌ فَلَن يَغفِرَ اللَّهُ لَهُم (٣٤)

بی‌گمان آنان که کفر ورزیدند و از راه خدا جلوگیری کردند، سپس در حال کفر مردند، هرگز خدا از آنان درنخواهد گذشت.

فَلا تَهِنوا وَ تَدعوا إِلَى السَّلمِ وَ أَنتُمُ الأَعلَونَ وَ اللَّهُ مَعَكُم وَ لَن يَتِرَكُم أَعمٰلَكُم (٣٥)

پس سستی نورزید حال آنکه (کافران را) به آشتی می‌خوانید، با آنکه شما (از آنان) برترید. و خدا با شماست و (ارزش) کارهایتان را هرگز نخواهد کاست.

إِنَّمَا الحَيوٰةُ الدُّنيا لَعِبٌ وَ لَهوٌ وَ إِن تُؤمِنوا وَ تَتَّقوا يُؤتِكُم أُجورَكُم وَ لا يَسـَٔلكُم أَموٰلَكُم (٣٦)

زندگی این دنیا تنها بازی و بازدارنده‌ا‌ی (از حق) است و اگر ایمان بیاورید و (خدا را) پروا بدارید، خدا پاداش‌هاتان را می‌دهد و اموالتان را (در عوض) از شما نمی‌خواهد.

إِن يَسـَٔلكُموها فَيُحفِكُم تَبخَلوا وَ يُخرِج أَضغٰنَكُم (٣٧)

اگر اموال شما را بخواهد، پس به اصرار و اجبار از شما طلب کند، بخل می‌ورزید. و (بدین ترتیب) کینه‌های شدیدتان را برملا می‌کند.

هٰأَنتُم هٰؤُلاءِ تُدعَونَ لِتُنفِقوا فى سَبيلِ اللَّهِ فَمِنكُم مَن يَبخَلُ وَ مَن يَبخَل فَإِنَّما يَبخَلُ عَن نَفسِهِ وَ اللَّهُ الغَنِىُّ وَ أَنتُمُ الفُقَراءُ وَ إِن تَتَوَلَّوا يَستَبدِل قَومًا غَيرَكُم ثُمَّ لا يَكونوا أَمثٰلَكُم (٣٨)

هان! شما همان (مردمی) هستید (که) برای انفاق در راه خدا فرا خوانده می‌شوید. پس برخی از شما بخل می‌ورزد و هر کس بخل ورزد، تنها به زیان خود بخل می‌ورزد. و خدا بی‌نیاز است و شما نیازمندید. و اگر روی برتابید، خدا جای شما را به مردمی غیر از شما خواهد داد (و) سپس همانندتان نیستند.

محتوای سوره

• تفسیر آیات