التوبة ٥

فَإِذَا انْسَلَخَ‌ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ‌ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِکِينَ‌ حَيْثُ‌ وَجَدْتُمُوهُمْ‌ وَ خُذُوهُمْ‌ وَ احْصُرُوهُمْ‌ وَ اقْعُدُوا لَهُمْ‌ کُلَ‌ مَرْصَدٍ فَإِنْ‌ تَابُوا وَ أَقَامُوا الصَّلاَةَ وَ آتَوُا الزَّکَاةَ فَخَلُّوا سَبِيلَهُمْ‌ إِنَ‌ اللَّهَ‌ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌

ترجمه

(امّا) وقتی ماه‌های حرام پایان گرفت، مشرکان را هر جا یافتید به قتل برسانید؛ و آنها را اسیر سازید؛ و محاصره کنید؛ و در هر کمینگاه، بر سر راه آنها بنشینید! هرگاه توبه کنند، و نماز را برپا دارند، و زکات را بپردازند، آنها را رها سازید؛ زیرا خداوند آمرزنده و مهربان است!

پس چون ماه‌هاى حرام به سر آمد، هر جا مشركان را يافتيد بكشيد و دستگيرشان كنيد و به محاصره در آوريد و در همه جا به كمينشان بنشينيد اما اگر توبه كردند و نماز برپا داشتند و زكات دادند، راهشان را باز كنيد كه خداوند بخشنده‌ى مهربان است

پس چون ماه‌هاى حرام سپرى شد، مشركان را هر كجا يافتيد بكُشيد و آنان را دستگير كنيد و به محاصره درآوريد و در هر كمينگاهى به كمين آنان بنشينيد؛ پس اگر توبه كردند و نماز برپا داشتند و زكات دادند، راه برايشان گشاده گردانيد، زيرا خدا آمرزنده مهربان است.

پس چون ماههای حرام (ذیقعده، ذیحجه، محرم و رجب که مدت امان است) درگذشت آن‌گاه مشرکان را هر جا یابید به قتل برسانید و آنها را دستگیر و محاصره کنید و هر سو در کمین آنها باشید، چنانچه توبه کرده و نماز به پا داشتند و زکات دادند پس از آنها دست بدارید، که خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است.

پس هنگامی که ماه های حرام سپری شود، مشرکان را هر جا یافتید، بکشید و به اسیری بگیرید و محاصره کنید و در هر کمین گاهی به کمین آنان بنشینید؛ ولی اگر توبه کردند و نماز را بر پا داشتند و زکات پرداختند، پس آزادشان گذارید؛ زیرا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.

و چون ماه‌هاى حرام به پايان رسيد، هر جا كه مشركان را يافتيد بكشيد و بگيريد و به حبس افكنيد و در همه جا به كمينشان نشينيد. اما اگر توبه كردند و نماز خواندند و زكات دادند، از آنها دست برداريد، زيرا خدا آمرزنده و مهربان است.

و چون ماههای حرام به سرآمد، آنگاه مشرکان را هرجا که یافتید بکشید و به اسارت بگیریدشان و محاصره‌شان کنید و همه جا در کمینشان بنشینید، آنگاه اگر [از کفر] توبه کردند و نماز برپا داشتند و زکات پرداختند، آزادشان بگذارید که خداوند آمرزگار مهربان است‌

پس چون ماه‌هاى حرام- چهار ماهى كه به آنها مهلت داده شده بود- سپرى شود مشركان را هر جا كه يابيد بكشيد و بگيريدشان و در تنگنا قرارشان دهيد- بازداشتشان كنيد- و در هر گذرگاهى به كمينشان بنشينيد، پس اگر توبه كنند و نماز برپا دارند و زكات بدهند راهشان را بگشاييد- متعرض آنها نشويد- كه خدا آمرزگار و مهربان است.

هنگامی که ماههای حرام (که مدّت چهار ماهه‌ی امان است) پایان گرفت، مشرکان (عهدشکن) را هرکجا بیابید بکشید و بگیرید و محاصره کنید و در همه‌ی کمینگاهها برای (به دام انداختن) آنان بنشینید. اگر توبه کردند و (از کفر برگشتند و به اسلام گرویدند و برای نشان دادن آن) نماز خواندند و زکات دادند، (دیگر از زمره‌ی شمایند و ایشان را رها سازید و) راه را بر آنان باز گذارید. بیگمان خداوند دارای مغفرت فراوان (برای توبه‌کنندگان از گناهان،) و رحمت گسترده (برای همه‌ی بندگان) است.

پس چون ماه‌های حرام سپری شد، مشرکان را هر کجا یافتید بکشید و دستگیرشان کنید و به محاصره در آورید و در هر کمینگاهی به کمین آنان بنشینید. پس اگر توبه کردند و نماز بر پاداشتند و زکات دادند، رهاشان کنید. خدا بی‌گمان پوشنده‌ی رحمتگر بر ویژگان است.

تا گاهی که به پایان رسید ماه‌های حرام پس بکشید مشرکان را هرکجا بیابیدشان و دستگیرشان کنید و تنگ بر ایشان گیرید و بنشینید برای ایشان به هر کمینگاهی پس اگر توبه کردند و بپای داشتند نماز را و دادند زکات را رها کنید راه ایشان را همانا خدا است آمرزنده مهربان‌

التوبة ٤	آیه ٥	التوبة ٦
سوره : سوره التوبة نزول : ٨ هجرت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٣١ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إنسَلَخَ»: به پایان رسید. گذشت. «الأَشْهُرُ الْحُرُمُ»: ماههای حرام که عبارتند از: ذیقعده، ذیحجّه، محرم، رجب. «أحْصُرُوهُمْ»: در قلعه‌ها و دژها و مکانهائی که خود را در آنها پنهان می‌کنند، ایشان را محاصره کنید و دوروبرشان را بگیرید. «مَرْصَدٍ»: کمینگاه. «خَلُّوا»: رها کنید. آزاد سازید.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ قَاتِلُوا فِي‌ سَبِيلِ‌ الَّهِ‌... (۳) وَ اقْتُلُوهُمْ‌ حَيْثُ‌... (۹) وَ قَاتِلُوهُمْ‌ حَتَّى‌ لاَ تَکُونَ‌... (۲) وَ اقْتُلُوهُمْ‌ حَيْثُ‌... (۳) فَإِنْ‌ تَابُوا وَ أَقَامُوا الصَّلاَةَ... (۵) قَاتِلُوا الَّذِينَ‌ لاَ يُؤْمِنُونَ‌... (۳) إِنَ‌ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ‌... (۵) فَإِذَا لَقِيتُمُ‌ الَّذِينَ‌ کَفَرُوا... (۲) يَا أَيُّهَا النَّبِيُ‌ جَاهِدِ... (۰) فَإِذَا لَقِيتُمُ‌ الَّذِينَ‌ کَفَرُوا... (۲)

وَدَّ کَثِيرٌ مِنْ‌ أَهْلِ‌ الْکِتَابِ‌... (۲) إِلاَّ الَّذِينَ‌ يَصِلُونَ‌ إِلَى‌... (۸) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ‌ آمَنُوا لاَ... (۵) فَسِيحُوا فِي‌ الْأَرْضِ‌ أَرْبَعَةَ... (۱) يَا أَيُّهَا النَّبِيُ‌ جَاهِدِ... (۰) وَ إِنْ‌ طَائِفَتَانِ‌ مِنَ‌... (۱) فَإِنْ‌ تَابُوا وَ أَقَامُوا الصَّلاَةَ... (۶) إِنَ‌ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ‌... (۷) وَ يَسْأَلُونَکَ‌ عَنِ‌ الْمَحِيضِ‌... (۳)

تفسیر

• آيات ۱۶ - ۱، سوره توبه
• اشاره به اختلاف در اينكه سوره توبه سوره اى مستقليا ملحق به سوره انفال مى باشد
• اعلائم برائت در: (( برائة من الله و رسوله ... )) صرف تشريع نيست بلكه انشاء حكم و قضاء بر برائت است
• عهد شكنى مشركين ، مجوز مقابله به مثل به آنان بوده است
• اقوام مفسرين درباره مراد از چهار ماه در آيه : (( فسيحوا فى الارض اربعة اشهر ))
• مراد از (( يوم الحج الاكبر )) در آيه : (( و اذان من الله و رسوله ... )) و اقوال مختلف در اين مورد
• عهد و پيمانى كه با مشركينى كه به پيمان خود وفادار بوده اند منعقد شده تا پايان مدت محترم است
• امر به از ميان برداشتن مشركين پيمان شكن و منقرض ساختن آنان بعد از انقضاء مهلت چهار ماهه، مگر آنكه توبه كنند...
• چنانچه مشركين توبه كردند آنان را رها كنيد
• امر به امان دادن به مشركى كه امان مى طلبد تا به بحث و بررسى درباره دين حق بپردازد
• هشت مطلب كه از بيانات گذشته معلوم مى گردد
• حكم وجوب امان دادن براى استماع كلام خدا، قابل نسخ نيست
• پذيرش دين حق بايد با اختيار باشد و در اصول اعتقادى بايد علم يقينىحاصل شود
• مشركين به هيچ ميثاق طبيعى يا قراردادى در برابر مؤ منين وفادار نيستند هر چند چربزبانى كنند.
• برادر خوانده شدن مؤ منين در قران كريم به نحو مجاز و استعاره نيست بلكه آثارى بر آنمترتب است
• تحريك و تشويق مسلمين به قتال و كارزار با بيان اينكه جهاد صحنه آزمون است و...
• حديث مزبور از مصادر اهل سنت
• اعلام برائت چند حكم ديگر را نيز اعلام نمود
• علاوه بر اين وظيفه اعلان برائت ، على (ع ) در آن سال اميرالحاج نيز بوده است
• پيامبر اسلام (ص ) امير المؤ منين (ع ) را با چهار پيغام براى مشركين روانه مكه مى كند
• سخن مغرضانه ابن كثير كه گفته است مخصوص به حكم برائت است و احكام ديگر راابوبكر و ابوهريره رساندند و...
• نقد و رد آن گفته ها
• خود عبارت (لا يودى عنك الا انت او رجل منك ) اشتراك در رسالت را مى رساند
• سخن صاحب المنار در مورد ابلاغ آيات برائت و بدگوئى او از شيعه و كوششى كه براىاثبات افضل بودن ابوبكر به عمل آورده است
• اشكالات وارده بر گفته هاى صاحب المنار
• موضوع امارت حاج با مساءله وحى آسمانى كه احدى حتى رسول خدا (ص ) هم حق مداخله و دخل و تصرف در آن را نداشته است فرق دارد
• اضطراب و اختلاف روايات راجع به اعلان آيات برائت
• خدشه اى كه صاحب المنار خواسته است بر يكى بودن نفس پيامبر (ص ) و على (ع ) كه ازجمله وحى استفاده مى شود وارد كند و جواب او
• اشكال سوم بر سخن صاحب المنار
• اشكال چهارم بر سخن صاحب تفسير المنار
• رواياتى درباره اينكه اعلام كننده آيات برائت على (ع ) بوده است
• در روايات شيعه روز حج اكبر، روز عيد قربان دانسته شده است
• روايتى درباره چهار ماه مهلت دادن به مشركين در ذيل آيات گذشته
• چند روايت در ذيل آيه (( فقاتلوا ائمة الكفر... ))
• چند روايت در ذيل آيه شريفه : (( الا تقاتلون قوما نكثوا ايمانهم ... ))
• بررسى و ريشه يابى انعقاد عقود و معاهدات (به معناى اعم ) بين اشخاص
• نياز اجتماعات به پيمانها و معاهدات
• اعتبار معاهدات در اسلام و لزوم احترام به آنها
• نقض ابتدائى عهد جايز نيست ولى مقابله به مثل تجويز شده است
• مقايسه بين اسلام و جوامع متمدن غير دينى از لحاظ احترام به پيمانها و تعهدات
• در ذيل جمله : (( قاتلوهم يعذبهم الله بايديكم ))
• انتساب افعال به اسباب طولى در قرآن كريم
• استدلال اشاعره به آيه : (( قاتلوهم يعذبهم الله بايديكم ... )) براى اثبات جبر و اينكهافعال انسان و آثار آن فقط مستند به خدا است
• جواب به اشاعره و بيان اشكال عمده مذهب آنان كه اصل عليت مى باشد
• سخن جبرى مذهبان از ماديون و پاسخ بدان
• جواب معتزله به اشاعره و اختيارشان قول به تفويض و استقلال انسان در اعمالش را
• رد مذهب تفويض و بيان اينكه عناوين گناه منسب به داوند نيست

• آيه و ترجمه
• تفسير :
• نكته ها
• ۱ - منظور از اشهر حرم در اينجا چيست ؟
• ۲ - آيا نماز و زكات شرط قبول اسلام است ؟
• ۳ - ايمان زائيده علم است

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - هلال ماه صفر سال دهم هجرت، آغاز اجراى فرمان کشتن و منع عبور و مرور مشرکان و سلب آزادى سیر و سیاحت از آنان (فإذا انسلخ الأشهر الحرم فاقتلوا المشرکین) توصیف «الأشهر» به «الحرم» حاکى از این است که: منظور از «أربعة أشهر» در آیه دوّم (فسیحوا فى الأرض أربعة أشهر) ماههاى حرام سال ; یعنى، رجب، ذیقعده، ذیحجه و محرّم است. بر این مب-نا «ال» در «الأشهر» براى عهد حضورى مى باشد ; یعنى هنگامى که این سه ماه حرام - که اکنون با اعلام پیام برائت در روز حج اکبر مصادف شده است - پایان یافت، مشرکان را بکشید. گفتنى است که پایان آن سه ماه، مساوى با آغاز ماه صفر سال دهم هجرت بود.

۲ - چهار ماه از سال (رجب، ذیقعده، ذیحجه و محرم) ماههاى حرام است. (فسیحوا فى الأرض أربعة أشهر ... فإذا انسلخ الأشهر الحرم)

۳ - جنگ، سلب کردن امنیت دشمن و ممانعت از سیر و سیاحت آنان در ماههاى حرام، ممنوع است. (فإذا انسلخ الأشهر الحرم فاقتلوا)

۴ - دستور به کارگیرى تمام شیوه هاى ممکن (به ترتیب: کشتن، اسیر گرفتن، محاصره و کمین زدن) براى ایجاد فشار بر مشرکان صدر اسلام (فإذا انسلخ الأشهر الحرم فاقتلوا المشرکین حیث وجدتموهم و خذوهم و احص-روهم و اق--عدوا لهم کل مرصد)

۵ - کشتن، اسیر گرفتن، محاصره نمودن و کمین زدن، شیوه هاى بیان شده از سوى خداوند براى ایجاد فشار بر مشرکان صدر اسلام، در سراسر جزیرة العرب (فإذا انسلخ الأشهر الحرم فاقتلوا المشرکین حیث وجدتموهم ... و اق--عدوا لهم کل مرصد)

۶ - فرمان کمین کردن در تمامى کمینگاهها براى ضربه زدن به رهگذران مشرک صدر اسلام (و اق--عدوا لهم کل مرصد)

۷ - دستور آزادى مشرکان (آنانى که به خاطر تخلف از فرمان منع سیر و سیاحت در غیر ماههاى حرام اسیر مى شدند) در صورت پذیرش توحید و گرایش آنان به اسلام (و خذوهم ... فإن تابوا و أقاموا الصلوة ... فخلّوا سبیلهم)

۸ - فرمان رفع حصر از مشرکان محاصره شده (آنان که به علت نقض فرمان منع رفت و آمد در غیر ماههاى حرام محاصره مى شدند) در صورت قبول اسلام و ترک شرک (و احصروهم ... فإن تابوا ... فخلّوا سبیلهم)

۹ - اقامه نماز و پرداخت زکات، شرط پذیرش اسلام مشرکان و کافران (فإن تابوا و أقاموا الصلوة و ءاتوا الزکوة فخلّوا سبیلهم)

۱۰ - هدف و فلسفه اصلى جنگ و مبارزه با کفار و مشرکان، گرایش دادن آنان به سوى اسلام است نه نابود کردن آنان. (فاقتلوا المشرکین ... فإن تابوا ... فخلّوا سبیلهم)

۱۱ - بهره گیرى از تمام شیوه هاى ممکن (کشتن، اسیر کردن، محاصره نمودن و کمین زدن) به منظور وادار کردن جوامع غیر مسلمان به پذیرش آیین اسلام، در پى اتمام حجت و دادن فرصت کافى به آنان، بلامانع است. (فإذا انسلخ الأشهر الحرم فاقتلوا المشرکین ... فإن تابوا ... فخلّوا سبیلهم)

۱۲ - آزاد کردن اسیر در صورت توبه و پذیرفتن اسلام، واجب است. (و خذوهم ... فإن تابوا ... فخلّوا سبیلهم)

۱۳ - رفع حصر از محاصره شدگان به دست قواى اسلام، در صورت پذیرفته شدن اسلام از سوى آنان، واجب است. (و احصروهم ... فإن تابوا .... فخلّوا سبیلهم)

۱۴ - قرار دادن هر شرطى براى آزادى اسیران و رفع حصر از محاصره شدگان به دست قواى اسلام، غیر از شرط پذیرش اسلام، ممنوع است. (فإن تابوا ... فخلّوا سبیلهم) آیه شریفه در مقام بیان شرایط آزادى اسیران و رفع حصر از محاصره شدگان است و چون هیچ شرطى جز توبه و اقامه نماز و پرداخت زکات (که همان توبه عملى است) بیان نفرمود، مى تواند بیانگر ممنوعیت شرط دیگر باشد.

۱۵ - اقامه نماز و پرداخت زکات، از نشانه هاى اصلى و ضرورى مسلمان بودن است. (فاقتلوا المشرکین ... فإن تابوا و أقاموا الصلوة و ءاتوا الزکوة فخلّوا سبیلهم) از اینکه خداوند در پذیرش توبه مشرکان و اسلام آوردن آنان تنها دو عمل (نماز و زکات) را از آنان خواسته است، مطلب فوق استفاده مى شود.

۱۶ - اهمیّت و جایگاه بلند نماز و زکات در میان سایر فرایض و تکالیف الهى (فإن تابوا و أقاموا الصلوة و ءاتوا الزکوة)

۱۷ - پذیرش توبه مشرکان، برخاسته از غفران و رحمت گسترده الهى است. (فإن تابوا ... فخلّوا سبیلهم إن اللّه غفور رحیم)

۱۸ - خدا، غفور (بسیار آمرزنده) و رحیم (مهربان) است. (إن اللّه غفور رحیم)

۱۹ - آمرزش الهى، آمیخته با رحمت و مهربانى است. (إن اللّه غفور رحیم) برداشت فوق بر این اساس است که «رحیم» صفت «غفور» باشد.

روایات و احادیث

۲۰ - «عن أبى جعفر (ع) فى قول اللّه: «فإذا انسلخ الأشهر الحرم فاقتلوا المشرکین حیث وجدتموهم» قال: هى یوم النحر إلى عشر مضین من شهر ربیع الأخر ; از امام باقر (ع) درباره سخن خداوند «فإذا انسلخ الأشهر الحرم ...» روایت شده است: ماههاى حرام، از روز عید قربان است تا ده روز از ماه ربیع الأخر بگذرد».

۲۱ - «عن ابى جعفر (ع) فى قول اللّه عز وجل: «... فإن تابوا ...» یعنى آمنوا ... ; از امام باقر (ع) روایت شده است: مراد از توبه مشرکان در آیه شریفه، این است که ایمان بیاورند ...».

موضوعات مرتبط

• اتمام حجت: اتمام حجت با غیر مسلمان ۱۱
• احکام: ۳، ۱۲، ۱۳، ۱۴ فلسفه احکام ۱۰
• اسارت: اسارت جایز ۱۱
• اسلام: اهمیّت گسترش اسلام ۱۱; تاریخ صدر اسلام ۱، ۵، ۶، ۸
• اسماء و صفات: رحیم ۱۸; غفور ۱۸
• اسیر: آزادى اسیر ۱۴; احکام اسیر ۱۲، ۱۴; اسلام اسیر ۱۲; توبه اسیر ۱۲; شرایط آزادى اسیر ۱۲، ۱۴
• اقرار: آثار اقرار به اسلام ۷، ۸، ۱۲، ۱۳; اهمیّت اقرار به اسلام ۱۴
• توبه: آثار توبه ۱۲
• جنگ: احکام جنگ ۱۳; جنگ حرام ۳; جنگ در ماههاى حرام ۳
• جهاد: فلسفه جهاد ۱۰
• خدا: اوامر خدا ۱، ۴، ۶، ۷، ۸; رحمت خدا ۱۹; نشانه هاى آمرزش خدا ۱۷; نشانه هاى رحمت خدا ۱۷; مهربانى خدا ۱۹; ویژگیهاى آمرزش خدا ۱۹
• دشمنان: سلب امنیت از دشمنان ۳; شرایط رفع محاصره از دشمنان ۱۳، ۱۴
• زکات: آثار زکات ۹; اهمیّت زکات ۱۵، ۱۶
• سیاحت: سیاحت ممنوع ۷، ۸; ممانعت از سیاحت ۳
• شرک: آثار ترک شرک ۸
• عید قربان: ۲۰
• قتل: احکام قتل ۱۱; قتل جایز ۱۱
• کافران: شرایط قبول اسلام کافران ۹; فلسفه مبارزه با کافران ۱۰
• گرایشها: اهمیّت گرایش به اسلام ۱۰
• ماه ذیحجه: حرمت ماه ذیحجه ۲
• ماه ربیع الاخر: حرمت ماه ربیع الاخر ۲۰
• ماه ذیقعده: حرمت ماه ذیقعده ۲
• ماه رجب: حرمت ماه رجب ۲
• ماه صفر: اول ماه صفر سال دهم ۱
• ماه محرم: حرمت ماه محرم ۲
• ماههاى حرام: ۲، ۲۰ احکام ماههاى حرام۳
• مبارزه: روش مبارزه با غیر مسلمان ۱۱
• محرمات: ۳، ۱۴
• مسلمانان: نشان هاى مسلمان ۱۵
• مشرکان: آثار فسخ معاهده با مشرکان ۱، ۴; آزادى مشرکان ۷; اسارت مشرکان صدر اسلام ۴; ایجاد محدودیت براى مشرکان ۱، ۴; ایمان مشرکان ۲۱; توبه مشرکان ۲۱; سختگیرى بر مشرکان صدر اسلام ۵; شرایط اسلام مشرکان ۹; عوامل آزادى مشرکان ۸; فلسفه مبارزه با مشرکان ۱۰; قتل مشرکان ۱; قتل مشرکان صدر اسلام ۴; مبارزه با مشرکان صدر اسلام ۴، ۶; محاصره مشرکان صدر اسلام ۴; مشرکان اسیر ۷; مشرکان صدر اسلام ۷، ۸; منشأ قبول توبه مشرکان ۱۷
• نماز: آثار برپایى نماز ۹; اهمیّت برپایى نماز ۱۵; اهمیّت نماز ۱۶
• واجبات: ۱۲، ۱۳