سوره الجن

سوره نوح	سوره الجن	سوره المزمل
شماره کتابت : ٧٢ جزء : نزول ترتيب نزول : ٤٠ محل نزول : مكه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٢٨ تعداد کلمات : ٣٢٣ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آمَنّا أَبَدا أَبْلَغُوا أَجِد أَحَاط أَحَد أَحَدا أَحْصَى أَدْرِي أَدْعُو أَرَاد أَسْلَم أَضْعَف أَقَل أَمَدا أَمّا أَمْلِک أَنّا أَنّه أَنّهُم أُرِيد أُشْرِک أُوحِي إِلَي إِنّي اتّخَذ ارْتَضَى اسْتَقَامُوا اسْتَمَع الرّشْد السّمَاء الصّالِحُون الطّرِيقَة اللّه الْآن الْأَرْض الْإِنْس الْجِن الْغَيْب الْقَاسِطُون الْمَسَاجِد الْمُسْلِمُون الْهُدَى بَخْسا بَلاَغا بِرَبّنَا بِرَبّه بِرِجَال بِمَن تَحَرّوْا تَدْعُوا تَعَالَى تَقُول تُوعَدُون جَدّ جَهَنّم حَرَسا حَطَبا خَالِدِين خَلْفِه دُونِه ذِکْر رَأَوْا رَبّنَا رَبّه رَبّهُم رَبّهِم رَبّي رَسُول رَسُولَه رَشَدا رَصَدا رَهَقا رِجَال رِسَالاَت رِسَالاَتِه سَفِيهُنَا سَمِعْنَا شَدِيدا شَرّ شَطَطا شَيْء شُهُبا شِهَابا صَاحِبَة صَعَدا ضَرّا طَرَائِق ظَنَنّا ظَنَنْتُم ظَنّوا عَالِم عَبْد عَجَبا عَدَدا عَذَابا عَلَيْه غَدَقا غَيْبِه فَآمَنّا فَإِنّه فَزَادُوهُم فَسَيَعْلَمُون فَقَالُوا فَوَجَدْنَاهَا فَکَانُوا قَام قَرِيب قُرْآنا قُل قِدَدا لَأَسْقَيْنَاهُم لَدَيْهِم لَمَسْنَا لِبَدا لِجَهَنّم لِلسّمْع لِلّه لِنَفْتِنَهُم لِيَعْلَم مَاء مَقَاعِد مُلِئَت مُلْتَحَدا مِنّا نَار نَاصِرا نَدْرِي نَفَر نَقْعُد نُشْرِک نُعْجِز نُعْجِزَه هَرَبا وَلَدا يَبْعَث يَجِد يَجْعَل يَخَاف يَدَيْه يَدْعُوه يَسْتَمِع يَسْلُک يَسْلُکْه يَعُوذُون يَعْص يَقُول يَهْدِي يَکُونُون يُؤْمِن يُجِيرَنِي يُظْهِر يُعْرِض يُوعَدُون کَادُوا کَذِبا کَمَا کُنّا

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ قُل أوحِىَ إِلَىَّ أَنَّهُ استَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الجِنِّ فَقالوا إِنّا سَمِعنا قُرإنًا عَجَبًا (١)

بگو: «به من وحی شده است که به‌راستی تنی چند از جنّیان گوش فرا داشتند. پس گفتند: به‌درستی ما قرآنی شگفت‌آور را شنیدیم،»

يَهدى إِلَى الرُّشدِ فَـٔامَنّا بِهِ وَ لَن نُشرِكَ بِرَبِّنا أَحَدًا (٢)

«(که) به راه راست هدایت می‌کند، پس به آن ایمان آوردیم و هرگز احدی را شریک پروردگارمان قرار نخواهیم داد.»

وَ أَنَّهُ تَعٰلىٰ جَدُّ رَبِّنا مَا اتَّخَذَ صٰحِبَةً وَ لا وَلَدًا (٣)

«و اینکه پروردگار بسی والاست، (و) همسر و فرزندی اختیار نکرده است.»

وَ أَنَّهُ كانَ يَقولُ سَفيهُنا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا (٤)

«و اینکه بی‌گمان کم‌‌خردمان، درباره‌ی خدا سخنانی یاوه و پراکنده می‌سراییده است.»

وَ أَنّا ظَنَنّا أَن لَن تَقولَ الإِنسُ وَ الجِنُّ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا (٥)

و اینکه ما بسی پنداشتیم که انس و جنّ هرگز بر خدا دروغی نمی‌بندند.»

وَ أَنَّهُ كانَ رِجالٌ مِنَ الإِنسِ يَعوذونَ بِرِجالٍ مِنَ الجِنِّ فَزادوهُم رَهَقًا (٦)

«و اینکه مردانی از آدمیان به مردانی از جنّیان بسی پناه می‌برده‌اند، پس قاهرانه (در گمراهیشان) افزودند.»

وَ أَنَّهُم ظَنّوا كَما ظَنَنتُم أَن لَن يَبعَثَ اللَّهُ أَحَدًا (٧)

«و اینکه آنان (نیز) آن‌گونه که (شما) پنداشته‌اید، همواره گمان بردند که خدا هرگز کسی را زنده نخواهد گردانید.»

وَ أَنّا لَمَسنَا السَّماءَ فَوَجَدنٰها مُلِئَت حَرَسًا شَديدًا وَ شُهُبًا (٨)

«و اینکه ما بی‌گمان بر آسمان دست یافتیم، پس آن را پر شده از نگهبانان و پاسداران توانا و نیزه‌های آتشین یافتیم.»

وَ أَنّا كُنّا نَقعُدُ مِنها مَقٰعِدَ لِلسَّمعِ فَمَن يَستَمِعِ الإنَ يَجِد لَهُ شِهابًا رَصَدًا (٩)

«و اینکه، به‌راستی (در آسمان) برای شنیدن، همواره در جایگاه‌هایی (به کمین) می‌نشسته‌ایم، پس اکنون هر که بخواهد به گوش باشد، (تیر) شهابی در کمین خود می‌یابد.»

وَ أَنّا لا نَدرى أَشَرٌّ أُريدَ بِمَن فِى الأَرضِ أَم أَرادَ بِهِم رَبُّهُم رَشَدًا (١٠)

«و اینکه ما به درستی نمی‌دانیم آیا برای کسانی که در زمینند، بدی خواسته شده یا پروردگارشان برایشان رشد و نموی خواسته است‌؟»

وَ أَنّا مِنَّا الصّٰلِحونَ وَ مِنّا دونَ ذٰلِكَ كُنّا طَرائِقَ قِدَدًا (١١)

«و اینکه به‌راستی از میان ما برخی شایستگانند و برخی دونشان [:ناشایستگان]. ما فرقه‌هایی جدای از یکدیگر بوده‌ایم.»

وَ أَنّا ظَنَنّا أَن لَن نُعجِزَ اللَّهَ فِى الأَرضِ وَ لَن نُعجِزَهُ هَرَبًا (١٢)

«و اینکه ما گمان شایسته‌ای داشتیم که هرگز نمی‌توانیم در زمین خدای را به ستوه آوریم و هرگز او را با گریز(مان) درمانده نتوانیم کرد.»

وَ أَنّا لَمّا سَمِعنَا الهُدىٰ إمَنّا بِهِ فَمَن يُؤمِن بِرَبِّهِ فَلا يَخافُ بَخسًا وَ لا رَهَقًا (١٣)

«و اینکه ما چون هدایت را شنیدیم، به د‌رستی بدان گرویدیم. پس هر کس که به پروردگار خود ایمان آورد، از هیچ‌گونه کاستی ستمگرانه و نه در برگیری قاهرانه، بیم نداریم.»

وَ أَنّا مِنَّا المُسلِمونَ وَ مِنَّا القٰسِطونَ فَمَن أَسلَمَ فَأُولٰئِكَ تَحَرَّوا رَشَدًا (١٤)

«و اینکه برخی از ما بی‌گمان مسلمان و برخی (هم) نامسلمانند. پس هر کس تسلیم (خدا) شد آنان در جستجوی راهی راهوار بوده‌اند.»

وَ أَمَّا القٰسِطونَ فَكانوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا (١٥)

و اما بخش‌کنندگان (میان خدا و آفریدگان) ، پس هیزم جهنم بوده‌اند.

وَ أَلَّوِ استَقٰموا عَلَى الطَّريقَةِ لَأَسقَينٰهُم ماءً غَدَقًا (١٦)

و اینکه اگر بر راه (خدا) پایداری کنند، همواره آنان را آبی بسیار گوارا بنوشانیم.

لِنَفتِنَهُم فيهِ وَ مَن يُعرِض عَن ذِكرِ رَبِّهِ يَسلُكهُ عَذابًا صَعَدًا (١٧)

تا در این‌باره آنان را آزمایشی آتشین بنماییم و هرکس از یاد پروردگارش روی گرداند وی را در قید عذابی بسی بالا و بلند فرو می‌نهد.

وَ أَنَّ المَسٰجِدَ لِلَّهِ فَلا تَدعوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا (١٨)

و اینکه مساجد، به‌راستی ویژه‌ی خداست. پس هیچ کس را با خدا مخوانید.

وَ أَنَّهُ لَمّا قامَ عَبدُ اللَّهِ يَدعوهُ كادوا يَكونونَ عَلَيهِ لِبَدًا (١٩)

و اینکه چون بنده‌ی خدا به‌راستی، برخاست، حال آنکه خدا را می‌خواند، چیزی نمانده بود که بر سر و رویش فرو افتند.

قُل إِنَّما أَدعوا رَبّى وَ لا أُشرِكُ بِهِ أَحَدًا (٢٠)

بگو: «من تنها پروردگار خود را می‌خوانم و احدی را با او شریک نمی‌گردانم.»

قُل إِنّى لا أَملِكُ لَكُم ضَرًّا وَ لا رَشَدًا (٢١)

بگو: «من هرگز برای شما مالک هیچ زیان و سودی نیستم.»

قُل إِنّى لَن يُجيرَنى مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَ لَن أَجِدَ مِن دونِهِ مُلتَحَدًا (٢٢)

بگو: «هرگز کسی مرا در برابر خدا پناه نمی‌دهد و هرگز پناهگاهی غیر از او نمی‌یابم.»

إِلّا بَلٰغًا مِنَ اللَّهِ وَ رِسٰلٰتِهِ وَ مَن يَعصِ اللَّهَ وَ رَسولَهُ فَإِنَّ لَهُ نارَ جَهَنَّمَ خٰلِدينَ فيها أَبَدًا (٢٣)

«(وظیفه‌ی من) تنها ابلاغی از سوی خدا و (رساندن) پیام‌های اوست و هر کس خدا و پیامبرش را نافرمانی کند، بی‌گمان برای او آتش دوزخ جاودانه است.»

حَتّىٰ إِذا رَأَوا ما يوعَدونَ فَسَيَعلَمونَ مَن أَضعَفُ ناصِرًا وَ أَقَلُّ عَدَدًا (٢٤)

«تا هنگامی‌که آن چه را وعده داده می‌شوند ببینند. پس به زودی دریابند که یاور چه کسی کمکش ضعیف‌تر و کدام یک شمار‌ش کمتر است.»

قُل إِن أَدرى أَقَريبٌ ما توعَدونَ أَم يَجعَلُ لَهُ رَبّى أَمَدًا (٢٥)

بگو: «من نمی‌دانم آن چه وعده داده می‌شوید، نزدیک است یا خدا برایش مدتی دور قرار می‌دهد.»

عٰلِمُ الغَيبِ فَلا يُظهِرُ عَلىٰ غَيبِهِ أَحَدًا (٢٦)

(خدا) عالِم (کل) غیب‌(ها) است، پس احدی را بر غیبش آگاه نمی‌کند.

إِلّا مَنِ ارتَضىٰ مِن رَسولٍ فَإِنَّهُ يَسلُكُ مِن بَينِ يَدَيهِ وَ مِن خَلفِهِ رَصَدًا (٢٧)

مگر کسی از رسولان را. پس او بی‌گمان از پیش و پس او مترصد است،

لِيَعلَمَ أَن قَد أَبلَغوا رِسٰلٰتِ رَبِّهِم وَ أَحاطَ بِما لَدَيهِم وَ أَحصىٰ كُلَّ شَيءٍ عَدَدًا (٢٨)

تا نشانه نهد که به‌درستی، رسالت‌های پروردگارشان را ابلاغ کرده‌اند. حال آنکه به آن چه نزدشان است، احاطه کرده و عدد هر چیزی (به‌خوبی) را برشمرده است.

محتوای سوره

• تفسیر آیات