روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۲۹

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم

علي بن ابراهيم رفعه الي ابي عبد الله ع قال :

طَلَبَةُ اَلْعِلْمِ ثَلاَثَةٌ فَاعْرِفْهُمْ بِأَعْيَانِهِمْ وَ صِفَاتِهِمْ صِنْفٌ يَطْلُبُهُ لِلْجَهْلِ‏ وَ اَلْمِرَاءِ وَ صِنْفٌ يَطْلُبُهُ لِلاِسْتِطَالَةِ وَ اَلْخَتْلِ‏ وَ صِنْفٌ يَطْلُبُهُ لِلْفِقْهِ وَ اَلْعَقْلِ فَصَاحِبُ اَلْجَهْلِ وَ اَلْمِرَاءِ مُوذٍ مُمَارٍ مُتَعَرِّضٌ لِلْمَقَالِ فِي أَنْدِيَةِ اَلرِّجَالِ بِتَذَاكُرِ اَلْعِلْمِ وَ صِفَةِ اَلْحِلْمِ قَدْ تَسَرْبَلَ‏ بِالْخُشُوعِ وَ تَخَلَّى مِنَ اَلْوَرَعِ فَدَقَّ اَللَّهُ مِنْ هَذَا خَيْشُومَهُ وَ قَطَعَ مِنْهُ حَيْزُومَهُ وَ صَاحِبُ اَلاِسْتِطَالَةِ وَ اَلْخَتْلِ ذُو خِبٍ‏ وَ مَلَقٍ يَسْتَطِيلُ عَلَى مِثْلِهِ مِنْ أَشْبَاهِهِ وَ يَتَوَاضَعُ لِلْأَغْنِيَاءِ مِنْ دُونِهِ فَهُوَ لِحَلْوَائِهِمْ هَاضِمٌ وَ لِدِينِهِ حَاطِمٌ فَأَعْمَى اَللَّهُ عَلَى هَذَا خُبْرَهُ وَ قَطَعَ مِنْ آثَارِ اَلْعُلَمَاءِ أَثَرَهُ وَ صَاحِبُ اَلْفِقْهِ وَ اَلْعَقْلِ ذُو كَآبَةٍ وَ حَزَنٍ وَ سَهَرٍ قَدْ تَحَنَّكَ فِي بُرْنُسِهِ وَ قَامَ اَللَّيْلَ فِي حِنْدِسِهِ يَعْمَلُ وَ يَخْشَى وَجِلاً دَاعِياً مُشْفِقاً مُقْبِلاً عَلَى شَأْنِهِ عَارِفاً بِأَهْلِ زَمَانِهِ مُسْتَوْحِشاً مِنْ أَوْثَقِ إِخْوَانِهِ فَشَدَّ اَللَّهُ مِنْ هَذَا أَرْكَانَهُ وَ أَعْطَاهُ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ أَمَانَهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۱۴۱

امام صادق (ع) فرمود: طالبان علم سه دسته‏اند، به ذات و صفات مخصوصشان بشناسيد: صنفى براى نادانى كردن و خودنمائى طلب آن كنند، و صنفى براى زورگوئى و گردن فرازى و فريب، يك صنف هم براى فهم و تعقل. آنكه يار جهل و خودنمائى است آزار بخش و خودنما است و در محافل مردم داد سخن مى‏دهد، نام علم مى‏برد، حلم را مى‏ستايد، از سر تا پا اظهار خشوع مى‏كند ولى دلش از ورع تهى است، خدا از اين وضع بينى او را بكوبد و كمرش را ببرد. آن كه يار گردن فرازى و فريب است، نيرنگ باز و تملق باز است، به همگنان خود گردن فرازى كند و براى توانگران پست‏تر از خود تواضع نمايد، شيرينى آنها را بخورد و دين خود را خرد كند، خدايش بر اين روش گمنام سازد و از آثار علماء اثرش را براندازد. و آن كه يار فهم و تعقل است دچار شكسته حالى و اندوه و بى‏خوابى است، شب كلاهش را فرو كشد و در تاريكى شب بپاخيزد و كار كند، و بهراسد و بترسد و نگران است و به خود مشغول است و به مردم عصر خود عارف است و از موثوق‏ترين برادرانش دهشتناك است، خدا از اين رو پايه‏هاى زندگى او را محكم سازد و در قيامتش آسوده دارد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۶۲

امام صادق عليه السلام فرمود: دانشجويان سه دسته‏اند، ايشان را و صفاتشان را بشناسيد: دسته‏اى دانش را براى نادانى و ستيزه جويند، و دسته‏اى براى بلندى جستن و فريفتن جويند، و دسته‏اى براى فهميدن و خردورزيدن جويند، يار نادانى و ستيزه (اولى) مردم آزار و ستيزه‏گر است و در مجالس مردان سخنرانى ميكند، از علم ياد ميكند و حلم را ميستايد بفروتنى تظاهر ميكند ولى از پرهيزكارى تهى است خدا [از اين جهت‏] بينيش را بكوبد و كمرش را جدا كند و يار بلندى جستن و فريفتن (دومى) نيرنگ باز و چاپلوس است و بر همدوشان خود گردن فرازى كند و براى ثروتمندان پست‏تر از خود كوچكى نمايد، حلواى آنها را بخورد و دين خود را بشكند خدا او را [بر اين روش‏] بى‏نام و نشان كند و اثرش را از ميان آثار علما قطع نمايد. و يار فهم و خرد (سومى) افسرده و غمگين و شب بيدارست، تحت الحنك خويش انداخته (خلوت گزيده) و در تاريكى شب بپا ايستاده است، ترسان و خواهان و هراسان عمل كند، بخود مشغول است، مردم زمانش را خوب ميشناسد و از مطمئن‏ترين برادرانش دهشتناكست، خدا [از اين جهت‏] پايه‏هاى وجودش را محكم كند و روز قيامت امانش عطا فرمايد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۱۸۱

على بن ابراهيم، روايت كرده و آن را مرفوع ساخته به سوى امام جعفر صادق عليه السلام كه آن حضرت فرمود: «طلب كنندگان علم، سه قسم‏اند. پس ايشان را به ذات و صفات ايشان بشناسيم: يك قسم آن را طلب مى‏كند از براى استخفاف و استهزا كه لازم جهل است، تا آن‏كه با غير خود جدال كند. و قسم ديگر، آن‏كه آن را مى‏طلبد از براى گردن‏كشى كردن و زيادتى جستن و فريب دادن. و قسم ديگر، آن را مى‏طلبد از براى دانش و عمل كردن (در بعضى نسخه‏ها به جاى عمل، عقل، واقع شده و بنا بر اين نسخه، مراد آن است كه طلب كردن از براى تحصيل بصيرت كامل است در دين، و اطلاع بر احوال آخرت و حقارت دنيا و بى‏اعتبارى آن). پس صاحب جهل و جدال، مردم را اذيت مى‏رساند و مجادله مى‏كند و در مجالس مردمان به گفت‏وگو مى‏پردازد و علم و صفت حلم را بسيار ياد مى‏كند و در ظاهر، فروتنى را شعار خود ساخته و در باطن، از پرهيزگارى عارى است. پس خدا، به جهت اين عمل، از صاحب آن، استخوان بينى او را بكوبد (يعنى روى او را قبيح گرداند. چه، صورت، به بينى است؛ چنانچه مى‏بينى). و گرداگرد سينه او را ببرد. و صاحب گردن‏كشى و فريب، و صاحب فريب و گريز و خيانت و چاپلوسى است كه به زبان دوستى اظهار مى‏كند و در دل، خلاف آن را دارد، و بر مثل خود از علما تفوق مى‏جويد و طريق گردن كشى مى‏پويد، و از براى مالداران كه از او پست‏ترند، فروتنى مى‏نمايد و به جهت شيرينى يا بخشش ايشان، شكسته نفسى مى‏كند و دين خويش را در هم مى‏شكند. خدا بر چنين طالبى، خيرش را كور گرداند كه از خود هم خبر نداشته باشد، و اثرش را از ميان آثار علما بر طرف كند. و صاحب دانش و عمل و يا عقل، صاحب بدحالى و اندوهى است كه او را درهم شكسته و پيوسته محزون است و شب‏ها بيدارخوابى مى‏كشد از براى عبادت و تحت الحنك مى‏بندد بر كلاهى كه بر سر اوست و در تاريكى شب، به عبادت مى‏ايستد و عمل مى‏كند و پيوسته مى‏ترسد كه مبادا عملش قبول درگاه خدا نشود و مشغول دعا و زارى مى‏باشد و رو به كار خويش كرده، متوجه اصلاح حال خود است و مردم زمانه خويش را مى‏شناسد و از معتمدين برادران خويش وحشت دارد، و به كسى انس نمى‏گيرد. پس خدا اركان اين چنين كسى را سخت و محكم گرداند و ايمنى خويش را در روز قيامت به [او] عطا فرمايد». حديث كرد مرا به اين حديث، محمد بن محمود- كه ابو عبداللَّه قزوينى است- از چند نفر از اصحاب ما، كه از ايشان است جعفر بن محمد صيقل در قزوين، از احمد بن عيسى علوى، از عباد بن صهيب بصرى، از امام جعفر صادق عليه السلام.

آیات مرتبط (بر اساس موضوع)

1. آل عمران ١٠٤
2. آل عمران ١٢٢
3. آل عمران ١٣٥
4. آل عمران ١٣٨
5. آل عمران ١٤١
6. آل عمران ١٤٣
7. آل عمران ١٥٤
8. آل عمران ١٥٦
9. آل عمران ١٦٧
10. آل عمران ١٦٩
11. آل عمران ١٧٦
12. آل عمران ١٧٨
13. آل عمران ١٨
14. آل عمران ١٨٠
15. آل عمران ١٨٧
16. آل عمران ١٨٩
17. آل عمران ١٩٣
18. آل عمران ١٩٨
19. آل عمران ٢٠
20. آل عمران ٢٨

... نتایج بیشتر

احادیث مرتبط (بر اساس موضوع)

1. الکافی جلد ۱ ش ۱۰۰ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
2. الکافی جلد ۱ ش ۱۰۱ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
3. الکافی جلد ۱ ش ۱۰۲ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
4. الکافی جلد ۱ ش ۱۰۳ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
5. الکافی جلد ۱ ش ۱۰۴ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
6. الکافی جلد ۱ ش ۱۰۵ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
7. الکافی جلد ۱ ش ۱۰۶ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
8. الکافی جلد ۱ ش ۱۰۷ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
9. الکافی جلد ۱ ش ۱۰۸ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
10. الکافی جلد ۱ ش ۱۰۹ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
11. الکافی جلد ۱ ش ۱۱ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
12. الکافی جلد ۱ ش ۱۱۰ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
13. الکافی جلد ۱ ش ۱۱۱ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
14. الکافی جلد ۱ ش ۱۱۲ (روایت شده از: امام سجّاد عليه السلام)
15. الکافی جلد ۱ ش ۱۱۳ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
16. الکافی جلد ۱ ش ۱۱۴ (روایت شده از: امام على عليه السلام)
17. الکافی جلد ۱ ش ۱۱۵ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
18. الکافی جلد ۱ ش ۱۱۶ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
19. الکافی جلد ۱ ش ۱۱۷ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
20. الکافی جلد ۱ ش ۱۱۸ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)

... نتایج بیشتر