سوره التغابن

سوره المنافقون	سوره التغابن	سوره الطلاق
شماره کتابت : ٦٤ جزء : نزول ترتيب نزول : ١٠٨ محل نزول : مدينه اطلاعات آماری تعداد آیات : ١٨ تعداد کلمات : ٢٨٩ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آمَنُوا أَبَدا أَجْر أَزْوَاجِکُم أَصَاب أَصْحَاب أَطِيعُوا أَمْرِهِم أَمْوَالُکُم أَنْزَلْنَا أَنْفِقُوا أَوْلاَدُکُم أَوْلاَدِکُم إِلٰه اسْتَطَعْتُم اسْتَغْنَى اسْمَعُوا التّغَابُن الرّسُول السّمَاوَات الشّهَادَة الصّدُور اللّه النّار النّور الْأَرْض الْأَنْهَار الْبَلاَغ الْجَمْع الْحَمْد الْحَکِيم الْعَزِيز الْعَظِيم الْغَيْب الْفَوْز الْمَصِير الْمُؤْمِنُون الْمُبِين الْمُفْلِحُون الْمُلْک بَشَر بَصِير بَلَى بِآيَاتِنَا بِأَنّه بِإِذْن بِئْس بِاللّه بِالْبَيّنَات بِالْحَق بِذَات بِکُل تَأْتِيهِم تَجْرِي تَحْتِهَا تَصْفَحُوا تَعْفُوا تَعْمَلُون تَغْفِرُوا تَوَلّوْا تَوَلّيْتُم تُسِرّون تُعْلِنُون تُقْرِضُوا جَنّات حَسَنا حَلِيم حَمِيد خَالِدِين خَبِير خَلَق خَلَقَکُم خَيْرا رَبّي رَحِيم رَسُولِنَا رَسُولِه رُسُلُهُم زَعَم سَيّئَاتِه شَيْء شَکُور شُح صَالِحا صَوّرَکُم صُوَرَکُم عَالِم عَدُوّا عَذَاب عَظِيم عَلِيم عَمِلْتُم عَنْه عِنْدَه غَفُور غَنِي فَآمِنُوا فَأَحْسَن فَإِنّمَا فَاتّقُوا فَاحْذَرُوهُم فَذَاقُوا فَقَالُوا فَلْيَتَوَکّل فَمِنْکُم فَکَفَرُوا فِتْنَة قَدِير قَرْضا قَلْبَه قُل لَتُبْعَثُن لَتُنَبّؤُن لِأَنْفُسِکُم لِلّه لِيَوْم مُؤْمِن مُصِيبَة نَبَأ نَفْسِه وَبَال يَأْتِکُم يَجْمَعُکُم يَسِير يَعْلَم يَعْمَل يَغْفِر يَهْد يَهْدُونَنَا يَوْم يُؤْمِن يُبْعَثُوا يُدْخِلْه يُسَبّح يُضَاعِفْه يُوق يُکَفّر کَافِر کَانَت کَذّبُوا کَفَرُوا

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ يُسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَ ما فِى الأَرضِ لَهُ المُلكُ وَ لَهُ الحَمدُ وَ هُوَ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (١)

هر چه در آسمان‌ها و هر چه در زمین است برای خدا تسبیح گویند و او راست پادشاهی و او راست (همه‌ی) سپاس و (هم)او بر هر چیزی بسیار تواناست.

هُوَ الَّذى خَلَقَكُم فَمِنكُم كافِرٌ وَ مِنكُم مُؤمِنٌ وَ اللَّهُ بِما تَعمَلونَ بَصيرٌ (٢)

اوست کسی که شما را آفرید؛ پس برخی از شما (به هنگام تکلیف) کافرند و برخی (درآن هنگام) مؤمنند، و خدا به آنچه می‌کنید بس بیناست.

خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضَ بِالحَقِّ وَ صَوَّرَكُم فَأَحسَنَ صُوَرَكُم وَ إِلَيهِ المَصيرُ (٣)

آسمان‌ها و زمین را به (تمامی) حق آفرید و شما را صورتگری کرد و صورت‌هایتان را نیکو ساخت. و بازگشت تنها سوی اوست.

يَعلَمُ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ وَ يَعلَمُ ما تُسِرّونَ وَ ما تُعلِنونَ وَ اللَّهُ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدورِ (٤)

آنچه را که در آسمان‌ها و زمین است می‌داند و آنچه را که پنهان می‌کنید و آنچه را که آشکار می‌دارید (نیز) می‌داند. و خدا به (راز) ذاتی سینه‌ها(تان) بسی داناست.

أَلَم يَأتِكُم نَبَؤُا۟ الَّذينَ كَفَروا مِن قَبلُ فَذاقوا وَبالَ أَمرِهِم وَ لَهُم عَذابٌ أَليمٌ (٥)

آیا خبر مهم کسانی که پیش از این کافر شدند -پس فرجام سخت بدکاریشان را چشیدند، حال آنکه عذاب پر دردی برای آنان است- به شما نرسیده است‌؟

ذٰلِكَ بِأَنَّهُ كانَت تَأتيهِم رُسُلُهُم بِالبَيِّنٰتِ فَقالوا أَبَشَرٌ يَهدونَنا فَكَفَروا وَ تَوَلَّوا وَ استَغنَى اللَّهُ وَ اللَّهُ غَنِىٌّ حَميدٌ (٦)

این (بد فرجامی) از آن روست که بی‌گمان پیامبرانشان دلایل آشکار برایشان می‌آورده‌اند، پس آنان می‌گفتند: «آیا بشرهایی ما را هدایت می‌کنند؟» پس کافر شدند و روی گردانیدند، و خدا (از آنان) بی‌نیازی کرد. و خدا بی‌نیازی بس ستوده است.

زَعَمَ الَّذينَ كَفَروا أَن لَن يُبعَثوا قُل بَلىٰ وَ رَبّى لَتُبعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِما عَمِلتُم وَ ذٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسيرٌ (٧)

کسانی که کافر شدند، پنداشتند که هرگز برانگیخته نخواهند شد. بگو: «آری، سوگند به پروردگارم، همانا به‌راستی برانگیخته خواهید شد. سپس شما همواره به آنچه کرده‌اید بی‌چون خبری مهم داده خواهید شد و این تنها بر خدا آسان است.»

فَـٔامِنوا بِاللَّهِ وَ رَسولِهِ وَ النّورِ الَّذى أَنزَلنا وَ اللَّهُ بِما تَعمَلونَ خَبيرٌ (٨)

پس به خدا و پیامبر او و آن نوری که ما فرو فرستادیم ایمان آورید و خدا به آنچه می‌کنید بسیار آگاه است.

يَومَ يَجمَعُكُم لِيَومِ الجَمعِ ذٰلِكَ يَومُ التَّغابُنِ وَ مَن يُؤمِن بِاللَّهِ وَ يَعمَل صٰلِحًا يُكَفِّر عَنهُ سَيِّـٔاتِهِ وَ يُدخِلهُ جَنّٰتٍ تَجرى مِن تَحتِهَا الأَنهٰرُ خٰلِدينَ فيها أَبَدًا ذٰلِكَ الفَوزُ العَظيمُ (٩)

هنگامی که شما را برای روز گردآوری (آخرت) گرد می‌آورد، آن (روز)، روز زیان‌باری و فریب‌خوردگی در میان شماست و هر کس به خدا ایمان آورد و کار شایسته‌ای کند، بدی‌هایش را از او بسترد، و او را در باغ‌هایی جاودانه (که) از زیر (درختان)شان نهرها روان است داخل کند. این است کامیابی بزرگ.

وَ الَّذينَ كَفَروا وَ كَذَّبوا بِـٔايٰتِنا أُولٰئِكَ أَصحٰبُ النّارِ خٰلِدينَ فيها وَ بِئسَ المَصيرُ (١٠)

و کسانی که کافر شدند و با آیاتمان (همان‌ها و ما را) تکذیب کردند، آنان -جاودانه- همراهان آتشند. و چه بد سرانجامی است.

ما أَصابَ مِن مُصيبَةٍ إِلّا بِإِذنِ اللَّهِ وَ مَن يُؤمِن بِاللَّهِ يَهدِ قَلبَهُ وَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيءٍ عَليمٌ (١١)

هیچ مصیبتی جز به اذن خدا نرسد، و هر که به خدا ایمان آورد دلش را به راه آورد. و خدا به هر چیزی بسی داناست.

وَ أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسولَ فَإِن تَوَلَّيتُم فَإِنَّما عَلىٰ رَسولِنَا البَلٰغُ المُبينُ (١٢)

و خدا را فرمان برید و پیامبر (او) را پیروی کنید. پس اگر روی بگردانید، بر (عهده‌ی) پیامبرمان، فقط پیام‌رسانیِ روشنگر است.

اللَّهُ لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ وَ عَلَى اللَّهِ فَليَتَوَكَّلِ المُؤمِنونَ (١٣)

خدا(ست که) جز او معبودی نیست. پس مؤمنان باید تنها بر خدا توکل کنند.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا إِنَّ مِن أَزوٰجِكُم وَ أَولٰدِكُم عَدُوًّا لَكُم فَاحذَروهُم وَ إِن تَعفوا وَ تَصفَحوا وَ تَغفِروا فَإِنَّ اللَّهَ غَفورٌ رَحيمٌ (١٤)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! بی‌گمان برخی از همسرانتان و فرزندانتان دشمنان شمایند. پس از آنان بر حذر باشید و اگر ببخشایید و (از آنان) روی بگردانید و پوشش نهید (بهتر است). به‌راستی خدا بسی پوشنده‌ی رحمتگر بر ویژگان است.

إِنَّما أَموٰلُكُم وَ أَولٰدُكُم فِتنَةٌ وَ اللَّهُ عِندَهُ أَجرٌ عَظيمٌ (١٥)

اموالتان و فرزندانتان تنها وسیله‌ی آزمایشی آتشینند، و خداست که نزد او پاداشی بزرگ است.

فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا استَطَعتُم وَ اسمَعوا وَ أَطيعوا وَ أَنفِقوا خَيرًا لِأَنفُسِكُم وَ مَن يوقَ شُحَّ نَفسِهِ فَأُولٰئِكَ هُمُ المُفلِحونَ (١٦)

پس تا می‌توانید از خدا پروا بدارید و بشنوید و فرمان ببرید و آنچه را برایتان خیر است (در راه خدا) انفاق کنید و کسی که خسّت نفسش نگهبانی شود، همانان رستگارکنندگانند.

إِن تُقرِضُوا اللَّهَ قَرضًا حَسَنًا يُضٰعِفهُ لَكُم وَ يَغفِر لَكُم وَ اللَّهُ شَكورٌ حَليمٌ (١٧)

اگر خدا را وامی نیکو دهید، آن را برایتان افزون می‌گرداند و برای شما می‌پوشاند. و خدا بسی شکرگزار بسیار بردبار است.

عٰلِمُ الغَيبِ وَ الشَّهٰدَةِ العَزيزُ الحَكيمُ (١٨)

دانای نهان و آشکار و عزیز حکیم است.

محتوای سوره

• تفسیر آیات