سوره المجادلة

سوره الحديد	سوره المجادلة	سوره الحشر
شماره کتابت : ٥٨ جزء : نزول ترتيب نزول : ١٠٥ محل نزول : مدينه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٢٢ تعداد کلمات : ٥٣٣ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آبَاءَهُم آتُوا آمَنُوا أَبْنَاءَهُم أَحْصَاه أَدْنَى أَشْفَقْتُم أَصْحَاب أَطِيعُوا أَطْهَر أَعَدّ أَلا أَمْوَالُهُم أَنَا أَنّهُم أَنْزَلْنَا أَنْفُسِهِم أَوْلاَدُهُم أَيّدَهُم أَيْمَانَهُم أَيْن أَکْثَر أُمّهَاتُهُم أُمّهَاتِهِم أُوتُوا إِخْوَانَهُم إِنّهُم اتّخَذُوا اتّقُوا اسْتَحْوَذ التّقْوَى الرّسُول الزّکَاة السّمَاوَات الشّيْطَان الصّلاَة اللاّئِي اللّه النّار النّجْوَى الّتِي الْآخِر الْأَذَلّين الْأَرْض الْأَنْهَار الْإِيمَان الْخَاسِرُون الْعُدْوَان الْعِلْم الْقَوْل الْقِيَامَة الْمَجَالِس الْمَصِير الْمُؤْمِنُون الْمُفْلِحُون الْيَوْم الْکَاذِبُون الْکَذِب انْشُزُوا بَصِير بَيّنَات بِإِذْن بِاللّه بِالْإِثْم بِالْبِرّ بِرُوح بِضَارّهِم بِکُل تَاب تَتَنَاجَوْا تَجِد تَجِدُوا تَجْرِي تَحَاوُرَکُمَا تَحْتِهَا تَر تَشْتَکِي تَعْمَلُون تَفَسّحُوا تَفْعَلُوا تَنَاجَوْا تَنَاجَيْتُم تَوَلّوْا تُجَادِلُک تُحْشَرُون تُغْنِي تُقَدّمُوا تُوعَظُون تِلْک ثَلاَثَة جَاءُوک جَمِيعا جَنّات جَهَنّم جُنّة حَادّ حَسْبُهُم حَيّوْک حُدُود حِزْب خَالِدُون خَالِدِين خَبِير خَمْسَة خَيْر دَرَجَات ذِکْر ذٰلِکُم رَابِعُهُم رَحِيم رَسُولَه رَسُولِه رَضُوا رَضِي رَقَبَة رُسُلِي زَوْجِهَا زُورا سَاء سَادِسُهُم سَبِيل سَمِع سَمِيع سِتّين شَدِيدا شَهِيد شَهْرَيْن شَيْء شَيْئا صَدَقَات صَدَقَة عَذَاب عَذَابا عَزِيز عَشِيرَتَهُم عَلِيم عَمِلُوا عَنْه غَضِب غَفُور فَأَقِيمُوا فَأَنْسَاهُم فَإِذ فَإِطْعَام فَافْسَحُوا فَانْشُزُوا فَبِئْس فَتَحْرِير فَصَدّوا فَصِيَام فَقَدّمُوا فَلَهُم فَلْيَتَوَکّل فَيَحْلِفُون فَيُنَبّئُهُم قَالُوا قَبْلِهِم قَوِي قَوْل قَوْما قُلُوبِهِم قِيل لَأَغْلِبَن لَعَفُوّ لَيَقُولُون لِتُؤْمِنُوا لِلْکَافِرِين لِيَحْزُن مَعَهُم مَعْصِيَة مُتَتَابِعَيْن مُنْکَرا مُهِين مِسْکِينا نَاجَيْتُم نَجْوَاکُم نَجْوَى نَسُوه نَقُول نُهُوا نِسَائِهِم هُن وَلَدْنَهُم يَبْعَثُهُم يَتَمَاسّا يَتَنَاجَوْن يَجِد يَحْسَبُون يَحْلِفُون يَدَي يَرْفَع يَسْتَطِع يَسْمَع يَصْلَوْنَهَا يَعُودُون يَعْلَم يَعْلَمُون يَعْمَلُون يَفْسَح يَقُولُون يَوْم يَکُون يُؤْمِنُون يُحَادّون يُحَيّک يُدْخِلُهُم يُظَاهِرُون يُعَذّبُنَا يُنَبّئُهُم يُوَادّون کَتَب کَمَا کُبِت کُبِتُوا

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ قَد سَمِعَ اللَّهُ قَولَ الَّتى تُجٰدِلُكَ فى زَوجِها وَ تَشتَكى إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ يَسمَعُ تَحاوُرَكُما إِنَّ اللَّهَ سَميعٌ بَصيرٌ (١)

خدا به‌درستی گفته‌ی آن زنی را که درباره‌ی شوهرش با تو مجادله می‌نمود - در حالی‌که سوی خدا شکایت می‌بَرَد – شنید. خدا گفتگوی شما هر دو را می‌شنود. خدا همواره بسی شنوای بسیار بیناست.

الَّذينَ يُظٰهِرونَ مِنكُم مِن نِسائِهِم ما هُنَّ أُمَّهٰتِهِم إِن أُمَّهٰتُهُم إِلَّا الّٰـٔى وَلَدنَهُم وَ إِنَّهُم لَيَقولونَ مُنكَرًا مِنَ القَولِ وَ زورًا وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفورٌ (٢)

از میان شما کسانی که زنانشان را ظهار می‌کنند، آنان مادرانشان نیستند. مادران(حقیقی) آنان تنها کسانی‌اند که ایشان را زاده‌اند و همانا آنان سخنی ناپسند و دروغ می‌گویند. و خدا به‌راستی و درستی درگذرنده‌ی پوشاننده است.

وَ الَّذينَ يُظٰهِرونَ مِن نِسائِهِم ثُمَّ يَعودونَ لِما قالوا فَتَحريرُ رَقَبَةٍ مِن قَبلِ أَن يَتَماسّا ذٰلِكُم توعَظونَ بِهِ وَ اللَّهُ بِما تَعمَلونَ خَبيرٌ (٣)

و کسانی که زنانشان را ظهار می‌کنند، سپس از آنچه گفته‌اند برمی‌گردند، پیش از آنکه با یکدیگر همخوابگی کنند آزاد کردن دربندی (برعهده‌ی آنان) است. این (حکمی) است که بدان پند داده می‌شوید و خدا به آنچه انجام می‌دهید بسیار آگاه است.

فَمَن لَم يَجِد فَصِيامُ شَهرَينِ مُتَتابِعَينِ مِن قَبلِ أَن يَتَماسّا فَمَن لَم يَستَطِع فَإِطعامُ سِتّينَ مِسكينًا ذٰلِكَ لِتُؤمِنوا بِاللَّهِ وَ رَسولِهِ وَ تِلكَ حُدودُ اللَّهِ وَ لِلكٰفِرينَ عَذابٌ أَليمٌ (٤)

پس کسی که (این را) نمی‌یابد، باید پیش از تماسشان دو ماه پیاپی روزه بدارد و هر که نتواند، خوراندن شصت بینوا برعهده‌ی او است. این (حکم) برای آن است که به خدا و فرستاده‌ی او (درست) ایمان بیاورید و این‌هاست حدود خدا و برای کافران عذابی دردناک است.

إِنَّ الَّذينَ يُحادّونَ اللَّهَ وَ رَسولَهُ كُبِتوا كَما كُبِتَ الَّذينَ مِن قَبلِهِم وَ قَد أَنزَلنا إيٰتٍ بَيِّنٰتٍ وَ لِلكٰفِرينَ عَذابٌ مُهينٌ (٥)

بی‌گمان کسانی که با خدا و فرستاده‌ی او جدایی می‌کنند، ناچار با ذلت (به عقب) برگشت داده شده‌اند؛ همان گونه که آنان که پیش از ایشان بودند چنان شدند. و به‌راستی آیات روشن (خود) را فرستادیم و برای کافران عذابی خفّت‌بار است.

يَومَ يَبعَثُهُمُ اللَّهُ جَميعًا فَيُنَبِّئُهُم بِما عَمِلوا أَحصىٰهُ اللَّهُ وَ نَسوهُ وَ اللَّهُ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ شَهيدٌ (٦)

روزی که خدا همه‌ی آنان را (از گورهاشان) برمی‌انگیزد پس به دستاوردهاشان آگاهی مهمشان می‌دهد. خدا کارشان را به خوبی برشمرده است، حال آنکه آنان، آن را فراموش کرده‌اند. و خدا بر هر چیزی بسی گواه است.

أَلَم تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَعلَمُ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَ ما فِى الأَرضِ ما يَكونُ مِن نَجوىٰ ثَلٰثَةٍ إِلّا هُوَ رابِعُهُم وَ لا خَمسَةٍ إِلّا هُوَ سادِسُهُم وَ لا أَدنىٰ مِن ذٰلِكَ وَ لا أَكثَرَ إِلّا هُوَ مَعَهُم أَينَ ما كانوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِما عَمِلوا يَومَ القِيٰمَةِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيءٍ عَليمٌ (٧)

آیا ندیدی (که) خدا به‌راستی آنچه را که در آسمان‌ها و آنچه را در زمین است می‌داند؟ هیچ گفتگوی محرمانه‌ای میان سه تن نیست مگر آنکه او چهارمین آن‌ها است و نه پنج تن جز آنکه او ششمین آن‌ها است، و نه کمتر یا بیش‌تر جز آنکه او با آنهاست، هر جا (که) باشند. سپس روز قیامت آنان را به آنچه کرده‌اند آگاهی بس مهم خواهد داد. همواره خدا به هر چیزی بسی داناست.

أَلَم تَرَ إِلَى الَّذينَ نُهوا عَنِ النَّجوىٰ ثُمَّ يَعودونَ لِما نُهوا عَنهُ وَ يَتَنٰجَونَ بِالإِثمِ وَ العُدوٰنِ وَ مَعصِيَتِ الرَّسولِ وَ إِذا جاءوكَ حَيَّوكَ بِما لَم يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ وَ يَقولونَ فى أَنفُسِهِم لَولا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِما نَقولُ حَسبُهُم جَهَنَّمُ يَصلَونَها فَبِئسَ المَصيرُ (٨)

آیا کسانی را که از نجوا منع شدند، ندیدی (که) سپس به آنچه از آن منع گردیدند بر می‌گردند و با همدیگر به گناه دنباله‌دار و عدوان و عصیان پیامبر، محرمانه گفتگو می‌کنند و هنگامی که نزد تو آیند، تو را بدانچه خدا به آن (شیوه) زنده‌باد نگفته، زنده‌باد می‌گویند و در میان خودشان می‌گویند: «چرا به آنچه می‌گوییم خدا ما را عذاب نمی‌کند؟» جهنم برای آنان کافی است، آن را می‌افروزند. پس چه بد سرانجامی است.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا إِذا تَنٰجَيتُم فَلا تَتَنٰجَوا بِالإِثمِ وَ العُدوٰنِ وَ مَعصِيَتِ الرَّسولِ وَ تَنٰجَوا بِالبِرِّ وَ التَّقوىٰ وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذى إِلَيهِ تُحشَرونَ (٩)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! چون با یکدیگر محرمانه گفتگو کنید، به آنچه دارای پیامدی بد و یا تعدّی و نافرمانی پیامبر است با همدیگر محرمانه گفتگو نکنید و به نیکوکاری و پرهیزگاری نجوا کنید و از خدایی که سویش محشور خواهید شد پروا بدارید.

إِنَّمَا النَّجوىٰ مِنَ الشَّيطٰنِ لِيَحزُنَ الَّذينَ إمَنوا وَ لَيسَ بِضارِّهِم شَيـًٔا إِلّا بِإِذنِ اللَّهِ وَ عَلَى اللَّهِ فَليَتَوَكَّلِ المُؤمِنونَ (١٠)

(اینگونه) نجوا بی‌گمان تنها از شیطان است، تا کسانی که ایمان آوردند غمگین شوند. و (این نجوا) جز به اذن خدا هیچ آسیبی به آنان نمی‌رساند. و مؤمنان باید تنها بر خدا اعتماد کنند.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا إِذا قيلَ لَكُم تَفَسَّحوا فِى المَجٰلِسِ فَافسَحوا يَفسَحِ اللَّهُ لَكُم وَ إِذا قيلَ انشُزوا فَانشُزوا يَرفَعِ اللَّهُ الَّذينَ إمَنوا مِنكُم وَ الَّذينَ أوتُوا العِلمَ دَرَجٰتٍ وَ اللَّهُ بِما تَعمَلونَ خَبيرٌ (١١)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! چون به شما گفته شود: «در مجالس تا اندازه‌ی توان‌(تان برای دیگران) جای بگشایید»، پس جای گشایید، تا خدا برای شما گشایش دهد. و هنگامی که گفته شود: «برخیزید»، برخیزید. تا خدا کسانی از شما را که گرویده و کسانی را که دانش (ایمانی) داده شده‌اند به مراتبی بلند گرداند. و خدا به آنچه می‌کنید بسی آگاه است.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا إِذا نٰجَيتُمُ الرَّسولَ فَقَدِّموا بَينَ يَدَى نَجوىٰكُم صَدَقَةً ذٰلِكَ خَيرٌ لَكُم وَ أَطهَرُ فَإِن لَم تَجِدوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفورٌ رَحيمٌ (١٢)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! هنگامی که با پیامبر گفتگویی محرمانه می‌کنید، پیش از گفتگوی محرمانه‌ی خود صدقه‌ای پیشکش کنید. این برای شما بهتر و پاکیزه‌تر است. پس اگر چیزی نیافتید خدا بسی پوشنده‌ی رحمتگر بر ویژگان است.

ءَأَشفَقتُم أَن تُقَدِّموا بَينَ يَدَى نَجوىٰكُم صَدَقٰتٍ فَإِذ لَم تَفعَلوا وَ تابَ اللَّهُ عَلَيكُم فَأَقيمُوا الصَّلوٰةَ وَ إتُوا الزَّكوٰةَ وَ أَطيعُوا اللَّهَ وَ رَسولَهُ وَ اللَّهُ خَبيرٌ بِما تَعمَلونَ (١٣)

آیا با بزرگداشت (حضرتش) ترسیدید که پیش از گفتگوی محرمانه‌ی خود صدقه‌هایی تقدیم دارید؟ پس چون (چنان) نکردید و خدا (هم) بر شما بازگشت (کرد)، پس نماز را بر پا بدارید و زکات را بدهید و خدا و پیامبرش را فرمان برید. و خدا به آنچه می‌کنید بسی آگاه است.

أَلَم تَرَ إِلَى الَّذينَ تَوَلَّوا قَومًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيهِم ما هُم مِنكُم وَ لا مِنهُم وَ يَحلِفونَ عَلَى الكَذِبِ وَ هُم يَعلَمونَ (١٤)

آیا کسانی را ننگریسته‌ای که گروهی را که خدا بر آنان خشم کرده به دوستی گرفته‌اند؟ آنان نه از شمایند و نه از ایشان و به دروغ سوگند یاد می‌کنند در حالی که خودشان (هم) می‌دانند.

أَعَدَّ اللَّهُ لَهُم عَذابًا شَديدًا إِنَّهُم ساءَ ما كانوا يَعمَلونَ (١٥)

خدا برایشان عذابی سخت آماده کرده است. بی‌گمان آنان چه بد می‌کرده‌اند.

اتَّخَذوا أَيمٰنَهُم جُنَّةً فَصَدّوا عَن سَبيلِ اللَّهِ فَلَهُم عَذابٌ مُهينٌ (١٦)

سوگندهای خود را (چون) سپری (برای خود) قرار دادند. پس از راه خدا باز داشتند. پس برایشان عذابی خفّت‌بار است.

لَن تُغنِىَ عَنهُم أَموٰلُهُم وَ لا أَولٰدُهُم مِنَ اللَّهِ شَيـًٔا أُولٰئِكَ أَصحٰبُ النّارِ هُم فيها خٰلِدونَ (١٧)

از (عذاب‌) خدا نه از اموالشان و نه از اولادشان هرگز کاری ساخته نیست. آنان همگنان دوزخند، حال آنکه در آن جاودانه‌اند.

يَومَ يَبعَثُهُمُ اللَّهُ جَميعًا فَيَحلِفونَ لَهُ كَما يَحلِفونَ لَكُم وَ يَحسَبونَ أَنَّهُم عَلىٰ شَيءٍ أَلا إِنَّهُم هُمُ الكٰذِبونَ (١٨)

روزی که خدا همه‌ی آنان را (از گورهاشان) برمی‌انگیزد، پس همان گونه که برای شما سوگند یاد می‌کنند برای او (نیز) سوگند یاد کنند، و چنان پندارند که بر چیزی (از حق)اند. هان! آنان بی‌گمان، (هم)ایشان دروغگویانند.

استَحوَذَ عَلَيهِمُ الشَّيطٰنُ فَأَنسىٰهُم ذِكرَ اللَّهِ أُولٰئِكَ حِزبُ الشَّيطٰنِ أَلا إِنَّ حِزبَ الشَّيطٰنِ هُمُ الخٰسِرونَ (١٩)

شیطان بر آنان بس چیره شده. پس خدا را از یادشان برده. آنان حزب شیطانند؛ هان! حزب شیطان (هم)ایشان بی‌گمان زیانکارانند.

إِنَّ الَّذينَ يُحادّونَ اللَّهَ وَ رَسولَهُ أُولٰئِكَ فِى الأَذَلّينَ (٢٠)

کسانی که با خدا و پیامبرش جدایی می‌طلبد، آنان همواره در (زمره‌ی) خوارترین (مردمان)اند.

كَتَبَ اللَّهُ لَأَغلِبَنَّ أَنا۠ وَ رُسُلى إِنَّ اللَّهَ قَوِىٌّ عَزيزٌ (٢١)

خدا (چنان) نبشته است که: «حتماً من و فرستادگانم چیره خواهیم گشت.» آری، خدا نیرومندی عزیز است.

لا تَجِدُ قَومًا يُؤمِنونَ بِاللَّهِ وَ اليَومِ الإخِرِ يُوادّونَ مَن حادَّ اللَّهَ وَ رَسولَهُ وَ لَو كانوا إباءَهُم أَو أَبناءَهُم أَو إِخوٰنَهُم أَو عَشيرَتَهُم أُولٰئِكَ كَتَبَ فى قُلوبِهِمُ الإيمٰنَ وَ أَيَّدَهُم بِروحٍ مِنهُ وَ يُدخِلُهُم جَنّٰتٍ تَجرى مِن تَحتِهَا الأَنهٰرُ خٰلِدينَ فيها رَضِىَ اللَّهُ عَنهُم وَ رَضوا عَنهُ أُولٰئِكَ حِزبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزبَ اللَّهِ هُمُ المُفلِحونَ (٢٢)

(هرگز) گروهی را نخواهی یافت که به خدا و روز بازپسین ایمان می‌آورند (ولی) با کسانی (که‌) با خدا و رسولش جدایی می‌کنند، طرح دوستی افکنند؛ هر چند پدرانشان یا پسرانشان یا برادرانشان یا عشیره‌ی آنان باشند. این‌هایند (که) خدا ایمان را در دل‌هایشان نقشی پای‌برجا داده و آنها را با روحی (ایمانی) از جانب خود تأیید کرده، و آنان را به باغ‌هایی که از زیر (درختان)شان نهرها روان است در می‌آورد، حال آنکه (آنجا) ماند‌گارند. خدا از ایشان خشنود و آنها از او خشنودند. اینانند حزب خدا. آری، حزب خدا همان رستگارکنندگانند.

محتوای سوره

• تفسیر آیات