المجادلة ٩

از الکتاب
کپی متن آیه
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ‌ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَيْتُمْ‌ فَلاَ تَتَنَاجَوْا بِالْإِثْمِ‌ وَ الْعُدْوَانِ‌ وَ مَعْصِيَةِ الرَّسُولِ‌ وَ تَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَ التَّقْوَى‌ وَ اتَّقُوا اللَّهَ‌ الَّذِي‌ إِلَيْهِ‌ تُحْشَرُونَ‌

ترجمه

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! هنگامی که نجوا می‌کنید، و به گناه و تعدّی و نافرمانی رسول (خدا) نجوا نکنید، و به کار نیک و تقوا نجوا کنید، و از خدایی که همگی نزد او جمع می‌شوید بپرهیزید!

ترتیل:
ترجمه:
المجادلة ٨ آیه ٩ المجادلة ١٠
سوره : سوره المجادلة
نزول : ٩ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢٥
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الْبِرِّ»: خوبی و نیکی. هرچه در آن خیر و صلاح باشد. «التَّقْوی»: مراد ترک معصیت است.


نزول

ابوالمفضل بعد از چهار واسطه از ابوسعید الخدرى نقل نماید که رؤساى منافقین نسبت به امیرالمومنین على علیه‌السلام کینه داشتند. هنگامى که پیامبر در محفلى از على به خوبى یاد کرده بود. آن‌ها مشغول نجوى و زیرگوشى حرف زدن شدند. پیامبر وقتى نجواى آنان را دید، خشمگین شد به قسمى که صورت وى برافروخته گردید سپس فرمود: سوگند به خدائى که جان من در دست تواناى اوست هیچ بنده مؤمنى داخل بهشت نشود مگر آن که مرا دوست داشته باشد و اگر کسى ادعا کند که مرا دوست می‌دارد ولى نسبت به على دشمنى بورزد درباره دوستى من دروغ گفته است زیرا دوست داشتن من توام با دوست داشتن على است سپس این آیه درباره رؤساى مزبور نازل گردید.[۱]

تفسیر


نکات آیه

۱ - نجوا کردن (با هم درگوشى صحبت کردن) امرى جایز است. (یأیّها الذین ءامنوا إذا تنجیتم)

۲ - جواز نجوا کردن مشروط به این است که آلوده به گناه، تعدى و نافرمانى پیامبر(ص) نباشد. (إذا تنجیتم فلاتتنجوا بالإثم و العدون و معصیت الرسول)

۳ - نهى خداوند، از نجواى آلوده به گناه، تعدى به حقوق مسلمین و نافرمانى پیامبر(ص) (فلاتتنجوا بالإثم و العدون و معصیت الرسول)

۴ - حضرت محمد(ص)، رسول خدا و پیام آور از جانب او (و معصیت الرسول)

۵ - نجواى مؤمنان، باید آراسته به سفارش به نیکى و توصیه به تقواى الهى باشد. (و تنجوا بالبرّ و التقوى)

۶ - رعایت تقوا، توصیه خداوند به اهل ایمان (یأیّها الذین ءامنوا ... و اتّقوا اللّه)

۷ - رعایت تقواى الهى، مایه نجات انسان در روز حشر (و اتّقوا اللّه الذى إلیه تحشرون)

۸ - قیامت، روز فراهم آمدن انسان ها براى محاکمه و کیفر و پاداش (و اتّقوا اللّه الذى إلیه تحشرون) «حشر» (مصدر «تحشرون») به معناى جمع کردن و فراهم آوردن است. فراهم آمدن مردم در قیامت، براى محاکمه و تعیین کیفر و پاداش براى آنان است.

۹ - اعتقاد به قیامت و توجه داشتن به کیفر و پاداش الهى در آن، موجب تقویت روح تقواپیشگى در انسان (و اتّقوا اللّه الذى إلیه تحشرون) یادآورى حشر انسان ها در قیامت - پس از توصیه به تقوا - مى تواند بیانگر مطلب یاد شده باشد.

۱۰ - خداوند، فرمانروا و داور روز قیامت است. (و اتّقوا اللّه الذى إلیه تحشرون)

موضوعات مرتبط

  • احکام :۱، ۲
  • انسان: حشر اخروى انسان ها ۸
  • پاداش: وقت پاداش ۸
  • تقوا: آثار اخروى تقوا ۷; اهمیت تقوا ۶; عوامل تقوا ۹
  • خدا: توصیه هاى خدا ۶; حاکمیت خدا ۱۰; قضاوت اخروى خدا ۱۰; نواهى خدا ۳
  • ذکر: آثار ذکر پاداش اخروى ۹; آثار ذکر کیفر اخروى ۹
  • رسولان خدا :۴
  • عصیان: عصیان از محمد(ص) ۳
  • عقیده: آثار عقیده به قیامت ۹
  • قیامت: حاکم قیامت ۱۰; حسابرسى در قیامت ۸; حشر در قیامت ۸; عوامل نجات در قیامت ۷; قضاوت در قیامت ۱۰; ویژگیهاى قیامت ۸
  • کیفر: وقت کیفر ۸
  • گناه: نهى از گناه ۳
  • مؤمنان: توصیه به مؤمنان ۶; نجواى مؤمنان ۵
  • محمد(ص): مقامات محمد(ص) ۴; نبوت محمد(ص) ۴
  • مسلمانان: تجاوز به حقوق مسلمانان ۳
  • نجوا: احکام نجوا ۱، ۲; توصیه به تقوا در نجوا ۵; توصیه به خیر در نجوا ۵; شرایط نجوا ۲; گناه در نجوا ۳; نجواى حرام ۳

منابع

  1. کتاب مجالس از شیخ طوسى.