الإسراء ١

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۵:۱۵ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

پاک و منزّه است خدایی که بنده‌اش را در یک شب، از مسجد الحرام به مسجد الاقصی -که گرداگردش را پربرکت ساخته‌ایم- برد، تا برخی از آیات خود را به او نشان دهیم؛ چرا که او شنوا و بیناست.

منزّه است آن كه بنده‌ى خود را شبى از مسجد الحرام به سوى مسجد الأقصى كه حومه آن را بركت داده‌ايم سير داد، تا آيات خويش را به او بنماييم كه همانا او شنواى بيناست
منزّه است آن [خدايى‌] كه بنده‌اش را شبانگاهى از مسجد الحرام به سوى مسجد الاقصى -كه پيرامون آن را بركت داده‌ايم- سير داد، تا از نشانه‌هاى خود به او بنمايانيم، كه او همان شنواى بيناست.
پاک و منزه است خدایی که در (مبارک) شبی بنده خود (محمّد) را از مسجد حرام (مکّه معظّمه) به مسجد اقصایی که پیرامونش را مبارک و پر نعمت ساختیم سیر داد تا آیات و اسرار غیب خود را به او بنماییم که او (خدا) به حقیقت شنوا و بیناست.
منزّه و پاک است آن [خدایی] که شبی بنده اش] محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم)] را از مسجدالحرام به مسجد الاقصی که پیرامونش را برکت دادیم، سیر [و حرکت] داد، تا [بخشی] از نشانه هایِ [عظمت و قدرت [خود را به او نشان دهیم؛ یقیناً او شنوا و داناست.
منزه است آن خدايى كه بنده خود را شبى از مسجدالحرام به مسجدالاقصى كه گرداگردش را بركت داده‌ايم سير داد، تا بعضى از آيات خود را به او بنماييم، هر آينه او شنوا و بيناست.
پاکا کسی که بنده‌اش را شبی از مسجدالحرام تا مسجدالاقصی که پیرامونش را برکت بخشیده‌ایم، سیر داد، تا به او نمونه‌هایی از آیات خویش نشان دهیم، اوست که شنوا و بیناست‌
پاك است آن [خداى‌] كه بنده خود- محمد
تسبیح و تقدیس خدائی را سزا است که بنده‌ی خود (محمّد پسر عبدالله) را در شبی از مسجدالحرام (مکّه) به مسجدالاقصی (بیت‌المقدّس) برد، آنجا که دَور و بر آن را پربرکت (از اقوات مادی و معنوی) ساخته‌ایم. تا (در این کوچ یک شبه‌ی زمینی و آسمانی) برخی از نشانه‌های (عظمت و قدرت خداوندی) خود را بدو بنمایانیم (و با نشان دادن فراخی گستره‌ی جهان و بخشی از شگفتیهای آن، او را از بند دردها و رنجهای زمینیان برهانیم و با دل و جرأت بیشتر به میدان مبارزه‌ی حق و باطل روانه گردانیم). بی‌گمان خداوند بس شنوا و بینا است. (نه سخنی از او پنهان و نه کاری از او نهان می‌ماند).
منزّه است کسی که بنده‌(ی ویژه)‌اش را شبان‌گاهی از مسجدالحرام به سوی دورترین مسجد (آسمانی) - که پیرامونش را برکت دادیم - به وسیلة بندگیِ ممتازش سیر داد، برای آنکه برخی از نشانه‌هایمان را به او نشان دهیم، بی‌گمان او همان (خدای) بس شنوای بیناست.
منزه است خداوندی که شبانه برد بنده خویش را از مسجد حرام بسوی مسجد اقصی آنی که برکت نهادیم پیرامونش تا بنمایانیمش از آیتهای ما همانا او است شنوای بینا


سوره الإسراء آیه ١ الإسراء ٢
سوره : سوره الإسراء
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢١
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«سُبْحَانَ»: پاک و منزّه است از ناتوانیها و ناشایستها. تسبیح و تقدیس و تعظیم و تکریم باد. این واژه مفعول مطلق فعل محذوفی است و برای اظهار تعجّب و بیان عظمت و قدرت به کار می‌رود. «أَسْرَی»: شب‌رَوی کرد. در اینجا به وسیله حرف (ب) متعدّی شده است. یعنی، در شب برد (نگا: هود / ، دخان / ). «الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ»: مسجدالحرام که در شهر مکّه است و نقطه شروع سفر زمینی رسول است. «الْمَسْجِدِ الأقْصَی»: مسجد اقصی که در بیت‌المقدّس است و نقطه پایان سفر زمینی و مکان آغاز سفر آسمانی رسول است. کوچ از مسجدالحرام تا مسجدالاقصی را إسراء می‌نامند. و کوچ از مسجدالاقصی به برخی از کرات آسمانی را معراج می‌گویند. إسراء و معراج هر دو با هم در پاسی از یک شب انجام گرفته است (نگا: نجم / - ). «بَارَکْنَا»: مبارک و پربرکت گرداندیم. مراد حاصلخیزی زمینهای اطراف شهر بیت‌المقدّس و برکات معنوی خود آنجا است؛ چرا که سرزمین انبیاء و قبله‌گاه دلهای مردان خدا است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- خداوند از هر کاستى و نقصى منزّه است. (سبحن الذى)

۲- خداوند، پیامبر(ص) را در یک شب از مسجدالحرام به مسجدالاقصى سیر داد. (أسرى بعبده لیلاً من المسجدالحرام إلى المسجد الأقصا) «السُرى» در لغت به معناى سیر و حرکت شبانه است.

۳- سیر دادن پیامبر(ص) در یک شب از مسجدالحرام به مسجدالاقصى، نشانه قدرتمندى خداوند و مبرّا بودنش از هر ضعف و کاستى است. (سبحن الذى أسرى بعبده لیلاً من المسجدالحرام إلى المسجدالأقصا)

۴- معراج پیامبر(ص)، نشانى از قدرت خداوند و مبرّا بودنش از هر ضعف و کاستى (سبحن الذى أسرى بعبده لیلاً من المسجدالحرام إلى المسجدالأقصا) نوع مفسّران برآنند که مقصود از سیر شبانه پیامبر(ص) همان معراج آن حضرت است و روایات بسیارى هم مؤید این نظریه مى باشد.

۵- معراج پیامبر(ص) در یک شب انجام گرفت. (أسرى بعبده لیلاً)

۶- شب سیر پیامبر(ص) از مسجدالحرام به مسجدالاقصى، شبى با عظمت و بزرگ بود. (أسرى بعبده لیلاً) برداشت فوق مبتنى بر این نکته است که تنکیر «لیلاً» براى تفخیم و تعظیم باشد.

۷- پیامبراکرم(ص) در عین رفعت مقام و عروج به معراج، عبد و بنده خدا بود. (أسرى بعبده)

۸- عبودیت و بندگى انسان، مقام و منزلتى والاست. (أسرى بعبده لیلاً) آوردن صفت «عبد» از میان سایر صفات پیامبر(ص) مى تواند بدان جهت باشد که این صفت بسیار ارزشمند و والاست.

۹- عروج پیامبر(ص) به معراج، جسمانى بود. (أسرى بعبده لیلاً) واژه «بعبده» مطلق بوده و ظهور در جسم و روح دارد.

۱۰- عبودیت پیامبر(ص) نزد خداوند، صفتى بس مهم و ارزشمند براى او (أسرى بعبده لیلاً من المسجد الحرام) آوردن صفت «عبده» از میان سایر اوصاف پیامبر(ص) مى تواند بدان جهت باشد که این صفت بسیار ارزشمند و والاست.

۱۱- زمین مسجدالحرام و مسجدالاقصى، داراى اهمیت معنوى ویژه است. (أسرى بعبده لیلاً من المسجدالحرام إلى المسجد الأقصا) اینکه مبدأ و منتهاى سیر پیامبر(ص) دو مکان خاص عبادت (مسجدالحرام و مسجدالأقصا) قرار گرفت، حکایت از حقیقت فوق دارد.

۱۲- مسجدالاقصى در سرزمینى، سرشار از خیر و برکت واقع شده است. (إلى المسجدالأقصا الذى برکنا حوله)

۱۳- سرزمینها در تقدس و ارجمندى، متفاوتند. (من المسجدالحرام إلى المسجدالأقصا الذى برکنا حوله) تمجید خداوند از سرزمین «مسجدالأقصا» نمایانگر تفاوت آن سرزمین با دیگر سرزمینهاست.

۱۴- بردن پیامبر(ص) از مسجدالحرام به مسجدالاقصى در یک شب، براى نشان دادن برخى از آیات مهم الهى به آن حضرت بود. (أسرى بعبده ... لنریه من ءایتنا)

۱۵- معراج پیامبر(ص) به منظور نمایاندن گوشه اى از آیات مهم الهى به آن حضرت (أسرى بعبده ... لنریه من ءایتنا) در آیه فوق هدف از بردن پیامبر(ص) به معراج، نشان دادن گوشه اى از آیات خداوندى ذکر شده و این نشانگر آن است که این آیات تاکنون بر ایشان و دیگران مخفى و ناشناخته مانده بود و طبعاً باید از آیات مهم و ویژه الهى باشد.

۱۶- معراج، از جمله آیات و نشانه هاى مهم الهى براى پیامبر(ص) بود. (أسرى ... لنریه من ءایتنا) برداشت فوق مبتنى بر این است که خودِ فعلِ «اسراء» (بردن پیامبر(ص) به معراج) مصداق آیات الهى باشد و خداوند پیامبرش را به معراج برد تا او بدین وسیله به قدرت و عظمت الهى پى ببرد.

۱۷- سیر پیامبر(ص) در یک شب از مسجدالحرام به مسجدالاقصى، از جمله آیات مهم الهى براى پیامبر(ص) بود. (سبحن الذى أسرى ... لنریه من ءایتنا)

۱۸- عبودیت پیامبر(ص)، رمز شایستگى آن حضرت براى مشاهده آیات مهم الهى (أسرى بعبده ... لنریه من ءایتنا) توصیف پیامبر(ص) به «عبده» از میان سایر اوصاف، مى تواند بیانگر نقش این صفت در انتخاب آن حضرت براى معراج باشد; یعنى، چون پیامبر(ص) عبد خاص خدا بود، این شایستگى را پیدا کرد که براى دیدن آیات خاص خداوند، به معراج برود.

۱۹- در جهان هستى، آیات و نشانه هاى ویژه اى وجود دارد که خداوند آنها را تنها به برخى از افراد ارائه مى دهد. (أسرى بعبده ... لنریه من ءایتنا) از اینکه خداوند هدف از به معراج بردن پیامبر(ص) را نشان دادن برخى از آیات خود ذکر کرده است، این حقیقت را مى رساند که این آیات از آیات ویژه اى است که تنها به افرادى چون پیامبراسلام ارائه مى شود.

۲۰- خداوند، «سمیع» (بسیار شنوا) و «بصیر» (بسیار بینا) است. (إنه هو السمیع البصیر)

۲۱- انتخاب پیامبر(ص) براى بردن به معراج، بر اساس علم و آگاهى گسترده خداوند به خواسته ها و شایستگى او بود. (سبحن الذى أسرى ... إنه هو السمیع البصیر) جمله «إنه هو السمیع البصیر» به منزله تعلیل براى جملات پیشین است که در آنها انتخاب پیامبر(ص) براى معراج مطرح شده بود; یعنى، چون خداوند سمیع و بصیر (شنوا به گفته ها و آگاه به شایستگیها) است، پیامبرش را براى معراج انتخاب کرد.

روایات و احادیث

۲۲- «عن ثابت بن دینار قال: سألت زین العابدین(ع): ... عن الله ... فلم أسرى بنبیّه محمد(ص) إلى السّماء؟ قال: لیریه ملکوت السّماوات و ما فیها من عجائب صنعه و بدایع خلقه...;[۱] ثابت بن دینار گوید: از امام سجاد(ع) پرسیدم: ... چرا خداوند پیامبرش محمد(ص) را به آسمانها برد؟ حضرت فرمود: براى اینکه ملکوت آسمانها و عجایب و پدیده هاى خلقت خود را - که در آسمانهاست - به او نشان دهد...».

۲۳- «أبى الربیع قال: ... تلا أبوجعفر(ع) هذه الأیة «سبحان الذى أسرى بعبده لیلاً من المسجدالحرام إلى المسجدالأقصى الذى بارکناً حوله لنریه من آیاتنا» فکان من الأیات التى أراها الله تبارک و تعالى محمداً(ص) حیث أسرى به إلى بیت المقدس ان حشر الله عزّ ذکره الأولین و الأخرین من النّبییّن و المرسلین... ;[۲] ابى الربیع گوید:... امام باقر(ع) این آیه را «سبحان الذى أسرى ... آیاتنا» تلاوت کرد [و فرمود:] از آیاتى که خداوند - تبارک و تعالى - به حضرت محمد(ص) هنگامى که او را به بیت المقدس برده بود نشان داد، آن بود که خداوند - عزّ ذکره - تمام انبیا و رسولان از اولین و آخرین آنان را (در آن جا) جمع کرد...».

۲۴- «عن ابى عبدالله جعفربن محمدالصادق(ع) قال: لما أسرى برسول الله(ص) إلى بیت المقدس حمله جبرائیل على البراق فاتیا بیت المقدس و عرض إلیه محاریب الأنبیاء و صلى بها و رده...;[۳] جبرئیل، آن حضرت را بر بُراق سوار کرد و هر دو به بیت المقدس آمدند و جبرئیل محرابهاى انبیا را به او نشان داد و پیامبر(ص) در آن جا نماز خواند و سپس آن حضرت را باز گرداند...».

۲۵- «عن جعفربن محمد(ع) قال: أتى رجل أمیرالمؤمنین(ع) ... فقال له على(ع): ... إن الله عزّوجلّ یقول فى کتابه «سبحان الذى أسرى بعبده ... لنریه من آیاتنا» فکان من آیات الله عزّوجلّ التى أراها محمداً(ص) انه أتاه جبرئیل(ع) فاحتمله من مکة فوافى به بیت المقدس فى ساعة من اللیل ثمّ أتاه بالبراق فرفعه إلى السماء ثمّ إلى البیت امعمور... ;[۴] از امام صادق(ع) روایت شده است که فرمود: مردى خدمت[حضرت]امیرالمؤمنین(ع) رسید ... حضرت به او فرمود: ... خداى عزّوجلّ در کتاب خود مى فرماید: «سبحان الذى أسرى بعبده ... لنریه من آیاتنا» یکى از آیاتى که خداى عزّوجلّ به[حضرت]محمد(ص) نشان داد، این بود که جبرئیل به نزد آن حضرت آمد و او را از مکه حمل کرده و در پاسى از شب به بیت المقدس رساند. سپس بُراق را براى آن حضرت آورد و او را به سمت آسمان و سپس به بیت المعمور برد...».

۲۶- «روى عن على(ع): انه لمّا کان بعد ثلاث سنین من مبعثه صلى الله علیه و آله و سلّم أسرى به إلى بیت المقدس و عرج به منه إلى السّماء لیلة المعراج...;[۵] از حضرت على(ع) روایت شده است: پس از گذشت سه سال از بعثت رسول خدا(ص) آن حضرت در شب معراج به بیت المقدس و از آن جا به آسمان برده شد...».

۲۷- «عن أبى عبدالله(ع) قال: إن رسول الله(ص) صلى العشاء الأخرة، و صلى الفجر فى اللیلة التى أسرى به فیها بمکة;[۶] از امام صادق(ع) روایت شده است که فرمود: شبى که رسول الله(ص) را[از مکه به مسجدالأقصى]بردند، آن حضرت نماز عشا و صبح را در مکه خواند».

موضوعات مرتبط

  • آیات خدا ۱۶، ۱۷: آیات آفاقى ۱۹
  • ارزشها ۸، ۱۰:
  • اسماء و صفات: بصیر ۲۰; سمیع ۲۰
  • اماکن مقدس ۱۱:
  • برگزیدگان خدا: فضایل برگزیدگان خدا ۱۹
  • تسبیح: تسبیح خدا ۱
  • خدا: افعال خدا ۲; تسبیح خدا ۱; تنزیه خدا ۱; علم خدا ۲۱; نشانه هاى تنزیه خدا ۳، ۴; نشانه هاى قدرت خدا۳، ۴
  • سرزمینها: تفاوت سرزمینها ۱۳; سرزمینها هاى با برکت ۱۲
  • عبودیّت: ارزش مقام عبودیّت ۸; اهمیت عبودیّت ۱۰
  • محمد(ص): آثار عبودیت محمد(ص) ۱۸; ارائه آیات خدا به محمد(ص) ۱۴، ۱۵، ۱۸، ۲۳، ۲۵; ارائه ملکوت به محمد(ص) ۲۲; ارزش عبودیت محمد(ص)۱۰; اسراء محمد(ص) از مسجدالحرام ۲، ۳، ۱۷; اسراء محمد(ص) به بیت المقدس ۲۴، ۲۶; اسراء محمد(ص) به مسجدالاقصى ۲، ۳، ۱۷، ۲۴; اهمیت عبودیت محمد(ص) ۱۰;تاریخ محمد(ص) ۲، ۵; تاریخ معراج محمد(ص) ۲۶;عبودیت محمد(ص) ۷; فلسفه اسراء محمد(ص) ۱۴; فلسفه برگزیدگیمحمد(ص) ۲۱; فلسفه معراج محمد(ص) ۱۵، ۲۱، ۲۲; مدت معراج محمد(ص) ۵، ۲۷; معراج جسمانى محمد(ص) ۹; معراجمحمد(ص) ۲، ۳، ۴، ۶، ۷، ۲۳، ۲۵; مقامات محمد(ص) ۷; نماز محمد(ص) دربیت المقدس ۲۴; نماز محمد(ص) در شب معراج ۲۴
  • مسجدالاقصى: اهمیت مسجدالاقصى ۱۱; برکت مسجدالاقصى ۱۲; ویژگیهاى مسجدالاقصى ۱۲
  • مسجدالحرام: اهمیت مسجدالحرام ۱۱
  • معراج: فضیلت شب معراج ۶; معراج از آیات خدا ۱۶

منابع

  1. علل الشرایع، ص ۱۳۱، ح ۱، ب ۱۱۲; نورالثقلین، ج ۳، ص ۹۹، ح ۹.
  2. کافى، ج ۸، ص ۱۲۱، ح ۹۳; بحارالأنوار، ج ۱۰، ص ۱۶۲، ح ۱۳.
  3. امالى صدوق، ص ۳۶۳، ح ۱، مجلس ۶۹; بحارالأنوار، ج ۱۸، ص ۳۳۶، ح ۳۷
  4. بحارالأنوار، ج ۲۶، ص ۲۸۶، ح ۴۵.
  5. بحارالأنوار، ج ۱۸، ص ۳۷۹، ح ۸۵.
  6. تفسیرعیاشى، ج ۲، ص ۲۷۹، ح ۱۱; بحارالأنوار، ج ۱۸، ص ۳۸۵، ح ۸۹.