الإسراء ٩٧: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=و آن را که خدا هدایت کند او است هدایت‌شده و آن را که گم کند هرگز نیابی برای ایشان دوستانی جز او و گردآریمشان روز قیامت بر چهره‌هاشان کوران و گنگان و کران جایگاه ایشان است دوزخ هرگاه خاموش شود (فرونشیند) بیفزائیمشان آتش را
|-|معزی=و آن را که خدا هدایت کند او است هدایت‌شده و آن را که گم کند هرگز نیابی برای ایشان دوستانی جز او و گردآریمشان روز قیامت بر چهره‌هاشان کوران و گنگان و کران جایگاه ایشان است دوزخ هرگاه خاموش شود (فرونشیند) بیفزائیمشان آتش را
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره الإسراء | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::97|٩٧]] | قبلی = الإسراء ٩٦ | بعدی = الإسراء ٩٨  | کلمه = [[تعداد کلمات::32|٣٢]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره الإسراء | نزول = [[نازل شده در سال::9|٩ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::97|٩٧]] | قبلی = الإسراء ٩٦ | بعدی = الإسراء ٩٨  | کلمه = [[تعداد کلمات::32|٣٢]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«أوْلِیَآء»: کمک‌کنندگان. یاران. «عَلَی وُجُوهِهِمْ»: بر روی چهره و رخساره‌هایشان (نگا: فرقان / ، قمر / ). «عُمْیاً وَ بُکْماً وَ صُمّاً»: کوران و لالان و کران. این امر در اوائل زنده‌گرداندن دوباره و سر برآوردن از گورها است که به سبب سرگشتگی و پریشانی، حواسّ ایشان از کار می‌افتد. ولی بعدها پرده‌های سرگردانی به کنار زده می‌شود و اهوال قیامت را می‌بینند (نگا: کهف / ، شوری / ، ِ / ). «خَبَتْ»: آتش فروکش کرد. از شعله افتاد. از ماده (خبو). «سَعیراً»: شعله‌ور. فروزان (نگا: نساء / ).
«أوْلِیَآء»: کمک‌کنندگان. یاران. «عَلَی وُجُوهِهِمْ»: بر روی چهره و رخساره‌هایشان (نگا: فرقان / ، قمر / ). «عُمْیاً وَ بُکْماً وَ صُمّاً»: کوران و لالان و کران. این امر در اوائل زنده‌گرداندن دوباره و سر برآوردن از گورها است که به سبب سرگشتگی و پریشانی، حواسّ ایشان از کار می‌افتد. ولی بعدها پرده‌های سرگردانی به کنار زده می‌شود و اهوال قیامت را می‌بینند (نگا: کهف / ، شوری / ، ِ / ). «خَبَتْ»: آتش فروکش کرد. از شعله افتاد. از ماده (خبو). «سَعیراً»: شعله‌ور. فروزان (نگا: نساء / ).

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۵۹


ترجمه

هر کس را خدا هدایت کند، هدایت یافته واقعی اوست؛ و هر کس را (بخاطر اعمالش) گمراه سازد، هادیان و سرپرستانی غیر خدا برای او نخواهی یافت؛ و روز قیامت، آنها را بر صورتهایشان محشور می‌کنیم، در حالی که نابینا و گنگ و کرند؛ جایگاهشان دوزخ است؛ هر زمان آتش آن فرونشیند، شعله تازه‌ای بر آنان می‌افزاییم!

|و هر كه را خدا هدايت كند رهيافته اوست، و هر كه را گمراه كند جز خدا برايشان سرپرستى نخواهى يافت، و روز قيامت آنها را به رو افتاده و چشم بسته و لال و كر محشور مى‌كنيم. جايگاهشان دوزخ است كه هر دم آتش آن فرو نشيند، شراره‌اى تازه برايشان مى‌افزاييم
و هر كه را خدا هدايت كند او رهيافته است، و هر كه را گمراه سازد، در برابر او براى آنان هرگز دوستانى نيابى، و روز قيامت آنها را كور و لال و كر، به روى چهره‌شان درافتاده، برخواهيم انگيخت: جايگاهشان دوزخ است. هر بار كه آتش آن فرو نشيند، شراره‌اى [تازه‌] برايشان مى‌افزاييم.
و هر که را خدا رهنمایی کند آن کس به حقیقت هدایت یافته و هر که را به گمراهی واگذارد دیگر جز خدا هیچ (رهنما و) دوست و نگهبانی بر آنها نخواهی یافت و چون روز قیامت شود بر روی صورت (بکشانیم و) کور و گنگ و کر محشورشان خواهیم کرد؛ به دوزخ مسکن کنند که هرگه آن دوزخ آتشش خاموش شود باز شدیدتر بر آنها سوزان و فروزانش کنیم.
و هر که را خدا هدایت کند، پس او هدایت یافته است، و آنان را که خدا [به کیفر لج بازی و عنادشان] گمراه سازد، هرگز در برابر خدا برای آنان یاورانی نخواهی یافت، و آنان را روز قیامت در حالی که به رو در افتاده اند، کور و لال و کر محشور می کنیم، جایگاهشان دوزخ است، هرگاه [شعله] آتشش فرو نشیند، شعله ای دیگر بر آنان می افزاییم.
و هر كه را خدا هدايت كند، هدايت شده است. و هر كه را گمراه سازد جز خداى براى او سرپرستى نيابى و در روز قيامت در حالى كه چهره‌هايشان رو به زمين است، كور و لال و كر محشورشان مى‌كنيم و جهنم جايگاه آنهاست كه هر چه شعله آن فرو نشيند بيشترش مى‌افروزيم.
و کسی که خداوند هدایتش کند رهیافته است و کسانی را که بیراه واگذارد، هرگز برای آنان در برابر او دوستانی نخواهی یافت، و آنان را در روز قیامت، نابینا و گنگ و ناشنوا، به رو در افتاده محشور گردانیم و سرایشان جهنم است که هر چه شعله‌اش فرو نشیند، بر ایشان افروخته می‌داریم‌
و كسى را كه خدا راه نمايد، پس هموست راه يافته و هر كه را گمراه كند هرگز براى آنان دوستان و ياورانى جز او [كه وى را راه نمايند] نيابى و روز رستاخيز آنان را كور و گنگ و كر برانگيزيم، بر رويهاشان [كشيده مى‌شوند]، جايشان دوزخ است، كه هر گاه [آتش آن‌] فرونشيند آنان را آتش سوزان بيفزاييم.
خدا هر کس را (به سبب ایمان به پروردگار و پیغمبرش و کتاب آسمانی قرآن) رهنمود کند، راهیاب او است، و هرکس را (به سبب سوء اختیار و فرو رفتن در گناهان و سرکشی از قوانین آفریدگار) گمراه سازد، جز خدا دوستان و مددکارانی برای چنین کسانی نخواهی یافت (تا دست آنان را بگیرند و به سوی حق برگردانند و از کیفر و عذاب آخرت رستگارشان گردانند) و ما در روز رستاخیز ایشان را بر روی رخساره (کشانده و) کور و لال و کر (از گورها) جمع می‌گردانیم (و به صحرای محشر گسیل می‌داریم. به گونه‌ای که بر اثر پریشانی حال چشمانشان نمی‌بیند و گوشهایشان نمی‌شنود و زبانهایشان قادر به تکلّم نمی‌باشد). جایگاهشان دوزخ خواهد بود. هر زمان که زبانه‌ی آتش (به سبب سوختن گوشت و استخوان ایشان) فروکش کند، (با تجدید گوشت و استخوانشان) بر زبانه‌ی آتششان می‌افزائیم.
و هر که را خدا راه نماید (هم) او ره‌یافته است و هر که را گمراه سازد، جز او برای آنان هرگز رهبرانی نیابی. و روز قیامت آنان را در حالی که کوران و لالان و کرانی هستند (که) بر روی چهره‌هاشان در افتادند، ناگزیرگرد آوریم؛ پناهگاه‌شان دوزخ است، (و) هر بار آتش آن فرو نشیند، شراره‌ای سوزان برآنان می‌افزاییم.
و آن را که خدا هدایت کند او است هدایت‌شده و آن را که گم کند هرگز نیابی برای ایشان دوستانی جز او و گردآریمشان روز قیامت بر چهره‌هاشان کوران و گنگان و کران جایگاه ایشان است دوزخ هرگاه خاموش شود (فرونشیند) بیفزائیمشان آتش را


الإسراء ٩٦ آیه ٩٧ الإسراء ٩٨
سوره : سوره الإسراء
نزول : ٩ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٣٢
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أوْلِیَآء»: کمک‌کنندگان. یاران. «عَلَی وُجُوهِهِمْ»: بر روی چهره و رخساره‌هایشان (نگا: فرقان / ، قمر / ). «عُمْیاً وَ بُکْماً وَ صُمّاً»: کوران و لالان و کران. این امر در اوائل زنده‌گرداندن دوباره و سر برآوردن از گورها است که به سبب سرگشتگی و پریشانی، حواسّ ایشان از کار می‌افتد. ولی بعدها پرده‌های سرگردانی به کنار زده می‌شود و اهوال قیامت را می‌بینند (نگا: کهف / ، شوری / ، ِ / ). «خَبَتْ»: آتش فروکش کرد. از شعله افتاد. از ماده (خبو). «سَعیراً»: شعله‌ور. فروزان (نگا: نساء / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- بهره مندان از هدایت الهى، راه یافتگان واقعى اند. (و من یهد الله فهو المهتد)

۲- هدایت الهى، تضمین کننده هدایت واقعى انسان است. (و من یهد الله فهو المهتد)

۳- هدایت و گمراهى انسان به دست خداوند است. (من یهد الله فهو المهتد و من یضلل فلن تجد لهم أولیاء من دونه)

۴- آنان که گمراهى شان از سوى خدا تثبیت شود، غیر قابل هدایت و فاقد هرگونه سرپرست و یاورند. (و من یضلل فلن تجد لهم أولیاء من دونه)

۵- محرومان از هدایت الهى، از هرگونه یار و یاورى محرومند. (و من یضلل فلن تجد لهم أولیاء من دونه)

۶- گمراهان، در قیامت به صورت خزندگانى فاقد هرگونه شنوایى، بینایى و نطق محشور خواهند شد. (و من یضلل ... و نحشرهم یوم القیمة على وجوههم عمیًا و بکمًا و صمًّا)

۷- تأثیر عقیده و عمل گمراهان حق ناپذیر، در قواى ادراکى و حسى (چشم، گوش و زبان) آنان به هنگام حشر در قیامت (و نحشرهم یوم القیمة على وجوههم عمیًا و بکمًا و صمًّا)

۸- ذلت و به خاک در افتادن چهره گمراهان در قیامت (و نحشرهم یوم القیمة على وجوههم عمیًا و بکمًا و صمًّا)

۹- حشر انسان در قیامت، حشرى جسمانى است. (و نحشرهم یوم القیمة على وجوههم عمیًا و بکمًا و صمًّا)

۱۰- مأوا و جایگاه گمراهان حق ناپذیر، دوزخ است. (مأوهم جهنّم)

۱۱- آتش دوزخ، آتشى خاموش نشدنى و داراى نوسان و همواره فروزان است. (کلّما خبت زدنهم سعیرًا)

روایات و احادیث

۱۲- «عن ابراهیم بن عمر رفعه إلى أحدهما فى قول الله: «و نحشرهم یوم القیامة على وجوههم» قال: على جباههم;[۱] در مرفوعه ابراهیم بن عمر از امام باقر(ع) یا امام صادق(ع) درباره سخن خدا «و نحشرهم یوم القیامة على وجوههم» روایت شده است که فرمود: آنان را در حالى که بر پیشانیهایشان افتادند [محشور مى کنیم]».

۱۳- «على بن الحسین(ع) قال: إن فى حهنّم وادیاً یقال له: سعیر، إذا خبت حهنّم فتح سعیرها و هو قوله: «کلّما خبت زدناهم سعیراً»;[۲] امام سجاد فرمود: همانا در حهنّم وادیى وجود دارد که به آن «سعیر» گفته مى شود و آن گاه که آتش حهنّم فروکش کند، سعیر حهنّم گشوده گردد و آن سخن خداوند است که مى فرماید: کلّما خبت زدناهم سعیراً».

موضوعات مرتبط

  • ادراک: عوامل مؤثر در قواى ادراکى ۷
  • انسان: حشراخروى انسان ها ۹
  • جبرواختیار ۳:
  • جهنّم: جاودانگى آتش جهنّم ۱۱; جایگاه سعیر ۱۳; درکات جهنّم ۱۳; مراتب آتش جهنّم ۱۱
  • جهنّمیان ۱۰:
  • حق: حشر اخروى حق ناپذیران ۷
  • خدا: آثار هدایتهاى خدا ۲; اهمیت هدایتهاى خدا ۱; بى یاورى محرومان از هدایتهاى خدا ۵; ویژگیهاى اضلال خدا ۴
  • گمراهان: آثار اخروى عقیده گمراهان ۷; آثار اخروى عمل گمراهان ۷; بى یاورى گمراهان ۴; حشر اخروى گمراهان ۶، ۷; حشر گمراهان ۱۲; ذلّت اخروى گمراهان ۸; فرجام گمراهان ۱۰; قواى ادراکى گمراهان ۷; کرى اخروى گمراهان ۶; کورى اخروى گمراهان ۶; گمراهان در جهنّم ۱۰; گمراهان در قیامت ۸; لالى اخروى گمراهان ۶
  • گمراهى: منشأ گمراهى ۳
  • معاد: معاد جسمانى ۹
  • مهتدین ۱:
  • هدایت: منشأ هدایت ۲، ۳

منابع

  1. ↑ تفسیرعیاشى، ج ۲، ص ۳۱۸، ح ۱۶۸; نورالثقلین، ج ۳، ص ۲۲۸، ح ۴۵۲.
  2. ↑ تفسیرقمى، ج ۲، ص ۲۹; نورالثقلین، ج ۳، ص ۲۲۸- ، ح ۴۵۱.
برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=الإسراء_٩٧&oldid=110332»