سوره النازعات

سوره النبإ	سوره النازعات	سوره عبس
شماره کتابت : ٧٩ جزء : نزول ترتيب نزول : ٨١ محل نزول : مكه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٤٦ تعداد کلمات : ١٩٨ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آثَر أَبْصَارُهَا أَتَاک أَخْرَج أَدْبَر أَرْسَاهَا أَشَدّ أَغْطَش أَمّا أَمْرا أَنَا أَنْت أَهْدِيَک أَيّان إِذا إِنّه اذْهَب الدّنْيَا الرّاجِفَة الرّادِفَة السّابِحَات السّاعَة السّمَاء الطّامّة اللّه النّازِعَات النّاشِطَات النّفْس الْآخِرَة الْآيَة الْأَرْض الْأَعْلَى الْأُولَى الْإِنْسَان الْجَحِيم الْجَنّة الْجِبَال الْحَافِرَة الْحَيَاة الْمَأْوَى الْمُقَدّس الْهَوَى الْکُبْرَى بَنَاهَا بُرّزَت بِالسّاهِرَة بِالْوَاد تَتْبَعُهَا تَرْجُف تَزَکّى تِلْک جَاءَت حَدِيث خَاسِرَة خَاشِعَة خَاف خَلْقا دَحَاهَا ذِکْرَاهَا رَبّه رَبّک رَفَع زَجْرَة سَبْحا سَبْقا سَعَى سَمْکَهَا ضُحَاهَا طَغَى طُوًى عَشِيّة عَصَى عِظَاما غَرْقا فَأَخَذَه فَأَرَاه فَإِنّمَا فَالسّابِقَات فَالْمُدَبّرَات فَتَخْشَى فَحَشَر فَسَوّاهَا فَقَال فَقُل فَنَادَى فَکَذّب فِرْعَوْن فِيم قَالُوا قُلُوب لَعِبْرَة لَمَرْدُودُون لَيْلَهَا لِأَنْعَامِکُم مَاءَهَا مَتَاعا مَرْعَاهَا مَقَام مُرْسَاهَا مُنْتَهَاهَا مُنْذِر مُوسَى نَادَاه نَخِرَة نَشْطا نَهَى نَکَال هَل وَاجِفَة وَاحِدَة يَتَذَکّر يَخْشَاهَا يَخْشَى يَرَوْنَهَا يَرَى يَسْأَلُونَک يَسْعَى يَقُولُون يَلْبَثُوا يَوْم يَوْمَئِذ کَأَنّهُم کَرّة کُنّا

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩ ٣٠ ٣١ ٣٢ ٣٣ ٣٤ ٣٥ ٣٦ ٣٧ ٣٨ ٣٩ ٤٠ ٤١ ٤٢ ٤٣ ٤٤ ٤٥ ٤٦

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ وَ النّٰزِعٰتِ غَرقًا (١)

سوگند به کَنَنْدگان (جان و جانان) در حالی که (در آنان) غرقند.

وَ النّٰشِطٰتِ نَشطًا (٢)

و به گره‌زنندگان گره‌زدنی.

وَ السّٰبِحٰتِ سَبحًا (٣)

و به نیروهایی شناکنان شناکردنی.

فَالسّٰبِقٰتِ سَبقًا (٤)

پس به پیشی‌گیرندگان پیشی‌گرفتنی.

فَالمُدَبِّرٰتِ أَمرًا (٥)

پس به تدبیرکنندگان کار (آفریدگان) تدبیر کردنی.

يَومَ تَرجُفُ الرّاجِفَةُ (٦)

آن روز که (زمین) لرزنده بلرزد.

تَتبَعُهَا الرّادِفَةُ (٧)

(و) از پی آن (لرزه‌‌ی دیگری) در ردیف(اش) آید.

قُلوبٌ يَومَئِذٍ واجِفَةٌ (٨)

(در) چنان روزی، دل‌هایی بس نگران (و تپنده)‌اند.

أَبصٰرُها خٰشِعَةٌ (٩)

دیدگانشان فرو افتاده‌اند.

يَقولونَ أَءِنّا لَمَردودونَ فِى الحافِرَةِ (١٠)

گویند: «آیا ما (باز) همواره در گودال‌ها(ی گورهامان به زندگی) بازگشت شوندگانیم؟

أَءِذا كُنّا عِظٰمًا نَخِرَةً (١١)

«آیا هنگامی (که) ما استخوان‌ریزه‌های پوسیده بوده‌ایم (زندگی را از سر می‌گیریم)؟»

قالوا تِلكَ إِذًا كَرَّةٌ خاسِرَةٌ (١٢)

گویند: «این (زندگی پس از مرگ) در این هنگام (و هنگامه) برگشتی زیانبار است.»

فَإِنَّما هِىَ زَجرَةٌ وٰحِدَةٌ (١٣)

پس جز این نیست که آن بازگشت (بسته به) یک فریاد جان‌افزاست (و بس).

فَإِذا هُم بِالسّاهِرَةِ (١٤)

پس ناگهان آنان در زمینِ هموار خواهند بود.

هَل أَتىٰكَ حَديثُ موسىٰ (١٥)

آیا داستان موسی تو را آمد؟

إِذ نادىٰهُ رَبُّهُ بِالوادِ المُقَدَّسِ طُوًى (١٦)

چون پروردگارش او را در وادی مقدّس به حال پیچیدگی (نورانیش) ندا در داد:

اذهَب إِلىٰ فِرعَونَ إِنَّهُ طَغىٰ (١٧)

«فراسوی فرعون برو، که وی بی‌امان طغیان کرده است.»

فَقُل هَل لَكَ إِلىٰ أَن تَزَكّىٰ (١٨)

«پس (به او) بگو: “آیا سر آن داری که به پاکیزگی گرایی؟‌”»

وَ أَهدِيَكَ إِلىٰ رَبِّكَ فَتَخشىٰ (١٩)

«“و تو را سوی پروردگارت راه نمایم تا پروا بداری‌؟”»

فَأَرىٰهُ الإيَةَ الكُبرىٰ (٢٠)

پس بزرگ‌ترین نشانه‌ی (چشمگیر دیدنی) خدا را بدو نمود.

فَكَذَّبَ وَ عَصىٰ (٢١)

پس (فرعون) تکذیب کرد و عصیان نمود.

ثُمَّ أَدبَرَ يَسعىٰ (٢٢)

سپس شتابان پشت کرد.

فَحَشَرَ فَنادىٰ (٢٣)

پس (گروهی را) گرد آورد. آن‌گاه ندا در داد.

فَقالَ أَنا۠ رَبُّكُمُ الأَعلىٰ (٢٤)

پس گفت: «من برترین پروردگار شمایم!»

فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكالَ الإخِرَةِ وَ الأولىٰ (٢٥)

پس خدا (هم) او را به کیفر سخت دنیا و آخرت برگرفت.

إِنَّ فى ذٰلِكَ لَعِبرَةً لِمَن يَخشىٰ (٢٦)

به‌راستی برای هر کس که (از خدا) پروا بدارد، در این (ماجرا) به‌درستی عبرتی است.

ءَأَنتُم أَشَدُّ خَلقًا أَمِ السَّماءُ بَنىٰها (٢٧)

آیا آفرینش شما بنیادین‌تر است، یا آسمان (که آن را) سازمان داده است‌؟

رَفَعَ سَمكَها فَسَوّىٰها (٢٨)

بلندای جذب‌شده‌اش را بر افراشت، پس آن را سازمان داد.

وَ أَغطَشَ لَيلَها وَ أَخرَجَ ضُحىٰها (٢٩)

و شبش را تیره کرد و روزش را (روشن) برون آورد.

وَ الأَرضَ بَعدَ ذٰلِكَ دَحىٰها (٣٠)

و پس از آن (حرکات ناهموار)، زمین را حرکتی هموار داد.

أَخرَجَ مِنها ماءَها وَ مَرعىٰها (٣١)

آبش و چراگاهش را از آن برون آورد.

وَ الجِبالَ أَرسىٰها (٣٢)

و کوه‌ها را در عمقش کوبید.

مَتٰعًا لَكُم وَ لِأَنعٰمِكُم (٣٣)

حال آنکه (این آب و گیاه) بهره‌ای است برایتان و برای حیوانات نعمت‌وارتان.

فَإِذا جاءَتِ الطّامَّةُ الكُبرىٰ (٣٤)

پس آن‌گاه که آن هنگامه‌ی لبریز فراگیر از دشواری در رسد.

يَومَ يَتَذَكَّرُ الإِنسٰنُ ما سَعىٰ (٣٥)

روزی که انسان آنچه (را) کوشیده است به یاد آورد!

وَ بُرِّزَتِ الجَحيمُ لِمَن يَرىٰ (٣٦)

و جهنم برای هر کس می‌نگرد بسی آشکار گردد.

فَأَمّا مَن طَغىٰ (٣٧)

پس اما هر کس طغیان کرد؛

وَ إثَرَ الحَيوٰةَ الدُّنيا (٣٨)

و زندگی (پست) دنیا را (بر آخرت) برگزید؛

فَإِنَّ الجَحيمَ هِىَ المَأوىٰ (٣٩)

بی‌گمان (جایگاه و) پناهگاهش آتش زبانه‌دار است.

وَ أَمّا مَن خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَى النَّفسَ عَنِ الهَوىٰ (٤٠)

و اما کسی که از مقام پروردگارش هراسید، و نفس (خود) را از هوس باز داشت،

فَإِنَّ الجَنَّةَ هِىَ المَأوىٰ (٤١)

پس بی‌گمان پناهگاهش بهشت است.

يَسـَٔلونَكَ عَنِ السّاعَةِ أَيّانَ مُرسىٰها (٤٢)

درباره‌ی ساعت (پایانی جهان تکلیف) از تو می‌پرسند: «استواریش چه هنگام است؟»

فيمَ أَنتَ مِن ذِكرىٰها (٤٣)

تو در چه (شناختی) از یادواره‌ی آنی‌؟

إِلىٰ رَبِّكَ مُنتَهىٰها (٤٤)

پایانش فراسوی پروردگار توست.

إِنَّما أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخشىٰها (٤٥)

تو تنها کسی را که از آن می‌هراسد هشدار می‌دهی.

كَأَنَّهُم يَومَ يَرَونَها لَم يَلبَثوا إِلّا عَشِيَّةً أَو ضُحىٰها (٤٦)

روزی که آن را می‌بینند، گویی آنان بی‌گمان جز شبی یا روزش را درنگ نکرده‌اند.

محتوای سوره

• تفسیر آیات