نتایج جستجو

هر سوگند به كار مى‏رود. [قلم:10] حلّاف كسى است كه زياد قسم مى‏خورد. سوگند خوردن از نظر اسلام خوب نيست و سوگند دروغ حرام و سوگند راست مكروه است مگر آنكه احقاق

تا يتيم است مال به او داده نمى‏شود و پس از بلوغ به او يتيم گفته نمى‏شود. خوردن مال يتيم از گناهان كبيره است و بر آن وعده آتش داده شده: [نساء:10]. آنانكه

نمى کند، معلوم مى شود که خوردن گوشت گاو، گوسفند و شتر متداول بوده; ولى خوردن گوشت اسب، استر و الاغ متداول نبوده است. ۱۰- خوردن گوشت اسب، استر و الاغ در

سلام ۲۷; تشریع سلام ۲۷; حقیقت سلام ۲۷ عمو: خوردن از خانه عمو ۳، ۱۰ عمه: خوردن از خانه عمه ۳، ۱۰ فرزند: خوردن از خانه فرزند ۲، ۹; محدوده استیذان از فرزند

پس هيچ گناهى نيست بر او در خوردن آن. اين فرمايش اشاره است به آنكه خوردن آن در اصل مباح نيست، اضطرار، او را ملجأ ساخته به خوردن. إِنَّ اللَّهَ‌ «1» علل الشرايع،

مشكل است به ناچار جرعه جرعه مى‏خورد اين كلمه درباره غصّه خوردن و فرو خوردن اين كلمه درباره غصّه خوردن و فرو بردن خشم نيز به كار مى‏رود در نهج البلاغه درباره

۱، ۲، ۴; بتها و تکلم ۳; بتها و خوردن ۳; عجز بتها ۱، ۳ تکلم: عجز از تکلم ۳ خرافات: استهزاى خرافات ۴ خوردن: عجز از خوردن ۳ عقیده: استهزاى عقیده باطل ۴ قوم

چيزى بدهند، كلمه «يأتل» را در آيه، قسم خوردن معنى كرده‏اند ولى معناى اوّلى بهتر است، گر چه «اَئتلى» به معنى قسم خوردن آمده است، زيرا حفظ وحدت معنى بهتر است

۱; قصه ابراهیم(ع) ۱، ۲، ۳ بتها: استهزاى بتها ۲; بتها و خوردن ۲; عجز بتها ۲ خوردن: عجز از خوردن ۲ قوم ابراهیم: غذا در معبد قوم ابراهیم ۳

غذایى که در آن قرار مى دهند، و در اصل از مادّه «مید» به معناى حرکت و تکان خوردن است شاید اطلاق «مائده» بر سفره و غذا به خاطر نقل و انتقالى است که در آن صورت

نفس، و حال آنكه خداوند حلال فرموده خوردن محللات را إِلَّا مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَيْهِ‌: مگر آنچه مضطر و بيچاره شويد از خوردن محرمات. چه اين نيز حلال است شما

«وسواس» به گفته «راغب» در «مفردات»: در اصل، صداى آهسته اى است که از به هم خوردن زینت آلات برمى خیزد! سپس، به هر صداى آهسته گفته شده، و بعد از آن به خطورات

الظّالِمينَ» است كه در صورت خوردن به زحمت مى‏افتادند چنانكه خود گفتند [اعراف:23]. و نيز آيه [اعراف:22]. روشن مى‏كند كه در اثر خوردن از آن وضعشان تغيير كرد و

در اين آيه روشن شده كه غيبت به حكم خوردن گوشت مرده برادر است، تشبيه به مرده ظاهرا از جهت غياب طرف و تشبيه به خوردن گوشتش به نظر مى‏آيد براى آن است كه احترام

آمده است. ۲- شرک به خدا، پرخاش به والدین، تبذیر، فرزندکشى، زنا، قتل ناحق، خوردن مال یتیم، پیروى از راهى که پشتوانه علمى ندارد و مغرورانه راه رفتن، اعمال

بيان باشد «حَلالاً طَيَّباً» حال است از «مِمّا فِى الْاَرْضِ» يعنى جواز خوردن دو شرط دارد يكى حلال بودن كه حق ديگران در آن نباشد و ديگرى دلچسب و طبع پسند

دوزخ درآوریم، و این کار (انتقام کشیدن از ظالمان) برای خدا آسان است. و هر که خوردن مال به باطل و قتل نفس را از روی تجاوز [از حدود خدا] و ستم [بر خود و دیگران]

المثل مى گوئیم: اگر فلان غذاى ناباب را بخورى پشت سر آن بیمارى است، یعنى خوردن غذا علت آن بیمارى مى باشد، در اینجا نیز اعمال آنها عامل و سبب «عذاب مهین»

است و كبائر قسمتى از آن مى‏باشد. آيه اول كه در سوره نساء است در آيات قبلى، خوردن مال يتيم، ندادن اموال به سفهاء، گناه درباره تقسيم ارث، زنا، لواط (ظاهراً)،

بيان باشد «حَلالاً طَيَّباً» حال است از «مِمّا فِى الْاَرْضِ» يعنى جواز خوردن دو شرط دارد يكى حلال بودن كه حق ديگران در آن نباشد و ديگرى دلچسب و طبع پسند

است زيرا از آيات استفاده مى‏شود كه خلقت آن و آب خوردنش معجزه و در مقابل آب خوردن قهرا شير هم مى‏داده است. ابن اثير در تاريخ كامل مى‏گويد: صالح «عليه السلام»

سرعت. [نساء:6] اموال يتيمان را به اسراف و به عجله مبادا كه بزرگ شوند و از خوردن و اسراف مانع شوند، نخوريد. وَ أَن إِسْرَافا يَکْبَرُوا تَأْکُلُوهَا مَن لا

روزه. همچنين است صيام. اصل آن امساك از مطلق فعل است خوردن باشد، يا گفتن، يا رفتن، لذا به اسبى كه از خوردن و راه رفتن خود دارى كند گويند: صائم. شاعر گويد: خيل

روزه. همچنين است صيام. اصل آن امساك از مطلق فعل است خوردن باشد، يا گفتن، يا رفتن، لذا به اسبى كه از خوردن و راه رفتن خود دارى كند گويند: صائم. شاعر گويد: خيل

ده خرماى تازه به سوى تو مى‏افكند. راغب آن را تكان شديد گفته. اهتزاز: تكان خوردن. [حج:5]. چون باران را بر زمين نازل كنيم تكان مى‏خورد و بالا مى‏آيد. [نمل:10]

المثل مى گوئیم: اگر فلان غذاى ناباب را بخورى پشت سر آن بیمارى است، یعنى خوردن غذا علت آن بیمارى مى باشد، در اینجا نیز اعمال آنها عامل و سبب «عذاب مهین»

که نه پایان‌پذیر است و نه بازداشته‌ نه بريده- قطع نشود- و نه بازداشته- از خوردن-. که نه تمام می‌شود و نه منع می‌گردد. نه انقطاع یافته و نه ممنوع. نابریده

دارد برای آنان وجود نخواهد داشت، و از بیماریها و ناراحتیهائی که گاه بر اثر خوردن میوه‌ها در این دنیا پیدا می‌شود در آنجا وجود ندارد، و همچنین بیمی از فساد

همانطور كه به او الهام شده بود تحقق واقعى پيداكرد. * [انعام:121]. آيه در خوردن ذبيحه‏اى است كه نام خدا بر آن برده نشده ممكن است مراد از شياطين انسانهاى

ولى به قصد كمك گرفتن از كنار شما عبور مى‌كند. «1» در اسلام، هر جا مسأله خوردن مطرح است، در كنارش وظيفه ديگرى نيز ذكر شده است: كُلُوا ... وَ لا تُسْرِفُوا

آشکار شماست؟ پس آن دو را با مکر و فریب از مقام و منزلتشان فرود آورد [و به خوردن درخت ممنوعه نزدیک کرد]، هنگامی که از آن درخت چشیدند، شرمگاه بدنشان بر دو

ديگرى را مطرح مى‌كردند. امام صادق عليه السلام فرمودند: روزه تنها به امساك از خوردن و آشاميدن نيست و آنگاه اين آيه را تلاوت فرمودند. «1» ممكن است اين آيه، ادامه‌ى

خيط اسود تاريكى شب است طبرسى در وجه اين تشبيه فرمود: اندازه‏اى از صبح كه خوردن با آن حرام مى‏شود شبيه به نخ است و با اندازه آن تاريكى شب از بين مى‏رود و

تا يتيم است مال به او داده نمى‏شود و پس از بلوغ به او يتيم گفته نمى‏شود. خوردن مال يتيم از گناهان كبيره است و بر آن وعده آتش داده شده: [نساء:10]. آنانكه

خداى خود راز و نياز دارند. سحور طعامى است كه در آن وقت تناول شود و تسحّر خوردن آن است (راغب). نِعْمَة مِن نَجّيْنَاهُم عِنْدِنَا لُوط کَذٰلِک آل نَجْزِي

را روز دروکردنش [که به تهیدستان اختصاص داده شده] بپردازید، و از اسراف [در خوردن وخرج کردن] بپرهیزید، که قطعاً خدا اسراف کنندگان را دوست ندارد. و اوست كه

تکرار در قرآن: ۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... لغزيدن. ليز خوردن. در اقرب آمده «زلّ الرجل زللاً: زلق عن صخرة و نحوها» [نحل:94] تا پائى پس

كرد و از زندگى در جنّت محروم و بركنار شد مراد از عصيان آدم مخالفت اوست در خوردن از شجره و پيروى از وسوسه شيطان. و غوايت او به قرينه آيات قبل و بعد محروم

كرد و از زندگى در جنّت محروم و بركنار شد مراد از عصيان آدم مخالفت اوست در خوردن از شجره و پيروى از وسوسه شيطان. و غوايت او به قرينه آيات قبل و بعد محروم

تشنه را گويند كه از آب سير نمى‏شود البته در اثر عروض مرض عطش. يعنى پس از خوردن زقوم از روى آن آب جوشان مى‏خورند و آن رامانند شتران تشنه مى‏نوشند(نعودبالله)

خداى خود راز و نياز دارند. سحور طعامى است كه در آن وقت تناول شود و تسحّر خوردن آن است (راغب). وَ شَهِد الْمُسْتَغْفِرِين يَهْجَعُون اللّه هُم أَنّه مَا

كه چهارپايان مى‌خورند و (سرانجام،) آتش جايگاه آنهاست. در اين آيه، خوردن كفّار به خوردن چهارپايان تشبيه شده است و اين شباهت مى‌تواند از چند جهت باشد، از

ظاهراً مراد از اكل لمّ آن است كه انسان مال خويش و ديگران را بخورد و در خوردن ميان حلال و حرام را جمع كند. يعنى همه ميراث و مجموع آن را كه نصيب خود و ورّاث

شد آنها را دعوت كرد و مجلسى براى آنهابياراست و به هريك چاقويى داد - تا در خوردن ميوه وطعام از آن استفاده كنند. ولى اين طبيعى نخواهد بود كه بگوييم: آنها را

برای او، و سهم روز معینی برای شماست، گفت: اين ماده‌شترِ من است. يك روز آب خوردن حق او باشد و يك روز حق شما. گفت این ماده شتری است که آبشخوری [معین‌] برای

چه چيزهايى بر آنها حلال شده است. بگو: چيزهاى پاكيزه بر شما حلال شده و نيز خوردن صيد آن حيوان كه به آن صيدكردن آموخته‌ايد، چون پرندگان شكارى و سگان شكارى،

شدن درياها در اثر بزرگ شدن حجم خورشيد و يا تخليه نيروها است كه از به هم خوردن نظم فعلى به وجود خواهد آمد. اين مطلب را در رساله معاد از نظر قرآن و علم مشروحاً

آن است از جاهائيكه كليد آنها دست شماست مى‏توانيد بخوريد و يا از چيزى به خوردن مجازيد كه انبارهاى آن دست شماست و درآيه سوم قريب به علم است كه مراد خزائن

صالح- به آنان گفت: ماده‌شتر خداى را با آبشخورش واگذاريد- آزارش مكنيد و از آب خوردن بازش مداريد-. فرستاده‌ی خدا (صالح) بدیشان گفت: کاری به شتر خدا نداشته باشید

أَنْتُمْ بِهِ مُؤْمِنُونَ (88) حق تعالى بعد از آن بر طريق اباحه، ايشان را بر خوردن و تصرف حلال امر مى‌فرمايد: وَ كُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ حَلالًا طَيِّباً:

كناررفته است. [انعام:121]. از آنچه نام خدا در وقت ذبح آن ذكر نشده نخوريد خوردن آن فسق و خروج از شرع است ظاهرا ضمير «اِنََّهُ» به «اَكْل» راجع است. و يا

كناررفته است. [انعام:121]. از آنچه نام خدا در وقت ذبح آن ذكر نشده نخوريد خوردن آن فسق و خروج از شرع است ظاهرا ضمير «اِنََّهُ» به «اَكْل» راجع است. و يا

كناررفته است. [انعام:121]. از آنچه نام خدا در وقت ذبح آن ذكر نشده نخوريد خوردن آن فسق و خروج از شرع است ظاهرا ضمير «اِنََّهُ» به «اَكْل» راجع است. و يا

منازعه نيست در نزد شيعه مراد از رفث، مقاربت و از فسوق دروغ و از جدال قسم خوردن است (مجمع). طبرسى در ذيل آيه 32 هود فرموده: جدال و مجادله به معنى مقابله

رحم، سِحر، زنا، لواط، خوردن مال يتيم، كتمان حقّ، گواهى باطل، پيمان شكنى، شراب خورى، تجاوز در وصيّت، رباخوارى، قمار، كم فروشى، خوردن گوشت مردار و خوك، كمك

جنس چهارپايان باركش و سوارى را كه بمنزله فرش انسان است در هر حال بايد از خوردن آنها هم كاملا منتفع شد و بعنوان غير مشروع نبايد آن‌ها را تحريم نمود كه آن

دادن راه در بيابانها (نهايه) جمع آن آرام است. و اَرْم (بر وزن عقل) به معنى خوردن، پوسيدن. فانى شدن است «اَرَمَ ما على المائده: اَكَلَه، اَرَمَ المالُ: فنى،

7- اين همه اسباب طبيعى و غير طبيعى، (باد و ابر و كشتى و فرشته)، تنها براى خوردن و مردن و نيست شدن نيست. «وَ إِنَّ الدِّينَ لَواقِعٌ» 8- خداوند، هم به وعده‌هايى

تعالى‌ «2». وَ عَصى‌ آدَمُ رَبَّهُ‌: و خلاف كرد آدم امر پروردگار خود را در خوردن ميوه درخت. فَغَوى‌: پس بى‌بهره ماند از مطلوب خود كه بقاى نعم جاودانى بود

اجتماعى و فردى کفر و شکست خوردن جبهه کفر در آینده نزدیک. برداشت یاد شده مبتنى بردیدگاه نخست است. ۴ - اعلام خداوند مبنى بر شکست خوردن مشرکان مخالف قرآن و گرفتار

آن است از جاهائيكه كليد آنها دست شماست مى‏توانيد بخوريد و يا از چيزى به خوردن مجازيد كه انبارهاى آن دست شماست و درآيه سوم قريب به علم است كه مراد خزائن

الظَّالِمِينَ‌: پس اگر خورديد آن منهى را، از ستم كنندگان باشيد به نقصان ثواب؛ يعنى به خوردن آن، ثواب و عطائى كه به نخوردن مقرر است از شما نقص و كم گردد. و ظلم به نسبت

گشته. تبصره: چنانچه خداى تعالى امر فرموده پيغمبران را به خوردن حلال، مؤمنين را امر فرموده به خوردن حلال كه‌ «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُلُوا مِنْ طَيِّباتِ

الدنیا» بر جملات پیشین، برداشت یاد شده به دست مى آید. ۶ - هشدار خداوند از فریب خوردن به وسیله عوامل اغواگر (همچون شیطان) درباره خدا و لطف و بخشش او (و لایغرنّکم

مقدس لغت قربان) از آن طرف رسول خدا«صلى الله عليه واله»درهمه ذبيحه‏ها حكم به خوردن كردنه سوزاندن. يهود در مقام رد گفتند: خدا بر ما عهد كرده به پيامبرى ايمان

تحقيق و رد آن خواهد آمد. [مائده:89]. تعقيد يمين به معنى قصد در يمين و سوگند خوردن است و شايد مبالغه در آن منظور باشد يمين لغو آن است كه از روى قصد نباشد مثل

تحقيق و رد آن خواهد آمد. [مائده:89]. تعقيد يمين به معنى قصد در يمين و سوگند خوردن است و شايد مبالغه در آن منظور باشد يمين لغو آن است كه از روى قصد نباشد مثل

بر اين خار به خاطر آن‌ «1». تفسير مجمع البيان. جلد 10 - صفحه 462 باشد كه خوردن آن انسان را به فرياد و تضرّع وادار مى‌كند. كارهاى پر زحمت فراوانى در دنيا

(پیروزی) کسب کرده‌اید (و از طرف کشته و اسیر گرفته‌اید؟!) بگو: این (شکست خوردن و کشته‌شدن) از ناحیه‌ی خودتان (و نتیجه‌ی مخالفت با رهنمودهای رسول خدا و پیروی

شدند. ۲- خوردن گوشت حیوانات ناخن دار و پیه گاو و گوسفند براى یهود از آغاز حرام نبوده است. (و على الذین هادوا حرمنا ... ذلک جزینهم ببغیهم) ۳- خوردن دنبه و

آنكه خوردن و آشاميدن و مردن تو علت شود براى ترك ايمان آنان، زيرا خارج ننموديم ايشان را از حد بشريت به سبب وحى، بلكه به بشريت باقى و مقتضاى آن خوردن و آشاميدن

شراب‌خوارى، نارضايتى و عاق والدين، فرار از ميدان جنگ، تصرّف ظالمانه در مال يتيم، خوردن گوشت مردار، خون، گوشت خوك و آنچه به غير نام خدا ذبح شده، رباخوارى، رشوه‌خوارى،

النّاسِ». روايت دوم مفيد دو مطلب است يكى نهى از مطلق قسم ديگرى نهى از قسم خوردن كه كار نيك نكند. * [توبه:76]. اين تعبير در چند آيه ديگر آمده است شايد مراد

نيست كه مى‌خورند. همچنان كه در آيه‌اى‌ جلد 1 - صفحه 265 ديگر، از خوردن اموال يتيمان به خوردن آتش تعبير شده است. «1» خداوند در روز قيامت با اين كتمان كنندگان،

ترتیل: ترجمه: «لِمَ تُحَرِّمُ مَا»: چیزی که پیغمبر آن را بر خود حرام فرمود، خوردن عسل، یا نزدیکی با ماریه قبطی، و یا نزدیکی با همه همسران به مدّت یک ماه بود

... من الشهدین) ۴- اطمینان به واقعى بودن مائده آسمانى انگیزه حواریون از خوردن آن مائده (قالوا نرید ان نأکل منها و تطمئن قلوبنا و نعلم ان قد صدقتنا) عطف

از هرگونه سخن گفتن ناتوان خواهند شد. (الیوم نختم على أفوههم) مقصود از مهر خوردن دهان کافران، ناتوان شدن آنان از هر گونه سخن گفتن است. ۲ - کافران در قیامت،

جامعه پس از نوح در انکار رسالت وى (ما هذا إلاّ بشر مثلکم) ۱۰ - بشر بودن و خوردن و آشامیدن همانند انسان ها، مانع از رسالت در نظر اشراف و عناصر مرفه (ما هذا

شد: كُلُّ الطَّعامِ كانَ حِلًّا لِبَنِي إِسْرائِيلَ‌: همه نوع طعامها، يعنى خوردن آنها حلال بود بر فرزند يعقوب عليه السّلام، إِلَّا ما حَرَّمَ إِسْرائِيلُ‌:

كيفرهاى الهى است. «خَتَمَ اللَّهُ عَلى‌ قُلُوبِهِمْ» 2- كفر و الحاد، سبب مهر خوردن دلها و گوش‌هاست. «الَّذِينَ كَفَرُوا ... خَتَمَ اللَّهُ» 3- در اثر پافشارى

غلبه ميكند و مجبور ميشويد روى آن آب داغ جهنّمى را مانند شترانى كه از آب خوردن سير نميشوند بخوريد و اين بمنزله تشريفات ورودى ميهمان است كه براى آنها در

به قوم ديگرى نقل مى‌نمود كه به غضب الهى هلاك شدند. بعد آب خواسته، به محض خوردن، به همان عذاب هلاك گرديد. و آن مرد در ايام ثلاثه كه سرخ و زرد و سياه مى‌شد،

بر اين خار به خاطر آن‌ «1». تفسير مجمع البيان. جلد 10 - صفحه 462 باشد كه خوردن آن انسان را به فرياد و تضرّع وادار مى‌كند. كارهاى پر زحمت فراوانى در دنيا

مهمانی دعوتشان کرد، و برای آنان تکیه گاه آماده نمود و به هر یک از آنان [برای خوردن میوه] کاردی داد و به یوسف گفت: به مجلس آنان در آی. هنگامی که او را دیدند

نيست. «2» در تفاسير آمده است: وقتى آيه دهم سوره نساء نازل شد، كه خوردن مال يتيم، خوردن آتش است، افرادى كه در منزل يتيمى داشتند به اضطراب افتادند. برخى يتيمان

حرام نموده و خونريزى و غارت را از ميان ما برداشته است و نيز زنا و ربا و خوردن گوشت مرده و خون و گوشت خوك را بر ما حرام نموده است و ما را به عدل و داد و

اللّه در «قنط» خواهد آمد. * [اعراف:31]. دو امر اباحى و يك نهى تحريمى است به خوردن و اشاميدن اجازه داده و از تعدى در آن دو نهى مى‏كند. * [نساء:6]. مال يتيمان

و وادار ساختن آنان به خوردن از میوه درخت ممنوع (هل أدلّک على شجرة الخلد و ملک لایبلى ) مقصود از «شجرة الخلد» درختى است که خوردن میوه آن موجب جاودانگى گردد

مذكوره، قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ: مقسم به پسنديده مر صاحبان عقل را؟ يا هست در سوگند خوردن من به اين امور مذكوره، سوگندى براى صاحب عقل؟ (استفهام براى تقرير و تحقيق

آن، تقدیر کرده است; زیرا، اصل تأسّف خوردن را مذموم ندانسته، بلکه مرحله اى از آن را غیر لازم شمرده است. ۹- تأسف خوردن بر حال کافران و سرنوشت بد آنان، حالت

جهنم است به بندگان ستمكار خودمان در آخرت خواهيم چشانيد و اى پيغمبر اين غذا خوردن و راه رفتن در بازارها اختصاص بتو نداشته تمام انبيا و مرسلين سابق هم مانند

فَواكِهُ وَ هُمْ مُكْرَمُونَ (42) فَواكِهُ‌: ميوه‌هاى متنوعه است كه مقصود از خوردن آن تلذذ نفس است نه تغذى و حفظ صحت و بدل ما يتحلل، زيرا ابدان ايشان محفوظ

ببدن باشد عرض شد كه اقتار چيست فرمود خوردن نان و نمك است با آنكه بتوانى بهتر بخورى عرض شد اقتصاد چيست فرمود خوردن نان و گوشت و شير و سركه و روغن است هر

پرهيزكار شدند و نيكى كردند و خدا دوست دارد نيكوكاران را. تفسير طعم اعم از خوردن و آشاميدن است و گفته‌اند مراد تناول اشياء لذيذه است و در مجمع از تفسير اهل

غلبه ميكند و مجبور ميشويد روى آن آب داغ جهنّمى را مانند شترانى كه از آب خوردن سير نميشوند بخوريد و اين بمنزله تشريفات ورودى ميهمان است كه براى آنها در

غلبه ميكند و مجبور ميشويد روى آن آب داغ جهنّمى را مانند شترانى كه از آب خوردن سير نميشوند بخوريد و اين بمنزله تشريفات ورودى ميهمان است كه براى آنها در

شده است و اين آيه «عِنْدَرَبّهِمْ يُرْزِقون» را بهتر روشن مى‏كند كه روزى خوردن در يك چنان بهشت مخصوص است. [غافر:46]، عذاب بد به خاندان فرعون رسيد (و آن)

مذمومى است كه شخص را دانسته و از روى علم به گناه وامى دارد مثل حرص آدم به خوردن از شجره منهيه. بيشتر اهل ايمان را سبب گناه همين حرص وطمع و عدم قناعت است

(للذين يؤ لون من نسائهم ) با توجه به مفردات آن (شامل رواياتى راجع به قسم خوردن وايلاء) رواياتى از صادقين (ع ) درباره ايلاء آيه ۲۲۶ ۲۲۷ آيه و ترجمه تفسير :

غلبه ميكند و مجبور ميشويد روى آن آب داغ جهنّمى را مانند شترانى كه از آب خوردن سير نميشوند بخوريد و اين بمنزله تشريفات ورودى ميهمان است كه براى آنها در

غلبه ميكند و مجبور ميشويد روى آن آب داغ جهنّمى را مانند شترانى كه از آب خوردن سير نميشوند بخوريد و اين بمنزله تشريفات ورودى ميهمان است كه براى آنها در

چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته باشند ولى اظهار نفرمود و

كه ما غلبه كنندگانيم بر موسى و هارون، يعنى البته بر ايشان غالب شويم. قسم خوردن ساحران به عزت فرعون بر آنكه غلبه مر ايشان را باشد به جهت فرط اعتقاد آنها

قیامت است که هنگام پشیمان شدن و فسوسا و دریغا گفتن است و آه کشیدن و تأسّف خوردن که: نکردیم کاری که امروز ما را به کار آید. «إِذْ قُضِیَ الأمْرُ»: آن گاه

كلام اخبار است از حق تعالى به اعطاى اجر و چون ايشان دانسته باشند كه اين خوردن و آشاميدن، مراد حق تعالى است، سرور ايشان بيشتر و ميل زيادتر گردد. تنبيه:

آسمانى و قوانین الهى، در تعالى فرهنگ بشر * (و کتب مسطور) خداوند با سوگند خوردن به تورات و یا کتاب هاى آسمانى - در صورتى که مراد مطلق کتاب باشد - در حقیقت

ممكن است شخص مشمول رحمت شود و اين مشعر است به آنكه بدون اطاعت يا با معصيت خوردن ربا ممكن نيست شخص مشمول رحمت الهى شود و انصاف آنستكه اين نهايت مبالغه است

- صفحه 436 «حطام» به معنى شكستن و خرد شدن و «تَفَكَّهُونَ» به معناى ميوه خوردن، فكاهى گفتن و تعجب و پشيمانى آمده است. «مغرمون» از «غرامت» به معناى پرداخت

لسان اولياى خود. توضيح: غرور، منشأ اكثر آفات و شرور، و اصل معنى آن فريب خوردن و فريفته شدن به شبهه و خدعه شيطان و ايمن شدن از عذاب رحمن و مطمئن گشتن به

چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته باشند ولى اظهار نفرمود و

چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته باشند ولى اظهار نفرمود و

چون خاطى بر چنين كسى اطلاق ميشود و معاويه با آن عمر دراز و سلطنت ممتدّ و خوردن و آشاميدن بى‌حدّ كه معروف است خيلى مناسبت با آن زنجير و اين خوراك دارد و

بطن و قى و غير آن، وَ لا هُمْ عَنْها يُنْزَفُونَ‌: نيستند بهشتيان كه از خوردن آن شراب مست شوند. أُولئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ (41) فَواكِهُ وَ هُمْ

آدم. مِنْ قَبْلُ‌: پيش از اينكه با اينان امر و وصيت نمائيم، مراد نهى از خوردن درخت است به نهى تنزيهى، يعنى اولى و شايسته بود كه بجا نياورد آن را. فَنَسِيَ‌:

«ظُلْماً»: مراد عقاب بدون سبب، یا افزایش بر لغزشها و سیّئات است. «هَضْماً»: خوردن و کاستن. کم کردن حق کسی و وفا نکردن به ادای آن واجب. مراد کاستن از حَسَنات

چرا گريه كنى؟ گفت براى موت شما و زوال نعمت از شما. گفتند: علاج چيست؟ گفت: خوردن از اين درخت موجب خلود است. گفتند: نهى شده، گفت: اين درخت نيست و قسم خورد

درباره سبب نزول آيه دو قول است: اول، سعد بن ابى‌وقاص با مردى از انصار به خوردن شراب مشغول گشت. هر دو مست شدند مرد انصارى در حالت مستى با استخوان شتر بر

و حكيمانه الهى، غفلت و بيكارى منفور است. لذا معمولا هر كجا در قرآن مسئله خوردن آمده، در كنار آن مسئوليّتى بيان شده است، از جمله: كُلُوا ... وَ اعْمَلُوا

گرفتن آب انگور و خرما جهت شيره و امثال آن ، و گرفتن روغن زيتون و كنجد جهت خوردن و يا مصرف چراغ و امثال آن ، و ممكن است مراد از آن ، دوشيدن باشد، يعنى در

حوصله نان خوردن دارند؟ فرمود: چطور آن هايى كه در آتش اند، عذاب آتش، از خوردن ضريع و آشاميدن حميم بازشان نمى دارد، آن وقت محشر، محشريان را از خوردن باز مى

در قيامت، مجرمان يا از روى ترس، يا به خاطر بى‌فايده بودن، يا به خاطر مهر خوردن بر دهان و يا به خاطر روشن بودن همه مسايل، سخن نمى‌گويند. «هذا يَوْمُ لا يَنْطِقُونَ»

خاطر قندى كه دارد مفيد است. ورزشكاران و كسانى كه دچار ضعف و پيرى هستند به خوردن آن سفارش شده‌اند. بر اساس برخى روايات، انجير ميوه‌اى بهشتى است و در طبّ قديم،

والا، نزد خداوند (و الکتب المبین) «واو» در «والکتاب» واو قسم است. سوگند خوردن خداوند به قرآن، نشان از ارجمندى و قداست آن در پیشگاه او دارد. ۴- رسایى و

چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته باشند ولى اظهار نفرمود و

وحى و سرزمین مقدس بوده است و این باور از نظر قرآن به جا بوده است; با سوگند خوردن به آن، قلب اهل کتاب را مجذوب پیام قرآن مى ساخته است. ۵ - سوگند خداوند، به

- صفحه 436 «حطام» به معنى شكستن و خرد شدن و «تَفَكَّهُونَ» به معناى ميوه خوردن، فكاهى گفتن و تعجب و پشيمانى آمده است. «مغرمون» از «غرامت» به معناى پرداخت

7- اين همه اسباب طبيعى و غير طبيعى، (باد و ابر و كشتى و فرشته)، تنها براى خوردن و مردن و نيست شدن نيست. «وَ إِنَّ الدِّينَ لَواقِعٌ» 8- خداوند، هم به وعده‌هايى

چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته باشند ولى اظهار نفرمود و

چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته باشند ولى اظهار نفرمود و

ميخورند و ميآشامند حضرت فرمود قسم بخدا بهر يكنفر از آنها قوّه يكصد نفر در خوردن و آشاميدن و جماع نمودن داده ميشود او عرضه داشت چنين شخصى احتياج بدفع پيدا

به خدا پس از تحکیم آن، حرام است. (و لاتنقضوا الأیمن بعد توکیدها) ۴- سوگند خوردن به خداوند، جایز است. (و لاتنقضوا الأیمن بعد توکیدها) ۵- توجه داشتن و جدّى

يمن و بركت از او ظاهر است، مانند ظهور لمعان نور ميان هر دو چشم او، و شير خوردن او از انگشت خود، و رفع مرض برص دختر به آب دهن او. أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَداً:

حرام نموده و خونريزى و غارت را از ميان ما برداشته است و نيز زنا و ربا و خوردن گوشت مرده و خون و گوشت خوك را بر ما حرام نموده است و ما را به عدل و داد و

السّلام نقل نموده و در نفحات نقل نموده كه يكمؤمن داراى قوّه صد مرد شود در خوردن و آشاميدن و جماع كردن و در يكروز صد حوريّه بكر را تصرف نمايد و بعضى گفته‌اند

در قيامت، مجرمان يا از روى ترس، يا به خاطر بى‌فايده بودن، يا به خاطر مهر خوردن بر دهان و يا به خاطر روشن بودن همه مسايل، سخن نمى‌گويند. «هذا يَوْمُ لا يَنْطِقُونَ»

خداوند بود و از آن انفکاک نداشت. ۳ - ناکامى ابرهه در طرح انهدام کعبه و به هم خوردن توطئه او در تعطیل عبادت نزد آن، کارى شگفت و نشانه قدرت خداوند (ألم تر کیف

از اشقيا كه شوم بود بر ايشان، حاضر شد، و بر سر راه ناقه نشست، چون از آب خوردن برگشت، ناقه را پى نمود به ضربت شمشير. ناقه به زمين درافتاد، و بچه او فرار

ديگرى گوسفندان خود را كنار حوض آورده تا آب دهد كه قيامت برپا گردد و مجال خوردن و خورانيدن پيدا نميكنند و لذا خداوند فرموده نه مجال وصيّت نمودن پيدا ميكنند

ديگرى گوسفندان خود را كنار حوض آورده تا آب دهد كه قيامت برپا گردد و مجال خوردن و خورانيدن پيدا نميكنند و لذا خداوند فرموده نه مجال وصيّت نمودن پيدا ميكنند

افلاك و پيدايش شبانه روز و ماه و سال باشد به تبع فناء آفتاب و ماه و بهم خوردن اوضاع اينعالم در هر حال در چنين وقتى و جلد 5 صفحه 310 چنين روزى آدمى ميگويد

ميخورند و ميآشامند حضرت فرمود قسم بخدا بهر يكنفر از آنها قوّه يكصد نفر در خوردن و آشاميدن و جماع نمودن داده ميشود او عرضه داشت چنين شخصى احتياج بدفع پيدا

ميخورند و ميآشامند حضرت فرمود قسم بخدا بهر يكنفر از آنها قوّه يكصد نفر در خوردن و آشاميدن و جماع نمودن داده ميشود او عرضه داشت چنين شخصى احتياج بدفع پيدا

فرمانبردار حق بوديم. حضرت فرمود: شما را نسبت زن و فرزند به خداى تعالى و خوردن گوشت خوك و عبادت صليب، از اسلام باز داشته. ايشان گفتند: ما در نسبت فرزندى

چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته باشند ولى اظهار نفرمود و

كه در حيوانات است در آنها باقى گذارد كه يكى قوه بار كشيدن و ديگر شهوت غذا خوردن و ديگر حس راه رفتن است پس حكم انعام را بر آنها جارى فرمود اين خلاصه روايت

چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته باشند ولى اظهار نفرمود و

از لذائذ و آب و علف آن مانند چهارپايان يعنى شتر و گاو و گوسفند كه همّى جز خوردن و آشاميدن ندارند و جايگاه ابدى آنها آتش جهنّم است و چه بسيار از اهالى بلاديكه

بآنها فرمود بفرمائيد عرض كردند نميخوريم تا قيمت آنرا بفرمائى فرمود قبل از خوردن بسم اللّه بگوئيد و بعد از فراغت الحمد للّه حقّ آنرا ادا نموده‌ايد جبرئيل

7- اين همه اسباب طبيعى و غير طبيعى، (باد و ابر و كشتى و فرشته)، تنها براى خوردن و مردن و نيست شدن نيست. «وَ إِنَّ الدِّينَ لَواقِعٌ» 8- خداوند، هم به وعده‌هايى

شده و در اين سوره ميفرمايد وقتى كه آسمان شكافته شود براى نزول ملائكه و بهم خوردن اوضاع دنيا و از امير المؤمنين عليه السّلام روايت شده كه شكافته شود از كهكشان

ديگرى گوسفندان خود را كنار حوض آورده تا آب دهد كه قيامت برپا گردد و مجال خوردن و خورانيدن پيدا نميكنند و لذا خداوند فرموده نه مجال وصيّت نمودن پيدا ميكنند

ترجمه كرده‌اند، به اين معنا كه مسئله به قدرى روشن است كه نيازى به سوگند خوردن نيست. منظور از «بلد»، مكّه است كه قبل از اسلام هم مورد احترام بوده است. مكّه

الاءثم و باطنه )) واقوال مفسرين در اين باره . خطاب به مؤ منين كه اگر در خوردن مردار، از مشركين پيروى كنند در زمره آنان قرارخواهند گرفت . (رواياتى در ذيل

خاطر قندى كه دارد مفيد است. ورزشكاران و كسانى كه دچار ضعف و پيرى هستند به خوردن آن سفارش شده‌اند. بر اساس برخى روايات، انجير ميوه‌اى بهشتى است و در طبّ قديم،

آفرید. (و منها یأکلون) ۶ - بخش زیادى از اجزاى بدن شتر، گاو و گوسفند قابل خوردن است; نه همه آنها. (و منها یأکلون) برداشت یاد شده بر این اساس استوار است که

چون كاملا مطمئن بودند كه ديگر سحرى بالاتر از اين نميشود كرد و اين قسم قسم خوردن در زمان جاهليّت معمول بود و در اسلام‌ جلد 4 صفحه 105 منسوخ شد و بنام خدا

چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته باشند ولى اظهار نفرمود و

و قحط و خونريزى و زلزله كه مستند بزنا و لواط و كم فروشى و حكم ناحق و ربا خوردن شده و نيامدن باران كه مربوط بتعدّى سلاطين و ندادن زكوة است و امثال اينها

برهانيد؟ فرمود: براى آنكه نمى‌خواهيم شكم‌هاى خود را قبور حيوانات كنيم، و خوردن گياه، آتش جوع را نيز فرو نشاند. و از طعام هر چه از دهان گذشت، ديگر احساس

شده و در اين سوره ميفرمايد وقتى كه آسمان شكافته شود براى نزول ملائكه و بهم خوردن اوضاع دنيا و از امير المؤمنين عليه السّلام روايت شده كه شكافته شود از كهكشان

(و الارض ذات الصدع). تفسیر آیات ۱ - زمین، پدیده اى رخنه پذیر، قابل شیار خوردن و در حال شکافته شدن (و الأرض ذات الصدع) «صدع»; یعنى، ایجاد شکاف در چیز مقاوم

مى‏كردند. يكسال تمام به فرمان او كار مى‏كردند تا خداوند موريانه را مأمور خوردن عصاى او كرد «فَلَمّا خَرِّ تَبَيَّنَتِ الْجِنِّ...». اين حديث در الميزان

ميخورند و ميآشامند حضرت فرمود قسم بخدا بهر يكنفر از آنها قوّه يكصد نفر در خوردن و آشاميدن و جماع نمودن داده ميشود او عرضه داشت چنين شخصى احتياج بدفع پيدا

چون خاطى بر چنين كسى اطلاق ميشود و معاويه با آن عمر دراز و سلطنت ممتدّ و خوردن و آشاميدن بى‌حدّ كه معروف است خيلى مناسبت با آن زنجير و اين خوراك دارد و

بعضى از سنگها مى‌شكافد، فَيَخْرُجُ مِنْهُ الْماءُ: پس خارج مى‌شود از آن آب خوردن. نكته: در بيان حجاره تكرار نيست، زيرا اوّلى عين جاريه است و دومى نابعه، يا

يا مزاحمت به رمه ديگران نرسانند. منتظر بودند بعد از فراغ رمه ديگران از آب خوردن، رمه خود را آب دهند. يا منع مردمان مى‌كنند از رمه خود، يا خود را باز مى‌دارند

حرام نموده و خونريزى و غارت را از ميان ما برداشته است و نيز زنا و ربا و خوردن گوشت مرده و خون و گوشت خوك را بر ما حرام نموده است و ما را به عدل و داد و

چون كاملا مطمئن بودند كه ديگر سحرى بالاتر از اين نميشود كرد و اين قسم قسم خوردن در زمان جاهليّت معمول بود و در اسلام‌ جلد 4 صفحه 105 منسوخ شد و بنام خدا

چون كاملا مطمئن بودند كه ديگر سحرى بالاتر از اين نميشود كرد و اين قسم قسم خوردن در زمان جاهليّت معمول بود و در اسلام‌ جلد 4 صفحه 105 منسوخ شد و بنام خدا

چون كاملا مطمئن بودند كه ديگر سحرى بالاتر از اين نميشود كرد و اين قسم قسم خوردن در زمان جاهليّت معمول بود و در اسلام‌ جلد 4 صفحه 105 منسوخ شد و بنام خدا

چون كاملا مطمئن بودند كه ديگر سحرى بالاتر از اين نميشود كرد و اين قسم قسم خوردن در زمان جاهليّت معمول بود و در اسلام‌ جلد 4 صفحه 105 منسوخ شد و بنام خدا

شريك خدايا العياذ باللّه خدا است و بيم ده اى پيغمبر كفار را از روز حسرت خوردن و ندامت بردن بدكار از كار بدش و نيكوكار از كمى كار خوبش كه آن روز قيامت است

شده و در اين سوره ميفرمايد وقتى كه آسمان شكافته شود براى نزول ملائكه و بهم خوردن اوضاع دنيا و از امير المؤمنين عليه السّلام روايت شده كه شكافته شود از كهكشان

شده و در اين سوره ميفرمايد وقتى كه آسمان شكافته شود براى نزول ملائكه و بهم خوردن اوضاع دنيا و از امير المؤمنين عليه السّلام روايت شده كه شكافته شود از كهكشان

ديگرى گوسفندان خود را كنار حوض آورده تا آب دهد كه قيامت برپا گردد و مجال خوردن و خورانيدن پيدا نميكنند و لذا خداوند فرموده نه مجال وصيّت نمودن پيدا ميكنند

بر اين خار به خاطر آن‌ «1». تفسير مجمع البيان. جلد 10 - صفحه 462 باشد كه خوردن آن انسان را به فرياد و تضرّع وادار مى‌كند. كارهاى پر زحمت فراوانى در دنيا

ميخورند و ميآشامند حضرت فرمود قسم بخدا بهر يكنفر از آنها قوّه يكصد نفر در خوردن و آشاميدن و جماع نمودن داده ميشود او عرضه داشت چنين شخصى احتياج بدفع پيدا

چون كاملا مطمئن بودند كه ديگر سحرى بالاتر از اين نميشود كرد و اين قسم قسم خوردن در زمان جاهليّت معمول بود و در اسلام‌ جلد 4 صفحه 105 منسوخ شد و بنام خدا

خاطر قندى كه دارد مفيد است. ورزشكاران و كسانى كه دچار ضعف و پيرى هستند به خوردن آن سفارش شده‌اند. بر اساس برخى روايات، انجير ميوه‌اى بهشتى است و در طبّ قديم،

چون كاملا مطمئن بودند كه ديگر سحرى بالاتر از اين نميشود كرد و اين قسم قسم خوردن در زمان جاهليّت معمول بود و در اسلام‌ جلد 4 صفحه 105 منسوخ شد و بنام خدا

چون كاملا مطمئن بودند كه ديگر سحرى بالاتر از اين نميشود كرد و اين قسم قسم خوردن در زمان جاهليّت معمول بود و در اسلام‌ جلد 4 صفحه 105 منسوخ شد و بنام خدا

نعمت است (أَ فَلا یَشْکُرُونَ). تفسیر آیات ۱ - شتر، گاو و گوسفند - علاوه بر خوردن و سوار شدن - داراى منافع بسیار و انواع سودها براى بشر است. (فمنها رکوبهم

دارد. ۵- حرمت هر گونه تصرف در اموال ربوى (لا تأکلوا الرّبوآ) مراد از «اکل» (خوردن) در آیه مورد بحث، مطلق تصرفات است. ۶- خطر رواج رباخوارى (درآمدها و معاملات

از شما دفاع و به شما کمک می‌نمایند؟ «إِنْ»: حرف نافیه است. «غُرُورٍ»: گول خوردن. فریب. Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۵ - ۲۲ سوره مُلك پاره

فرستادگانم را به مسخره گرفتند. «حبط»، در لغت آن است كه شكم حيوان به خاطر خوردن گياه سمّى باد كند و آن را در معرض مرگ قرار دهد كه هر كس مى‌بيند، مى‌پندارد

و قحط و خونريزى و زلزله كه مستند بزنا و لواط و كم فروشى و حكم ناحق و ربا خوردن شده و نيامدن باران كه مربوط بتعدّى سلاطين و ندادن زكوة است و امثال اينها

خوارى. شرايط دعا: بطور اختصار: 1- كمال صحت عقايد و ايمان و معرفت الهى. 2- خوردن غذاى حلال و پاك، چه در حديث نبوى به طريق خاصه و عامه وارد است كه: هر كه غذا

بر اين خار به خاطر آن‌ «1». تفسير مجمع البيان. جلد 10 - صفحه 462 باشد كه خوردن آن انسان را به فرياد و تضرّع وادار مى‌كند. كارهاى پر زحمت فراوانى در دنيا

بر اين خار به خاطر آن‌ «1». تفسير مجمع البيان. جلد 10 - صفحه 462 باشد كه خوردن آن انسان را به فرياد و تضرّع وادار مى‌كند. كارهاى پر زحمت فراوانى در دنيا

بر اين خار به خاطر آن‌ «1». تفسير مجمع البيان. جلد 10 - صفحه 462 باشد كه خوردن آن انسان را به فرياد و تضرّع وادار مى‌كند. كارهاى پر زحمت فراوانى در دنيا

(آرى؛ كسى‌كه حيات معنوى ندارد و حقّ پذير نيست، مرده است. چون حيات به معناى خوردن و خوابيدن حيوانات هم دارند.) وَ الْمَوْتى‌ ... جلد 2 - صفحه 448 3- دل‌هاى

ميخورند و ميآشامند حضرت فرمود قسم بخدا بهر يكنفر از آنها قوّه يكصد نفر در خوردن و آشاميدن و جماع نمودن داده ميشود او عرضه داشت چنين شخصى احتياج بدفع پيدا

چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته باشند ولى اظهار نفرمود و

ترجمه كرده‌اند، به اين معنا كه مسئله به قدرى روشن است كه نيازى به سوگند خوردن نيست. منظور از «بلد»، مكّه است كه قبل از اسلام هم مورد احترام بوده است. مكّه

ترجمه كرده‌اند، به اين معنا كه مسئله به قدرى روشن است كه نيازى به سوگند خوردن نيست. منظور از «بلد»، مكّه است كه قبل از اسلام هم مورد احترام بوده است. مكّه

همواره مى‌گويد: «هل من مزيد»، چنانكه جهنّميان نيز در دنياپرستى و مال و مقام و خوردن اموال مردم سيرى نداشته و «هل من مزيد» مى‌گفتند. 1- دوست و رفيق بد، انسان

ريسمان شيطان، و جوانى شعبه‌اى از جنون، و شرّ مكاسب كسب ربا، و شر خوردنها خوردن مال يتيم. و سعيد كسى است كه متعظ به غير شود، و شقى كسى است كه در دنيا شقاوت

بزرگ است روزى كه شما را براى روز گردآورى، گرد مى‌آورد، آن [روز]، روز حسرت [خوردن‌] است، و هر كس به خدا ايمان آورده، و كار شايسته‌اى كرده باشد، بديهايش را

بعد از جنگ احد] اجابت کردند، پاداشی بزرگ است. از ميان آن كسان كه پس از زخم‌خوردن باز هم فرمان خدا و رسولش را اجابت كردند، آنان كه نيكوكار باشند و از خداى

السّلام نقل نموده و در نفحات نقل نموده كه يكمؤمن داراى قوّه صد مرد شود در خوردن و آشاميدن و جماع كردن و در يكروز صد حوريّه بكر را تصرف نمايد و بعضى گفته‌اند

را بزرگ شمارند و تورات را بخوانند و بنا به روش جاهليت از گوشت و شير شتر خوردن بپرهيزند. شيخ بزرگوار ما اين موضوع را به عنوان اختصار ولى نه به عنوان شأن

چون كاملا مطمئن بودند كه ديگر سحرى بالاتر از اين نميشود كرد و اين قسم قسم خوردن در زمان جاهليّت معمول بود و در اسلام‌ جلد 4 صفحه 105 منسوخ شد و بنام خدا

چون كاملا مطمئن بودند كه ديگر سحرى بالاتر از اين نميشود كرد و اين قسم قسم خوردن در زمان جاهليّت معمول بود و در اسلام‌ جلد 4 صفحه 105 منسوخ شد و بنام خدا

چون كاملا مطمئن بودند كه ديگر سحرى بالاتر از اين نميشود كرد و اين قسم قسم خوردن در زمان جاهليّت معمول بود و در اسلام‌ جلد 4 صفحه 105 منسوخ شد و بنام خدا

چون كاملا مطمئن بودند كه ديگر سحرى بالاتر از اين نميشود كرد و اين قسم قسم خوردن در زمان جاهليّت معمول بود و در اسلام‌ جلد 4 صفحه 105 منسوخ شد و بنام خدا

وساعات دعا، در استجابت آن مؤثّر است. «هُنالِكَ دَعا زَكَرِيَّا» 2- غبطه خوردن كمال، ولى حسد ورزيدن نقص است. زكريّا عليه السلام با ديدن مقام مريم عليها

سرانجام آدم و حوا را به پاى شجره نهى شده کشاند و با دروغ و نیرنگ آنان را به خوردن از آن شجره ترغیب کرد. ۷- زمین، محل سکونت و قرارگاه موقت انسانها و شیاطین

چون كاملا مطمئن بودند كه ديگر سحرى بالاتر از اين نميشود كرد و اين قسم قسم خوردن در زمان جاهليّت معمول بود و در اسلام‌ جلد 4 صفحه 105 منسوخ شد و بنام خدا

چون كاملا مطمئن بودند كه ديگر سحرى بالاتر از اين نميشود كرد و اين قسم قسم خوردن در زمان جاهليّت معمول بود و در اسلام‌ جلد 4 صفحه 105 منسوخ شد و بنام خدا

چون كاملا مطمئن بودند كه ديگر سحرى بالاتر از اين نميشود كرد و اين قسم قسم خوردن در زمان جاهليّت معمول بود و در اسلام‌ جلد 4 صفحه 105 منسوخ شد و بنام خدا

شريك خدايا العياذ باللّه خدا است و بيم ده اى پيغمبر كفار را از روز حسرت خوردن و ندامت بردن بدكار از كار بدش و نيكوكار از كمى كار خوبش كه آن روز قيامت است

به مال، نشانه بى‌تقوايى است. «مَنْ بَخِلَ وَ اسْتَغْنى‌» 10- گشايش يا گره خوردن كارهاى انسان، نتيجه سخاوت يا بخل انسان نسبت به ديگران است. أَعْطى‌ ... لِلْيُسْرى‌،

به مال، نشانه بى‌تقوايى است. «مَنْ بَخِلَ وَ اسْتَغْنى‌» 10- گشايش يا گره خوردن كارهاى انسان، نتيجه سخاوت يا بخل انسان نسبت به ديگران است. أَعْطى‌ ... لِلْيُسْرى‌،

پرسش مردم از پیامبر(ص) در باره سرنوشت کوه ها در قیامت، گواه آن است که برهم خوردن نظام فعلى جهان، به صورت ارتکازى و یا با استفاده از آیات دیگر در اذهان مردم،

ضرر و كشتن و زدن و نزاع و ناسزا گفتن و از بدى كه غير مكلفان مى‌كنند، مانند خوردن و گزيدن و پاره كردن و دريدن كه از سباع و درندگان صادر شود و از بدى سوختن

وراث احسانى بشود وقتى كه زمين شكسته و خرد شود خرد شدنى پى در پى براى بهم خوردن از زلزله تا مانند غبار نرم و پراكنده گردد يا كوه و تپه و بنائى در آن باقى

بآنها فرمود بفرمائيد عرض كردند نميخوريم تا قيمت آنرا بفرمائى فرمود قبل از خوردن بسم اللّه بگوئيد و بعد از فراغت الحمد للّه حقّ آنرا ادا نموده‌ايد جبرئيل

فرشتگان مأمور قبض روح، داراى مقامى رفیع در پیشگاه خداوند (و النزعت غرقًا) قسم خوردن خداوند به فرشتگان مرگ، نشانه ارجمندى آنان در نزد او است. ۳ - سوگند خداوند

شده و در اين سوره ميفرمايد وقتى كه آسمان شكافته شود براى نزول ملائكه و بهم خوردن اوضاع دنيا و از امير المؤمنين عليه السّلام روايت شده كه شكافته شود از كهكشان

شده و در اين سوره ميفرمايد وقتى كه آسمان شكافته شود براى نزول ملائكه و بهم خوردن اوضاع دنيا و از امير المؤمنين عليه السّلام روايت شده كه شكافته شود از كهكشان

شده و در اين سوره ميفرمايد وقتى كه آسمان شكافته شود براى نزول ملائكه و بهم خوردن اوضاع دنيا و از امير المؤمنين عليه السّلام روايت شده كه شكافته شود از كهكشان

وراث احسانى بشود وقتى كه زمين شكسته و خرد شود خرد شدنى پى در پى براى بهم خوردن از زلزله تا مانند غبار نرم و پراكنده گردد يا كوه و تپه و بنائى در آن باقى

سوگند انس من (على) به مرگ از انس طفل به سينه مادرش بيشتر است. و هنگام ضربت خوردن در محراب مسجد كوفه فرمود: «فزت و رب الكعبة» به پروردگار كعبه سوگند كه رستگار

بر اين خار به خاطر آن‌ «1». تفسير مجمع البيان. جلد 10 - صفحه 462 باشد كه خوردن آن انسان را به فرياد و تضرّع وادار مى‌كند. كارهاى پر زحمت فراوانى در دنيا

افلاك و پيدايش شبانه روز و ماه و سال باشد به تبع فناء آفتاب و ماه و بهم خوردن اوضاع اينعالم در هر حال در چنين وقتى و جلد 5 صفحه 310 چنين روزى آدمى ميگويد

افلاك و پيدايش شبانه روز و ماه و سال باشد به تبع فناء آفتاب و ماه و بهم خوردن اوضاع اينعالم در هر حال در چنين وقتى و جلد 5 صفحه 310 چنين روزى آدمى ميگويد

افلاك و پيدايش شبانه روز و ماه و سال باشد به تبع فناء آفتاب و ماه و بهم خوردن اوضاع اينعالم در هر حال در چنين وقتى و جلد 5 صفحه 310 چنين روزى آدمى ميگويد

مشمول رضاى من است كه در شب قدر، نماز بگذارد. «1» از وقايع عجيب تاريخى، ضربت خوردن حضرت على عليه السلام در شب قدر، در محراب عبادت و به هنگام نماز است. آرى،

ترجمه كرده‌اند، به اين معنا كه مسئله به قدرى روشن است كه نيازى به سوگند خوردن نيست. منظور از «بلد»، مكّه است كه قبل از اسلام هم مورد احترام بوده است. مكّه

تو سوگند می‌دهم که از ما صرفنظر کنى زیرا اکنون ما از اثر گرسنگى زیاد به خوردن علهز (مخلوطى از خون و پشم شتر) مى پردازیم سپس این آیه نازل شد. Tabber requires

هيچ تنبهى نيابند. چنين نقل شده كه چون ضرر قحط به نهايت رسيد و اهل مكه به خوردن مردگان و مردار مبتلا شدند، أبو سفيان به مدينه آمد به حضرت رسالت صلّى اللّه

و مراد «اكل» تملك، زيرا غرض از تملك اكل باشد و چون معظم تصرف و تملك براى خوردن است، لذا تعبير به اكل شد. و يا به اعتبار آنكه اين اموال ثمن مأكول واقع شوند

معلوم نبود و قدّار نام داشت اجابت نمود و در كمين ناقه نشست تا وقتى از آب خوردن مراجعت نمود با شمشير ضربتى باو زد كارگر نشد ضربت ديگر زد و كشت او را و بپهلو

چون كاملا مطمئن بودند كه ديگر سحرى بالاتر از اين نميشود كرد و اين قسم قسم خوردن در زمان جاهليّت معمول بود و در اسلام‌ جلد 4 صفحه 105 منسوخ شد و بنام خدا

بِکُمْ) است. «تَمِیدَ»: از مصدر (مَیْد و مَیَدان) به معنی: لرزش و جنبش. تلوتلو خوردن و بدین سو و آن سو افتادن. «سُبُلاً»: جمع سَبیل، راهها. وَ جَعَلْنَا فِي‌

حال صباوت ميدانست كه او بمقام ارجمندى خواهد رسيد و از قرائن احوال دانست كه خوردن گرگ و پيراهن خون آلود دروغ است لذا باور نفرمود و آنها را تكذيب فرمود ولى

گروهى به گوسفندان خويش آب مى‏دهند ولى دو نفر زن چند رأس گوسفند را از آب خوردن باز مى‏دارند، گفت چرا چنين مى‏كنيد دختران گفتند: ما پس از برگشتن چوپانها

گروهى به گوسفندان خويش آب مى‏دهند ولى دو نفر زن چند رأس گوسفند را از آب خوردن باز مى‏دارند، گفت چرا چنين مى‏كنيد دختران گفتند: ما پس از برگشتن چوپانها

and play; we will take care of him.” ترتیل: ترجمه: «یَرْتَعْ»: بچرد. مراد خوردن و آشامیدن و بهره‌مندی از میوه‌ها و چیزهای خوشمزه است. قَالَ‌ هَلْ‌ آمَنُکُمْ‌

برداريم ملائكه را برسالت نزد ما ميفرستاد نه بشرى را كه مانند ما باشد در خوردن و آشاميدن و ساير امور پس ما بآنچه شما مدّعى هستيد كه از جانب خدا آورده‌ايد

وراث احسانى بشود وقتى كه زمين شكسته و خرد شود خرد شدنى پى در پى براى بهم خوردن از زلزله تا مانند غبار نرم و پراكنده گردد يا كوه و تپه و بنائى در آن باقى

هان ای کسانی که ایمان آوردید! داخل خانه‌های پیامبر نشوید -مگر آنکه برای (خوردن) طعامی به شما اجازه داده شود- بی‌آنکه در انتظار آماده‌شدن آن (اجازه یا طعام)

داراى ساختارى بندبند به نام «آیه» (ءایت اللّه) ۵ - هشدار خداوند درباره فریب خوردن از تحرکات سیاسى و اقتصادى کافران و ثروت و مکنت آنان در جامعه (فلایغررک تقلّبهم

دل از غير خداست. «1» روزه، انسان را شبيه فرشتگان مى‌كند، فرشتگانى كه از خوردن و آشاميدن و شهوت دورند. «2» رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: هركس ماه

بآنها فرمود بفرمائيد عرض كردند نميخوريم تا قيمت آنرا بفرمائى فرمود قبل از خوردن بسم اللّه بگوئيد و بعد از فراغت الحمد للّه حقّ آنرا ادا نموده‌ايد جبرئيل

به ابوسفیان گفت: که صبح امروز دو نفر را که سوار شتر بودند در این چشمه به خوردن آب پرداختند و سپس رفتند، دیده است ابوسفیان در حوالى چشمه شروع به جستجو کرد

وراث احسانى بشود وقتى كه زمين شكسته و خرد شود خرد شدنى پى در پى براى بهم خوردن از زلزله تا مانند غبار نرم و پراكنده گردد يا كوه و تپه و بنائى در آن باقى

وراث احسانى بشود وقتى كه زمين شكسته و خرد شود خرد شدنى پى در پى براى بهم خوردن از زلزله تا مانند غبار نرم و پراكنده گردد يا كوه و تپه و بنائى در آن باقى

اول ظاهر شد از احوال آنها امتناعشان از تصرف در اموال مردمان بالكليّه نه به خوردن و نه فرستادن دواب در مزارع، حتى روايت شده كه ايشان دهانها جلد 6 - صفحه 263

بخشيده‌اند. لب‌ها كه دربان دهان و نگهبان زبان و دندان هستند، تنها به هنگام خوردن يا گفتن، آن هم به مقدار مورد نياز باز و بسته مى‌شوند و در كودكى كه حيات نوزاد

نيافتيم براى او تصميمى. جلد 3 صفحه 527 تفسير خداوند متعال بعد از نقل بهم خوردن اوضاع دنيا بيان احوال قيامت را فرموده باين تقريب كه در چنين روز بزرگى داعى

بمقصودش نبودند و خداوند پيش از اين واقعه ممنوع فرموده بود بر حضرت موسى شير خوردن از پستان زنان شيرده را چون مراضع جمع مرضعه يا جمع مرضع بمعناى رضاع است و

ترجمه كرده‌اند، به اين معنا كه مسئله به قدرى روشن است كه نيازى به سوگند خوردن نيست. منظور از «بلد»، مكّه است كه قبل از اسلام هم مورد احترام بوده است. مكّه

ترجمه كرده‌اند، به اين معنا كه مسئله به قدرى روشن است كه نيازى به سوگند خوردن نيست. منظور از «بلد»، مكّه است كه قبل از اسلام هم مورد احترام بوده است. مكّه

نمايش شما باشند و اين منافات ندارد با آنكه گوشت آنها حلال باشد چون ممكن است خوردن گوشت آنها مقصود از خلقتشان نباشد ولى ممنوع هم نباشد و نيز خداوند خلق فرموده

(ط - الاسلامیه) - جلد ۶ بخش : - عنوان : حدیث حضرت محمد (ص) درباره خوردن موضوعات : خوردن

كيفرهاى الهى به خاطر گناهان انسان است. «بِذُنُوبِهِمْ» گناه، مقدّمه‌ى مُهر خوردن بر دل و مانع درك صحيح و سبب سلب توفيق از انسان است. 3- درك نكردن حقايق دينى،

بنشیند، چرا که این کار گاهی سبب تعطیل هدفهای حیاتی می‌شود، مثلا اگر انسان برای خوردن غذا، یا آمیزش جنسی، بخواهد از منطق «لزوم بدل ما یتحلل» و «لزوم تداوم نسل

فَضْلِهِ» «1» سؤال: اگر كيفر گنهكار، به اندازه‌ى گناه اوست، پس چرا يك روز روزه خوردن، شصت روز روزه كفّاره دارد؟ پاسخ: مقصود از «مثل» در آيه، از نظر عدد نيست،

بى‌حساب آفريده، كه هر حيوانى آنچه روزى او است به او مى‌رسد، و به دادن و خوردن آنان، از خزائن الهى كم نشود. 3- خداوند متعال روزى به هر كه مرحمت فرمايد بى‌حساب

به مال، نشانه بى‌تقوايى است. «مَنْ بَخِلَ وَ اسْتَغْنى‌» 10- گشايش يا گره خوردن كارهاى انسان، نتيجه سخاوت يا بخل انسان نسبت به ديگران است. أَعْطى‌ ... لِلْيُسْرى‌،

«الْقَلَمِ»: خامه (نگا: علق / . «یَسْطُرُونَ»: می‌نویسند. می‌نگارند. سوگند خوردن خدا به خامه و نوشتار، بیانگر عظمت صاحبان قلم، و حرمت نوشته‌ها در آئین اسلام

به ابوسفیان گفت: که صبح امروز دو نفر را که سوار شتر بودند در این چشمه به خوردن آب پرداختند و سپس رفتند، دیده است ابوسفیان در حوالى چشمه شروع به جستجو کرد

چون كاملا مطمئن بودند كه ديگر سحرى بالاتر از اين نميشود كرد و اين قسم قسم خوردن در زمان جاهليّت معمول بود و در اسلام‌ جلد 4 صفحه 105 منسوخ شد و بنام خدا

وراث احسانى بشود وقتى كه زمين شكسته و خرد شود خرد شدنى پى در پى براى بهم خوردن از زلزله تا مانند غبار نرم و پراكنده گردد يا كوه و تپه و بنائى در آن باقى

چرا برخى دعاهاى ما مستجاب نمى‌شود؟ پاسخ: الف) بعضى اعمال نظير گناه و ظلم و خوردن لقمه‌ى حرام و عفو نكردنِ كسانى كه از ما عذرخواهى مى‌كنند، مانع استجابت دعا

من جوع) «من جوع»، بیانگر آن است که هدف از طعام، زوال گرسنگى است; نه آن که خوردن، همواره مطلوب باشد. «فلیعبدوا» بیانگر هدف بودن عبادت براى طعامى است که از

نشانه‌ى معرفت هر كس نسبت به فلسفه‌ى مصايب و سختى‌هاست. همان گونه كه كودك، از خوردن پياز تند، بى‌تابى مى‌كند و نوجوان تحمّل مى‌كند، ولى بزرگسال پول مى‌دهد تا

نيافتيم براى او تصميمى. جلد 3 صفحه 527 تفسير خداوند متعال بعد از نقل بهم خوردن اوضاع دنيا بيان احوال قيامت را فرموده باين تقريب كه در چنين روز بزرگى داعى

مشمول رضاى من است كه در شب قدر، نماز بگذارد. «1» از وقايع عجيب تاريخى، ضربت خوردن حضرت على عليه السلام در شب قدر، در محراب عبادت و به هنگام نماز است. آرى،

من، يعنى تابع من كسى است كه هيچ از آن آب نچشد. اين مبالغه است در احتراز از خوردن. إِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ‌: مگر آنكه به دست بردارد يك كف آب

حال صباوت ميدانست كه او بمقام ارجمندى خواهد رسيد و از قرائن احوال دانست كه خوردن گرگ و پيراهن خون آلود دروغ است لذا باور نفرمود و آنها را تكذيب فرمود ولى

منهم بربّهم یشرکون) تعبیر «أذاق» - که به معناى «چشاند» است و معمولا، براى «خوردن کم» به کار مى رود - به جاى «برخوردار کردن» و «عطا کردن» و امثال آنها و نیز

بخصوص پدر و مادر. 7- تحریم «اسراف و تبذیر» و «بخل» و «فرزندکشی» و «زنا» و «خوردن مال یتیمان» و «کم فروشی» و «تکبر» و «خونریزی». 8- بحثهایی در زمینه توحید

به مال، نشانه بى‌تقوايى است. «مَنْ بَخِلَ وَ اسْتَغْنى‌» 10- گشايش يا گره خوردن كارهاى انسان، نتيجه سخاوت يا بخل انسان نسبت به ديگران است. أَعْطى‌ ... لِلْيُسْرى‌،

نقض نکن. «خُذْ بِیَدِکَ ضِغْثاً فَاضْرِب بِّهِ ...»: قرآن مجید علّت سوگند خوردن ایّوب، و نام کسی را که مرتکب جرم شده است، و گناهش چه بوده است، ذکر نفرموده

به ابوسفیان گفت: که صبح امروز دو نفر را که سوار شتر بودند در این چشمه به خوردن آب پرداختند و سپس رفتند، دیده است ابوسفیان در حوالى چشمه شروع به جستجو کرد

وراث احسانى بشود وقتى كه زمين شكسته و خرد شود خرد شدنى پى در پى براى بهم خوردن از زلزله تا مانند غبار نرم و پراكنده گردد يا كوه و تپه و بنائى در آن باقى

نيافتيم براى او تصميمى. جلد 3 صفحه 527 تفسير خداوند متعال بعد از نقل بهم خوردن اوضاع دنيا بيان احوال قيامت را فرموده باين تقريب كه در چنين روز بزرگى داعى

وراث احسانى بشود وقتى كه زمين شكسته و خرد شود خرد شدنى پى در پى براى بهم خوردن از زلزله تا مانند غبار نرم و پراكنده گردد يا كوه و تپه و بنائى در آن باقى

نمايش شما باشند و اين منافات ندارد با آنكه گوشت آنها حلال باشد چون ممكن است خوردن گوشت آنها مقصود از خلقتشان نباشد ولى ممنوع هم نباشد و نيز خداوند خلق فرموده

مجتمع شوند متفرق ميشوند و وقتى متفرق شوند مجتمع ميگردند چنانچه در فارسى خوردن اعم است از اكل و شرب، لذا منوچهرى گفته اسبى كه صفيرش نزنى مى نخورد آب نه

ذبح‌) نام غیر خدا بر آن برده شده حرام گردانیده است. (با این همه) هرکس (که به خوردن آنها) ناگزیر شود، در حالی که ستمکار و جویای اضطرار و (نیز) برگشت‌کننده‌(ی

دروغ گفتن خويش به دستور عمر بن الخطاب خليفه دوم اسلام به حد شرعى تازيانه خوردن مجازات گرديد و عبدالله بن عمر نيز كسى است كه با پسر همين ابوطالب در موضوع

بمقصودش نبودند و خداوند پيش از اين واقعه ممنوع فرموده بود بر حضرت موسى شير خوردن از پستان زنان شيرده را چون مراضع جمع مرضعه يا جمع مرضع بمعناى رضاع است و

اظهار اعتقادشان به خدا (یفسدون فى الأرض ... قالوا تقاسموا باللّه) سوگند خوردن به خدا، حکایت از نوعى باور به خدا دارد. ۳ - اعتقاد سطحى و تقلیدى به خدا،

زمره آن‌ها عثمان بن مظعون بود نزديكى با زنان را بر خويش حرام نموده و از خوردن گوشت دورى جسته بودند و حتى براى از بين بردن شهوت مي‌خواستند با كارد آلت مردانگى

گروهی از منافقان نزد پیامبر آمدند و پس از بیان عذرهای گوناگون و حتی سوگند خوردن، اجازه خواستند که آنها را از شرکت در میدان «تبوک» معذور دارد، و پیامبر به

خلق الله اكثر من الملائكة» «4» امام صادق عليه السلام فرمود: فرشتگان، اهل خوردن و آشاميدن و آميزش جنسى نيستند. «ان الملائكة لا يأكلون و لا يشربون و لا ينكحون»

حال صباوت ميدانست كه او بمقام ارجمندى خواهد رسيد و از قرائن احوال دانست كه خوردن گرگ و پيراهن خون آلود دروغ است لذا باور نفرمود و آنها را تكذيب فرمود ولى

خود را مكشيد. 6- محققين فرموده‌اند: مكشيد نفس خود را به ارتكاب ذنوب، يا به خوردن مال حرام، يا به متابعت هوى، يا به مباشرت اعمالى كه موجب سخط ربانى است. و

... لولا أُنزل إلیه ملک) برداشت فوق، از آن جا است که مشرکان به خاطر غذا خوردن و رفت و آمد پیامبر(ص) در بازار، او را شایسته پیامبرى نمى دانستند و خواستار

همراه مى‌بردند خواسته‌اند آنها را استهزاء كنند كه شما از اين سفر بهره جز خوردن قاووت نداشتيد در هر حال مراد از ناس اول نعيم بن مسعود اشجعى است چنانچه در

شنيدم كه مى‏فرمود: خوردن گوشت، گوشت مى‏روياند و خوردن ماهى بدن را آب مى‏كند، و كدو يا ملخ دريائى مخ را تقويت مى‏كند، و بسيار خوردن تخم ماكيان عدد فرزند

استعمال ميشود و جهتش اين است كه در آن تصرفات نيز منظور اصلى انسان خوردن است ، چون بطور كلى خوردن ركن زندگى آدمى است و در قرآن كريم هم اين كنايه آمده ، از آن

الخيط الاسود من الفجر» كه خوردن و آشاميدن را تا جدا شدن سفيدى روز از سياهى شب حلال كرد. مؤ لف : اينكه در روايت داشته (يعنى خوردن و آميختن با زنان در شبهاى

خواهيم از آن بخوريم و دل هايمان مطمئن شود» خوردن را يكى از غرضها و اطمينان قلب را هم يكى ديگر غير مربوط به خوردن ذكر كردند، علاوه براين ، اين توجيه تنها مى

چون كاملا مطمئن بودند كه ديگر سحرى بالاتر از اين نميشود كرد و اين قسم قسم خوردن در زمان جاهليّت معمول بود و در اسلام‌ جلد 4 صفحه 105 منسوخ شد و بنام خدا

تكريم جسدى: تصوير در رحم، حسن صورت، مزاج اعتدال، راستى قامت، گرفتن به دست، خوردن با انگشتان، تميز به عقل، افهام به نطق، اشاره، خط، تمكن به صناعات و غيره.

فرمود: آيه اينست كه: شرك مياوريد، و خون به ناحق مريزيد، و از زنا و دزدى و خوردن ربا و سعايت و سحر و قذف محصنات دورى كنيد و از جهاد نگريزيد؛ اين احكام در

برداريم ملائكه را برسالت نزد ما ميفرستاد نه بشرى را كه مانند ما باشد در خوردن و آشاميدن و ساير امور پس ما بآنچه شما مدّعى هستيد كه از جانب خدا آورده‌ايد

پیامبر(ص)، در مقایسه با منافقان (فلا تعجبک أمولهم و لا أولدهم) وجود زمینه غبطه خوردن نسبت به امکانات رفاهى و برخورداریهاى مادى منافقان، نشان دهنده ضعف اقتصادى

اين ولايت دسترس نيست. پس فرمود تا طعام حاضر كردند. موسى عليه السّلام از خوردن امتناع نموده فرمود: ما اهلى هستيم كه كار آخرت را به دنيا نفروشيم، اگرچه مزد

دانستند. 1- انسان، مأمور به تفكر در غذا، به عنوان يكى از نعمت‌هاى خداست، خوردن‌ «1». كافى، ج 1، ص 50. جلد 10 - صفحه 389 بى‌فكر كار حيوان است. «فَلْيَنْظُرِ

‌از‌ انسان‌ و قابيل‌ متحيّر ‌بود‌ ‌که‌ جثّه‌ ‌او‌ ‌را‌ چه‌ كند ‌که‌ ‌از‌ خوردن‌ سباع‌ و طيور محفوظ ماند و تعفن‌ و بوي‌ ‌او‌ ظاهر نگردد. لِيُرِيَه‌ُ كَيف‌َ

دانستند. 1- انسان، مأمور به تفكر در غذا، به عنوان يكى از نعمت‌هاى خداست، خوردن‌ «1». كافى، ج 1، ص 50. جلد 10 - صفحه 389 بى‌فكر كار حيوان است. «فَلْيَنْظُرِ

دانستند. 1- انسان، مأمور به تفكر در غذا، به عنوان يكى از نعمت‌هاى خداست، خوردن‌ «1». كافى، ج 1، ص 50. جلد 10 - صفحه 389 بى‌فكر كار حيوان است. «فَلْيَنْظُرِ

‌از‌ اداء فرائض‌ مثل‌ مغرب‌ و عشاء و نوافل‌ ‌آنها‌ بلكه‌ ‌براي‌ تعشي‌ و خوردن‌ شام‌. أَو زِد عَلَيه‌ِ ‌که‌ دو ثلث‌ استراحت‌ و ثلث‌ اخير ‌که‌ عبارت‌ ‌از‌

«مَوْثِقاً»: عهد و پیمان مؤکّد. «مَوْثِقاً مِّنَ اللهِ»: عهد و پیمانی که با سوگند خوردن به خدا مؤکّد گردد. «أَن یُحَاطَ بِکُمْ»: از طرف دشمن احاطه شوید. مرگ بر شما

داستان اصحاب سبت روایت شده است: ... شیطان به گروهى از آنان القا کرد که شما از خوردن ماهى در روز شنبه نهى شده اید، نه از صید آن، پس روز شنبه صید کنید، اما روزهاى

مى‌توانست خوب عمل كند و نكرد. «يا حَسْرَتَنا» 5- قيامت روز حسرت و افسوس خوردن است، امّا حسرت‌ها در آن روز بى‌نتيجه است. قالُوا يا حَسْرَتَنا ... وَ هُمْ

«5» تمثيل دانشمند بى‌عمل به الاغى كه كتاب حمل مى‌كند. «6» وتمثيل غيبت، به خوردن گوشت برادرى كه مرده است. «7» «1». رعد، 17. «2». ابراهيم، 26. «3». ابراهيم،

دانستند. 1- انسان، مأمور به تفكر در غذا، به عنوان يكى از نعمت‌هاى خداست، خوردن‌ «1». كافى، ج 1، ص 50. جلد 10 - صفحه 389 بى‌فكر كار حيوان است. «فَلْيَنْظُرِ

تكذيب‌ كردند اهل‌ مدين‌ شعيب‌ ‌را‌ ‌پس‌ گرفت‌ ‌آنها‌ ‌را‌ لرزش‌ بدن‌ و تكان‌ خوردن‌ ‌پس‌ صبح‌ كردند ‌که‌ تمام‌ ‌در‌ ديار ‌خود‌ افتادگان‌ بودند. فَكَذَّبُوه‌ُ

اسلام از غذا خوردن تنهائى ، ابا داشتند و اگر كسى را براى هم غذا شدن نمى يافتند مدتى گرسنه مى ماندند، قرآن به آنها تعليم مى دهد كه غذا خوردن به صورت جمعى

مؤمنه را به زنا] لعنت شوند در دنيا و آخرت و براى آنها است عذاب بزرگى». ۷- و خوردن مال يتيم، زيرا خدا عز و جل مى‏فرمايد (۱۰ سوره نساء): «آن كسانى كه مال يتيمان

آوردم و او پنج گرده و با هم مشغول خوردن بوديم كه مردى بر ما گذشت، او را به صحابه دعوت كرديم اجابت نموده با ما مشغول خوردن شد چون فارغ شديم وى هشت درهم در

ريشه‏هاى كفر سه تا است: حرص، سربزرگى، و حسد، امّا حرص اين است كه چون آدم (ع) از خوردن گندم غدقن شد، حرص او را واداشته كه از آن بخورد و امّا سربزرگى اين است كه

مردم را مى‌نمايد بزبان ميگويد رزاق خدا است و مانع و معطى جز او نيست و نشايد خوردن الارزق مقسوم و از زياد دويدن كفش پاره ميشود ولى بعمل و قلب منكر همه اين معانى

عليه السلام چنين عنوان شده است: 1- ارتكاب قتل به واسطه‌ى سقط جنين. بر هم خوردن نظام خانوادگى و خويشاوندى. 3- ترك تربيت فرزندان. 4- از بين رفتن موازين ارث

گونه‌اى كه از نزديك شدن به آن نيز نهى شده و تصرّف ظالمانه در اموال يتيمان، خوردن آتش شمرده شده است. «1» وقتى اين آيه نازل شد، مسلمانان از حضور بر سر سفره‌ى

اسلام تا فرمان قبض روح شما صادر شد و مغرور نمود شما را آرزوهائى از قبيل شكست خوردن مسلمانان و رفتن پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم از دنيا و رسيدن شما بسلطنت

عرفت اللّه بفسخ العزائم و نقض الهمم: شناختم خدا را به فسخ شدن قصدها و به هم خوردن همتها «1» اشاره به همين است، و هرگاه علم به كسب خود نداشته باشد كه اخس اشياء

آن پيدا مى‏شود از كشتار يك ديگر و در آميختن و بهم خوردن نسل و تبار و ترك تربيت فرزندان، و بر هم خوردن ميراث و آنچه از اين قبيل از اقسام فساد و تباهى است،

سخت باشند، و سخت‏تر آنها گناهى است كه گوشت و پوست بر آن روئيده باشد (چون خوردن مال حرام يا گناهى كه بدان ادامه دهد) زيرا بايد گناه يا آمرزيده شود (به وسيله

طرد شيطان‌، گفتن‌ «بِسم‌ِ اللّه‌ِ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيم‌ِ» ‌در‌ موقع‌ غذا خوردن‌ موجب‌ طرد شيطان‌ ميشود چنانچه‌ ‌در‌ كافي‌«2» و وسائل‌«3» روايت‌ ميكند ‌که‌

كه بيرون شدن از بهشت ، بدنبال خوردن از درخت ، يك اثر ضرورى ، و خاصيت تكوينى آن خوردن بوده ، عينا مانند مردن بدنبال زهر خوردن ، و سوختن بدنبال در آتش افتادن

دانستند. 1- انسان، مأمور به تفكر در غذا، به عنوان يكى از نعمت‌هاى خداست، خوردن‌ «1». كافى، ج 1، ص 50. جلد 10 - صفحه 389 بى‌فكر كار حيوان است. «فَلْيَنْظُرِ

حال صباوت ميدانست كه او بمقام ارجمندى خواهد رسيد و از قرائن احوال دانست كه خوردن گرگ و پيراهن خون آلود دروغ است لذا باور نفرمود و آنها را تكذيب فرمود ولى

ايشان به سبقت گرفتن بر بلوغ آنها از ترس آنكه بزرگ شوند، يعنى مشتابيد در خوردن مال يتيمان از خوفى كه ناگاه بزرگ شوند و مال را از شما پس بگيرند. وَ مَنْ

فلما ذهبوا به و أجمعوا أن یجعلوه فى غیبت الجب) ۳- پیامبران الهى ، از فریب خوردن مصون نبوده و از اعتماد کردن بر نااهلان معصوم نیستند. (إنا له لحفظون ... فلما

نيافتيم براى او تصميمى. جلد 3 صفحه 527 تفسير خداوند متعال بعد از نقل بهم خوردن اوضاع دنيا بيان احوال قيامت را فرموده باين تقريب كه در چنين روز بزرگى داعى

علاقه‌ى طبيعى به مادّيات، در نهاد هر انسانى وجود دارد، آنچه خطرناك است، فريب خوردن از زينت‌ها وجلوه‌هاى آن و عدم كنترل دلبستگى‌هاست. «زُيِّنَ لِلنَّاسِ ...»

اسلام تا فرمان قبض روح شما صادر شد و مغرور نمود شما را آرزوهائى از قبيل شكست خوردن مسلمانان و رفتن پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم از دنيا و رسيدن شما بسلطنت

بميوه هر يك از اين درختها در موقعيكه بثمر ميرسد ولى هنوز كال است و قابل خوردن نيست و در موقع رسيدنش كه پخته ميشود و به بينيد چقدر تفاوت در رنگ و طعم و

بتدريج تمام بدنش ظاهر به همان اوصاف، و مشغول چرا، بهمان وقت بچه آورد، به شير خوردن شروع نمود به قدرت كامله الهى. بعد صالح عليه السّلام فرمود: اين ناقه اللّه

در اين است كه منظور از نزديك نشدن به آن ، خوردن آنست ، و مخالفتى هم كه نتيجه اش بر ملا شدن عيبها شد، همان خوردن بود، نه نزديكى. «فتكونا من الظالمين»: كلمه

شريفه علاوه بر مطلب فوق اين كنايه هم هست كه اين بيچارگان از زندگيشان جز خوردن و سرگرمى به لذات مادى و دلخوش ‍ داشتن به صرف آرزوها و خيالات واهى بهره ديگرى

اى كه برايش تقدير و فرض شده، صورت گيرد. مانند خوردن براى سير شدن. كسب و كار براى به دست آوردن روزى. و خوردن دواء براى صحت. و اما اگر آن نتيجه و غرض كه برايش

۳ - ممكن است بعضى تصور كنند كه واجب شدن شصت روز به عنوان كفاره در مقابل خوردن يك روز روزه ماه مبارك رمضان ، و مجازاتهاى ديگرى در دنيا و آخرت از اين قبيل

حاضر در سال چند روز به اشكالى مختلف روزه مى گيرند، يا از خوردن گوشت و يا از شير و يا از مطلق خوردن و نوشيدن خود دارى مى كنند. و نيز در قرآن كريم داستان روزه

بجميع‌ اعمال‌ بندگان‌ منشأ جبر نميشود ‌که‌ خيام‌ توهم‌ كرده‌ ‌که‌ ‌گفت‌: مي‌ خوردن‌ ‌من‌ حق‌ ز ازل‌ ميدانست‌ ] (آیه 2)- سپس به امر خلقت و آفرینش که لازمه قدرت

فرمود: اى حميراء (لقب عايشه) اين كار را مكن كه با تو همچنان شود (يعنى حساب خوردن تو را ديگران خواهند داشت).

به ابوسفیان گفت: که صبح امروز دو نفر را که سوار شتر بودند در این چشمه به خوردن آب پرداختند و سپس رفتند، دیده است ابوسفیان در حوالى چشمه شروع به جستجو کرد

از لذائذ و آب و علف آن مانند چهارپايان يعنى شتر و گاو و گوسفند كه همّى جز خوردن و آشاميدن ندارند و جايگاه ابدى آنها آتش جهنّم است و چه بسيار از اهالى بلاديكه

آنها با ايشان كه براى آن مجبور بخروج شدند و مراد از تنگ شدن جانهاشان قسم خوردن آنها است بر ترك تكلّم با يكديگر و تفرّقشان در كوه و خداوند توبه آنها را پذيرفت

است. «1» مشركين به اسم بتان خود قربانى مى‌كردند و گوشت قربانى نمى‌خوردند و خوردن آن را گناه مى‌دانستند، حق تعالى رسوم باطله آنها را در هم شكسته اهل ايمان

امام ابو جعفر عليه السّلام به مردى كه از آن حضرت خواسته بود تا او را در خوردن و آشاميدنش از مال خمس بحلّ كند، به خط آن حضرت خواندم كه نوشته بود: كسى كه

الصَّيْدِ وَ الذَّبَائِح قال الصادق ع : امام صادق عليه السّلام فرمود: از خوردن ذبيحه يهودى و نصرانى و مجوسى و هر كس خلاف دين تو را دارد اجتناب كن مگر اينكه‏

ندارد با لباسى كه خمر بر آن ريخته است نماز گزاردن، زيرا خداوند عزّ و جلّ خوردن آن را حرام كرده است، و حرام نكرده با لباسى كه خمر بر آن ريخته است نماز بخوانند

صادق‏ عليهما السّلام پرسيد ظرف اهل ذمّه حكمش چيست؟ فرمود: از ظروف آنها براى خوردن استفاده نكنيد هر گاه كه در آن مردار يا خون يا گوشت خوك خورده باشند.

ديگرى ندارند، (چشم به دروازه غرب دوخته اند، ببينند چه مد تازه اى در پختن و خوردن طعام و در برش لباس و در طرز ازدواج و در طريقه خانه سازى و دكوربندى خانه و

نكرده ايم ، كه مثلا بدنهايشان را خالى از روح زندگى كرده باشيم ، تا نه به خوردن محتاج باشند و نه به نوشيدن ، و نيز آنان را از مرگ مصونيت نداده ايم ، تا هميشه

الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج و روي : و روايت شده است كه ايّام تشريق ايّام خوردن و نوشيدن و كام گرفتن است. و مثل گرفتن پرده كعبه و آويختن بآن بمانند آنست

عرضكردم: چه بسا انسان دوائى بخورد، و رگى را (در مورد جراحى) ببرد، و اين عمل (خوردن دوا و يا بريدن رگ) گاهى سودمند افتد و گاهى منجر بقتل شود؟ (آيا با احتمال

بيانى براى اين گونه اخبار گفته شد). اگر بزمجّه (سوسمار) در ظرف شير افتد خوردن آن حرامست، و گويند آن حيوان سمّى است. و اگر گوسفندى يا مانند آن در چاه بيفتد

زراره گويد: امام باقر عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله خوردن گوشت خام را نهى فرموده- نيم‏پز يا نيم پخته- و فرموده است آن را درندگان مى‏خورند،

درونى است ، از آن چشم نمى پوشند، همچنين است درخواست رفع عذابشان ، و همچنين خوردن و آشاميدن و سر و صدائى كه در جهنم با يكديگر دارند و نمى توانند نداشته باشند

لنا و ترحمنا لنكونن من الخاسرين » راز و نيازى است كه آن دو بزرگوار بعد از خوردن از درختى كه خداوند از نزديكى به آن نهى شان كرده بود با خداى خود كرده اند،

كه فرشتگان دارند، من ندارم ، چه آنها منزهند از حوائج زندگى مادى ، از قبيل خوردن و آشاميدن و ازدواج و امثال آن ، و من چنين نيستم . و در مواضع ديگرى از قرآن

طرد شيطان‌، گفتن‌ «بِسم‌ِ اللّه‌ِ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيم‌ِ» ‌در‌ موقع‌ غذا خوردن‌ موجب‌ طرد شيطان‌ ميشود چنانچه‌ ‌در‌ كافي‌«2» و وسائل‌«3» روايت‌ ميكند ‌که‌

زهد در آن، و دستور دهد به بستر ساختن خاك و بالش قرار دادن خشت و جامه زبر و خوردن خوراك درشت، و خداى تعالى ستاره‏اى كه از آن بوى نزديكتر باشد نيافريده است

نصرانى چكار؟ گويد: عرض كردم بدو دلداده است؟ فرمود: اگر چنين كارى كرد او را از خوردن خمر و گوشت خوك باز دارد، امّا بدان همانا در ديندارى او نقصى هست كه حاضر شده

نمى‏زنم، مگر اينكه به بيّنه ثابت شود كه سوره‏اى كه در آن حكم زنا و شراب و خوردن ربا است قراءت كرده است، و چون جاهل بدان باشد آگاهش مى‏كنم و بدو خبر ميدهم،

عليه السّلام فرمود: سه چيز است كه بدن را از هم ميپاشد و بسا انسان را ميكشد: خوردن گوشت خشك شده (خشك كرده) كه بو گرفته باشد، و بحمام رفتن با شكم پر و زناشوئى

لَمْ يُسْبَقْ إِلَيْهَا : دشنام گفتن بمؤمن فسق است، جنگ با مؤمن كفر است، خوردن گوشتش- يعنى غيبتش- معصيت خداوند عزّ و جلّ است، احترام مالش بمانند احترام

مسح نكنيم، با خود گفتم: اين دو تا (كه نمى‏داند)، گفتم: چه مى‏فرمائيد در خوردن گوشت جِرَى (مار ماهى) حلال است يا حرام؟ گفت: حلال است ولى ما اهل البيت آن

به اين كه در اثر خوردن فلان سم مى ميرد و يا نابينا مى شود، چنين علمى، مانع قطعى او از خوردن سم است، ولى لازمۀ اين منع، اين نيست كه خوردن سم از او محال باشد

اللَّه عليه و آله فرمود: دشنام گفتن بمؤمن فسق است، و جنگيدن با او كفر است، و خوردن گوشتش (بصورت غيبت) از معصيت خداى تعالى، و حرمت مالش مانند حرمت خون او است

گويد: كه ابو حمزه طعامى تهيّه كرد و ما را كه جماعتى بوديم دعوت كرد، هنگام خوردن غذا ابو حمزه شخصى را ديد كه استخوانى را بكلّى پاك نمود، او را آواز داد كه

افکار و بیداری اندیشه‌ها است و وجود این همه سؤال در عصر پیامبر نشانه تکان خوردن افکار مردم آن محیط در پرتو قرآن و اسلام است. ج1، ص172 تفسیر آیات ۱ - پرسش

پذيرفته نشدن، گناه را در برابر خود ديدن و شرمنده شدن، گريه، كم سخن گفتن و كم خوردن و كم خوابيدن، پرداخت حقوق مردم و ... بهتر است به سراغ روايات برويم. اگر مغرور

طورى كه از داستان آن جناب در چند جاى قرآن بر مى آيد، عبارت بوده از نهى از خوردن درخت كه در سوره اعراف چنين آمده : ((لا تقربا هذه الشجره (( «وَ إِذْ قُلْنَا

حيوانات )، و پاره اى حيوانات زنده چون خوك ، و حكم كرده به اينكه در نماز و خوردن و نوشيدن از آنها اجتناب شود و امورى را هم طهارت خوانده ، مانند شستشوى جامه

مورد لعن و نفرين باشند و براى آنها عذاب بزرگى در كمين است) (نور: ۲۳)؛ و خوردن مال يتيم به ستم، چه قول خداوند است كه إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوالَ

مهران گويد: از امام عليه السّلام شنيدم ميفرمود: خداوند تبارك و تعالى در خوردن مال يتيم دو عقوبت مقرّر فرموده، امّا يكى از آن دو كيفر أخروى است كه آتش دوزخ

آدم و فرزندانش انتقام بگيرد و در فريب آنان بكوشد، و نيز به خوبى ميدانست كه خوردن از درخت ممنوع ، باعث رانده شدن از بهشت خواهد شد، در صدد وسوسه آنان برآمد،

از نظر ترتيب بعضى سوره ها يا آيات تفاوت دارد، آن هم سوره يا آياتى كه بهم خوردن ترتيبش كمترين اثرى در اختلال معناى آن ندارد، و آن اوصافى را كه گفتيم خداوند

با آن نماز بخوانيم؟ فرمودند: آرى، اشكال ندارد، زيرا خداوند عزّ و جلّ تنها خوردن و نوشيدن آنها را حرام فرموده، پوشيدن و دست زدن بآن و نماز خواندن با آن را

_____________________________ (۲). بقره، ۲۲۴. (۳). يعنى آن جناب و سوگند خوردن به او را اسباب منع مگردانيد از امورى كه بر آنها سوگند ياد كرده‏ايد كه عبارت

از فقهاء مذهب ما عقيده ندارند كه هر مايع مست‏كننده‏اى نجس است، بلكه تنها خوردن از آن را جايز نميشمرند». كسى كه بول كند و اندكى از آن به رانش بچكد، و فراموش

يا «فلانى را بپوشان تا عورتش بيرون نيفتد»، جز اين نمى فهميم كه آشاميدن و خوردن و ستر عورت كردن، غرض هايى هستند كه در دستورات وى منظور شده اند، خداى تعالى

اينكه شما در خير هستيد يعنى غرق در نعمتهاى خداييد و احتياجى به كم فروشى و خوردن مال مردم به باطل و از راه نامشروع نداريد، ديگر اينكه در وراء و پشت مخالفت

است و لازمه اش اين است كه نسيان به معناى حقيقيش باشد و بنابراين آدم در حين خوردن از درخت به ياد عهد نبوده و عزم بر معصيت نداشته پس پروردگار خود را نافرمانى

السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله همخوابگى با ماريه را بر خود با خوردن سوگند حرام كرده بود، و كفّاره براى شكستن سوگند بود نه تحريم مقاربت با ماريه

پوست روئيدن و دو مرتبه سوختن و تشنه شدن و آب خواستن و آن خون و چرك داغ را خوردن و از تمام بدنشان سوزان خارج شدن و امثال اينها را عرضه بدارم ميترسم اسباب

بنده‌ مجبور ‌است‌ بصدور. جواب‌: ‌اينکه‌ شبهه خيام‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌گفت‌: مي‌ خوردن‌ ‌من‌ حق‌ ز ازل‌ ميدانست‌ ] (آیه 25)- و از آنجا که خداوند راه بازگشت را همواره

شود و ميان دهان مردم افتد (مشهور و معروف گردد)، جز اينكه مرگش يا از خون دل خوردن و يا از بينيش بخاك ماليده شدن باشد. حسين بن محمد و غير او، از جعفر بن محمد،

بدان سو آمدند، و بخوردن طعام و نوشيدن فقّاع (آبجو) مشغول شدند، و چون از كار خوردن و نوشيدن بپرداختند فرمان داد تا آن سر مطهّر را در طشتى زير تختش نهادند و

بامام باقر عليه السّلام عرضكردم: قربانت، چه اندازه ما شيعه كم هستيم، اگر در خوردن گوسفندى شركت كنيم آن را تمام نكنيم، فرمود: خبرى شگفت‏تر از اين بتو نگويم؟

و نيز بدان جهت آن روز را عيد قرار داده‏اند كه نخستين روز از سال است كه‏ خوردن و آشاميدن در آن رواست‏ زيرا نخستين ماه از سال نزد اهل حق ماه رمضان است پس

تحمّل اين را هم نداريم چه رسد به آتش دوزخ. اين سخن را چند بار تكرار كرد تا خوردن تريد ممكن شد، و حضرت عليه السّلام دست خود را در آن برد و ما هم دست خود را

آنها شرك بخداوند بزرگ است، و كشتن كسى كه خداوند قتل او را حرام كرده است، و خوردن مال يتيم، و عقوق والدين، نسبت بد و فحش بپاكدامنان، و فرار از ميدان جنگ، و

شما و خداوند درگذرد از بسيارى گناهان» (سوره شورى آيه ۳۰) فرمود: هيچ پيچ خوردن رگى نيست، و نه برخورد بسنگى، و نه لغزش گامى، و نه خراش دادن چوبى، جز بخاطر

مجيد فرموده: «وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً» دو سال مدت شير خوردن و شش ماه مدت اقل حمل است و اين فرزند متعلق به اين شخص و اين زن بيگناه است

صلّى اللَّه عليه و آله هم از امتش حليت طلبيد و يا مقصود در گذشتن نسبت بضربت خوردن خود او است،يعنى اگر من مردم، بجان مردم نيفتيد و بخاطر من عده‏ئى را نكشيد

كوه، شايد براى اين بوده كه اين دو ميوه، در اين دو منطقه مى رويد، و سوگند خوردن به اين دو منطقه هم، شايد به خاطر اين بوده كه عده بسيارى از انبيا در اين دو

به جويدن غذا، و حفظ رطوبت دهان ، و نوشيدن آب مى كند و اگر نبودند مساءله خوردن و آشاميدن انسان ، و حتى منظره چهره او بر اثر جريان آب دهان به بيرون ، و عدم

كه درست به شكل انسان هايند. انسان هايى كه در پيش رو، طعام دارند و مشغول خوردن اند. پس ‍ سرشار از خشم و غيظ گشته، پرسيد: «ألا تَأكُلُون»؟ و چون پاسخى نشنيد،

آن و به سوى بهشت و آن‏چه در آن است نظر كنند، عقل‏هاى ايشان پرواز كند و از خوردن سر باز زنند؛ پس منادى از زير عرش ندا كند كه: خداى عز و جل جهنم را حرام گردانيده

فرمود: ظاهر نبودن عيبى كه منافى عدالت باشد، و پاكدامنى و خوددارى در مقام خوردن و شهوت و دست نيازيدن به مال غير و نگهدارى زبان از ناشايست و نابايست، و اينها

الله (صلى الله عليه و آله ) است كه فرموده : شاهد آوردن به عهده مدعى و سوگند خوردن به عهده منكر است . و اين اعتبار سوگند در حقيقت اكتفا كردن محكمه است به دلالت

زِلْزَالهََا»: كلمۀ «زلزال» مانند كلمۀ «زلزله»، مصدر و به معناى نوسان و تكان خوردن پى در پى است، و اين كه اين مصدر را به ضمير زمين اضافه كرد، و فرمود: «زمين

پاكدامنان را براى ايجاد موانع لعنت، و ترك دزدى را براى نگهدارى عفّت نفس، و حرمت خوردن مال يتيمان را بجهت رهائى يافتن از ستمكارى، و عدل در قضا و داورى را براى قبول

باشد، و يا دارو خوردن ، و راه رفتن ، و هر عملى ديگر. كه در مثال نان ، آدمى تروى و فكر مى كند، تا يكى از آن عناوين را كه گفتيم با خوردن نان منطبق است ترجيح

آتهما»، (عيب هاشان برايشان هويدا شد) فرمود: قبل از خوردن از آن درخت ، عورت آندو ديده نميشد، و بعد از خوردن آن ظاهر گشت ، و ديدنى شد، و نيز فرمود: آن درختى

اين است : كه درخت نامبرده پست تر و نالايق تر از آن بوده كه اهل بهشت اشتهاى خوردن از آن را بكنند، و مقتضاى معناى دوم ، اينستكه : درخت نامبرده گرانمايه تر از

ما بعد آن باشد كه عبارت است از اخبار به ضربت خوردن آن حضرت. و مراد اين باشد كه زمان مقدّر از براى ضربت خوردن، زياد و كم نگردد و اگرچه ظاهر اين بود كه بنابراين،

بیماریها به ثبوت رسیده، زیرا می‌دانیم: عامل بسیاری از بیماریها، زیاده‌روی در خوردن غذاهای مختلف است، چون مواد اضافی، جذب نشده به صورت چربیهای مزاحم در نقاط

دو جمله «ان العزة لله » و «هو السميع العليم » علتى مستقل براى نهى از غصه خوردن است ، و به همين جهت دو جمله مذكور به فصل ذكر شده نه به وصل . ساده تر بگويم :

و خجالتى هستند و به همين دليل دستور داده شده است كه از آنها در باره غذا خوردن سؤ ال نكنند، بلكه سفره غذا را آماده سازند، اگر مايل بود بخورد، چنانكه امام

شدت دشمنى آنان شگفتى كند. آنگاه مى گويد: ممكن هم هست بگوييم: نخست با سوگند خوردن به مكّه، شهر ولادت پيامبر، او را تسليت داده، خاطرنشان ساخته كه هيچ انسانى

«وسواس » به گفته «راغب » در «مفردات » در اصل صداى آهسته اى است كه از به هم خوردن زينت آلات برمى خيزد! سپس به هر صداى آهسته گفته شده ، و بعد از آن به خطورات

بيزارى و دشمنى نسبت بكسانى كه با خدا و رسولش دشمنى كنند، با شكيبائى و فرو خوردن خشمت، در صورت از ميان رفتن حقت و غصب كردن خمست و دريدن پرده احترامت؟ گفت:

ميان مى برد تا زمينه براى يك اجتماع سالم فراهم آورد. و چه عمل زشتى بدتر از خوردن مال يتيمان است و لذا در آغاز اين سوره ، تعبيرات شديدى پيرامون تصرفهاى ناروا

دخيل است ، و هم وجود طعام در خارج ، و هم اينكه طعام مفروض طورى باشد كه قابل خوردن باشد و با طبع آدمى نيز سازگار باشد، و هم اينكه اين طعام در دسترس و نزديك

‌هر‌ حامضي‌ ‌را‌ نبايد خورد و ‌لو‌ رمّان‌ نباشد و ‌غير‌ حامض‌ جايز ‌است‌ خوردن‌ و ‌لو‌ رمّان‌ ‌باشد‌، و ‌در‌ ‌اينکه‌ ‌آيه‌ شريفه‌ علت‌ مذكورات‌ ‌در‌ ‌آيه‌

گاه انجير و عسل را به طور مساوى مخلوط كنند براى زخم معده بسيار مفيد است ، خوردن انجير خشك فكر را تقويت مى كند، خلاصه به علت وجود عناصر معدنى در انجير كه

ايجاد كند، همچنانكه در مورد معجزات مى بينيم آتش هست اما نمى سوزاند، و يا خوردن نيست ولى سيرى و سيرابى هست ). و همين توهم باعث شده كه خيال كنيم تخلف مسببات

اموالهم الى اموالكم ، انه كان حوبا كبيرا». كه در اولى خوردن مال يتيم را خوردن آتش ، و در دومى خوردن خبيث و جرمى كبير خوانده . پس از ظاهر امر چنين بر مى آيد

سرزمين عرب ، و هم ايشان بعد از شكست خوردن به زودى غلبه خواهند كرد (۳) در چند سال بعد، آرى زمام امور چه قبل از شكست خوردن روم و چه بعد از غلبه ايشان به دست

را به مشترى عرضه كنى ، تا اگر خواست در آنجا اسكان گزيند، يا غذا را براى خوردن عرضه كنى ، و به همين جهت مى گويند: فلان هدف در معرض تيراندازى و نشانه گيرى

اگرچه به قدر سر سوزنى باشد (و ظاهر عبارت حديث، كه دلالت مى‏كند بر رخصت در خوردن كمى از مست كننده، متروك است بالنص و الأجماع). و رسول خدا صلى الله عليه و

دارد غير آن نظامى كه اعمال از حيث طبع در اين عالم دارد. چون در اين عالم عمل خوردن مثلا كه يك عمل انسانى است ، از حيث اينكه عبارت است از مجموع حركاتى جسمانى

آغاز روز است ) در حالى كه در عربى امروز غداء و تغدى به معنى نهار و نهار خوردن است به هر حال اين جمله نشان ميدهد كه موسى و يوشع راهى را پيمودند كه عنوان

بيابانى تنهاى تنها، نبودن محلى براى استراحت ، آبى براى نوشيدن و غذا براى خوردن ، وسيله براى نگاهدارى مولود جديد، اينها امورى بود كه سخت او را تكان مى داد

بودم، ولى در حين خوردن، به ياد آيه افتادم كه خداى تعالى مى فرمايد: «ثُمّ لتسئلنّ يومئذ عن النعيم». پس حضرت فرمود: «خداى تعالى از خوردن شما نمى پرسد»، تنها

كـنـيـد آبـى كـه اگـر نـزديك صورت شود حرارتش صورت را بريان مى كند آيا قـابـل خـوردن اسـت ؟ ايـن بـه خـاطر آنست كه در دنيا انواع نوشابه هاى گوارا و خنك مى نوشيدند،

نظير ادبى كه اسلام در غذا خوردن مرعى داشته و آن گفتن «بسم الله » است در اول غذا و گفتن «الحمدلله » در آخر آن و احتراز از خوردن در حال پرى شكم و امثال اينها

آوردند، و چون آن حضرت باصحابش‏ غذا ميداد، زياد و خوب تهيه ميكرد، ما مشغول خوردن بوديم كه فرستاده حميده (همسر امام صادق عليه السلام) آمد و گفت: حميده ميگويد

بردن راءفت و رحمت ، در مورد جانى قسى القلب ، (كه كشتن مردم برايش چون آب خوردن است )، و نيز ترحم بر نافرمانبر متخلف و قانون شكن كه بر جان و مال و عرض مردم

مخصوصا معجزه بزرگى همچون قرآن براى درك اين واقعيت كافى نيست ؟! ثالثا: غذا خوردن همانند ساير انسانها و راه رفتن در بازارها، سبب مى شود كه بيشتر با مردم بياميزد

ناحيه پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) ياد شده بود و مى دانيم كه قسم خوردن بر ترك بعضى از مباحات گناهى ندارد. بنابراين جمله «لم تحرم » (چرا بر خود تحريم

نكرده باشيم در زمانهاى كمى قديم نيز بر سر سفره ها از مجموعه هاى بزرگ براى خوردن غذا به صورت دستجمعى استفاده ميشد، و در حقيقت سفره آنها همان ظرف بزرگ بود،

را با گذشتگان براى درك حقايق لازم و ضرورى مى داند، زيرا از ارتباط و گره خوردن اين دو زمان (گذشته و حاضر) وظيفه و مسئوليت آيندگان روشن مى شود. آيه مى گويد:

((فيه (( به اكل بر مى گردد، آنجا كه فرمود: ((كلوا من طيبات (( و طغيان در خوردن به اين است كه نعمت خدا كفران شود و شكرش به جاى نيايد، همچنانكه به جا نياوردند

خواهند كرد»، اشاره است به گرسنگى شديد اهل دوزخ، به طورى كه آن قدر حريص بر خوردن مى شوند، كه ديگر در فكر آن نيستند چه مى خورند. «ثُمّ إنّ لَهُم عَلَيهَا لَشَوباً

كشتى آمد. چاره اى نديدند، جز اين كه يك نفر را نزد آن بيندازند، تا سرگرم خوردن او شود و از سرِ راه كشتى، به كنارى رود. به اين منظور، قرعه انداختند و قرعه،

سلّم ) فرشته باشد، و يا فرشته اى همراه او باشد، و هيچگونه عوارض بشرى از خوردن غذا و راه رفتن در كوچه و بازار در او ديده نشود، مى گويد: و من هرگز ادعا نميكنم

مگر آن كه جبرئيل به او سلام مى كند، مگر كسى كه دائم الخمر و يا معتاد به خوردن گوشت خوك و يا زعفران ماليدن به بدن خود باشد. و در تفسير برهان، از سعد بن

منظور از اين تعبير، انكار بر رسول خدا(صلى اللّه عليه و آله ) است (كه اين غصه خوردن تو صحيح نيست ) و مى خواهد با اين بيان آن جناب را تسليت دهد. «إِن نَّشأْ نُنزِّلْ

آن تخويف و انذار باشد گوش دل به آن فرا مى دهند گوئى صداى ناله ها و به هم خوردن زبانه هاى آتش مهيب جهنم در گوششان طنين انداز است . در پايان آيه ، بعد از

كثير الذكر بود، هر وقت با او راه مى رفتم ذكر خدا مى گفت ، و به هنگام غذا خوردن نيز به ذكر خدا مشغول بود، حتى هنگامى كه با مردم سخن مى گفت از ذكر خدا غافل

نامناسب متمايل مى شود. بيمارانى را مى بينيم كه در هنگام مرض حتى تمايل به خوردن خاك و يا اشياء ديگرى از اين قبيل پيدا مى كنند، اما به مجرد اينكه بيمارى بر

ازواج يعنى انواع و اصناف گياهان نزديك به هم را رويانيد و شما را به طريقه خوردن آن راهنمايى نمود كه در همه اينها آيات و معجزاتى است كه هر صاحب خردى را به

پريد، و آن اسب او را برد. پس خداى تعالى، پر و بال و نورانيتى به او داد و لذت خوردن و نوشيدن را هم از او گرفت. در نتيجه، مانند ملائكه شد و در بين آنان قرار گرفت

ميچرخانند. سپس عطف به اين معنا مى فرمايد: « و غرتهم الحيوة الدنيا » چون بين فريب خوردن از دنيا و بازيچه گرفتن دين خدا، ملازمه است ، وقتى انسان نسبت به كام گرفتن

يَأكُلُون»، تفريع و نتيجه گيرى از بيرون آوردن حبوبات از زمين است. چون با خوردن حبوبات، تدبير تمام مى شود. و ضمير در كلمۀ «مِنهُ» به كلمه «حَبّ - دانه»،

بيشتر وابستگيها در زندگى مادى بشر بر اثر همين نياز مادى است ، همين به اصطلاح خوردن يك لقمه نان است كه افراد را به خضوع در برابر اربابان زر و زور وامى دارد،

دنياى امروز كه نتيجه و اثر اختلافات طبقاتى و پايمال شدن ثروتها به خاطر به هم خوردن تعادل تقسيم ثروت به روشنى به چشم مى خورد درك معنى تفسير نمونه جلد ۲ صفحه

مريض از نوشيدن دواى تلخ مى گريزد، و در عين اينكه طالب بهبودى خويش است ، از خوردن دوا گريه مى كند، اين انسان با شعور باطنى و فطريش صحت و سلامتى را مى خواهد،

جلد ۱۲ صفحه ۸۷ است » و نيز از آنحضرت نقل شده كه روزى دستور داد رطب براى خوردن حاضران بياورند، بعضى رطب را مى خوردند و هسته آنرا به دور مى افكندند، فرمود:

بازارها توقف مى كنى ؟! آنها پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) را به خوردن غذا سرزنش كردند چرا كه مى خواستند او فرشته باشد، و به راه رفتن در بازارها

صفحه ۲۹۱ يا اينكه ((توبه نصوح » آن است كه در آن سه شرط باشد: كم سخن گفتن كم خوردن ، و كم خوابيدن . يا اينكه «توبه نصوح » آن است كه تواءم با چشمى گريان ، و

است ، و در اصل از ماده «تسلسل » به معنى تفسير نمونه جلد ۲۴ صفحه ۴۶۹ تكان خوردن و لرزش گرفته شده ، زيرا حلقه هاى زنجير مى لرزند و تكان مى خورند. تعبير به

رسانيد. و كلمه ((آنس (( از مصدر ((ايناس (( است ، كه به معناى ديدن و به چشم خوردن چيزى است و كلمه ((جذوة من النار(( به معناى پاره اى از آتش است ، و كلمه ((تصطلون

آنان نگه داشت ، (كه اگر ايمان نياوريد بر سرتان مى كوبم ) سپس بنى اسرائيل از خوردن ((من (( و ((سلوى (( به تنگ آمده ، و درخواست كردند كه پروردگار خود را بخواند

فرشته اى به سوى ما مبعوث نكرد و چگونه فردى مبعوث كرده كه در بى نياز نبودن از خوردن و نوشيدن و راه رفتن در بازارها مثل همه مردم است لذا خداى سبحان به پيامبرش

تغذيه و لباس و مسكن و عاليترين درجه رفاه را براى بشر فراهم سازد، ولى آيا اين خوردن و نوشيدن و پوشيدن و خوابيدن و بيدار شدن ، ارزش اين را دارد كه اينهمه تشكيلات

آنهاست : و فاكهة مما يتخيرون (واقعه - ۲۰). بيماريها و ناراحتيهائى كه گاه بر اثر خوردن ميوه ها در اين دنيا پيدا مى شود در آنجا وجود ندارد، و نيز بيمى از فساد و

به غذائى كه در آن قرار مى دهند. و در اصل از ماده ميد به معنى حركت و تكان خوردن است شايد اطلاق مائده بر سفره و غذا به خاطر نقل و انتقالى است كه در آن صورت

ايد كه وقتى كمى دهان و گلوى انسان خشك مى شود حرف زدن و حتى تنفس كردن و غذا خوردن براى او چقدر مشكل مى شود؟ تا چه رسد به اينكه به كلى اين آب قطع گردد. درون

شيطان هم برايشان كلاه شرعى درست كرد و به عده اى از ايشان الهام كرد كه شما از خوردن آن ممنوع شده ايد نه از صيدش ، به همين جهت روز شنبه صيد مى كردند و روزهاى

كرديم (داستان افتادن مرده حيوانى تفسير نمونه جلد ۲ صفحه ۳۰۸ در لب دريا و خوردن حيوانات دريا و خشكى از آن ) استفاده مى شود كه بيشتر توجه ابراهيم (عليه السلام

عرفت الله بفسخ العزائم و حل العقود و نقض الهمم : ((من خدا را به وسيله بر هم خوردن تصميمها، گشوده شدن گره ها و در هم شكستن اراده ها شناختم . و نشانه هائى است

شتر مى خورد بيمارى عرق النسا بر او شدت مى گرفت . و لذا تصميم گرفت كه از خوردن آن براى هميشه خوددارى كند، پيروان او هم در اين قسمت به او اقتدا كردند، و

چشمها و راز سينه‏ها را ميداند: آيا زبير آنچه را من بتو پيشنهاد كردم (از خوردن و آشاميدن و روغن ماليدن و خلوت) بتو سفارش نكرد؟. خداش گفت: بار خدايا، آرى،

آقايم يوآب و بندگان آقايم بروى صحرا خيمه نشينند، و من آيا مى شود كه به جهت خوردن و نوشيدن و خوابيدن با زن خود بخانه خود بروم ؟ به حيات جانت (سوگند) اين كار

دامنه دارتر است ، و با خيلى چيرها سروكار دارد. و اين چيرهائى كه مورد استفاده خوردن و توليد واقع مى شود، گاهى مورد هجوم عوارضى واقع مى شود، كه آن صفات رغبت انگيزش

بسيار گشته و هرگز از غيظ تهى نمى شود و كسى كه نفهمد كه خداى تعالى غير از خوردن و آشاميدن نعمتهايى دارد اجلش كوتاه و عذابش نزديك مى گردد. و در الدر المنثور

ضُحَكَه) صيغۀ مبالغه است، و مبالغه در حطم (شكستن) را مى رساند. البته به معناى خوردن هم استعمال شده، و اين كلمه يكى از نام هاى جهنّم است .چون جملۀ «نارُ اللّه

اينكه حركات و سكناتى كه عمل ، از آن تشكيل يافته در هر دو يكى است ؟ و همچنين خوردن كه در حلال و حرام يكى است ؟ اگر دقتى كنيم خواهيم ديد تفاوت اين دو در موافقت

طرد شيطان‌، گفتن‌ «بِسم‌ِ اللّه‌ِ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيم‌ِ» ‌در‌ موقع‌ غذا خوردن‌ موجب‌ طرد شيطان‌ ميشود چنانچه‌ ‌در‌ كافي‌«2» و وسائل‌«3» روايت‌ ميكند ‌که‌

برداشت تا آن را بليسد. رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم: فرمود: از خوردن اين غذا دست بكشيد، كه شانۀ گوسفند به من خبر داد كه اين طعام مسموم است! آنگاه

قرار داده شده است . همانطور كه بنى اسرائيل به خاطر نافرمانيها پيدرپى از خوردن پارهاى از گوشتهاى حلال محروم شدند (سوره انعام آيه ۱۴۶ و سوره نساء آيه ۱۶۰)

وعده آتش به مرتكب گناهان مى دهد، مانند آيات زنا و قتل نفس بدون حق، و ربا و خوردن مال يتيم و نظائر آن. ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۲۵۴ علاوه، شواهدى كه

، ليكن انجامش مايه گرفتارى و مشقت است ، همچنان كه آدم و همسرش را از راه خوردن آن درخت ممنوع ، گرفتارنمود، و كار آنان را به آنجا كشانيد كه از بهشت بيرون

خداى تعالى فرمود: «اكلها دائم » و «اكله » براى مرّه است به معناى يك بار خوردن و «اكله » بر وزن لقمه است . و معناى آيه اين است كه : دليل اينكه گفتيم نظام

در رفع عطش خود دارد، يعنى همانطور كه دست به دهان بردن اين ، صورتى از آب خوردن است ، دعا و خواندن بت پرستان هم تنها صورتى از دعا كردن است و خاصيت ديگرى

قـطـعـات آهـن بـياورند، بعد از آن دستور آتش افروختن در اطراف سد آهنين براى جوش خـوردن ، و بـعـد از آن دسـتـور تـهـيـه مـس مذاب براى پوشاندن آهن با لايه اى از