الأعراف ٥٧

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۴:۰۲ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

او کسی است که بادها را بشارت دهنده در پیشاپیش (باران) رحمتش می‌فرستد؛ تا ابرهای سنگین‌بار را (بر دوش) کشند؛ (سپس) ما آنها را به سوی زمینهای مرده می‌فرستیم؛ و به وسیله آنها، آب (حیاتبخش) را نازل می‌کنیم؛ و با آن، از هرگونه میوه‌ای (از خاک تیره) بیرون می‌آوریم؛ این گونه (که زمینهای مرده را زنده کردیم،) مردگان را (نیز در قیامت) زنده می‌کنیم، شاید (با توجه به این مثال) متذکّر شوید!

و اوست كه بادها را پيشاپيش [باران‌] رحمتش مژده‌رسان مى‌فرستد، تا آن‌گاه كه ابرهاى گرانبار را بردارند، آن را به سوى سرزمين مرده برانيم و آب از آن فرود آورده، با آن، همه گونه محصولات برآوريم. مردگان را نيز همين گونه بيرون مى‌آوريم، باشد كه متذكر شويد
و اوست كه بادها را پيشاپيش [باران‌] رحمتش مژده‌رسان مى‌فرستد، تا آن گاه كه ابرهاى گرانبار را بردارند، آن را به سوى سرزمينى مرده برانيم، و از آن، باران فرود آوريم؛ و از هر گونه ميوه‌اى [از خاك ]برآوريم. بدينسان مردگان را [نيز از قبرها] خارج مى‌سازيم، باشد كه شما متذكر شويد.
و او خدایی است که بادها را به بشارت باران رحمت خویش در پیش فرستد، تا چون بار ابرهای سنگین را بر دارند ما آنها را به شهر و دیاری که (از بی آبی) مرده است برانیم و بدان سبب باران فرو فرستیم و هرگونه ثمر و حاصل از آن بر آوریم، همین گونه مردگان را هم از خاک برانگیزیم، باشد که (بر اهوال قیامت خود) متذکر گردید.
و اوست که بادها را پیشاپیشِ [بارانِ] رحمتش به عنوان مژده دهنده می فرستد تا هنگامی که ابرهای سنگین بار را بردارند، آن را به سوی سرزمینی مرده می رانیم، پس به وسیله آن باران نازل می کنیم و به وسیله باران از هر نوع میوه [از زمین] بیرون می آوریم [و] مردگان را نیز [در روز قیامت] این گونه [از لابلای گورها] بیرون می آوریم، [باد، ابر، باران، زمین، روییدن گیاهان و انواع میوه ها را مثل زدیم] تا متذکّر و یادآور [اراده و قدرت بی نهایت خدا] شوید.
و اوست كه پيشاپيش رحمت خود بادها را به بشارت مى‌فرستد. چون بادها ابرهاى گرانبار را بردارند، ما آن را به سرزمينهاى مرده روان سازيم و از آن باران مى‌فرستيم و به باران هر گونه ثمره‌اى را مى‌رويانيم. مردگان را نيز اينچنين زنده مى‌گردانيم شايد پند گيريد.
و او کسی است که بادها را پیشاپیش رحمتش [باران‌] مژده بخش می‌فرستد، تا آنکه ابرهای گرانبار را [همراه‌] بردارد و آن را به سوی زمین بایری برانیم و از آن آب [باران‌] فرو فرستیم و به آن هر میوه‌ای برآوریم، مردگان را نیز بدین‌سان برانگیزانیم، باشد که پند گیرید
و اوست كه بادها را پيشاپيش بخشايش خود- يعنى باران- مژده‌دهنده مى‌فرستد، تا چون ابرهاى گرانبار را بردارند آن را به سرزمين مرده برانيم آنگاه آب را به آن سرزمين فروفرستيم، پس با آن آب از هر گونه ميوه‌اى بيرون آريم همچنين مردگان را بيرون آريم، شايد كه ياد كنيد و پند گيريد.
او کسی است که بادها را به عنوان مژده‌رسانهای رحمت خود پیشاپیش می‌فرستد (تا مردمان را به باریدن باران که مایه‌ی حیات و بیانگر لطف یزدان است مژده دهند). هنگامی که بادها ابرهای سنگین (و پر آب را بر دوش خود) برداشتند، آنها را به خاطر (آبیاری) زمینی (بی‌جنب و جوش و خشکیده همچون) مرده می‌رانیم و آب را در آنجا می‌بارانیم و با آن هر نوع میوه و محصولی را (از خاک تیره) پدید می‌آوریم. و همان گونه (که زمین مرده را پرجنب و جوش و زنده می‌کنیم) مردگان را (نیز از دل خاک) بیرون می‌آوریم (و زندگی دوباره می‌بخشیم. درباره‌ی این امثال که بیانگر نمونه‌ی معاد در این دنیا است بیندیشید) تا شما متذکّر شوید و عبرت گیرید.
و اوست کسی که بادها را پیشاپیش (باران) رحمتش مژده‌رسان می‌فرستد، تا آن‌گاه که ابرهایی (برخاسته از بخار) گران‌بار را (سبک‌بار) بر کَنَند. آن را برای (زنده ساختن) سرزمینی مرده برانیم، پس با آن، باران فرود آوریم؛ در نتیجه از هر گونه ثمره‌ای (از خاک و آب) بر آوریم. بدین‌سان مردگان را (نیز از قبرهاشان) بیرون آوریم؛ شاید شما به‌درستی یاد آورید.
و او است آنکه فرستد بادها را مژده‌ای پیش روی رحمتش تا گاهی که بردارند ابرهائی سنگین برانیمش بسوی شهری مُرده تا فرود آریم بدان آب را پس برون آوریم بدان از هر میوه بدینسان برون آوریم مردگان را شاید یادآور شوید


الأعراف ٥٦ آیه ٥٧ الأعراف ٥٨
سوره : سوره الأعراف
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٣٠
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«بُشْراً»: جمع بَشیر، مژده‌دهندگان. «بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ»: پیشاپیش باران رحمت خود. «أَقَلَّتْ»: برداشت. «سَحاباً»: ابرها. جمع سَحابَة. «ثِقَالاً»: جمع ثَقیلَة، سنگین از آب فراوان. «سُقْنَا»: راندیم.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- بادها، پیام آورانى نویدبخشِ نزول باران (و هو الذى یرسل الریح بشراً بین یدى رحمته) «بُشر» مخفف «بُشُر»، جمع بشیر و یا بَشُور، است و حال براى «الریاح» مى باشد.

۲- خداوند بادهاى نویددهنده باران را به حرکت مى آورد و ابرها را به سرزمینهاى خشک گسیل مى دارد. (و هو الذى یرسل الریح بشراً بین یدى رحمته ... سقنه لبلد میت)

۳- باران، رحمتى از جانب خداوند است. (بشراً بین یدى رحمته)

۴- باد، عامل جابه جایى توده هاى سنگین و پر آب ابرها (حتى إذا أقلت سحاباً ثقالا) «سحاب» جمع «سحابة» و «ثقال» جمع «ثقیل» (سنگین) است و سنگینى ابرها به بزرگى توده ها و پرآبى آنهاست.

۵- بادها داراى نیرویى بس عظیم (حتى إذا أقلت سحاباً ثقالا) به کارگیرى فعل «أقلت» (به آسانى حمل کرد و آن را قلیل یافت)، على رغم توصیف ابرها به سنگینى، بیانگر این معناست که بادها از نیروى بسیارى برخوردار هستند ; به گونه اى که جابه جایى توده هاى سنگین براى آنان کارى آسان است.

۶- خداوند با ابرهاى گسیل داده شده، سرزمینهاى خشک و مرده را از آب باران سیراب مى کند. (سقنه لبلد میت فانزلنا به الماء) ضمیر در «به» به سحاب برمى گردد و حرف «باء» در آن سببیه است.

۷- خداوند به وسیله آبهاى فروآمده از ابرها، انواع میوه ها را به ثمر مى نشاند. (فأنزلنا به الماء فأخرجنا به من کل الثمرت)

۸- هماهنگى و پیوستگى عوامل طبیعى و عملکرد آنها در پرتو اراده خداوند است. (و هو الذى یرسل الریح بشراً ... فاخرجنا به من کل الثمرت)

۹- خداوند در قیامت مردگان را از جایگاهشان بیرون خواهد کشید و آنان را زنده خواهد کرد. (کذلک نخرج الموتى) مراد از بیرون کشیدن مردگان، زنده کردن آنهاست و به کارگیرى «اخراج» به جاى «احیاء» مى تواند اشاره به این باشد که مردگان در هر کجا مدفون باشند و یا به چیزى در زمین و آسمان و یا دریاها آمیخته باشند، از آنجا بیرون آورده مى شوند و زنده مى گردند.

۱۰- حیاتبخشى دوباره به مردگان به هنگام برپایى قیامت، همانند رویش گیاهان مرده و به ثمر نشاندن آنهاست. (فاخرجنا به من کل الثمرت کذلک نخرج الموتى)

۱۱- زنده شدن گیاهان مرده، دلیل امکان معاد و زنده شدن مردگان (کذلک نخرج الموتى لعلکم تذکرون) تشبیه زنده کردن مردگان به چگونگى رویش گیاهان و تبدیل دانه هاى بى جان به موجوداتى زنده، استدلالى است بر امکان معاد و زنده شدن مردگان.

۱۲- مطالعه عوامل طبیعى در حیاتبخشى به گیاهان، موجب پذیرش معاد و پى بردن به قدرت خداوند است. (هو الذى یرسل الریح ... فاخرجنا به من کل الثمرت کذلک نخرج الموتى)

۱۳- پى بردن انسانها به قدرت خداوند و توجه همواره به آن، از اهداف آفرینش نیروهاى طبیعى در هستى است. (هو الذى یرسل الریح ... لعلکم تذکرون) در برداشت فوق «لعلکم ... » غایت براى «یرسل الریح» و جمله هاى پس از آن گرفته شده است. یعنى از اهداف آفرینش این اسباب و مسببات تذکر یافتن انسانهاست. قابل ذکر است که «تذکر» به معناى دریافتن و پیوسته در ذهن داشتن است.

موضوعات مرتبط

  • ابرها: حرکت ابرها ۲ ; عوامل حرکت ابرها ۴ ; نقش ابرها ۶
  • انسان: حشر اخروى انسان ها ۹
  • ایمان: عوامل ایمان به معاد ۱۲
  • باد: انرژى باد ۵ ; باد بشارتخدهنده ۱، ۲ ; حرکت باد ۲ ; نقش باد ۱، ۴، ۵
  • باران: بارش باران ۱، ۶ ; رحمت باران ۳ ; نقش باران ۶، ۷
  • خدا: اراده خدا ۸ ; افعال خدا ۲، ۶، ۷، ۹ ; رحمت خدا ۳ ; قدرت خدا ۱۲، ۱۳
  • ذکر: عوامل ذکر ۱۳
  • زمین: احیاى زمین ۶
  • سرزمینهاى خشک:۲
  • طبیعت: آثار مطالعه طبیعت ۱۲
  • عوامل طبیعى: عمل عوامل طبیعى ۸ ; فلسفه خلقت عوامل طبیعى ۱۳ ; هماهنگى عوامل طبیعى ۸
  • قرآن: تشبیهات قرآن ۱۰
  • گیاهان: رویش گیاهان ۱۰، ۱۱، ۱۲
  • مردگان: احیاى مردگان ۹، ۱۰ ; دلایل احیاى مردگان ۱۱
  • معاد: دلایل معاد ۱۱
  • میوه: رویش میوه ۷

منابع

برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=الأعراف_٥٧&oldid=6221»