سوره الانسان
| سوره القيامة | سوره الانسان | سوره المرسلات | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
در حال بارگیری... |
|
متن سوره
آیا زمانی از دهر [:طول زمان جهان] بر انسان گذشت که چیزی قابل ذکر نبود؟!
ما بی‌گمان انسان را از نطفه‌ای همسازان [:مخلوط] آفریدیم -حال آنکه او را همواره می‌آزماییم- پس شنوا و بینایش کردیم.
ما همانا راه را به او نشان دادیم، خواه سپاسگزار باشد یا بسی ناسپاس!
ما برای کافران، زنجیرها و غل‌ها و شعله‌های سوزان آتش را آماده کرده‌ایم!
همانا ابرار [:نیکان] از جامی می‌نوشند که با آمیزه‌ای عطرآگین (آمیخته) بوده است.
چشمه‌ای را (که) بندگان خدا از آن می‌نوشند، حال آنکه آن را به شدت روان می‌کنند، روان کردنی.
(همان بندگانی که) به نذر (خود) وفا می‌کنند، و از روزی که گزند آن جویای پرواز بوده است ، می‌ترسند.
و بر (مبنای) دوستی خدا (و طعامشان)، آن را به بینوا و یتیم و اسیر می‌خورانند.
(و به آنان می‌گویند:) «ما تنها برای خشنودی خداست که به شما می‌خورانیم و پاداش و سپاسی (هم) از شما نمی‌خواهیم.»
«ما از پروردگارمان، از روزی (که) با چهره‌ای درهم نهاده است سخت هراسناکیم.»
پس خدا (هم) آنان را از آسیب آن روز نگه داشت، و شادابی و شادمانی به آنان بسی ارزانی داشت.
و به (پاس) آنکه صبر کردند، بهشت و پرنیان پاداششان داد.
حال آنکه در آن (بهشت) بر تخت‌ها(ی خویش) تکیه‌زنندگانند. در آن‌جا نه (حرارت) آفتابی بینند و نه سرمایی طاقت‌فرسا.
حال آنکه سایه‌ها(ی درختان) بر آنان نزدیک است و چیدنی‌هایش (به‌گونه‌ای شگفت‌آور) رام.
و ظروفی سیمین و جام‌هایی که بلورین بوده، بر (پیرامون) آنان گردانده می‌شود.
جام‌هایی از نقره را که درست به‌اندازه (و با کمال ظرافت) آنها را از کار درآورده‌اند.
و در آن‌جا از جامی که آمیزه‌ی زنجبیل داشته به آنان می‌نوشانند،
چشمه‌ای در آن‌جا که سلسبیل نامیده می‌شود.
و بر گِردشان پسرانی جاودان می‌گردند. هنگامی که آنان را ببینی، گویی که مرواریدهایی (بر گرد خود) پراکنده‌اند.
و هنگامی که بدانجا نگری، (سرزمینی از) نعمتی (بارور) و کشوری پهناور می‌بینی.
جامه‌های ابریشمین سبز و دیبای ستبر در بَرشان است و با دست‌بندهای سیمین زینت شده، و پروردگارشان آشامیدنی‌ای پاک‌کننده به آنان نوشانید.
«همانا این برای شما پاداشی بوده است و کوشش شما مشکور بوده است.»
در حقیقت ما قرآن را بر تو به تدریج فروفرستادیم فرستادنی (رسا).
پس برای (رسیدن) فرمان پروردگارت شکیبایی کن و از (میان) آنان گناهکاری یا بسی ناسپاس را فرمان مبر.
و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان یاد کن.
و پاسی از شب را پس برایش سجده کن، و شبی دراز او را به پاکی بستای.
اینان همواره (دنیای) شتابانِ زودگذر را دوست دارند و روزی گرانبار را (به غفلت) پشت (سر) می‌افکنند.
ما آنان را آفریده و پیوند (مفاصل) آنها را استوار کردیم و هنگامی که بخواهیم، آنان را به مانندهاشان تبدیل می‌کنیم.
بی‌گمان این (آیات) یادواره‌ای است. پس هر کس بخواهد، راهی سوی پروردگارش برگیرد.
و تا خدا نخواهد، (شما) نخواهید خواست؛ همواره خدا بسیار دانای حکیم بوده است.
هر که را بخواهد، در رحمت خویش در آورد، و برای ظالمان عذابی پردرد آماده کرده است.
