أَصِيلا
«اصیل» نقطه مقابل آن «بکرة» یعنى شامگاهان و آخر روز است. بعضى گفته اند: اطلاق این واژه بر آخر روز با توجّه به این که از مادّه «اصل» گرفته شده، به خاطر آن است که آخر روز، اصل و اساس شب را تشکیل مى دهد.
از بعضى از تعبیرات استفاده مى شود که «اصیل» گاه به فاصله میان ظهر و غروب اطلاق مى گردد (مفردات راغب). و از بعضى دیگر بر مى آید که «اصیل» به اوائل شب نیز گفته مى شود; زیرا که آن را به «عَشِىّ» تفسیر کرده اند و «عَشِىّ» آغاز شب است; چنان که نماز مغرب و عشا را «عشائین» مى گویند. حتى از بعضى کلمات استفاده مى شود که «عَشِىّ» از زوال ظهر تا صبح فردا را نیز شامل مى شود.
اما با توجّه به این که «اصیل» در آیه شریفه در مقابل «بکرة» (صبحگاهان) قرار گرفته، و بعد از آن نیز سخن از عبادت شبانه به میان آمده، روشن مى شود منظور همان طرف آخر روز است.
ریشه کلمه
- اصل (۱۰ بار)
قاموس قرآن
وقت ما بعد عصر تا مغرب (اقرب الموارد) [احزاب:42] او را بامداد و آخر روز تسبيح گوئيد. جمع آن در قرآن فقط آصال استعمال شده [نور:36] براى خدا در آن خانهها بامدادان و پسينان مردانى تسبيح گويند (اصيل) چهار بار و (آصال) سه بار در قرآن آمده است.
