نتایج جستجو

طعم و خوشگوار است و به گفته «لسان العرب»، آبى است که در نهایت «عذوبت» (پاکیزگى و گوارایى) باشد. فرت‌ (۳ بار) [فرقان:53]. در «عذب» گذشت كه عذب به معنى گوارا

شریعت مى گویند از آن نظر است که به حقایق و تعلیماتى منتهى مى گردد که مایه پاکیزگى، طهارت و حیات انسانى است. «راغب» در کتاب «مفردات» از «ابن عباس» نقل مى کند:

بوستان ها، تخت ها، شراب و زنان زیبا) مطلب یاد شده به دست مى آید. بهشت: پاکیزگى همسران بهشتى ۳; بکارت همسران بهشتى ۳; رنگ همسران بهشتى ۱، ۲; سفیدى همسران

بهشت ۳، ۹، ۱۱، ۱۷ ; نهرهاى بهشت ۹ ; همسران بهشتى ۳، ۴، ۱۴ پاکیزگى: ارزش پاکیزگى ۱۵ ; پاکیزگى در خانواده ۱۵ تقوا: آثار تقوا ۲، ۷، ۸، ۱۷ خدا: پاداش خدا ۴ ;

رسولان خدا ۳ ۴ قرآن: اوراق قرآن ۹، ۱۰; تنزیه قرآن ۱۰، ۱۱، ۱۳; توصیه به پاکیزگى قرآن ۱۲; قرآن و خطا ۱۱; کتابت قرآن ۹; نقش قرآن ۱۴ کتب آسمانى: انتظار کتب آسمانى

۱۰ ایمان: آثار ایمان ۱۶، ۱۷ بدعت: حرمت بدعت ۲ حلال: احکام تحریم حلال ۱ ; پاکیزگى حلال ها ۷ ; تحریم حلال ۴، ۱۳ ; حرمت تحریم حلال ۲ خدا: تجاوز به حدود خدا

خوردن طیبات (چیزهاى پاکیزه و ملایم با طبع) حلال است. (قل احل لکم الطیبت) ۴- پاکیزگى و سازگارى خوردنیها با طبع، ملاکى در حلیت آنها (احل لکم الطیبت) ۵- خوردن

اهمیت رازدارى ۳۵ صفات: صفات پسندیده ۲۶ عمل: عمل پسندیده ۲۹ طعام: اهمیت پاکیزگى طعام ۲۹ عوامل طبیعى: استفاده از عوامل طبیعى ۲۰ لغزشگاهها: اهمیت شناخت لغزشگاهها

[مريم:55]. احتمال دارد كه پاكيزگى مراد باشد. نا گفته نماند پاكيزگى و مدح كه ذكر شد مخالف معنى اولى كه نموّ و زيادت باشد بلكه پاكيزگى همان نموّ نفس و ترقى ئ

شما باد، به [پاداش‌] آنچه انجام مى‌داديد به بهشت درآييد.» آنان که در حال پاکیزگی (از شرک) فرشتگان قبض روحشان کنند به آنها گویند که شما به موجب اعمال نیکویی

صادق(ع) روایت شده که حضرت على(ع) فرمود: آب باران را بیاشامید زیرا آن آب، موجب پاکیزگى بدن و از بین رفتن بیماریهاست. خداوند عز و جل فرمود: «آب را از آسمان نازل

لسان العرب). ۳۱ - سلام کردن مؤمنان به یکدیگر، مایه برکت و خیر فراوان و پاکیزگى است. (فسلّموا على أنفسکم تحیّة من عند اللّه مبرکة طیّبة) ۳۲ - خداوند، آیات

اهل كتاب با ايمان، از لغو گريزانند. «زكات» در لغت، به معناى رشد و نموّ و پاكيزگى است و در اصطلاح، يك نوع ماليات شرعى و از اركان و واجبات دين است. در جامعه

الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ «1» سَبَّحَ لِلَّهِ‌: به پاكى و پاكيزگى ياد كرد خداى را، ما فِي السَّماواتِ‌: آنچه در آسمانهاست از مجردات علويه،

الصادقين، جلد 9، صفحه 300. جلد 13 - صفحه 188 يُسَبِّحُ لِلَّهِ‌: به پاكى و پاكيزگى ستايش مى‌كنند مر خداى را، ما فِي السَّماواتِ‌: آنچه در آسمانها است از روحانيات،

مينمايند و بشارت ميدهند آنانرا بسلامتى و ايمنى از جميع مكاره و آفات و بليّات و پاكيزگى از تمام كثافات و كدورات و تنعّم بانواع نعم و لذّات تا خدا خدائى ميكند و

هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ «1» سَبَّحَ لِلَّهِ‌: تسبيح گفته و به پاكى و به پاكيزگى ستايش كرده و تنزيه نموده خداى را كه مستحق جميع ثنا و ستايش است، ما فِي السَّماواتِ‌:

مينمايند و بشارت ميدهند آنانرا بسلامتى و ايمنى از جميع مكاره و آفات و بليّات و پاكيزگى از تمام كثافات و كدورات و تنعّم بانواع نعم و لذّات تا خدا خدائى ميكند و

كه در احاديث آل عصمت عليهم السّلام مأثور است. يُسَبِّحُ لَهُ‌: به پاكى و پاكيزگى ياد مى‌كنند مر او را از همه نقايص، و او را منزه و مقدس مى‌دانند از جميع

مينمايند و بشارت ميدهند آنانرا بسلامتى و ايمنى از جميع مكاره و آفات و بليّات و پاكيزگى از تمام كثافات و كدورات و تنعّم بانواع نعم و لذّات تا خدا خدائى ميكند و