هود ١١: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=مگر آنان که صبر کردند و عمل صالح نمودند که آنان را است آمرزش و پاداشی بزرگ | |-|معزی=مگر آنان که صبر کردند و عمل صالح نمودند که آنان را است آمرزش و پاداشی بزرگ | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره هود | نزول = | {{آيه | سوره = سوره هود | نزول = [[نازل شده در سال::8|٨ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::11|١١]] | قبلی = هود ١٠ | بعدی = هود ١٢ | کلمه = [[تعداد کلمات::12|١٢]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«إلاَّ الَّذِینَ ...»: عیبهای مذکور را تنها کسانی ندارند که ... | «إلاَّ الَّذِینَ ...»: عیبهای مذکور را تنها کسانی ندارند که ... |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۵۲
ترجمه
هود ١٠ | آیه ١١ | هود ١٢ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«إلاَّ الَّذِینَ ...»: عیبهای مذکور را تنها کسانی ندارند که ...
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
إِلاَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا... (۳)
وَ إِذَا مَسَ الْإِنْسَانَ الضُّرُّ... (۱) إِنَ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعاً (۰) إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً (۰) وَ إِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً (۰) إِلاَّ الْمُصَلِّينَ (۰) وَ الْعَصْرِ (۰) إِنَ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ (۰) وَ إِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى... (۰) وَ إِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً... (۰)
تفسیر
- آيات ۱۶ - ۵، سوره هود
- پنهان شدن مشركين براى پرهيز از روبرو شدن با دعوت پيامبر (ص )
- خداوند متعال ضامن رزق همه جنبندگان است
- روزى دادن از افعال مختص خدا و حقى است كه برخورد واجب كرده است
- معناى ((سماء)) و مراد از ((سموات ))
- منظور از خلقت سموات و ارض در شش روز (هو الذى خلق السموات و الارض ستة ايام )
- معناى جمله : ((و كان عرشه على الماء))
- امورى كه در قرآن به عنوان هدف از خلقت ، از آنها ياد شده و از آن جمله است آزمايش وتميز نيكوكار از بدكار
- استنتاج وجود ملائكه قبل از خلقت آسمانها و زمين ، از جمله : ((و كان عرشه على الماء)) وبررسى و رد اساس و مبناى اين نظر
- جهات حسن و مصلحت بر اراده و افعال ما حاكم است و خداوندجل شاءنه تحت تاءثير و حكومت آن جهات و هيچ چيز ديگر نيست
- مراد از كفار از اينكه مساءله معاد و بعث بعد از مرگ سحر خواندند
- مقصود از كلمه امت در آيه : ((و لئن اخرنا عنهم العذاب الى امة معدودة )) و وجوهى كه درمعناى آن گرفته شده است
- هر نعمتى كه خدا اعطا مى كند، رحمتى از او است و بشر طلبكار آن نبوده تا با گرفتن آننوميد شده ، كفران بورزد
- عذابى كه كفار آنرا مسخره مى كردند آنان را فرا خواهد گرفت
- هر نعمتى كه كه خدا عطا مى كند، رحمتى از اوست و بشر طلبكار آن نبوده تا با گرفتنآن نوميد شده ، كفران بورزد
- انسان تنگ نظر و كوته بين است ، در شدت و بلا، نوميد و كفور و در نعمت و رفاه ،سرمست و بالنده است . جز صابران نيكوكردار...
- صبر و عمل صالح انسان را از آن دو طبيعت مذموم مى رهانند، و صبر وعمل صالح منفك از ايمان نيستند
- توضيح درباره خطاب به رسول خدا (ص ) در: ((فعلك تارك بعض ما يوحى اليك...)) و معنايى كه از اين خطاب فهميده مى شود
- مثالى براى فهم وجه خطاب مذكور و اينكه در آن خطاب بطور جدىاحتمال ترك ابلاغ ، داده نشده
- چون و چراى كفار درباره نزول قرآن و جواب خداى تعالى به آنان
- اگر مى پنداريد قرآن افتراء بسته بر خدا است ، شما نيز از عهده اين افتراء برآييد!
- شرحى در مورد اينكه تحدى و مبارزه طلبى قرآن ، همه جانبه است و علاوه بر فصاحت وبلاغت شامل معانى و معارف قرآن نيز هست
- سه وجه در بطلان قول مذكور
- بررسى پاسخ هايى كه به اشكال مربوط به اينكه چرا در آغاز، به يك سوره و سپسبه ده سوره تحدى شده است ، داده اند
- پاسخ مفسرى كه سوره مورد بحث در تحدى را منحصر به سوره هاى طولانى مى داند.
- پاسخ ما به اشكال مربوط به اختلاف در پيشنهادهاى قرآن در مواردى كه تحدى و مبارزهطلبى كرده است
- مقصود از بلاغت قرآن ، بلاغت مصطلح بين علماء بلاغت و ادب نيست
- اختلاف در موارد تحدى ، به اختلاف در اغراض و خصوصيات آن موارد برمى گردد
- عدد ده در: ((فاءتوا بعشر سور مثله )) خصوصيتى ندارد و دلالت بر كثرت و تعدد دارد
- طرح اين اشكال كه صرف ناتوانى بشر در آوردنمثل قرآن ، دليل بر آن نمى شود كه قرآن از ناحيه خدا است . و پاسخ بدان
- با عجز خود و اسبابى كه بدان معتقديد، از آوردنمثل قرآن ، راهى جز يقين به الهى بودن قرآن نمى ماند
- معناى اينكه : ((قرآن به علم خدا نازل شده )) و وجوهى كه در اين باره گفته شده است
- بيان اينكه خطاب در جمله : فهل انتم مسلمون )) متوجه مشركين است و رد سخنان ديگرى كهدر اين باره گفته شده است
- مراد از توفيه اعمال(اعمال آنان را به آنان برمى گردانيم ) و بيان اينكه نتيجهعمل تابع اسباب و عوامل پديد آورنده عمل است
- بحث روايتى
- (شامل رواياتى در ذيل آيات گذشته )
- رواياتى در مورد رزاق بودن خداى تعالى و تقدير روزى براى همه
- دو روايت از امام باقر و امام صادق (عليهما السلام )، مربوط به طلب روزىحلال از راه كار و تلاش
- چند روايت درباره خلقت آسمانها و زمين و جمله : ((و كان عرشه على الماء))
- رواياتى در ذيل جمله : ((ليبلوكم ايكم احسن عملا)) و بيان مراد از نيكوكارتر بودن .
- دو روايت درباره اينكه مراد از ((امت معدوده )) در آيه شريفه ، امام زمان (ع ) و اصحاباويند
- روايتى در مورد تقسيم امت محمد (ص ) در روز قيامت به سه دسته و حبطاعمال دو د دو دسته از آنان
نکات آیه
۱- صبر پیشگانِ داراى اعمال صالح به هنگام زوال نعمت و روى آورى فقر و تنگدستى، از رحمت خدامأیوس نمى گردند و به تدبیر او در هستى کافر نمى شوند. (إنّه لیئوس کفور ... إلاّ الذین صبروا و عملوا الصلحت)
۲- صابرانِ داراى اعمال صالح ، همواره و در هر حال خداوند را فراموش نکرده و به درگاه او شاکرند. (لئن أذقنا الإنسن منا رحمة ... إنّه لیئوس کفور. إلاّ الذین صبروا) در برداشت فوق ، این احتمال منظور شده است که «کفور» از کفران (ناسپاسى) باشد.
۳- صابرانِ داراى اعمال صالح ، به هنگام رفاه و آسایش و برخوردارى از موهبتهاى دنیا ، هرگز تکبر نکرده و فخرفروشى و شادمانى نمى کنند. (إنّه لفرح فخور. إلاّ الذین صبروا و عملوا الصلحت)
۴- ضرورت صبر و شکیبایى ، به هنگام روى آوردن مشکلات و ناملایمات و نیز به گاه رفاه و آسایش (لئن أذقنا الإنسن منا رحمة ... إلاّ الذین صبروا)
۵- ضرورت انجام کارهاى نیک ، به هنگام رفاه و آسایش و نیز در زمان گرفتار شدن به محنت و رنج (لئن أذقنا الإنسن منا رحمة ثم نزعنها منه إنّه لیئوس کفور ... إلاّ الذین صبروا و عملوا الصلحت)
۶- انجام کارهاى شایسته و پیشه ساختن صبر ، آدمى را از روحیه اى مقاوم بهره مند خواهد ساخت و از تزلزل روحى و روانى نجات خواهد داد. (إنّه لیئوس کفور ... إنّه لفرح فخور. إلاّ الذین صبروا و عملوا الصلحت) آیه نهم و دهم ، بیانگر این بود که: انسانها تحت تأثیر کمترین رفاه و محنت متزلزل شده و خود باخته مى شوند و آیه مورد بحث ، صابرانى را که اعمال شایسته انجام مى دهند ، از این خصلت استثنا کرده است.
۷- موفقیت در آزمونهاى الهى ، در گرو صبرپیشگى و انجام کارهاى شایسته است. (لیبلوکم أیّکم أحسن عملاً ... لئن أذقنا الإنسن ... إلاّ الذین صبروا و عملوا الصلحت)
۸- کارآیى صبر ، در گرو انجام اعمال صالح است. (إلاّ الذین صبروا و عملوا الصلحت)
۹- صبرپیشگان داراى اعمال صالح ، از مغفرت الهى بهره مند شده و گناهشان آمرزیده مى شود. (أُولئک لهم مغفرة)
۱۰- صابران داراى اعمال صالح ، از پاداش بزرگ الهى (بهشت) برخوردار خواهند شد. (أُولئک لهم مغفرة و أجر کبیر) بنا به گفته گروهى از مفسران ، مراد از «أجرکبیر» بهشت و موهبتهاى اخروى است.
۱۱- دستیابى به پاداش بزرگ الهى (بهشت) در گرو بخشوده شدن گناهان است. (أُولئک لهم مغفرة و أجر کبیر) تقدیم ذکرى «مغفرت» بر «أجر کبیر» مى تواند اشاره به این باشد که: رسیدن به پاداش بزرگ الهى و ورود به بهشت ، در گرو آمرزش گناهان است.
موضوعات مرتبط
- آرامش: عوامل آرامش ۶
- آسایش: اهمیت صبر در آسایش ۴
- آمرزش: آثار آمرزش ۱۱; مشمولان آمرزش ۹
- استقامت: عوامل استقامت ۶
- اضطراب: عوامل نجات از اضطراب ۶
- امتحان: عوامل موفقیت در امتحان ۷
- بهشت: پاداش بهشت ۱۰; موجبات بهشت ۱۱
- بهشتیان: ۱۰
- پاداش: پاداش اخروى ۱۱; مراتب پاداش ۱۰، ۱۱; موجبات پاداش ۱۱
- تقویت روحیه: عوامل تقویت روحیه ۶
- خدا: امتحانهاى خدا ۷; پاداشهاى خدا ۱۰، ۱۱
- ذاکران: ۲
- رفاه: اهمیت صبر در رفاه ۴
- روانشناسى: ۶
- سختى: اهمیت صبر در سختى ۴
- شاکران: ۲
- صابران: آمرزش صابران ۹; امیدوارى صابران ۱; ایمان صابران ۱; پاداش اخروى صابران ۱۰; ذکر دائمى صابران ۲; شکرگزارى صابران ۲; صابران در فقر ۱; صابران و تفاخر ۳; صابران و تکبر ۳; صابران و سرور ۳; صابران هنگام آسایش ۳; صابران هنگام رفاه ۳; صابران هنگام سلب نعمت ۱; ویژگیهاى صابران ۱، ۲، ۳
- صالحان: آمرزش صالحان ۹; ایمان صالحان ۱; پاداش اخروى صالحان ۱۰; ذکردائمى صالحان ۲; شکرگزارى صالحان ۲; صالحان در فقر ۱; صالحان هنگام آسایش ۳; صالحان هنگام رفاه ۳; صالحان هنگام سلب نعمت۱
- صبر: آثار صبر ۶، ۷; زمینه تأثیر صبر ۸; صبر و عمل صالح ۸
- عمل صالح: آثار عمل صالح ۶، ۷، ۸; اهمیت عمل صالح ۵; عمل صالح در آسایش ۵; عمل صالح در رفاه ۵; عمل صالح در سختى ۵