المائدة ١١٩: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=گفت خدا این است روزی که سود دهد راستگویان را راستی ایشان آنان را است باغهائی که جاری است زیر آنها جویها جاودانند در آن همیشه خوشنود است خدا از ایشان و خوشنودند از او این است رستگاری بزرگ | |-|معزی=گفت خدا این است روزی که سود دهد راستگویان را راستی ایشان آنان را است باغهائی که جاری است زیر آنها جویها جاودانند در آن همیشه خوشنود است خدا از ایشان و خوشنودند از او این است رستگاری بزرگ | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره المائدة | نزول = | {{آيه | سوره = سوره المائدة | نزول = [[نازل شده در سال::21|٩ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::119|١١٩]] | قبلی = المائدة ١١٨ | بعدی = المائدة ١٢٠ | کلمه = [[تعداد کلمات::25|٢٥]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«صِدْقُهُمْ»: راستی در ایمان و اقرار و سائر اقوال و احوال ایشان. | «صِدْقُهُمْ»: راستی در ایمان و اقرار و سائر اقوال و احوال ایشان. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۴۲
ترجمه
المائدة ١١٨ | آیه ١١٩ | المائدة ١٢٠ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«صِدْقُهُمْ»: راستی در ایمان و اقرار و سائر اقوال و احوال ایشان.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَ... (۹)
وَ إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى... (۵) لِمِثْلِ هٰذَا فَلْيَعْمَلِ... (۰) خِتَامُهُ مِسْکٌ وَ فِي ذٰلِکَ... (۰) وَ قَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ... (۱)
تفسیر
- آيات ۱۲۰ - ۱۱۶ سوره مائده
- مورد استعمال عبارت ((من دون الله )) در قرآن ، و بيان اينكه خداقابل انكار نيست هر چند در تشخيص اسماء و صفات او اشتباه شود و به ظاهر انكار گردد.
- اعتقاد به الوهيت مريم ، مادر عيسى (ع ) در ميان مسيحيان ونقل گفتار صاحب تفسير ((المنار)) در اين باره
- نهايت عبوديت و ادب بندگى در پاسخ حضرت عيسى (ع ) به خداوند
- فقط علم خداى سبحن معتبر است و علم و جهل جز او را بها و اعتبارى نيست
- حقيقت شهادت را فقط خدا دارا است و اوست كه بر هر چيز شهادت عامه و مطلقه دارد ((وانتعلى كل شى ء شهيد))
- نكاتى چند در عبارت : ((ان تعذبهم فانهم عبادك وان تغفرلهم فانك انت العزيز الحكيم))
- صدق صادقين (در قول و در عمل ) در آخرت برايشان سودمند خواهد بود
- فرق رضايت از عمل با رضايت از عامل و اشاره به معناى رضايت پروردگار از بنده وآثار اين رضايت
- (رواياتى در ذيل آيات شريفه : ((ءانت قلت للناس ...)))
- توضيح اينكه در حديث آمده : خداوند با يك حرف از خلق خود محجوب شده و شرحى درمورد اينكه اسم اعظم خداوند از نوع الفاظ نيست
- گفتارى پيرامون معناى ادب
- معناى ادب و بيان اختلاف مفهوم آن با اختلاف مقاصد در جوامع مختلف
- اخلاق وصف روح ، و ادب وصف عمل است و ادب ، ناشى از اخلاق مى باشد و ادب الهى انبياءهياءت زيباى اعمال دينى ايشان است
- اسلام سرتاپاى زندگى را داراى ادب نموده است و آن عبارت است از انجام دادناعمال بر هياءت توحيد
- اثر عمل در پرورش خود و ديگران ، و بيان اينكه مربى بايد بدانچه به ديگران مىآموزد ايمان داشته ، عملش مطابق علمش باشد
- مراد از هدايت انبياء (ع ) توحيد ايشان است و امر به اقتداء به هدايت آنان (فبهديهم اقتده )امر به پيروى آنان است در عمل
- تاءديب الهى انبياء (ع ) از طريق وحى تسديدى و تاءديبى است كه جداى از وحى نبوت وتشريع بوده است
- ادب الهى انبياء (ع ) هم شامل ادب نسبت به خداوند مى شود و همشامل ادب نسبت به مردم (ادب فردى و ادب اجتماعى )
- عدم تكلف و استفاده از طيبات و رزق حلال از آداب انبياء (ع ) بوده است
- ادب آدم و حوا در دعاى خود: ((ربنا اننا ظلمنا انفسنا...)) پس از آنكه نهى ارشادى ازخوردن درخت را مخالفت كردند
- ادب نوح (ع ) در گفتگويش با خداى تعالى در داستان دعوت فرزندش
- ادب ابراهيم (ع ) در احتجاج با قوم خود و در دعا و درخواست هايش از خداوند
- مقام رفيع حضرت ابراهيم (ع ) و جايگاه والاى او نزد تمام اديان توحيدى
- درخواست حضرت ابراهيم (ع ) از خداوند در خصوص سرزمين مقدس مكه
- دعاى ديگرى از حضرت ابراهيم (ع ) و توجه بر ادبى كه در آن رعايت شده است
- ادب اسماعيل (ع ) نسبت به خداوند تعالى
- ادب يعقوب (ع ) در كلامش كه گفت : ((انما اشكو بثى و حزنى الى الله ...))
- ادب در دعاى يوسف صديق (ع ) به هنگامى كه همسر عزيز مصر او را تهديد كرد و در كلاماو پس از ديدار پدر
- ادب يوسف (ع ) در دعاى ديگرش در زمانى كه خود عزيز مصر شده بود
- ادب موسى (ع ) در دعاهايش و بيان اينكه اعتراف آنجناب (رب انى ظلمت نفسى ) اعتراف بهگناه نيست
- دعاى موسى عليه السلام در اولين روز بعثت خود
- نفرين موسى و هارون درباره فرعون و فرعونيان
- فرق بين دعا و نفرين و بيان آدابى كه موسى (ع ) در نفرين خود به فرعون وفرعونيان رعايت نموده است
- توجه به ادب جميلى كه حضرت موسى (ع ) در كلام خود بكار برده است
- ادب در دعا وثناى حضرت شعيب ، داوود و سليمان (ع )
- ادب در دعاى يونس (ع ) در شكم ماهى
- دعاى ايوب و زكريا (ع )
- وجوه لطيفى از ادب عبوديت عيسى (ع ) در مقام دعا براىنزول مائده و در مقام تبرئه خود از شرك ورزيدن نصارا
- دعائى كه ادب بندگى پيامبر اسلام (ص ) و مؤ منين به آن حضرت را نشان مى دهد
- يكى از آداب انبياء (ع ) ادبى بود كه در گفتگوى با قوم خود از طرف پروردگار خودآن را رعايت مى كردند
- مقايسه طرز گفتار و رفتار طواغيت همچون فرعون و نمرود، با رفتار و گفتا انبياء (ع )
- ادب ديگر انبياء (ع )، ادبى است كه در معاشرت و گفتگو با مردم و در برابر مكذبين ومعاندين مراعات مى نمودند
- خود را از مردم شمردن و متناسب با ميزان عقل مردم سخن گفتن ، از آداب انبياء (ع ) است
- در باطل و در حقى كه آميخته با باطل است ادب نيست
- نفى امتيازهاى مادى و طبقاتى و بزرگداشت اهل علم و تقوا، از جمله آداب انبياء (ع ) است
- (شامل يكصدوهشتاد و سه روايت راجع به اوصاف ،احوال و و سنن پيامبر گرامى اسلام (ص ))
- سيره پيامبر اكرم (ص ) از زبان مبارك امام حسين (ع )
- شرح و تفسير كلمات و جملات روايت مشهورى كه درباره جسمى واحوال روحى پيامبر اكرم (ص ) نقل شده است
- روايات ديگرى در درباره سيره عملى رسول اكرم (ص )
- عبادت پيامبر اكرم (ص ) از ساده روايات
- سخاوت حضرت (ص ) و توجه ايشان به امر نيازمندان
- رواياتى درباره پاره اى از سنن و آداب رسول الله (ص ) در معاشرت با مردم
- از جمله سنن و آداب آن حضرت در امر نظافت و نزاهت
- آداب آن جناب در سفر
- رواياتى درباره آداب حضرتش در پوشاك و متعلقات آن
- آداب آن حضرت در خوردنيها و آشاميدنى ها
- آداب آن جناب در وضو ساختن و غسل نمودن
- از جمله آداب حضرتش در نماز و ملحقات آن
- روزه گرفتن آن حضرت
- جمله اى از آداب آن جناب در قرائت قرآن و دعا
- گفتارى پيرامون بندگى و بنده دارى
- اعتبار عبوديت براى خداى سبحان
- سلطنت حقيقى و مالكيت واقعى پروردگار منشاء وجوب انقياد موجودات در برابر اراده اواست
- برده گيرى و اسباب آن
- سير تاريخى برده گيرى
- لغو دو سبب از اسباب بردگى (سلطه و قلدرى ولايت پدر و شوهر) در اسلام
- برده گيرى اسراى جنگى در جنگ مسلمين با كفار، در اسلام پذيرفته شده است
- راه برده گيرى در اسلام
- رفتار و سيره اسلام درباره غلامان و كنيزان و عنايت بسيار به آزاد گشتن بردگان
- سير برده گيرى در تاريخ
- انديشه الغاى بردگى تا چه اندازه صحيح بوده است
- لازمه زندگى اجتماعى ، محدوديت آزادى هاى فردى است
- ميزان محدوديت آزادى در اجتماع ؟ و بيان صحت نظر و روش اسلام درباره برده گيرى وانطباق آن با عقل و فطرت
- داستان بر انداختن برده گيرى به كجا انجاميد؟
- ادامه برده گيرى در قرن حاضر به شكلى جديد (همان آتش و همان كاسه )
- برده گيرى قرن بيستم توسط كشورهاى متمدن !
- روش اسلام درباره بردگى حكيمانه ترين روش است
- بررسى اين سخن كه منشاء انديشه الغاء بردگى ، تساوى حقوق افراد بشر بوده است
- وجه علوم تشريع تملك مال براى بردگان و موقت كردن بردگى در اسلام
- گفتارى چند در پيرامون عفو و مجازات
- لزوم وجود سنخيت بين عمل و كيفر و پاداش
- كيفر دادن در مقابل جرائم نشان دهنده يك نوع بردگى است
- عفو و بخشش ، حد مشروعيت آن و اسبابى كه براى مغفرت در قرآن آمده است : (تو به وشفاعت )
- مراتب عفو كه مترتب است بر مراتب گناه
- انواع امر و نهى : جزائى اخلاقى
نکات آیه
۱- راستگویان و راستکرداران، بهره مند از آثار صدق خویش، در قیامت (قال اللّه هذا یوم ینفع الصدقین صدقهم)
۲- عیسى (ع) از زمره راستگویان و درست کرداران (هذا یوم ینفع الصدقین صدقهم) از مصادیق مورد نظر براى «الصدقین» به قرینه آیات گذشته حضرت مسیح (ع) است.
۳- خداوند، گواه بر راستگویى عیسى (ع) در انجام رسالتهاى الهى خویش و اظهار برائت از ادعاى الوهیت (قال اللّه هذا یوم ینفع الصدقین صدقهم) از مصادیق مورد نظر براى «صدقهم» سخنان نقل شده از عیسى (ع) در آیات پیشین است که ابلاغ توحید و یکتاپرستى، نفى ادعاى الوهیت براى خویش و مادرش مریم (ع) و نداشتن هیچ نقشى در گرایش امت به شرک از جمله آنهاست.
۴- قیامت، عرصه بهره بردارى آدمى، از نتایج گفتار و کردار خویش (قال اللّه هذا یوم ینفع الصدقین صدقهم)
۵- بهشت پاداش راستگویان و راست کرداران است. (هذا یوم ینفع الصدقین صدقهم لهم جنت)
۶- بهشت داراى باغها و بوستانهاى بسیار با نهرهایى جارى از زیر درختان انبوه آن (لهم جنت تجرى من تحت الانهر خلدین فیها)
۷- بهشتیان براى همیشه بهره مند از بهشت جاویدان و نعمتهاى آن (خلدین فیها)
۸- خداوند، خشنود از راستگویان و راستکرداران و آنان، خشنود از خداوند. (رضى اللّه عنهم و رضوا عنه)
۹- خداوند همواره خشنود از اهل بهشت مى باشد و بهشتیان نیز همواره از خدا دلشادند. (رضى اللّه عنهم و رضوا عنه)
۱۰- حضرت مسیح (ع)، همواره خشنود از خداوند و از زمره جلب کنندگان رضایت الهى و اهل بهشت است. (قال اللّه هذا یوم ینفع الصدقین ... رضى اللّه عنهم و رضوا عنه) از مصادیق مورد نظر براى این آیه به قرینه آیات گذشته حضرت مسیح (ع) است.
۱۱- بهره مندى از بهشت جاویدان، جلب خشنودى خدا، و دلشاد بودن از وى، رستگارى و موفقیتى بس بزرگ (لهم جنت ... رضى اللّه عنهم و رضوا عنه ذلک الفوز العظیم) در برداشت فوق «ذلک» اشاره به تمامى پاداشهاى مذکور در آیه گرفته شده است. و «ال» در «الفوز» براى استغراق مجازى است یعنى پاداشهاى مذکور کمال رستگارى است.
۱۲- جلب رضایت خداوند و خشنودى انسان از وى، برتر از بهره مندى از بهشت جاویدان (رضى اللّه عنهم و رضوا عنه ذلک الفوز العظیم) برداشت فوق بر این مبناست که ذلک تنها اشاره به جمله «رضى اللّه عنهم و رضوا عنه» باشد.
۱۳- رستگارى و پیروزى بزرگ در قیامت، ویژه راستگویان و راستکرداران (هذا یوم ینفع الصدقین ... ذلک الفوز العظیم)
۱۴- مسیح (ع) انسانى رستگار و نایل به فوزى بس عظیم (ذلک الفوز العظیم)
موضوعات مرتبط
- انسان: ارزش رضایت انسان ۱۲
- بهشت: ارزش بهشت ۱۲ ; اهمیّت بهشت ۱۱ ; باغهاى بهشت ۶ ; پاداش بهشت ۵ ; درختان بهشت ۶ ; ساختار بهشت ۶ ; نعمتهاى بهشت ۷ ; نهرهاى بهشت ۶
- بهشتیان:۱۰ در بهشت ۷ ; جاودانگى بهشتیان ۱۰ ۷ ; رضایت بهشتیان ۱۰ ۹
- خدا: ارزش رضایت خدا ۱۲ ; اهمیّت رضایت خدا ۱۱ ; رضایت خدا ۸، ۹، ۱۰ ; گواهى خدا ۳
- رستگاران:۱۳، ۱۴
- رستگارى: موارد رستگارى ۱۱
- صادقان:۲ پاداش صادقان ۲ ۵ ; پیروزى صادقان ۲ ۱۳ ; رستگارى صادقان ۲ ۱۳ ; رضایت صادقان ۲ ۸ ; صادقان ۲ در قیامت ۱، ۱۳ ; فضایل صادقان ۲ ۱۳
- صالحان: پاداش صالحان ۵ ; رضایت صالحان ۸ ; صالحان در قیامت ۱
- صداقت: آثار اخروى صداقت ۱ ; پاداش اخروى صداقت ۴
- عمل: پاداش عمل اخروى عمل ۴
- عیسى (ع): رستگارى عیسى (ع) ۱۴ ; رضایت عیسى (ع) ۱۰ ; صداقت عیسى (ع) ۲، ۳ ; فضایل عیسى (ع) ۱۰
- موفقیّت: موارد موفقیّت ۱۱
- نیکان: پیروزى نیکان ۱۳ ; رستگارى نیکان ۱۳ ; فضایل نیکان ۱۳ ; نیکان در قیامت ۱، ۱۳