روایت:الکافی جلد ۲ ش ۷۴۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عنه عن احمد بن محمد عن عمر بن عبد العزيز عن جميل عن ابي عبد الله ع قال سمعته يقول :

إِنَّ مِمَّا خَصَّ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ اَلْمُؤْمِنَ أَنْ يُعَرِّفَهُ بِرَّ إِخْوَانِهِ وَ إِنْ قَلَّ وَ لَيْسَ اَلْبِرُّ بِالْكَثْرَةِ وَ ذَلِكَ أَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ فِي‏ كِتَابِهِ‏ وَ يُؤْثِرُونَ عَلى‏ََ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كََانَ بِهِمْ خَصََاصَةٌ ثُمَّ قَالَ‏ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولََئِكَ هُمُ اَلْمُفْلِحُونَ‏ وَ مَنْ عَرَّفَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِذَلِكَ أَحَبَّهُ اَللَّهُ وَ مَنْ أَحَبَّهُ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَفَّاهُ أَجْرَهُ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ بِغَيْرِ حِسَابٍ ثُمَّ قَالَ يَا جَمِيلُ‏ اِرْوِ هَذَا اَلْحَدِيثَ لِإِخْوَانِكَ فَإِنَّهُ تَرْغِيبٌ فِي اَلْبِرِّ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۶۱۳

از جميل، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود: به راستى از آنچه خدا عز و جل مؤمن را بدان مخصوص ساخته، اين است كه او را شناساى احسان به برادران خود نموده گرچه اندكى باشد و احسان به بسيارى عطا نيست براى آنكه خدا عز و جل در قرآن خود مى‏فرمايد (۹ سوره حشر): «بر خود مقدم مى‏دارند و گرچه تنگدست و بى‏چاره باشند» سپس فرمود: «هر كه از بخل خود محفوظ ماند پس آنان رستگارانند» هر كه را خدا عز و جل به اين صفت شناخت (شناسا كرد خ ل) خداوندش دوست دارد و هر كه را خدا تبارك و تعالى دوست دارد، روز قيامت مزد او را بى‏اندازه بپردازد. سپس فرمود: اى جميل، اين حديث را براى برادرانت روايت كن، زيرا كه آن تشويق به احسان كردن است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۹۴

امام صادق عليه السّلام ميفرمود: از جمله آنچه خداى عز و جل مؤمن را بدان اختصاص داده اينست كه: او را شناسا و قدردان احسان برادران خود نمايد اگر چه كم باشد (تا از آنها سپاسگزارى كند و خودش هم در مقام احسان برآيد) و احسان و نيكى بكميت زياد نيست (بلكه مراعات كيفيت مهمتر است) از اين رو خداى عز و جل در كتابش فرمايد: «اگر چه تنگدست و در مضيقه باشند ديگران را بر خود ترجيح دهند ۹ سوره ۵۹» (پس در موردى كه مؤمن چيزى را كه خود بدان محتاجست بديگران بخشد، احسانى با ارزش نموده اگر چه آن چيز از لحاظ كميت اندك باشد) سپس خداى عز و جل فرمايد: «هر كه بخل خود را نگه دارد (و بديگران احسان كند) آنان رستگارانند» و هر كه را خداى عز و جل باين خصلت شناخت او را دوست دارد و هر كه را خداى تبارك و تعالى دوست داشت، مزدش را روز قيامت بدون حساب، كامل دهد، سپس فرمود، اى جميل اين حديث را ببرادرانت بگو كه موجب تشويق آنها باحسانست.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۵۱۹

از او، از احمد بن محمد، از عمر بن عبدالعزيز، از جميل، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه گفت: شنيدم از آن حضرت كه مى‏فرمود: «به درستى كه از جمله آن‏چه خداى عز و جل مؤمن را به آن مخصوص ساخته، آن است كه نيكى [به‏] برادرانش را به او شناسانيده و اگرچه آن نيكى كم باشد، و نيكى به كثرت و بسيارى نيست. و بيان اين، آن است كه خداى عز و جل در كتاب خويش مى‏فرمايد كه: «وَ يُؤْثِرُونَ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ» «۱»؛ يعنى: «و برمى‏گزينند بر نفس‏هاى خود كه از خود باز مى‏گيرند و به ديگران مى‏دهند و هر چند كه با ايشان فقر و پريشانى باشد». بعد از آن فرموده است كه: «وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» «۲»؛ يعنى: «و هر كه نگاه داشته شود از بخل خويش، پس آن گروه، ايشان ستمكارانند. و هر كه خداى عز و جل او را به اين طريق بشناسد، او را دوست دارد. و هر كه خداى- تبارك و تعالى- او را دوست دارد، مزد او را در روز قيامت تمام و كمال به او عطا فرمايد به چيزى كه به شماره درنيايد يا نيندازد». بعد از آن فرمود كه: «اى جميل! اين حديث را از براى برادران خويش روايت كن؛ زيرا كه آن باعث ترغيب برادران تو است در نيكى». __________________________________________________

(۱). حشر، ۹.
(۲). حشر، ۹.

آیات مرتبط (بر اساس موضوع)

1. آل عمران ١٩٥
2. آل عمران ٩٢
3. الانسان ١٠
4. الانسان ٩
5. البقرة ٢٠٧
6. البقرة ٢٣٧
7. التوبة ١١١
8. التوبة ٨١
9. التوبة ٨٣
10. الحشر ٩
11. النساء ٦٧
12. النساء ٦٨
13. النساء ٧٧
14. محمد ٤

احادیث مرتبط (بر اساس موضوع)

1. الکافی جلد ۲ ش ۷۴۸ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
2. الکافی جلد ۴ ش ۱۶۱ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
3. الکافی جلد ۴ ش ۷۳ (روایت شده از: امام موسى كاظم عليه السلام)
4. الکافی جلد ۴ ش ۷۴ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)