ریشه حين: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
__TOC__ | __TOC__ | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[ریشه غیر ربط::حين]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
«حِین» به معناى وقت، در سوره «یس»، اشاره به پایان زندگى انسان و اجل او است، و بعضى، آن را به پایان جهان تفسیر کرده اند. | «حِین» به معناى وقت، در سوره «یس»، اشاره به پایان زندگى انسان و اجل او است، و بعضى، آن را به پایان جهان تفسیر کرده اند. | ||
| خط ۹: | خط ۳۱: | ||
=== قاموس قرآن === | === قاموس قرآن === | ||
وقت. (صحاح) [بقره:36] شما را در زمين تا وقتى قرارگاه و متاع هست [مائده:101] اگر وقت نزول قرآنها از آنها بپرسيد بر شما آشكار و روشن مىشود. راغب گويد: حين: وقت رسيدن و حصول شىء است و آن مبهم است و با مضاف اليه معلوم مىگردد. بعد گويد: به معنى مدت و سال و ان و مطلق زمان مىآيد. ناگفته نماند آنها همه از مصاديق وقت اند. در آيه [انسان:1] گفتهاند: حين به معنى مدّت است . در اقرب گويد: حين به معنى وقت مبهم است به هر زمان صلاحيت دارد كوتاه باشد يا دراز. ولى در مجمع ذيل آيه 36 بقره گفته: بيشتر در زمان دراز به كار مىرود . اين كلمه در قرآن مجيد 34 بار آمده است و يك بار به صورت حينئذ [واقعة:84] كه به معنى «حين اذكان كذا» است و نيز به اسم و فعل هر دو اضافه شده و مقطوع الاضافه نيز آمده مثل [بقره:177]، [نحل:6]، [مؤمنون:54]. * [ص:3] گفتهاند لات همان لا است كه تاء به آن لاحق شده و به معنى ليس است و اسم آن محذوف و حين خبر آن است يعنى: «لَيْسَ الْحينُ حينَ مَناصٍ» آن وقت نجات نيست معنى آيه چنين مىشود: چه بسيار مردمانى كه پيش از آنها هلاك كرديم هنگام هلاكت ناله و استغاثه كردند ولى آن وقت مهلت و نجات نيست. | وقت. (صحاح) [بقره:36] شما را در زمين تا وقتى قرارگاه و متاع هست [مائده:101] اگر وقت نزول قرآنها از آنها بپرسيد بر شما آشكار و روشن مىشود. راغب گويد: حين: وقت رسيدن و حصول شىء است و آن مبهم است و با مضاف اليه معلوم مىگردد. بعد گويد: به معنى مدت و سال و ان و مطلق زمان مىآيد. ناگفته نماند آنها همه از مصاديق وقت اند. در آيه [انسان:1] گفتهاند: حين به معنى مدّت است . در اقرب گويد: حين به معنى وقت مبهم است به هر زمان صلاحيت دارد كوتاه باشد يا دراز. ولى در مجمع ذيل آيه 36 بقره گفته: بيشتر در زمان دراز به كار مىرود . اين كلمه در قرآن مجيد 34 بار آمده است و يك بار به صورت حينئذ [واقعة:84] كه به معنى «حين اذكان كذا» است و نيز به اسم و فعل هر دو اضافه شده و مقطوع الاضافه نيز آمده مثل [بقره:177]، [نحل:6]، [مؤمنون:54]. * [ص:3] گفتهاند لات همان لا است كه تاء به آن لاحق شده و به معنى ليس است و اسم آن محذوف و حين خبر آن است يعنى: «لَيْسَ الْحينُ حينَ مَناصٍ» آن وقت نجات نيست معنى آيه چنين مىشود: چه بسيار مردمانى كه پيش از آنها هلاك كرديم هنگام هلاكت ناله و استغاثه كردند ولى آن وقت مهلت و نجات نيست. | ||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
هم:100, من:94, ل:90, ف:84, فى:77, ها:75, ه:71, کم:67, الى:65, ربب:57, متع:53, قول:49, حتى:47, ب:45, ک:43, عن:37, موت:35, وله:32, بصر:32, الله:32, اله:32, حين:32, علم:31, رئى:31, على:29, سبح:28, ا:28, ان:28, ما:27, سوف:27, لو:27, حمد:26, ارض:26, صبح:26, اذا:25, عذب:25, سمو:24, انن:23, حيى:23, کون:23, قوم:22, مسو:22, لا:22, روح:22, وقى:21, دخل:21, بئس:21, لم:21, سرح:20, رحم:20, حمل:20, جمل:20, فتو:20, الذين:20, ظهر:20, اکل:20, ثوب:20, قرر:19, ثقل:19, الا:19, خرج:19, او:19, ى:19, شىء:19, اول:18, عشو:18, فتى:18, حضر:18, اتى:18, نن:18, اذ:18, ولى:18, بعد:18, نا:18, صدق:18, سجن:18, صبر:17, نذر:17, عتو:16, صلو:16, ثنى:16, امن:16, وضع:16, قلب:16, وکل:16, کفر:16, حسب:16, ليت:16, نوص:16, فجر:16, عجب:16, انس:16, لقى:16, نحن:16, غفل:16, وصى:16, ضرر:16, غشو:16, نظر:16, مع:16, نفس:16, نزل:16, احد:16, اذن:16, کلل:16, مدن:15, غشى:15, حکم:15, ن:15, قرب:15, قرآن:15, انتم:15, وحد:15, حلقم:15, ليل:15, دهر:15, وفى:15, بلد:15, کفف:15, لوت:15, آدم:15, نبء:14, عهد:14, اثث:14, سئل:14, اهل:14, حلق:14, قرء:14, بدو:14, الذى:14, جعل:14, جىء:14, حسن:14, سوء:14, قبل:14, غمر:14, لات:14, امر:14, التى:14, نصر:14, ذوا:14, سجد:13, بلغ:13, هل:13, بين:13, حقق:13, جزى:13, عزز:13, عدل:13, دنو:13, ضلل:13, مدد:13, ندى:13, غلب:13, نقذ:13, ندو:13, شعر:13, ربص:13, وجه:13, ضرب:13, خفى:13, وذر:13, فتن:13, سبل:13, مرر:13, ذکر:12, عدو:12, ثلث:12, وبر:12, دبر:12, ذلک:12, نور:12, اخذ:12, زيد:12, کلم:12, ايى:12, جنن:12, وجد:12, لولا:12, صدر:11, عين:11, عفو:11, توب:11, يا:11, ثمود:11, نجم:11, خزى:11, فرع:11, قرن:11, سرر:11, وعد:11, لعل:11, کذب:11, لکن:11, فرح:11, کرر:11, هدى:11, نوم:11, ائى:11, رجل:11, اخر:11, اوى:11, درى:11, صوف:10, شهد:10, علن:10, مثل:10, حلم:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۳:۳۱
تکرار در قرآن: ۳۵(بار)
در حال بارگیری...
«حِین» به معناى وقت، در سوره «یس»، اشاره به پایان زندگى انسان و اجل او است، و بعضى، آن را به پایان جهان تفسیر کرده اند.
قاموس قرآن
وقت. (صحاح) [بقره:36] شما را در زمين تا وقتى قرارگاه و متاع هست [مائده:101] اگر وقت نزول قرآنها از آنها بپرسيد بر شما آشكار و روشن مىشود. راغب گويد: حين: وقت رسيدن و حصول شىء است و آن مبهم است و با مضاف اليه معلوم مىگردد. بعد گويد: به معنى مدت و سال و ان و مطلق زمان مىآيد. ناگفته نماند آنها همه از مصاديق وقت اند. در آيه [انسان:1] گفتهاند: حين به معنى مدّت است . در اقرب گويد: حين به معنى وقت مبهم است به هر زمان صلاحيت دارد كوتاه باشد يا دراز. ولى در مجمع ذيل آيه 36 بقره گفته: بيشتر در زمان دراز به كار مىرود . اين كلمه در قرآن مجيد 34 بار آمده است و يك بار به صورت حينئذ [واقعة:84] كه به معنى «حين اذكان كذا» است و نيز به اسم و فعل هر دو اضافه شده و مقطوع الاضافه نيز آمده مثل [بقره:177]، [نحل:6]، [مؤمنون:54]. * [ص:3] گفتهاند لات همان لا است كه تاء به آن لاحق شده و به معنى ليس است و اسم آن محذوف و حين خبر آن است يعنى: «لَيْسَ الْحينُ حينَ مَناصٍ» آن وقت نجات نيست معنى آيه چنين مىشود: چه بسيار مردمانى كه پيش از آنها هلاك كرديم هنگام هلاكت ناله و استغاثه كردند ولى آن وقت مهلت و نجات نيست.
ریشه‌های نزدیک مکانی
هم من ل ف فى ها ه کم الى ربب متع قول حتى ب ک عن موت وله بصر الله اله حين علم رئى على سبح ا ان ما سوف لو حمد ارض صبح اذا عذب سمو انن حيى کون قوم مسو لا روح وقى دخل بئس لم سرح رحم حمل جمل فتو الذين ظهر اکل ثوب قرر ثقل الا خرج او ى شىء اول عشو فتى حضر اتى نن اذ ولى بعد نا صدق سجن صبر نذر عتو صلو ثنى امن وضع قلب وکل عجب انس لقى نحن غفل وصى ضرر غشو نظر مع نفس نزل احد اذن کلل
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| حِينٍ | ۱۵ |
| حِينَ | ۱۷ |
| حِينِ | ۱ |
| حِينَئِذٍ | ۱ |
| حِينٌ | ۱ |
