ریشه عتو
از الکتاب
تکرار در قرآن: ۱۰(بار)
در حال بارگیری...
قاموس قرآن
(بضم اول و دوم) تجاوز. نافرمانى. [فرقان:21]. پيش خود خويش را بزرگ ديده و تجاوز (نافرمانى) كردند تجاور بزرگ. [طلاق:8]. ارباب لغت گفتهاند: [ملك:21]. بلكه در طغيان و كنارهگيرى از حق پيوسته شدند. عاتى و عاتيه: طاغى و متجاوز. [حاقة:6]. امّا قوم عاد با بادى بسيار سرد خارج از حدّ هلاك گشتند. * [مريم:8]. حمزه و كسانى آن را بكسر عين و ديگران به ضم آن خواندهاند و آن در هر دو صورت به معنى فرتوتى و نهايت پيرى است در صحاح و اقرب آمده: «عَتَا الشَّيخُ عِتِّيّاً: كَبُرَو وَلَّى» ظبرسى آن را خشك شدن وجود در اثر طول زمان فرموده است. غرض زكرّيا در اين كلمه آنست كه از پيرى بفرتوتى رسيدهام و پيريم از حدّ تجاوز كرده اميدی بوجود فرزند در من نمىرود. آن در آيه [مريم:69]. نافرمانى و طغيان است و به قولى: آن جمع عاتى است.
ریشههای نزدیک مکانی
هم ف عن کبر قول ربب ل ب من ه امر على فى يوم ک عتو ها رئى نفس ما الک قد عقر لئک حين ثم ايى سخر کون نفر صرصر ملک قرى لما نوق رحم حتى ذلک ا نحن متع لجج فسق روح لا کاين بلغ علم نهى بل شدد کفر الذين رزق سبع مشى هلک يسر کبب رسل ليل نا عاد شيع هو مسک ى اذ بئس اخذ عسر يا ثمن امن أما طغى ولى کلل مرء عذب بشر ثمود ان حسب بعد صالح کم صلح اتى نن صعق غلم
کلمات مشتق شده در قرآن
کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
---|---|
عَتَوْا | ۳ |
عِتِيّاً | ۲ |
عُتُوّاً | ۱ |
فَعَتَوْا | ۱ |
عَتَتْ | ۱ |
عُتُوٍّ | ۱ |
عَاتِيَةٍ | ۱ |