سوره الطلاق

سوره التغابن	سوره الطلاق	سوره التحريم
شماره کتابت : ٦٥ جزء : نزول ترتيب نزول : ٩٩ محل نزول : مدينه اطلاعات آماری تعداد آیات : ١٢ تعداد کلمات : ٣٢٠ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آتَاه آتَاهَا آمَنُوا أَبَدا أَجَلَهُن أَجَلُهُن أَجْرا أَحَاط أَحْسَن أَحْصُوا أَرْضَعْن أَسْکِنُوهُن أَشْهُر أَشْهِدُوا أَعَدّ أَقِيمُوا أَمْر أَمْرا أَمْرِه أَمْرِهَا أَنْزَل أَنْزَلَه أُجُورَهُن أُخْرَى أُولاَت أُولِي أْتَمِرُوا إِلَيْکُم اتّقُوا ارْتَبْتُم الشّهَادَة الصّالِحَات الظّلُمَات اللاّئِي اللّه النّبِي النّسَاء النّور الْآخِر الْأَحْمَال الْأَرْض الْأَلْبَاب الْأَمْر الْأَنْهَار الْعِدّة الْمَحِيض الْيَوْم بَالِغ بَلَغْن بَيْنَهُن بَيْنَکُم بُيُوتِهِن بِاللّه بِفَاحِشَة بِمَعْرُوف بِکُل تَجْرِي تَحْتِهَا تَدْرِي تَعَاسَرْتُم تُخْرِجُوهُن تُضَارّوهُن تِلْک ثَلاَثَة جَعَل جَنّات حَسْبُه حَمْل حَمْلَهُن حَيْث حُدُود حِسَابا خَالِدِين خَلَق خُسْرا ذَوَي ذُو ذِکْرا ذٰلِکُم رَبّهَا رَسُولا رُسُلِه رِزْقا رِزْقُه سَبْع سَعَة سَعَتِه سَمَاوَات سَيَجْعَل سَيّئَاتِه سَکَنْتُم شَدِيدا شَيْء صَالِحا طَلّقْتُم ظَلَم عَاقِبَة عَتَت عَدْل عَذَابا عَذّبْنَاهَا عَلَيْه عَمِلُوا عَنْه عُسْر عِلْما فَآتُوهُن فَأَمْسِکُوهُن فَأَنْفِقُوا فَاتّقُوا فَارِقُوهُن فَحَاسَبْنَاهَا فَذَاقَت فَسَتُرْضِع فَطَلّقُوهُن فَعِدّتُهُن فَلْيُنْفِق فَهُو قَدِير قَدْرا قَرْيَة قُدِر لَعَل لِتَعْلَمُوا لِتُضَيّقُوا لِعِدّتِهِن لِلّه لِيُخْرِج لِيُنْفِق لِکُل مَخْرَجا مُبَيّنَات مُبَيّنَة مِثْلَهُن نَفْسا نَفْسَه نُکْرا نِسَائِکُم وَبَال وُجْدِکُم يَأْتِين يَئِسْن يَتَعَدّ يَتَنَزّل يَتَوَکّل يَتّق يَتْلُو يَجْعَل يَحِضْن يَحْتَسِب يَخْرُجْن يَرْزُقْه يَضَعْن يَعْمَل يُؤْمِن يُحْدِث يُدْخِلْه يُسْرا يُعْظِم يُوعَظ يُکَفّر يُکَلّف کَأَيّن کُن

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ يٰأَيُّهَا النَّبِىُّ إِذا طَلَّقتُمُ النِّساءَ فَطَلِّقوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحصُوا العِدَّةَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُم لا تُخرِجوهُنَّ مِن بُيوتِهِنَّ وَ لا يَخرُجنَ إِلّا أَن يَأتينَ بِفٰحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ وَ تِلكَ حُدودُ اللَّهِ وَ مَن يَتَعَدَّ حُدودَ اللَّهِ فَقَد ظَلَمَ نَفسَهُ لا تَدرى لَعَلَّ اللَّهَ يُحدِثُ بَعدَ ذٰلِكَ أَمرًا (١)

هان ای پیامبر برجسته! چون زنان را طلاق گویید، پس از (زمان‌بندی) عدّه‌ی آنان طلاقشان گویید و حساب عدّه را نگه دارید. و خدا - پروردگارتان - را پروا بدارید. آنان را از خانه‌هاشان بیرون مرانید و آنها هم از خانه‌هاشان بیرون نروند، مگر آنکه مرتکب فحشایی آشکارگر گردند. و این است مرزبندی‌های الهی و هر کس از مرزهای خدا پای فراتر نهد، بی‌چون به خودش ستم کرده. نمی‌دانی، شاید خدا پس از این، جریانی (خوشایند) پدید آورد.

فَإِذا بَلَغنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمسِكوهُنَّ بِمَعروفٍ أَو فارِقوهُنَّ بِمَعروفٍ وَ أَشهِدوا ذَوَى عَدلٍ مِنكُم وَ أَقيمُوا الشَّهٰدَةَ لِلَّهِ ذٰلِكُم يوعَظُ بِهِ مَن كانَ يُؤمِنُ بِاللَّهِ وَ اليَومِ الإخِرِ وَ مَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجعَل لَهُ مَخرَجًا (٢)

پس هنگامی که عدّه‌ی آنان سر رسید به شایستگی (پیش از پایان آن) نگاهشان دارید، یا به شایستگی از آنان جدا شوید و دو مرد عادل را از میان خود (بر طلاق یا رجوع) گواه گیرید و این گواهی را برای خدا به پا دارید. این است اندرزی که - به هر کس که به خدا و روز بازپسین ایمان می‌آورده - داده می‌شود. و هر کس از خدا پروا کند، خدا برای او راه بیرون‌شدنی (از گرفتاری‌ها) قرار می‌دهد،

وَ يَرزُقهُ مِن حَيثُ لا يَحتَسِبُ وَ مَن يَتَوَكَّل عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسبُهُ إِنَّ اللَّهَ بٰلِغُ أَمرِهِ قَد جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيءٍ قَدرًا (٣)

و از جایی که حسابش را نمی‌کند، (خدا) روزیش می‌دهد. و هر کس بر خدا توکل کند، پس (هم) او برایش بس است. خدا کار و فرمانش را انجام‌دهنده است. به‌راستی خدا برای هر چیزی ارزش و اندازه‌ای قرار داده است.

وَ الّٰـٔى يَئِسنَ مِنَ المَحيضِ مِن نِسائِكُم إِنِ ارتَبتُم فَعِدَّتُهُنَّ ثَلٰثَةُ أَشهُرٍ وَ الّٰـٔى لَم يَحِضنَ وَ أُولٰتُ الأَحمالِ أَجَلُهُنَّ أَن يَضَعنَ حَملَهُنَّ وَ مَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجعَل لَهُ مِن أَمرِهِ يُسرًا (٤)

و آن زنان که از خون حیض (ماهانه) نومیدند، اگر شک دارید (که خون حیضی خواهند دید یا نه، ) عدّه‌ی آنان سه ماه است و دخترانی (هم) که هنوز خون حیض ندیده‌اند (در حالی‌که در سنِ خون دیدن‌اند نیز عدّه‌شان سه ماه است) و زنان باردارِ سرآمد (عده‌)شان این است که وضع حمل کنند. و هر کس از خدا پروا بدارد خدا برایش از کارش آسانی‌‌ای می‌نهد.

ذٰلِكَ أَمرُ اللَّهِ أَنزَلَهُ إِلَيكُم وَ مَن يَتَّقِ اللَّهَ يُكَفِّر عَنهُ سَيِّـٔاتِهِ وَ يُعظِم لَهُ أَجرًا (٥)

این است فرمان خدا که آن را سویتان فرستاده است‌. و هر کس از خدا پروا کند، بدی‌های کوچکش را از او بزداید، و پاداشش را بزرگ گرداند.

أَسكِنوهُنَّ مِن حَيثُ سَكَنتُم مِن وُجدِكُم وَ لا تُضارّوهُنَّ لِتُضَيِّقوا عَلَيهِنَّ وَ إِن كُنَّ أُولٰتِ حَملٍ فَأَنفِقوا عَلَيهِنَّ حَتّىٰ يَضَعنَ حَملَهُنَّ فَإِن أَرضَعنَ لَكُم فَـٔاتوهُنَّ أُجورَهُنَّ وَ أتَمِروا بَينَكُم بِمَعروفٍ وَ إِن تَعاسَرتُم فَسَتُرضِعُ لَهُ أُخرىٰ (٦)

از آن‌گونه (مسکن) که (خود) سکونت داشتید - از موجودی و توانتان - آنان را سکنا دهید و به آنان آسیب (و زیان) مرسانید، تا عرصه را بر ایشان تنگ کنید و اگر باردارند نفقه‌شان را بدهید تا بارشان را فرونهند. پس اگر برای شما (فرزندانتان را) شیر دهند مزدشان را به ایشان بدهید، و (در این باره) به شایستگی میان خودتان مشورت کنید و اگر کارتان (در این مورد) با هم به دشواری کشید، به زودی زن دیگری برای او (انتخاب کنید)، پس او را شیر خواهد داد.

لِيُنفِق ذو سَعَةٍ مِن سَعَتِهِ وَ مَن قُدِرَ عَلَيهِ رِزقُهُ فَليُنفِق مِمّا إتىٰهُ اللَّهُ لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفسًا إِلّا ما إتىٰها سَيَجعَلُ اللَّهُ بَعدَ عُسرٍ يُسرًا (٧)

هر که دارای گشایش است باید از گشایشش هزینه کند و هر که روزیش تنگ شده، باید از آنچه خدا به او داده هزینه کند. خدا هیچ کس را جز (به اندازه‌ی) آنچه به او داده است تکلیف نمی‌کند. خدا به زودی پس از دشواری آسانی می‌نهد.

وَ كَأَيِّن مِن قَريَةٍ عَتَت عَن أَمرِ رَبِّها وَ رُسُلِهِ فَحاسَبنٰها حِسابًا شَديدًا وَ عَذَّبنٰها عَذابًا نُكرًا (٨)

و چه بسیار (از) گروه‌ها که از فرمان پروردگارشان و از پیامبرانش سرپیچیدند. پس‌، از آنها حسابی سخت کشیدیم و آنان را به عذابی بس (ناهنجار و) منکر دچار کردیم.

فَذاقَت وَبالَ أَمرِها وَ كانَ عٰقِبَةُ أَمرِها خُسرًا (٩)

پس کیفر زشت عمل خود را چشیدند و پایان کارشان زیان بود.

أَعَدَّ اللَّهُ لَهُم عَذابًا شَديدًا فَاتَّقُوا اللَّهَ يٰأُولِى الأَلبٰبِ الَّذينَ إمَنوا قَد أَنزَلَ اللَّهُ إِلَيكُم ذِكرًا (١٠)

خدا برای آنان عذابی سخت آماده کرده است. پس ای خردمندان که ایمان آوردید! از خدا پروا بدارید. به‌راستی خدا فراسوی شما یادواره‌ای فرو فرستاده است؛

رَسولًا يَتلوا عَلَيكُم إيٰتِ اللَّهِ مُبَيِّنٰتٍ لِيُخرِجَ الَّذينَ إمَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ مِنَ الظُّلُمٰتِ إِلَى النّورِ وَ مَن يُؤمِن بِاللَّهِ وَ يَعمَل صٰلِحًا يُدخِلهُ جَنّٰتٍ تَجرى مِن تَحتِهَا الأَنهٰرُ خٰلِدينَ فيها أَبَدًا قَد أَحسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزقًا (١١)

فرستاده‌ای که آیات روشنگر خدا را بر شما تلاوت می‌کند، تا کسانی را که ایمان آوردند و کارهای شایسته(ی ایمان) کردند از تاریکی‌ها سوی روشنایی بیرون برد و هر کس به خدا بگرود و کار شایسته کند او را در باغ‌هایی- سردرهم- که از زیر (درختان)شان نهرها روان است، در می‌آورد (که) جاودانه برای همیشه در آن هم‌چنان ماندنی هستند. بی‌گمان خدا روزی‌ای را برایش به‌خوبی آورده است.

اللَّهُ الَّذى خَلَقَ سَبعَ سَمٰوٰتٍ وَ مِنَ الأَرضِ مِثلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الأَمرُ بَينَهُنَّ لِتَعلَموا أَنَّ اللَّهَ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ وَ أَنَّ اللَّهَ قَد أَحاطَ بِكُلِّ شَيءٍ عِلمًا (١٢)

خدا کسی است که هفت آسمان را و همانند آنها (هفت) زمین را آفرید. فرمان (تکوین و تشریع خدا) در میان آنها به تدریج فرود می‌آید تا بدانید که خدا به‌درستی بر هر چیزی بسیار تواناست و به‌راستی علمش همواره هر چیزی را در بر گرفته است.

محتوای سوره

• تفسیر آیات