سوره الحديد

سوره الواقعة	سوره الحديد	سوره المجادلة
شماره کتابت : ٥٧ جزء : نزول ترتيب نزول : ٩٤ محل نزول : مدينه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٢٩ تعداد کلمات : ٦٧٥ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آتَاکُم آتَيْنَاه آثَارِهِم آمَنُوا آمِنُوا أَجْر أَجْرَهُم أَجْرُهُم أَخَذ أَرْسَلْنَا أَصَاب أَصْحَاب أَعْجَب أَعْظَم أَقْرَضُوا أَمْر أَنّمَا أَنْزَلْنَا أَنْفَق أَنْفَقُوا أَنْفُسَکُم أَنْفُسِکُم أَنْفِقُوا أَهْل أَيّام أَيْدِيهِم أَيْن أُعِدّت أُوتُوا إِبْرَاهِيم ابْتَدَعُوهَا ابْتِغَاء ابْن اتّبَعُوه اتّقُوا ارْتَبْتُم ارْجِعُوا اسْتَوَى اعْلَمُوا الدّنْيَا الرّحْمَة الرّسُول السّمَاء السّمَاوَات الشّهَدَاء الصّدُور الصّدّيقُون الظّاهِر الظّلُمَات اللّه اللّيْل النّار النّاس النّبُوّة النّهَار النّور الْآخِر الْآخِرَة الْآيَات الْأَرْض الْأَمَانِي الْأَمَد الْأَمْوَال الْأَنْهَار الْأَوّل الْأَوْلاَد الْأُمُور الْإِنْجِيل الْبَاطِن الْجَحِيم الْحَدِيد الْحَق الْحَمِيد الْحَيَاة الْحَکِيم الْحُسْنَى الْعَذَاب الْعَرْش الْعَزِيز الْعَظِيم الْغَرُور الْغَنِي الْغُرُور الْفَتْح الْفَضْل الْفَوْز الْمَصِير الْمُؤْمِنَات الْمُؤْمِنِين الْمُصّدّقَات الْمُصّدّقِين الْمُنَافِقَات الْمُنَافِقُون الْمِيزَان الْيَوْم الْکُفّار الْکِتَاب انْظُرُونَا بَأْس بَاب بَاطِنُه بَصِير بَلَى بَيّنَات بَيّنّا بَيْنَهُم بَيْنَکُم بُشْرَاکُم بِآيَاتِنَا بِأَيْمَانِهِم بِئْس بِاللّه بِالْبَيّنَات بِالْبُخْل بِالْغَيْب بِالْقِسْط بِذَات بِرَبّکُم بِرَسُولِه بِرُسُلِنَا بِسُور بِعِيسَى بِيَد بِکُل تَأْسَوْا تَجْرِي تَحْتِهَا تَخْشَع تَرَبّصْتُم تَرَى تَعْقِلُون تَعْمَلُون تَفَاخُر تَفْرَحُوا تَمْشُون تَکَاثُر تُؤْمِنُون تُرْجَع تُنْفِقُوا جَاء جَعَلَکُم جَعَلْنَا جَنّات جَنّة حَسَنا حَق حُطَاما خَالِدِين خَبِير خَلَق دَرَجَة ذَا ذُرّيّتِهِمَا ذُو رَأْفَة رَبّهِم رَحِيم رَحْمَة رَحْمَتِه رَسُولِه رَعَوْهَا رَهْبَانِيّة رُسُلَنَا رُسُلَه رُسُلِه رِضْوَان رِعَايَتِهَا زِينَة سَابِقُوا سَبِيل سَبّح سِتّة شَدِيد شَيْء ظَاهِرُه عَبْدِه عَذَاب عَرْضُهَا عَزِيز عَلِيم غَرّتْکُم غَرّکُم غَفُور غَيْث فَآتَيْنَا فَاتَکُم فَاسِقُون فَالّذِين فَالْتَمِسُوا فَالْيَوْم فَتَرَاه فَتَنْتُم فَخُور فَضُرِب فَضْل فَطَال فَقَسَت فَمِنْهُم فَيُضَاعِفَه فِدْيَة قَاتَل قَاتَلُوا قَالُوا قَدِير قَرْضا قَفّيْنَا قَوِي قُلُوب قُلُوبُهُم قِبَلِه قِيل لَرَءُوف لَعَلّکُم لَعِب لَهْو لِئَلاّ لِتُؤْمِنُوا لِذِکْر لِلنّاس لِلّذِين لِلّه لِيَعْلَم لِيَقُوم لِيُخْرِجَکُم لِکَيْلا لٰکِنّکُم مَأْوَاکُم مَتَاع مَرْيَم مَعَهُم مَعَکُم مَغْفِرَة مَنَافِع مَوْتِهَا مَوْلاَکُم مُؤْمِنِين مُخْتَال مُسْتَخْلَفِين مُصِيبَة مُصْفَرّا مُلْک مُهْتَد مِيثَاقَکُم مِيرَاث نَبَاتُه نَبْرَأَهَا نَزَل نَقْتَبِس نَکُن نُوحا نُورا نُورُهُم نُورِکُم وَرَاءَکُم وَعَد يَأْمُرُون يَأْن يَبْخَلُون يَتَوَل يَجْعَل يَخْرُج يَدْعُوکُم يَسِير يَسْتَوِي يَسْعَى يَشَاء يَعْرُج يَعْلَم يَغْفِر يَقُول يَقْدِرُون يَلِج يَنْزِل يَنْصُرُه يَهِيج يَوْم يَکُون يَکُونُوا يُؤْتِيه يُؤْتِکُم يُؤْخَذ يُحِب يُحْيِي يُضَاعَف يُقْرِض يُمِيت يُنَادُونَهُم يُنَزّل يُولِج کَالّذِين کَبِير کَتَبْنَاهَا کَثِير کَذّبُوا کَرِيم کَعَرْض کَفَرُوا کَمَثَل کُلاّ کِتَاب کِفْلَيْن

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ وَ هُوَ العَزيزُ الحَكيمُ (١)

آنچه در آسمان‌ها و زمین است، خدا را به پاکی ستوده‌اند و اوست عزیز حکیم.

لَهُ مُلكُ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ يُحيۦ وَ يُميتُ وَ هُوَ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (٢)

فرماندهی آسمان و زمین تنها از اوست، و او بر هر چیزی بسی تواناست.

هُوَ الأَوَّلُ وَ الإخِرُ وَ الظّٰهِرُ وَ الباطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيءٍ عَليمٌ (٣)

اوست اول و آخر و ظاهر و باطن و او به هر چیزی بسی داناست.

هُوَ الَّذى خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضَ فى سِتَّةِ أَيّامٍ ثُمَّ استَوىٰ عَلَى العَرشِ يَعلَمُ ما يَلِجُ فِى الأَرضِ وَ ما يَخرُجُ مِنها وَ ما يَنزِلُ مِنَ السَّماءِ وَ ما يَعرُجُ فيها وَ هُوَ مَعَكُم أَينَ ما كُنتُم وَ اللَّهُ بِما تَعمَلونَ بَصيرٌ (٤)

اوست کسی که آسمان‌ها و زمین را در شش روز [:زمان] آفرید. سپس بر عرش (ربوبیت) چیره شد، در حالی‌که آنچه در زمین فرو رود و آنچه از آن برآید و آنچه از آسمان فرود آید و آنچه در آن بالا رود (همه را) می‌داند. و هر کجا بودید او با شماست و خدا به هر چه می‌کنید بسیار بیناست.

لَهُ مُلكُ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ وَ إِلَى اللَّهِ تُرجَعُ الأُمورُ (٥)

فرمانروایی (مطلق) آسمان‌ها و زمین تنها از اوست و همه‌ی چیزها تنها سوی خدا بازگردانیده می‌شوند.

يولِجُ الَّيلَ فِى النَّهارِ وَ يولِجُ النَّهارَ فِى الَّيلِ وَ هُوَ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدورِ (٦)

شب را در روز می‌آورد و روز را در شب می‌آورد. و او به (راز) ذاتی سینه‌ها بسی داناست.

إمِنوا بِاللَّهِ وَ رَسولِهِ وَ أَنفِقوا مِمّا جَعَلَكُم مُستَخلَفينَ فيهِ فَالَّذينَ إمَنوا مِنكُم وَ أَنفَقوا لَهُم أَجرٌ كَبيرٌ (٧)

به خدا و پیامبرش ایمان آورید و از آنچه شما را در (استفاده از) آن، جانشین (دیگران) کرده، انفاق کنید. پس کسانی از شما که ایمان آورده و انفاق کردند، پاداشی بزرگ برایشان (مقرر) است.

وَ ما لَكُم لا تُؤمِنونَ بِاللَّهِ وَ الرَّسولُ يَدعوكُم لِتُؤمِنوا بِرَبِّكُم وَ قَد أَخَذَ ميثٰقَكُم إِن كُنتُم مُؤمِنينَ (٨)

و شما را چیست (که) به خدا ایمان نمی‌آورید و حال آنکه پیامبر (خدا) شما را دعوت می‌کند تا به پروردگارتان ایمان آورید و اگر مؤمن بوده‌اید، و خدا بی‌گمان از شما پیمان گرفته است.

هُوَ الَّذى يُنَزِّلُ عَلىٰ عَبدِهِ إيٰتٍ بَيِّنٰتٍ لِيُخرِجَكُم مِنَ الظُّلُمٰتِ إِلَى النّورِ وَ إِنَّ اللَّهَ بِكُم لَرَءوفٌ رَحيمٌ (٩)

او کسی است که بر بنده‌ی خود آیات روشنی (را) به‌تدریج فرو می‌فرستد، تا شما را از تاریکی‌ها به نور برون آورد و خدا همواره (نسبت) به شما بسی مهربان (و) رحمتگر بر ویژگان است.

وَ ما لَكُم أَلّا تُنفِقوا فى سَبيلِ اللَّهِ وَ لِلَّهِ ميرٰثُ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ لا يَستَوى مِنكُم مَن أَنفَقَ مِن قَبلِ الفَتحِ وَ قٰتَلَ أُولٰئِكَ أَعظَمُ دَرَجَةً مِنَ الَّذينَ أَنفَقوا مِن بَعدُ وَ قٰتَلوا وَ كُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الحُسنىٰ وَ اللَّهُ بِما تَعمَلونَ خَبيرٌ (١٠)

و شما را چیست که در راه خدا انفاق نمی‌کنید؟ حال آنکه میراث آسمان‌ها و زمین تنها از آنِ اوست. کسانی از شما که پیش از (آن) پیروزی (بزرگ)، انفاق و کشتار کردند، (با دیگران) یکسان نیستند. ایشان از حیث درجه بزرگ‌تر از کسانی‌اند که پس از فتح به انفاق و کشتار پرداخته‌اند. و خدا به هر کدام وعده‌ی نیکوترین (زندگی) را داده و خدا به آنچه می‌کنید بسی آگاه است.

مَن ذَا الَّذى يُقرِضُ اللَّهَ قَرضًا حَسَنًا فَيُضٰعِفَهُ لَهُ وَ لَهُ أَجرٌ كَريمٌ (١١)

کیست آن کس که خدا را وامی نیکو دهد تا برای وی چندانش گرداند و او را پاداشی پرکرامت است.

يَومَ تَرَى المُؤمِنينَ وَ المُؤمِنٰتِ يَسعىٰ نورُهُم بَينَ أَيديهِم وَ بِأَيمٰنِهِم بُشرىٰكُمُ اليَومَ جَنّٰتٌ تَجرى مِن تَحتِهَا الأَنهٰرُ خٰلِدينَ فيها ذٰلِكَ هُوَ الفَوزُ العَظيمُ (١٢)

روزی که مردان و زنان مؤمن را می‌بینی که نورشان پیشاپیش آنها و از جانب راستشان می‌شتابد (به آنان گویند:) «امروز مژده‌ی شما باغ‌هایی است که از زیر (درختان)شان نهرها روان است حال آنکه در آن‌ها جاودانید. این است همان کامیابی سالم بزرگ.»

يَومَ يَقولُ المُنٰفِقونَ وَ المُنٰفِقٰتُ لِلَّذينَ إمَنُوا انظُرونا نَقتَبِس مِن نورِكُم قيلَ ارجِعوا وَراءَكُم فَالتَمِسوا نورًا فَضُرِبَ بَينَهُم بِسورٍ لَهُ بابٌ باطِنُهُ فيهِ الرَّحمَةُ وَ ظٰهِرُهُ مِن قِبَلِهِ العَذابُ (١٣)

روزی که مردان و زنان منافق به کسانی که ایمان آورده‌اند گویند: «ما را بنگرید تا مقداری از نورتان را بهره برگیریم.‌» گفته شد: «واپس روید. پس نوری درخواست کنید.» پس میانشان دیواری زده شد که آن را دربی است: باطنش در (ژرفای) رحمت و از سوی ظاهرش عذاب است.

يُنادونَهُم أَلَم نَكُن مَعَكُم قالوا بَلىٰ وَ لٰكِنَّكُم فَتَنتُم أَنفُسَكُم وَ تَرَبَّصتُم وَ ارتَبتُم وَ غَرَّتكُمُ الأَمانِىُّ حَتّىٰ جاءَ أَمرُ اللَّهِ وَ غَرَّكُم بِاللَّهِ الغَرورُ (١٤)

(در آن روز) دو رویان، آنان را ندا در می‌دهند: «آیا ما با شما نبودیم‌؟» گفتند: «چرا ولی شما خودتان را در فتنه افکندید و امروز و فردا کردید و تردید آوردید، و آرزوها(ی باطل)، شما را مغرور کرد تا فرمان خدا آمد و (شیطانِ) غرورآفرین، شما را درباره‌ی خدا به غرور آورد.»

فَاليَومَ لا يُؤخَذُ مِنكُم فِديَةٌ وَ لا مِنَ الَّذينَ كَفَروا مَأوىٰكُمُ النّارُ هِىَ مَولىٰكُم وَ بِئسَ المَصيرُ (١٥)

«پس امروز نه از شما و نه از کسانی که کافر شده‌اند عوضی گرفته نشود. پناهگاهتان آتش است. (هم) آن سرپرست و پشتوانه‌ی شماست و چه بد سرانجامی است.»

أَلَم يَأنِ لِلَّذينَ إمَنوا أَن تَخشَعَ قُلوبُهُم لِذِكرِ اللَّهِ وَ ما نَزَلَ مِنَ الحَقِّ وَ لا يَكونوا كَالَّذينَ أوتُوا الكِتٰبَ مِن قَبلُ فَطالَ عَلَيهِمُ الأَمَدُ فَقَسَت قُلوبُهُم وَ كَثيرٌ مِنهُم فٰسِقونَ (١٦)

آیا برای کسانی که ایمان آورده‌اند هنگام آن نرسیده که دل‌هایشان به یاد خدا و آنچه از حق نازل شده خاشع گردد و مانند کسانی نباشند که از پیش به آنها کتاب داده شد و زمان بر آنان به درازا کشید، پس دل‌هایشان سخت گردید. در حالی که بسیاری از آنان فاسقانند.

اعلَموا أَنَّ اللَّهَ يُحىِ الأَرضَ بَعدَ مَوتِها قَد بَيَّنّا لَكُمُ الإيٰتِ لَعَلَّكُم تَعقِلونَ (١٧)

بدانید که خدا همانا زمین را پس از مرگش زنده می‌گرداند. به‌راستی آیات (خود) را برای شما روشن گردانیدیم، شاید شما خردورزی کنید.

إِنَّ المُصَّدِّقينَ وَ المُصَّدِّقٰتِ وَ أَقرَضُوا اللَّهَ قَرضًا حَسَنًا يُضٰعَفُ لَهُم وَ لَهُم أَجرٌ كَريمٌ (١٨)

بی‌گمان، مردان و زنان صدقه‌دهنده حال آنکه به خدا وامی نیکو داده‌اند، ایشان را (رحمتی) مضاعف و برایشان پاداشی با کرامت است.

وَ الَّذينَ إمَنوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ أُولٰئِكَ هُمُ الصِّدّيقونَ وَ الشُّهَداءُ عِندَ رَبِّهِم لَهُم أَجرُهُم وَ نورُهُم وَ الَّذينَ كَفَروا وَ كَذَّبوا بِـٔايٰتِنا أُولٰئِكَ أَصحٰبُ الجَحيمِ (١٩)

و کسانی که به خدا و پیامبرانش ایمان آوردند، ایشان، (هم)آنان راستان و گواهان نزد پروردگارشانند (و) ایشان راست پاداششان و نورشان‌. و کسانی که کفر ورزیده و به آیاتمان (همان‌ها و ما را) تکذیب کردند آنان همدمان آتشند.

اعلَموا أَنَّمَا الحَيوٰةُ الدُّنيا لَعِبٌ وَ لَهوٌ وَ زينَةٌ وَ تَفاخُرٌ بَينَكُم وَ تَكاثُرٌ فِى الأَموٰلِ وَ الأَولٰدِ كَمَثَلِ غَيثٍ أَعجَبَ الكُفّارَ نَباتُهُ ثُمَّ يَهيجُ فَتَرىٰهُ مُصفَرًّا ثُمَّ يَكونُ حُطٰمًا وَ فِى الإخِرَةِ عَذابٌ شَديدٌ وَ مَغفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رِضوٰنٌ وَ مَا الحَيوٰةُ الدُّنيا إِلّا مَتٰعُ الغُرورِ (٢٠)

بدانید که زندگی دنیا، تنها بازی و سرگرمی بازدارنده‌ی از حق و آرایش و فخرفروشی شما به یکدیگر، و فزون‌خواهی در اموال و فرزندان است. (مَثَل آنها) همچون بارانی است که کافر را رُستنی آن (باران) به شگفتی اندازد. سپس (آن کِشت،) به هیجان آید، پس تا آن را زرد بینی؛ سپس خاشاک شود. و در آخرت (دنیاپرستان را) عذابی سخت است و (مؤمنان را) از (جانب) خدا پوششی و خشنودی بزرگی است‌. و زندگانی دنیا جز کالایی فریبنده نیست.

سابِقوا إِلىٰ مَغفِرَةٍ مِن رَبِّكُم وَ جَنَّةٍ عَرضُها كَعَرضِ السَّماءِ وَ الأَرضِ أُعِدَّت لِلَّذينَ إمَنوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ ذٰلِكَ فَضلُ اللَّهِ يُؤتيهِ مَن يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الفَضلِ العَظيمِ (٢١)

(برای رسیدن) فراسوی پوششی از پروردگارتان و بهشتی که پهنایش چون پهنای آسمان و زمین است (و) برای کسانی آماده شده که به خدا و پیامبرانش ایمان آوردند؛ بر یکدیگر سبقت جویید. این فضل خداست که به هر کس بخواهد آن را می‌دهد. و خدا کانون فزونی‌بخش بزرگی است.

ما أَصابَ مِن مُصيبَةٍ فِى الأَرضِ وَ لا فى أَنفُسِكُم إِلّا فى كِتٰبٍ مِن قَبلِ أَن نَبرَأَها إِنَّ ذٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسيرٌ (٢٢)

هیچ مصیبتی نه در زمین و نه در خودهاتان به شما نرسید، مگر اینکه - پیش از آنکه شما را سازمان دهیم- (علمش) در کتابی است (ربانی). این (کار) همواره بر خدا آسان است.

لِكَيلا تَأسَوا عَلىٰ ما فاتَكُم وَ لا تَفرَحوا بِما إتىٰكُم وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ كُلَّ مُختالٍ فَخورٍ (٢٣)

تا بر آنچه از دست شما رفته اندوهگین نشوید، و به آنچه به شما داده است شادمانی نکنید. و خدا هیچ خودپسند فخرکننده‌ای را دوست نمی‌دارد؛

الَّذينَ يَبخَلونَ وَ يَأمُرونَ النّاسَ بِالبُخلِ وَ مَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الغَنِىُّ الحَميدُ (٢٤)

کسانی که بخل می‌ورزند و مردمان را به بخل ورزیدن فرمان می‌دهند. و هر که روی گرداند خدا بی‌گمان (هم) او بی‌نیاز ستوده است.

لَقَد أَرسَلنا رُسُلَنا بِالبَيِّنٰتِ وَ أَنزَلنا مَعَهُمُ الكِتٰبَ وَ الميزانَ لِيَقومَ النّاسُ بِالقِسطِ وَ أَنزَلنَا الحَديدَ فيهِ بَأسٌ شَديدٌ وَ مَنٰفِعُ لِلنّاسِ وَ لِيَعلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِالغَيبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِىٌّ عَزيزٌ (٢٥)

(ما) پیامبرانمان را به‌راستی و درستی با (همه‌ی) دلایل آشکار فرستادیم و با آنها کتاب و میزان فرود آوردیم تا مردم به انصاف (عادلانه و فاضلانه) برخیزند. و آهن را که در آن برای مردمان نیرویی سخت و سودهایی است، فرو فرستادیم، تا خدا نشانه گذارد چه کسی در نهان، او و پیامبرانش را یاری می‌کند. خدا به‌راستی نیرومندی عزیز است.

وَ لَقَد أَرسَلنا نوحًا وَ إِبرٰهيمَ وَ جَعَلنا فى ذُرِّيَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَ الكِتٰبَ فَمِنهُم مُهتَدٍ وَ كَثيرٌ مِنهُم فٰسِقونَ (٢٦)

و به‌راستی و درستی، نوح و ابراهیم را فرستادیم و در میان فرزندانشان نبّوت و کتاب را قرار دادیم. پس برخی از آنان راه‌یافته‌اند و بسیاری از آنان فاسقانند.

ثُمَّ قَفَّينا عَلىٰ إثٰرِهِم بِرُسُلِنا وَ قَفَّينا بِعيسَى ابنِ مَريَمَ وَ إتَينٰهُ الإِنجيلَ وَ جَعَلنا فى قُلوبِ الَّذينَ اتَّبَعوهُ رَأفَةً وَ رَحمَةً وَ رَهبانِيَّةً ابتَدَعوها ما كَتَبنٰها عَلَيهِم إِلَّا ابتِغاءَ رِضوٰنِ اللَّهِ فَما رَعَوها حَقَّ رِعايَتِها فَـٔاتَينَا الَّذينَ إمَنوا مِنهُم أَجرَهُم وَ كَثيرٌ مِنهُم فٰسِقونَ (٢٧)

سپس به دنبال آنان پیامبران خود را، پی در پی آوردیم. و عیسی پسر مریم را در پی (آنان) آوردیم و به او انجیل دادیم و در دل‌های کسانی که از او پیروی کردند رأفت و رحمت نهادیم‌. و (اما) رهبانیتی که از پیش خود در آوردند ما آن را بر ایشان مقرّر نکردیم مگر برای آنکه کسب خشنودی خدا کنند. پس آن را چنان که حقّ رعایتش بود منظور نداشتند. پس پاداش کسانی از ایشان را که ایمان آوردند به آنها دادیم‌. و بسیاری از آنان فاسقانند.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ إمِنوا بِرَسولِهِ يُؤتِكُم كِفلَينِ مِن رَحمَتِهِ وَ يَجعَل لَكُم نورًا تَمشونَ بِهِ وَ يَغفِر لَكُم وَ اللَّهُ غَفورٌ رَحيمٌ (٢٨)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! از خدا پروا بدارید و به پیامبر او بگروید تا از رحمت خویش شما را دو بهره‌ی کفالت‌‌کننده، عطا کند و برای شما نوری قرار دهد که به وسیله‌ی آن راه سپرید و (خطاهایتان را) برایتان بپوشاند و خدا بسی پوشنده‌ی رحمتگر بر ویژگان است.

لِئَلّا يَعلَمَ أَهلُ الكِتٰبِ أَلّا يَقدِرونَ عَلىٰ شَيءٍ مِن فَضلِ اللَّهِ وَ أَنَّ الفَضلَ بِيَدِ اللَّهِ يُؤتيهِ مَن يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الفَضلِ العَظيمِ (٢٩)

تا اهل کتاب ندانند که به هیچ وجه فزون‌بخشی خدا در (حیطه‌ی) قدرت آنان نیست و اینکه بخشایشگری تنها در دست خداست؛ به هرکس بخواهد آن را می‌دهد و خدا دارای فزون‌‌بخشی بسیار است.

محتوای سوره

• تفسیر آیات