هود ٦٧

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۴:۴۱ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

و کسانی را که ستم کرده بودند، صیحه (آسمانی) فروگرفت؛ و در خانه‌هایشان به روی افتادند و مردند...

|و آن صيحه مرگبار كسانى را كه ستم كرده بودند فرا گرفت و در خانه‌هايشان بر جاى مردند
و كسانى را كه ستم ورزيده بودند، آن بانگِ [مرگبار] فرا گرفت، و در خانه‌هايشان از پا درآمدند.
و آن گاه ستمکاران را (شب) صیحه عذاب آسمانی بگرفت و صبحگاه در دیارشان بی‌حس و حرکت و خاموش ابدی شدند.
و کسانی را که ستم کردند، فریاد مرگبار فروگرفت، پس در خانه هایشان به رو درافتاده، جسمی بی جان شدند.
و ستمكاران را صيحه‌اى فروگرفت و در خانه‌هاى خود بر جاى مُردند.
و ستم‌پیشگان [مشرک‌] را بانگ مرگبار فرو گرفت، و در خانه و کاشانه‌شان از پا در آمدند
و كسانى را كه ستم كردند صيحه- بانگ كشنده آسمانى- فروگرفت، پس در خانه‌هاى خود بر روى در افتادند- مردند-.
صدای شدید (و وحشتناک صاعقه و امواج هراسناک زلزله)، افراد ستمکار (قوم ثمود) را در برگرفت و در خانه و کاشانه‌ی خود خشکیدند و بر روی افتادند.
و کسانی که ستم کردند، (آن) بانگ (مرگبار) فرو گرفت. پس در خانه‌هایشان زمین‌گیر شده (و) از پا در آمدند.
و بگرفت آنان را که ستم کردند خروشی پس شدند در خانه‌های خود مُردگان‌


هود ٦٦ آیه ٦٧ هود ٦٨
سوره : سوره هود
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٩
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الصَّیْحَةُ»: صوت شدید. صدای مهیب (یس / و ). در جاهای دیگر قرآن، (صاعِقَة) و (رَجْفَة) به کار رفته است که همه لازم و ملزوم یکدیگرند (نگا: اعراف / ، فصّلت / ). «فِی دَارِهِمْ جَاثِمِینَ»: (نگا: اعراف / و ).


تفسیر

نکات آیه

۱- کفرپیشگان قوم ثمود، با غرشى مهیب به هلاکت رسیدند. (و أخذ الذین ظلموا الصیحة)

۲- قوم ثمود ، مردمانى ستمکار بودند. (و أخذ الذین ظلموا الصیحة)

۳- ستمکارى قوم ثمود ، موجب گرفتارى آنان به عذاب الهى شد. (و أخذ الذین ظلموا الصیحة)

۴- کشتن ناقه صالح ، از ستمگریهاى قوم ثمود بود. (و أخذ الذین ظلموا الصیحة) از آن جا که کشتن ناقه صالح نیز در نزول عذاب دخیل بود ، معلوم مى شود ظلم در «الذین ظلموا» اشاره به کشتن ناقه نیز دارد.

۵- شرک ورزى و انکار رسالت پیامبران ، ستمگرى است. (و أخذ الذین ظلموا الصیحة) مقصود از «الذین ظلموا» مشرکان و انکارکنندگان رسالت صالحند. تعبیر کردن از آنان به ستمکاران ، اشاره اى است به برداشت فوق.

۶- ستمگران ، مشرکان و کفرپیشگان ، در خطر گرفتار شدن به عذابهاى دنیوى (عذاب استیصال) هستند. (و أخذ الذین ظلموا الصیحة)

۷- کفرپیشگان قوم ثمود بر اثر عذاب الهى، به رو بر زمین افتادند و هلاک شدند. (فأصبحوا فى دیرهم جثمین) «جثوم» (مصدر جاثمین) به معناى به زمین چسبیدن و حرکت نکردن است و برخى آن را به معناى فرو افتادن بر سینه دانسته اند (لسان العرب).

۸- صیحه و غرشى که قوم ثمود را فرا گرفت ، توان حرکت و بیرون آمدن از خانه ها را از آنان سلب کرد. (و أخذ الذین ظلموا الصیحة فأصبحوا فى دیرهم جثمین) «فى دیارهم» متعلق به «جاثمین» است و دلالت بر این دارد که قوم ثمود در خانه هایشان به هلاکت رسیدند. بیان این معنا حکایت از آن دارد که: صیحه و غرش مهیب آن چنان بود که قوم ثمود، نتوانستند از خانه هاى خویش - که طبعاً آدمى در این گونه موارد از خانه خارج مى شود - بیرون آیند.

۹- کفرپیشگان قوم ثمود ، شب هنگام به عذاب گرفتار شدند و در صبحگاه به هلاکت رسیدند.* (فأصبحوا فى دیرهم جثمین) چنان چه «أصبحوا» به معناى «دخلوا فى الصباح» باشد دلالت مى کند که هلاکت آنان ، در صبحدم بوده است. در نتیجه صیحه و غرش - به قرینه فاء در «فأصبحوا» - پیش از صبح; یعنى در شب بر قوم ثمود نازل شده بود.

روایات و احادیث

۱۰- «عن أبى عبدالله(ع) (فى إهلاک قوم صالح): ... لما کان نصف اللیل أتاهم جبرئیل(ع) فصرخ بهم صرخة خرقت تلک الصرخة أسماعهم و فلقت قلوبهم و صدّعت أکبادهم... فأصبحوا فى دیارهم و مضاجعهم موتى أجمعین ثم أرسل الله علیهم مع الصیحة النار من السماء فأحرقتهم أجمعین ...;[۱] از امام صادق(ع) [درباره هلاکت قوم صالح] روایت شده است: چون نیمه شب فرا رسید، جبرئیل نزد آنان آمد. پس فریادى بلند بر سرشان زد که گوشهاى آنان را پاره کرد و قلبهایشان را شکافت و جگرهایشان را درید; در نتیجه صبحگاه آن شب، همه آنان در خانه ها و بسترهایشان مرده بودند. سپس خداوند همراه با آن فریاد آتشى از آسمان فرستاد که همه را سوزاند ...».

۱۱- «عن رسول الله(ص) قال: ... هؤلاء قوم صالح(ع) ... عتوا عن أمر ربهم ... فأهلک الله من کان فى مشارق الأرض و مغاربها منهم إلاّ رجلاً کان فى حرم الله فمنعه حرم الله من عذاب الله تعالى...;[۲] از رسول خدا(ص) روایت شده است که فرمود: ... اینان قوم صالح بودند ... از فرمان پروردگار خود سرپیچى کردند ... پس خداوند از آن قوم همه آنان را که در مشرقها و مغربهاى زمین بودند هلاک کرد مگر یک مرد را که در حرم خدا بود و حرم خدا او را از عذاب الهى مصون داشت ...».

موضوعات مرتبط

  • انبیا: ظلم تکذیب انبیا ۵
  • شرک: ظلم شرک ۵
  • صالح(ع): قتل شتر صالح(ع) ۴
  • ظالمان: ۲ عذاب دنیوى ظالمان ۶
  • ظلم: موارد ظلم ۴، ۵
  • عذاب: ابزار عذاب ۱; اهل عذاب ۶; عذاب استیصال ۶; عذاب با صیحه آسمانى ۱، ۱۰; عذاب در شب ۹
  • قوم ثمود: آثار ظلم قوم ثمود ۳; تاریخ قوم ثمود ۱، ۳، ۷، ۸، ۹، ۱۰، ۱۱; صفات قوم ثمود ۴; ظلم قوم ثمود ۲، ۴; عجز قوم ثمود ۸; عذاب قوم ثمود ۱; کیفیت عذاب قوم ثمود ۷; موجبات عذاب قوم ثمود ۳; وقت عذاب قوم ثمود ۹; وقت هلاکت قوم ثمود ۹; ویژگیهاى عذاب قوم ثمود ۸; هلاکت قوم ثمود ۱، ۱۰، ۱۱
  • کافران: عذاب دنیوى کافران ۶
  • مشرکان: عذاب دنیوى مشرکان ۶
  • هلاکت: هلاکت در صبح ۹

منابع

  1. کافى، ج ۸، ص ۱۸۹، ح ۲۱۴; نورالثقلین، ج ۲، ص ۴۹، ح ۱۸۹.
  2. مجمع البیان، ج ۵، ص ۲۶۶; نور الثقلین، ج ۲- ، ص ۳۷۴، ح ۱۵۱.