الأعراف ١٨٣
ترجمه
الأعراف ١٨٢ | آیه ١٨٣ | الأعراف ١٨٤ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«أُمْلِی»: مهلت میدهم (نگا: آلعمران / . «کَیْد»: چارهجوئی نهانی. «مَتِینٌ»: محکم و استوار.
تفسیر
- آيات ۱۸۰ - ۱۸۶، سوره اعراف
- اختلاف و انشعاب مردم به دو صنف درباره اسماء و صفات خداى سبحان مراد از (( اسماءحسنى ((
- حقيقت بهترين اسم ها فقط و فقط از خداى سبحان است
- معناى جمله : (( فادعوه بها(( اين است كه خدا را با اعتقاد به اتصاف او به صفات حسنهو معناى جميله عبادت كنيد.
- معناى استدراج در عذاب (( والذين كفروا باياتنا سنستدرجهم من حيث لا يعلمون (( .
- معناى (( املاء(( در: (( واملى لهم (( و فرق آن با استدراج .
- اشاره به معناى (( ملكوت (( در عرف قرآن مجيد
- ۱- معناى اسماء حسنى
- درك وجود خداى تعالى و فقر همه چيز به او، نخستين درك و حكم ما است
- ۲- حد اسماء و اوصاف خداى تعالى چيست ؟ از بيانى كه درفصل اول گذشت روشن گرديد كه ما جهات نقص و حاجتى را كه در اجزاى عالم
- محدود نبودن خداوند و اينكه صفات او عين ذات او است
- ۳- انقسام هايى كه براى صفات خداى تعالى هست : از كيفيت و طرز سلوك فطرى كهگذشت بر آمد كه بعضى از صفات خدا صفاتى است كه معناى
- ۴- اسماء و صفات چه نسبتى به ما دارند؟ و چه نسبتى در ميان خود؟ ميان اسم و صفت هيچفرقى نيست جز اينكه صفت دلالت مى كند بر
- ۵- معناى اسم اعظم چيست ؟ در ميان مردم شايع شده كه اسم اعظم اسمى است لفظى ازاسماى خداى تعالى كه اگر خدا را به آن
- توجيه و تفسير رواياتى كه دلالت مى كنند بر اينكه اسم اعظم خدا اسم لفظى است .
- ۶- شماره اسماء حسنى : در آيات كريمه قرآن دليلى كه دلالت بر عدد اسماء حسنى كند وآن را محدود سازد وجود ندارد، بلكه از
- ۷- آيا اسماء خدا توقيفى است ؟ از آنچه گذشت روشن گرديد كه در قرآن هيچ دليلى برتوقيفى بودن اسماء خداى تعالى وجود ندارد
- رواياتى كه مى گويند براى خدا نود و نه اسم است ...
- آنچه در مورد اين روايات بايد گفت
- شرح و تفسير روايتى از امام صادق (ع ) درباره اسماء حسناى خداى تعالى
- روايات ديگرى درباره اسم اعظم و اسماء حسناى خداوند
- چند روايت در مورد اينكه در: (( و ممن خلقنا امة يهدون بالحق و به يعدلون (( امت چهكسانى هستند؟
- چند روايت درباره سنت استدراج و املاء
نکات آیه
۱- سنت خداوند بر امهال کفرپیشگانِ تکذیب کننده و تأخیر در هلاکت و عذاب ایشان است. (و أملى لهم إن کیدى متین) املاء (مصدر اُملى از ماده ملاوة) به معناى مهلت دادن و تأخیر انداختن است. به مناسبت اینکه حقیقت بیان شده (مهلت دادن و تأخیر انداختن) درباره تکذیب کنندگان آیات الهى است، معلوم مى شود مراد از تأخیر، تأخیر در عذاب است.
۲- تکذیب کنندگان آیات الهى سزاوار عذاب از جانب خداوند هستند. (و أملى لهم) آنگاه مهلت دادن و تأخیر انداختن عذاب موضوع پیدا مى کند که استحقاق عذاب بالفعل وجود داشته باشد.
۳- تکذیب کنندگان آیات خداوند گرفتار مکر و کید او خواهند شد. (إن کیدى متین)
۴- تأخیر در عذاب تکذیب کنندگان و کشاندن تدریجى آنان به ورطه هاى سقوط با عواملى خوشایند و خام کننده، مکر خدا با ایشان است. (سنستدرجهم ... و أملى لهم إن کیدى متین) مراد از «کید» همان استدراج و امهالى است که در آیه قبل مطرح شد.
۵- امهال خداوند به کفرپیشگان تکذیب کننده، زمینه ساز افزایش عذاب آنان است. (و أملى لهم إن کیدى متین) چون امهال به عنوان «کید» مطرح شده است، معلوم مى شود مهلت دادن در اینجا براى افزون شدن عذاب است.
۶- مکر و کید خداوند نیرومند و شکست ناپذیر است. (إن کیدى متین) «متین» به معناى نیرومند و استوار است.
موضوعات مرتبط
- آیات خدا: ابتلاى مکذبان آیات خدا ۳ ; کیفر مکذبان آیات خدا ۱، ۲، ۴ ; مهلت به مکذبان آیات خدا ۱، ۴، ۵
- خدا: سنتهاى خدا ۱، ۴ ; عذابهاى خدا ۲ ; مکر خدا ۳، ۴، ۶ ; مهلت خدا ۵
- سنت: استدراج ۴ ; سنت مهلت ۱
- عذاب: اهل عذاب ۲، ۵ ; تأخیر در عذاب ۱، ۴ ; زمینه ارتداد عذاب ۵ ; موجبات عذاب ۲
- کافران: کیفر کافران ۱ ; مهلت به کافران ۱، ۵