ابراهيم ٢٣
ترجمه
ابراهيم ٢٢ | آیه ٢٣ | ابراهيم ٢٤ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«بِإِذْنِ رَبِّهِمْ»: با اجازه خدا و توفیق او. جار و مجرور متعلّق به (خالِدینَ) است. «تَحِیَّتُهُمْ فِیهَا سَلامٌ»: در آنجا از سوی خدا (نگا: یس / ) و از سوی فرشتگان (نگا: رعد / ) درود فرستاده میشوند (نگا: یونس / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱۹ - ۳۴،سوره ابراهيم
- اشاره به معناى ((حق )) و بيان اينكه مراد از حق بودند خلقت آسمانها و زمين هدفداربودن عالم هستى است
- بيان جمله : ((ان يشايدهبكم و ياءت بخلق جديد)) و پاسخ به يك سؤال در اين مورد
- معناى جمله : ((و برزوا الله جميعا))
- بيان بگو مگوى كفار در روز قيامت
- سخن شيطان با پيروان خود در قيامت
- معناى اينكه در قيامت شيطان به اتباع خود مى گويد: ((خدا به شما وعده حق داد و من بهشما وعده دادم ولى وفا نكردم ))
- بيان اينكه شيطان بر مردم سلطه اى ندارد و فقط دعوت به گناه مى كند
- رد كلام فخر رازى در خصوص استثناء در آيه شريفه
- بيزارى جستن شيطان و هر متبوع ديگرى از پيروان خود، در روز قيامت
- انسان مختار است و خود مسؤ ول نيك و بد اعمال خويش است
- وجوهى كه در مورد تركيب و معناى آيه : ((الم تر كيف ضرب الله مثلا كلمة طيبة ...))گفته شده است
- موارد اختلاف مفسرين در بيان معنى و مفاد مفردات آيه فوق الذكر
- بيان مراد از ((كلمه طيبه )) اى كه به شجره طيبه تشبيه شده است
- مقصود از كلمه خبيثه كه به شجره خبيثه تشبيح شده شرك به خدا است
- آغاز و ادامه هدايت مؤ منين از ناحيه خداوند است (يثبت الله الذين آمنوابالقول الثابت ))
- چند معناى ديگر كه براى آيه : ((يثبت الله الذين آمنوا...)) ذكر كرده اند
- حكايت حال سردمداران و بزرگان ضلالت و ظلم كه كفران نعمت كرده مردم خود را هلاكتكشاندند
- انگيزه اصلى مشركين در شرك ورزيدن به عمد و اختيار
- وجه جمع بين دو آيه اى كه يكى وجود دوستى در قيامت اثبات و ديگرى نفى مى كند
- استدلال بر اختصاص ربوبيت براى خدا به اختصاص تدبير عام موجودات به او
- معناى ((سخر لكم الفلك )) و سخر لكم الانهار))
- معناى سؤ ال و توضيح مراد از جمله : اتيكم منكل ما سالتموه : خداوند از تمام آنچه از او خواستيد به شما داد))
- توضيحى درباره اينكه نعمت هاى الهى قابل شمارش نيست (و ان تعدوا نعمة الله لاتحصوها)
- روايتى درباره مراد از كلمه طيبه و كلمه خبيثه در آيه((مثل كلمة طيبة كشجرة طيبة ...))
- نقل ورد سخن ((آلوسى )) كه در روايتى بنابر آن مراد از شجره خبيثه بنى اميه اندمناقشه كرده
- چند روايت در مورد سؤ ال قبر و تطبيق آيه : (( يثبت الله الذين آمنوا...)) بر آن
- چند روايت در تطبيق آيه : (( الذين بدلوا نعمة الله كفرا...)) بر بنى اميه و بنى مغيره
- روايتى در اين باره كه اظهار عجز از شكر نعمتهاى الهى شكر است
نکات آیه
۱- مؤمنان داراى عمل صالح قطعاً وارد بهشت مى شوند و در آن جاودانه خواهند بود. (و أُدخل الذین ءامنوا و عملوا الصلحت جنّ-ت ... خلدین فیها)
۲- ایمان توأم با عمل صالح، ثمربخش است. (و أُدخل الذین ءامنوا و عملوا الصلحت جنّ-ت تجرى)
۳- بهشت جایگاه مؤمنان و پوشیده از درختان انبوه است. (جنّ-ت تجرى من تحتها الأنهر) «جنات» به جایى گفته مى شود که مملو از درخت باشد، به گونه اى که زمین را با درختان خود بپوشاند. جمع آورده شدن «جنات» هم مى تواند مؤید این مطلب باشد.
۴- بهشت، مجموعه اى از باغهاى متعدد است.* (جنّ-ت تجرى من تحتها الأنهر) جمع آورده شدن «جنات» مى تواند اشاره به نکته یاد شده باشد.
۵- نهرهاى فراوانى همواره در بهشت جارى است. (تجرى من تحتها الأنهر)
۶- ورود به بهشت و جاودان ماندن مؤمنان صالح در آن به اذن خداوند است. (و أُدخل الذین ءامنوا و عملوا الصلحت جنّ-ت ... بإذن ربّهم)
۷- مؤمنان داراى عمل صالح، مورد عنایت پروردگار خویش بوده و ورود و جاودان ماندنشان در بهشت برخاسته از ربوبیت اوست. (أُدخل الذین ءامنوا ... جنّ-ت ... خلدین فیها بإذن ربّهم) اضافه شدن «ربّ» به ضمیر «هم»، که مرجع آن «الذین آمنوا» است، مشعر به معناى یاد شده است.
۸- درود و تحیت بهشتیان به یکدیگر در بهشت، با لفظ «سلام» است. (تحیّتهم فیها سلم)
۹- بر مؤمنان داراى عمل صالح در بهشت، درود و سلام فرستاده مى شود. (تحیّتهم فیها سلم) برداشت فوق مبتنى بر این است که اضافه «تحیت» به «هم» اضافه مصدر به مفعول باشد. طبق این احتمال معناى عبارت چنین مى شود: تحیت گفتن به آنان در بهشت با «سلام» است.
۱۰- بهشتیان در بهشت، روابط حسنه و سرشار از محبت با یکدیگر خواهند داشت. (تحیّتهم فیها سلم) اینکه خداوند مى فرماید «تحیت مؤمنان در بهشت سلام گفتن و یا درخواست سلامتى براى یکدیگر است» حکایت از روابط خوب آنان مى کند.
۱۱- بهترین درود و تحیت «سلام» است. (تحیّتهم فیها سلم) انتخاب واژه «سلام»، از میان سایر واژگانى که براى درود و تحیت به کار برده مى شود، مى تواند گویاى نکته یاد شده باشد.
۱۲- بیان عاقبت نیک مؤمنان داراى عمل صالح و فرجام شوم پیروان شیطان، روشى است براى ایجاد انگیزش آدمیان به عاقبت اندیشى. و برزوا لله جمیعًا فقال الضعفؤا للذین استکبروا ... فهل أنتم مغنون عنّا من عذاب الله ... إن الظلمین لهم عذاب ألیم . و أُدخل الذین ءامنوا و عملوا الصلحت جنّ-ت تجرى من تحتها الانهر خلدین فیها
موضوعات مرتبط
- انگیزش: عوامل انگیزش ۱۲
- ایمان: اهمیت ایمان ۲; ایمان و عمل صالح ۲
- بهشت: تعدد باغهاى بهشت ۴; جاودانان در بهشت ۱، ۷; درختان بهشت ۳; شرایط جاودانگى در بهشت ۶; صفات بهشت ۳، ۴، ۵; عوامل جاودانگى در بهشت ۷; موجبات بهشت ۶; نهرهاى بهشت ۵
- بهشتیان ۱، ۳: تحیت بهشتیان ۱، ۳ ۸; روابط بهشتیان ۱، ۳ ۱۰; روش برخورد بهشتیان ۱، ۳ ۱۰; سلام بر بهشتیان ۱، ۳ ۹; سلام بهشتیان ۱، ۳ ۸; محبت بهشتیان ۱، ۳ ۱۰
- تحیت: بهترین تحیت ۱۱
- خدا: آثار ربوبیت خدا ۷; اهمیت اذن خدا ۶
- سلام: اهمیت سلام ۱۱
- شیطان: فرجام شوم پیروان شیطان ۱۲
- عاقبت اندیشى: اهمیت عاقبت اندیشى ۱۲
- عمل صالح: اهمیت عمل صالح ۲
- لطف خدا: مشمولان لطف خدا ۷
- مؤمنان: حُسن فرجام مؤمنان ۱۲; فضایل مؤمنان صالح ۷; مؤمنان در بهشت ۳; مؤمنان صالح در بهشت ۱، ۶، ۹