سبإ ٥٢
ترجمه
| سبإ ٥١ | آیه ٥٢ | سبإ ٥٣ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«بِهِ»: مرجع ضمیر (ه) حق در آیه است که مراد اسلام و قرآن است. «أَنّی»: چگونه؟ «التَّنَاوُشُ»: دسترسی پیدا کردن. فراچنگ آوردن. «مَکَانٍ بَعیدٍ»: مراد آخرت است که با جهان ما فاصله دوری دارد. یعنی بعد از خروج از دنیا، تازه کسی نمی‌تواند ایمانی به دست آورد که در پرتو آن رستگاری میسّر گردد (نگا: انعام / غافر / و ).
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۳۱ - ۵۴، سوره سباء
- گفتگو و مخاصمه ضعفاى با بزرگانشان ، در قيامت ، كه گمراهى خود را متوجهبزرگان خود كرده بزرگانشان نيز خود را تبرئه مى كنند.
- دروغگويى و پنهانكارى كفار در قيامت كه روز كشف اسرار است ، از باب ظهور ملكاترذيله و عادات بد نفسانى است
- وجه اينكه مترقين گفتند ما عذاب نمى شويم
- جواب به آنان با بيان اينكه كثرت مال و اولاد بدون ايمان وعمل صالح مانع از عذاب نيست
- سؤ ال خداوند از ملائكه (آهولاء اياكم كانوايعبدون ) و بيزارى جستن ملائكه از عبادتمشركين
- مقصود از اينكه مشركين به جن ايمان داشته آنها را عبادت مى كرده اند
- اصرار و پافشارى مشركين در پيروى هوى و مقاومت بدوندليل در برابر حق و موعظه پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) آنان را به قيام الله
- وصف حال مشركين در ساعت مرگ كه از سلطه خدا مفرى نداشته ، ايمان دير هنگامشان سودىبه حالشان نمى رساند
- بحث روايتى
- رواياتى درباره انفاق و صدقه دادن
- رواياتى در باره اينكه آيات ((و لوترى اذ فزعوا)) ناظر بر فرو رفتن لشكرسفيانى در زمين (در زمان ظهور حضرت مهدى ((عج )) ) مى باشد
نکات آیه
۱ - مشرکان، به هنگام نزول عذاب بر آنان، اظهار ایمان به خدا مى کنند. (و لو ترى إذ فزعوا ... و قالوا ءامنّا به)
۲ - اظهار ایمان مشرکان به پیامبر(ص)، با مشاهده نزول عذاب بر آنان (و لو ترى إذ فزعوا ... قالوا ءامنّا به) مرجع ضمیر «به»، به قرینه «ما بصاحبکم من جِنّة» در آیه ۴۶، مى تواند پیامبر(ص) باشد.
۳ - مشرکان، در قیامت و یا با مشاهده نزول عذاب، اظهار مى کنند که به قرآن ایمان دارند. (و لو ترى إذ فزعوا ... و قالوا ءامنّا به) مرجع ضمیر «به»، به قرینه آیات پیشین - که درباره قرآن بود - مى تواند قرآن باشد.
۴ - مشرکان، با تحقق حشر و بعث و مشاهده آن، به آن اظهار ایمان مى کنند. (و لو ترى إذ فزعوا ... قالوا ءامنّا به) در صورتى که زمان فزع مشرکان، حشر و قیامت باشد; مرجع ضمیر «به» مى تواند «بعث» (مستفاد از «إذ فزعوا») باشد.
۵ - ایمان مشرکان، پس از گرفتارى به عذاب سودى براى آنان ندارد. (و لو ترى إذ فزعوا ... قالوا ءامنّا به و أنّى لهم التناوش)
۶ - ایمان مشرکان در قیامت، سودى براى آنان ندارد. (و لو ترى إذ فزعوا ... و قالوا ءامنّا به و أنّى لهم التناوش) «تناوش» (از ریشه «نوش») به معناى تناول و رسیدن است; یعنى، آنان چگونه مى توانند به ایمان نایل آیند؟ و مراد از آن بى فایده بودن ایمان در غیر زمان و فرصت لازم خودش است.
۷ - ایمان آوردن مشرکان به هنگام مرگ، سودى ندارد. (إذ فزعوا... و قالوا ءامنّا به و أنّى لهم التناوش)
۸ - جایگاه ایمان آوردن، عالم دنیا است، نه آخرت. (و لو ترى إذ فزعوا ... و قالوا ءامنّا به و أنّى لهم التناوش)
۹ - ایمان، نجات بخش آدمى از گرفتارى هاى قیامت است. (و لو ترى إذ فزعوا فلافوت ... و قالوا ءامنّا به)
موضوعات مرتبط
- ایمان: آثار ایمان ۹; ایمان به خدا ۱; ایمان به قرآن ۳; ایمان به قیامت ۴; ایمان به محمد(ص) ۲; ایمان بى ثمر ۵، ۶، ۷; ایمان هنگام عذاب ۵; ایمان هنگام مرگ ۷; عوامل ایمان ۱، ۲، ۳; فرصت ایمان ۸
- دنیا: نقش دنیا ۸
- عذاب: آثار رؤیت عذاب ۱، ۲، ۳; عوامل نجات از عذاب اخروى ۹
- مشرکان: ایمان مشرکان ۵، ۶، ۷; حشر اخروى مشرکان ۴; مشرکان در قیامت ۶; مشرکان هنگام عذاب ۱، ۲، ۳
