الإسراء ٢١

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۱۱:۴۱ توسط Adel (بحث | مشارکت‌ها) (←‏تفسیر)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
کپی متن آیه
انْظُرْ کَيْفَ‌ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ‌ عَلَى‌ بَعْضٍ‌ وَ لَلْآخِرَةُ أَکْبَرُ دَرَجَاتٍ‌ وَ أَکْبَرُ تَفْضِيلاً

ترجمه

ببین چگونه بعضی را (در دنیا بخاطر تلاششان) بر بعضی دیگر برتری بخشیده‌ایم؛ درجات آخرت و برتریهایش، از این هم بیشتر است!

ترتیل:
ترجمه:
الإسراء ٢٠ آیه ٢١ الإسراء ٢٢
سوره : سوره الإسراء
نزول : ٨ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٣
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أُنظُرْ»: ببین. دقّت کن. «دَرَجَاتٍ ... تَفْضِیلاً»: این دو واژه تمییزند.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر


نکات آیه

۱- خداوند، فراخوان آدمیان براى تأمل و درس آموزى از تفاوت رتبه دنیوى انسانها (انظر کیف فضّلنا بعضهم على بعض)

۲- برترى مرتبه برخى انسانها بر بعضى دیگر و تفاوت مراتب مادى آنان، در قلمرو اراده الهى است. (فضّلنا بعضهم على بعض)

۳- برخوردارى همه انسانها از فیض و عطاى الهى، به صورت یکسان و مساوى نیست. (کلاًّ نمدّ هؤلاء و هؤلاء من عطاء ربّک ... انظر کیف فضّلنا بعضهم على بعض)

۴- مراتب و فضایل اخروى، بسى برتر و بزرگتر از درجات دنیوى است. (و للأخرة أکبر درجت و أکبر تفضیلاً)

۵- تفاوت آدمیان در برخوردارى از موهبت ها و امکانات دنیا، نمودى از تفاوت اخروى آنهاست. (انظر کیف فضّلنا بعضهم ... و للأخرة أکبر درجت)

۶- تلاش انسان در تفاوت درجات و مزایاى اخروى او، نقشى تعیین کننده دارد. (من کان یرید العاجلة ... و من أراد الأخرة و سعى لها ...فضّلنا بعضهم على بعض و للأخرة أکبر درجت و أکبر تفضیلاً) از اینکه خداوند در آیات پیش فرمود: «آخرت طلبان، در صورت تلاش متناسب با آخرت طلبى شان، جزا داده مى شوند» و در این آیه مى فرماید: «آخرت، داراى درجاتى بس فراتر و عظیم تر از دنیاست» به دست مى آید که براى نیل به مدارج برتر آخرت، تلاشى متناسب با آن لازم است.

۷- توجه به عظمت مراتب اخروى، مایه گرایش به ارزشهاى عالى آن است. (انظر ... و للأخرة أکبر درجت و أکبر تفضیلاً) دعوت خداوند از انسانها براى تعمق و تأمل در مدارج عالى اخروى، مى تواند به این منظور باشد که در انسانها انگیزه آخرت طلبى و تلاش براى کسب درجات عالى آخرت ایجاد کند.

۸- آخرت طلبان مؤمن، داراى مقامى بس ارجمند و برخوردار از درجات و مراتب بلند در روز رستاخیز (و من أراد الأخرة و سعى لها سعیها و هو مؤمن ... و للأخرة أکبر درجت و أکبر تفضیلاً)

روایات و احادیث

۹- «عن النبى(ص) قال: ما من عبد یرید أن یرتفع فى الدنیا درجة فارتفع إلاّ وضعه الله فى الأخرة درجة أکبر منها و أطول ثم قرء: «و للأخرة أکبر درجات و أکبر تفضیلاً»;[۱] از پیامبر(ص) روایت شده است که فرمود: هیچ بنده اى نیست که بخواهد در دنیا درجه اى [از نظر مادى ]پیشرفت کند و به آن هم دست یابد، مگر آنکه خداوند او را در آخرت درجه اى که بزرگ تر و پایدارتر از درجه دنیاست، پایین آورد; سپس [این آیه را]تلاوت فرمود: و للأخرة أکبر درجات و أکبر تفضیلاً».

۱۰- «عن أبوعمروالزبیرى عن أبى عبدالله(ع) قال: قلت له: إن للإیمان درجات و منازل، ...؟ قال: نعم، قلت له: صفه لى ... قال: ... ثمّ ذکر ما فضّل الله عزّوجلّ به أولیائه بعضهم على بعض فقال عزّوجلّ:... «انظر کیف فضّلنا بعضهم على بعض و للأخرة أکبر درجات و أکبر تفضیلاً» ... فهذا ذکر درجات الإیمان و منازله عند الله عزّوجلّ;[۲] ابوعمرو زبیرى گوید: به امام صادق(ع) عرض کردم: [آیا ]براى ایمان درجات و منازلى است ...؟ حضرت فرمود: بله، به حضرت گفتم: برایم توصیف کن ...، فرمود:... سپس [قرآن] آن چیزى که به وسیله آن خداوند بعضى از اولیایش را بر برخى دیگر برترى داده، یادآور شده و فرموده: ... «انظر کیف فضّلنا بعضهم على بعض و للأخرة أکبر درجات و أکبر تفضیلاً» ... پس این است از موارد ذکر درجات و منازل ایمان در نزد خداوند عزّوجلّ».

موضوعات مرتبط

  • آخرت طلبان: مقامات اخروى آخرت طلبان ۸
  • ارزشها: ارزش مقامات اخروى ۴; ارزش مقامات دنیوى ۴
  • انسان: تفاوت اقتصادى انسان ها ۲، ۵; عبرت از تفاوت انسان ها ۱; مراتب اخروى انسان ها ۷; مطالعه در تفاوت انسان ها ۱; منشأ تفاوت انسان ها ۲; نشانه هاى تفاوت اخروى انسان ها ۵
  • ایمان: مراتب ایمان ۱۰
  • تدبّر: اهمیت تدبّر ۱
  • تلاش: آثار تلاش ۶; اهمیت تلاش ۶
  • خدا: اراده خدا ۲; دعوتهاى خدا ۱
  • ذکر: آثار ذکر آخرت ۷
  • عبرت: اهمیت عبرت ۱; عوامل عبرت ۱
  • گرایشها: زمینه گرایش به ارزشها ۷
  • لطف خدا: تفاوت مشمولان لطف خدا ۳
  • مؤمنان: مراتب مقامات مؤمنان ۱۰; مقامات اخروى مؤمنان ۸
  • مقامات: آثار مقامات دنیوى ۹; عوامل مؤثر در مقامات اخروى ۶; مقامات اخروى ۹
  • نعمت: تفاوت مشمولان نعمت ۳

منابع

  1. الدرالمنثور ، ج ۵، ص ۲۵۷.
  2. کافى، ج ۲، ص ۴۱، ح ۱; بحارالأنوار، ج ۲۲، ص ۳۰۹، ح ۹.