روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۶۹

آدرس:

حميد بن زياد عن الحسن بن محمد بن سماعه عن وهيب بن حفص عن ابي بصير عن ابي جعفر ع قال :

كَانَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ عِنْدَ عَائِشَةَ لَيْلَتَهَا فَقَالَتْ يَا رَسُولَ اَللَّهِ‏ لِمَ تُتْعِبُ نَفْسَكَ‏ وَ قَدْ غَفَرَ اَللَّهُ لَكَ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ مَا تَأَخَّرَ فَقَالَ يَا عَائِشَةُ أَ لاَ أَكُونُ عَبْداً شَكُوراً قَالَ وَ كَانَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ يَقُومُ عَلَى أَطْرَافِ أَصَابِعِ رِجْلَيْهِ فَأَنْزَلَ اَللَّهُ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى طه‏ `مََا أَنْزَلْنََا عَلَيْكَ‏ اَلْقُرْآنَ‏ لِتَشْقى‏ََ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۸۹

از امام باقر (ع) كه رسول خدا (ص) در شب مقرر نزد عايشه بود، عايشه به او گفت: يا رسول اللَّه، چرا خود را رنج مى‏دهى با اينكه خداوند تو را آمرزيده است نسبت بدان چه در پيش گناه كردى و آنچه در آينده؟ فرمود: اى عايشه، نبايد كه بنده شاكرى باشم؟ فرمود: رسول خدا (ص) را شيوه آن بود كه بر نوك انگشتان پاهايش براى عبادت مى‏ايستد، پس خدا به او نازل فرمود: «اى طه* ما قرآن را به تو فرو فرستاديم تا در رنج افتى».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۴۹

امام باقر عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله نزد عايشه بود، شبى كه نوبت او بود، بپيغمبر صلى اللَّه عليه و آله گفت: اى رسول خدا! چرا خودت را برنج مياندازى، با آنكه خدا گناه گذشته و آينده ترا آمرزيده است؟ فرمود: اى عايشه: آيا من بنده سپاسگزار خدا نباشم؟. و گفت: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله روى انگشتهاى پايش ميايستاد تا خداى سبحانه و تعالى نازل فرمود: «طه ما قرآن را بر تو نازل نكرديم كه برنج افتى».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۵۹

حميد بن زياد، از حسن بن محمد بن سماعه، از وهيب بن حفص، از ابوبصير، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله در نزد عايشه بود در شبِ نوبتش؛ پس عايشه عرض كرد كه: يا رسول اللَّه! چرا نفس خود را به تعب مى‏اندازى و حال آنكه از برايت آمرزيده شده، آن‏چه پيش گذشت از گناهان تو و آن‏چه بعد از اين باشد. فرمود كه: اى عايشه! آيا بنده‏اى شاكر نباشم». و حضرت فرمود كه: «رسول خدا صلى الله عليه و آله بر اطراف انگشتان پاهاى خويش مى‏ايستاد و به عبادت قيام مى‏فرمود؛ پس خداى- سبحانه و تعالى- اين آيه را فرو فرستاد كه: «طه* ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‏» «۱»؛ يعنى: «اى طه!- يا اى ماه شب چهارده!، يا سوگند به چهارده معصوم!، يا به طهارت ايشان!، يا اى محمد!- كف پاهاى خود را بر زمين گذار، كه ما فرو نفرستاديم بر تو قرآن را، از براى آنكه تو در رنج افتى». __________________________________________________

(۱). طه، ۱ و ۲.

آیات مرتبط (بر اساس موضوع)

1. آل عمران ١
2. آل عمران ١٠
3. آل عمران ١٠٠
4. آل عمران ١٠١
5. آل عمران ١٠٢
6. آل عمران ١٠٣
7. آل عمران ١٠٤
8. آل عمران ١٠٥
9. آل عمران ١٠٦
10. آل عمران ١٠٧
11. آل عمران ١٠٨
12. آل عمران ١٠٩
13. آل عمران ١١
14. آل عمران ١١٠
15. آل عمران ١١١
16. آل عمران ١١٢
17. آل عمران ١١٣
18. آل عمران ١١٤
19. آل عمران ١١٥
20. آل عمران ١١٦

... نتایج بیشتر

احادیث مرتبط (بر اساس موضوع)

1. الکافی جلد ۱ ش ۱۴۷ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
2. الکافی جلد ۱ ش ۱۴۸ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
3. الکافی جلد ۱ ش ۱۴۹ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
4. الکافی جلد ۱ ش ۱۵۰ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
5. الکافی جلد ۱ ش ۶۹۹ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
6. الکافی جلد ۱ ش ۷۹
7. الکافی جلد ۱ ش ۸۱ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
8. الکافی جلد ۲ ش ۲۶۹ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
9. الکافی جلد ۲ ش ۴۰ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)