ریشه فوز: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
(افزودن نمودار دفعات) |
(Added root proximity by QBot) |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
=== قاموس قرآن === | === قاموس قرآن === | ||
نجات. رستگارى. طبرسى فرمود: فوز و فلاح و نجاح نظير هم اند. راغب آن را رسيدن به خير با سلامت معنى كرده است.[احزاب:71]. [مائده:119]. قرآن كريم فوز را فقط در خشنودى خدا، طاعت خدا و رسول، ورود به جنت، بودن با نيكان و مصون بودن از گناهان مىداند. فائز: رستگار. [حشر:20]. مفاز: مصدر ميمى و اسم مكان است [نباء:32-31]. يعنى: براى پرهيزكاران نجاتى هست يا محل رستگارى هست ولى به قرينه [نباء:21]. كه معادل آيه است و به قرينه «حدائق» كه بيان آن است، اسم مكان بهتر به نظر مىآيد. مفازة: نيز مصدر ميمى و اسم مكان است [آل عمران:188]. آنها را در نجات از عذاب مپندار. بيابان را مفازه گويند، به قولى آن براى تفأل است و به قولى آن به معنى مهلكه است كه فوز به معنى هلاكت نيز آمده است در اقرب گفته «فازَ الرَّجُلُ ماتَ و هَلَكَ» در مصباح گفته: مفازه موضع مهلك است... و به قولى آن به معنى نجات و سلامت است و اين تسميه به طور تفأل مىباشد. [زمر:61]. مفازه ظاهرامصدر ميمى و باء به معنى سبب است يعنى خداوند اهل تقوى را به سبب رستگارى و رسيدن به خير از جهنم نجات مىدهد. يعنى نجات آنها همان رستگار شدنشان است. | نجات. رستگارى. طبرسى فرمود: فوز و فلاح و نجاح نظير هم اند. راغب آن را رسيدن به خير با سلامت معنى كرده است.[احزاب:71]. [مائده:119]. قرآن كريم فوز را فقط در خشنودى خدا، طاعت خدا و رسول، ورود به جنت، بودن با نيكان و مصون بودن از گناهان مىداند. فائز: رستگار. [حشر:20]. مفاز: مصدر ميمى و اسم مكان است [نباء:32-31]. يعنى: براى پرهيزكاران نجاتى هست يا محل رستگارى هست ولى به قرينه [نباء:21]. كه معادل آيه است و به قرينه «حدائق» كه بيان آن است، اسم مكان بهتر به نظر مىآيد. مفازة: نيز مصدر ميمى و اسم مكان است [آل عمران:188]. آنها را در نجات از عذاب مپندار. بيابان را مفازه گويند، به قولى آن براى تفأل است و به قولى آن به معنى مهلكه است كه فوز به معنى هلاكت نيز آمده است در اقرب گفته «فازَ الرَّجُلُ ماتَ و هَلَكَ» در مصباح گفته: مفازه موضع مهلك است... و به قولى آن به معنى نجات و سلامت است و اين تسميه به طور تفأل مىباشد. [زمر:61]. مفازه ظاهرامصدر ميمى و باء به معنى سبب است يعنى خداوند اهل تقوى را به سبب رستگارى و رسيدن به خير از جهنم نجات مىدهد. يعنى نجات آنها همان رستگار شدنشان است. | ||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
عظم:100, هم:85, ذلک:84, ف:64, ل:55, الله:55, ه:53, من:53, اله:52, ها:52, هو:50, وله:49, فى:44, ب:40, انن:37, قد:31, الذين:30, عذب:30, فوز:30, نفق:28, نهر:28, جنن:27, ک:27, لا:25, خلد:25, ان:24, کفر:24, رحم:23, ربب:23, قول:23, وقى:22, کم:22, ما:22, يوم:21, ذا:21, تحت:20, کون:20, بين:20, هذا:20, عن:19, کبر:18, ابد:18, اول:18, صحب:18, نا:18, قتل:18, مسس:17, امن:17, رسل:17, عرض:17, مع:17, الا:16, على:16, يا:16, ايى:16, ارض:16, سمو:16, شرک:16, لو:15, بشر:15, عند:15, جهد:15, حزن:15, قسم:15, عرب:15, حدق:15, عنب:14, کعب:14, أما:14, توب:14, نزل:14, اخر:14, جىء:14, نور:14, سبل:14, ى:14, عدن:14, کئس:14, حبب:14, ترب:14, عصو:14, عذر:14, عبد:14, لبث:14, سوء:14, بطش:14, حيى:14, مثل:14, رضو:14, عصى:13, نن:13, ن:13, کذب:13, حول:13, جرى:13, دنو:13, بيع:13, دهق:13, حمد:13, لم:13, نبو:13, اوى:13, ندو:13, ا:13, سيح:13, اذ:13, دخل:13, نصر:13, حسب:13, صبر:13, يسر:12, طيب:12, قرآن:12, ندى:12, متع:12, ائى:12, ليت:12, رکع:12, عدد:12, ملک:12, شدد:12, اذن:12, سجد:12, الذى:12, سکن:12, قرء:12, غرر:12, بلو:12, سنو:12, زيد:12, الم:12, ظنن:12, فضل:12, جحم:12, عمل:12, لن:11, زحزح:11, فعل:11, امر:11, عزز:11, کلم:11, يمن:11, درج:11, مقت:11, طوع:11, نجو:11, سوى:11, بدل:11, صرف:10, جزى:10, خشى:10, ودد:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۷:۰۱
تکرار در قرآن: ۲۹(بار)
در حال بارگیری...
قاموس قرآن
نجات. رستگارى. طبرسى فرمود: فوز و فلاح و نجاح نظير هم اند. راغب آن را رسيدن به خير با سلامت معنى كرده است.[احزاب:71]. [مائده:119]. قرآن كريم فوز را فقط در خشنودى خدا، طاعت خدا و رسول، ورود به جنت، بودن با نيكان و مصون بودن از گناهان مىداند. فائز: رستگار. [حشر:20]. مفاز: مصدر ميمى و اسم مكان است [نباء:32-31]. يعنى: براى پرهيزكاران نجاتى هست يا محل رستگارى هست ولى به قرينه [نباء:21]. كه معادل آيه است و به قرينه «حدائق» كه بيان آن است، اسم مكان بهتر به نظر مىآيد. مفازة: نيز مصدر ميمى و اسم مكان است [آل عمران:188]. آنها را در نجات از عذاب مپندار. بيابان را مفازه گويند، به قولى آن براى تفأل است و به قولى آن به معنى مهلكه است كه فوز به معنى هلاكت نيز آمده است در اقرب گفته «فازَ الرَّجُلُ ماتَ و هَلَكَ» در مصباح گفته: مفازه موضع مهلك است... و به قولى آن به معنى نجات و سلامت است و اين تسميه به طور تفأل مىباشد. [زمر:61]. مفازه ظاهرامصدر ميمى و باء به معنى سبب است يعنى خداوند اهل تقوى را به سبب رستگارى و رسيدن به خير از جهنم نجات مىدهد. يعنى نجات آنها همان رستگار شدنشان است.
ریشه‌های نزدیک مکانی
عظم هم ذلک ف ل الله ه من اله ها هو وله فى ب انن قد الذين عذب فوز نفق نهر جنن ک لا خلد ان کفر رحم ربب قول وقى کم ما يوم ذا تحت کون بين هذا عن کبر ابد اول صحب نا قتل مسس امن رسل عرض مع الا على يا ايى ارض سمو شرک لو بشر عند جهد حزن قسم عرب حدق عنب کعب أما توب نزل اخر جىء نور سبل ى عدن کئس حبب ترب عصو عذر عبد لبث سوء بطش حيى مثل رضو لم نبو اوى ندو ا سيح اذ دخل نصر حسب صبر
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| فَازَ | ۲ |
| بِمَفَازَةٍ | ۱ |
| الْفَوْزُ | ۱۶ |
| فَأَفُوزَ | ۱ |
| فَوْزاً | ۳ |
| الْفَائِزُونَ | ۴ |
| بِمَفَازَتِهِمْ | ۱ |
| مَفَازاً | ۱ |
