الواقعة ٨٣: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=پس چرا گاهی که رسد به گلوگاه | |-|معزی=پس چرا گاهی که رسد به گلوگاه | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الواقعة | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الواقعة | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::83|٨٣]] | قبلی = الواقعة ٨٢ | بعدی = الواقعة ٨٤ | کلمه = [[تعداد کلمات::5|٥]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«بَلَغَتْ»: فاعل آن (الروحُ) محذوف است و سیاق کلام دالّ بر آن است (نگا: قیامه / ). «الْحُلْقُومَ»: گلوگاه. خشکنای. حلق. حنجره. | «بَلَغَتْ»: فاعل آن (الروحُ) محذوف است و سیاق کلام دالّ بر آن است (نگا: قیامه / ). «الْحُلْقُومَ»: گلوگاه. خشکنای. حلق. حنجره. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۷
ترجمه
الواقعة ٨٢ | آیه ٨٣ | الواقعة ٨٤ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«بَلَغَتْ»: فاعل آن (الروحُ) محذوف است و سیاق کلام دالّ بر آن است (نگا: قیامه / ). «الْحُلْقُومَ»: گلوگاه. خشکنای. حلق. حنجره.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
کَلاَّ إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ (۱)
وَ قِيلَ مَنْ رَاقٍ (۰) وَ ظَنَ أَنَّهُ الْفِرَاقُ (۰) وَ الْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ (۰) إِلَى رَبِّکَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ (۰) کَلاَّ إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ (۱)
تفسیر
- آيات ۵۷ - ۹۶، سوره واقعه
- بيان جهت اينكه لازمه اعتقاد به آفريدگار تصديق قيامت و معاد است (نحن خلقناكم فلولاتصدقون )
- مرگ تقدير شده است و ناشى از غلبه اسبابزوال بر قدرت و اراده خداوند نيست
- حكمت و غرض از تقدير مرگ : تبديل امثال ، و انشاء مجدد اموات
- توضيح اينكه چگونه علم به دنيا و خصوصيات آن مسلتزم اذعان به معاد است
- بيان اينكه آيه : ((و لقد علمتم النشاة الاولى فلولا تذكرون )) مبتنى بر قياس نيست
- اثبات ربوبيت پروردگار با بر شمردن سه تا از مهمترين حوائج مردم : زراعت ، آب وآتش
- معناى آيه : ((فسبح باسم ربك العظيم
- معناى اينكه قرآن كريم و ((انى كتاب مكنون )) است
- مراد از ((مس )) و ((مظهرون )) در آيه : ((لا يسمه لا المطهرون ))
- معناى اينكه فرمود: روزى خود را تكذيب قرار مى دهيد
- اگر قيامتى در كار نيست پس چرا جان به گلوگاه رسيده را بر نمى گردانيد؟!
- وضع طوائف سه گانه (مقربون ، اصحاب اليمين و اصحابالشمال ) در حال مرگ و پس از مرگ
- (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته )
نکات آیه
۱ - مرگ، امرى قطعى و گریزناپذیر براى انسان ها (فلولا إذا بلغت الحلقوم) واژه «إذا»، در امورى به کار مى رود که قطعى و محتوم باشد. بنابراین عبارت «إذا بلغت الحلقوم» مى رساند که براى هر انسانى، وقتى مقرر شده که در آن وقت خواهد مرد و هیچ کس قادر نیست جلو آن را بگیرد.
۲ - رسیدن جان به گلوى شخص محتضر، نشانه نزدیکى کامل وى به مرگ (فلولا إذا بلغت الحلقوم) ضمیر «هى» در «بلغت» به «نفس» (جان) برمى گردد و رسیدن جان به گلو، کنایه از نزدیک شدن کامل وى به مرگ است.
۳ - تلاش براى نجات محتضر از مرگ، هنگامى که جانش به گلو رسیده باشد، ناموفق و بى ثمر است. (فلولا إذا بلغت الحلقوم) «لولا»ى تحضیضیه در آیه شریفه، براى تعجیز و بیان ناتوانى انسان از نجات دادن شخص محتضر از مرگ است.
موضوعات مرتبط
- محتضر: استحاله نجات محتضر ۳
- مرگ: حتمیت مرگ ۱; نشانه هاى مرگ ۲