ابراهيم ٤٧: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=پس گمان مبر خدا را شکننده وعده خویش به فرستادگان خود همانا خدا عزّتمند است دارای انتقام | |-|معزی=پس گمان مبر خدا را شکننده وعده خویش به فرستادگان خود همانا خدا عزّتمند است دارای انتقام | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره ابراهيم | نزول = | {{آيه | سوره = سوره ابراهيم | نزول = [[نازل شده در سال::7|٧ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::47|٤٧]] | قبلی = ابراهيم ٤٦ | بعدی = ابراهيم ٤٨ | کلمه = [[تعداد کلمات::11|١١]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«مُخْلِفَ»: خلافکننده. عهدشکن. «وَعْدِهِ»: (نگا: نور / ، غافر / ، مجادله / ). | «مُخْلِفَ»: خلافکننده. عهدشکن. «وَعْدِهِ»: (نگا: نور / ، غافر / ، مجادله / ). |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۵۶
ترجمه
ابراهيم ٤٦ | آیه ٤٧ | ابراهيم ٤٨ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«مُخْلِفَ»: خلافکننده. عهدشکن. «وَعْدِهِ»: (نگا: نور / ، غافر / ، مجادله / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۴۲ - ۵۲،سوره ابراهيم
- پاسخ به يك توهم : خداوند از ستمكاران غافل نيست !
- عذاب استيصالشامل مؤ منين نمى شود
- با عذاب انقراض شرك ريشه كن مى شود
- معناى اينكه مكر ظالمان نزد خدا است هرچند مكرشان از جا كننده كوهها باشد
- گفتارى در معناى انتقام خدا و انگيزه و غايت آن (ان الله عزيز ذو انتقام )
- انتقام فردى و انتقام اجتماعى
- بيان بطلان يك اشكال در ارتباط با انتقام گرفتن خداوند
- اقوال گوناگون مفسرين در معناى مبدل شدن زمين و آسمانها
- معناى بروز و ظهور خلق براى خداوند در روز قيامت (و برزو الله الواحد القهار)
- پاداش و كيفر هر نفسى همان كرده هاى نيك و بد خود او است
- (روايتى درباره تبديل زمين در قيامت در ذيل آيه : ((يومتبدل الارض غير الارض ...))
- رواياتى كه مى گويد زمين در قيامت مبدل به نان مى شود
- روايتى از امام باقر(ع ) در ترتيت خلقت آسمانها و زمين
نکات آیه
۱- گمان تخلف وعده خداوند، گمانى واهى و نادرست است. (فلاتحسبنّ الله مخلف وعده رسله)
۲- عذاب و هلاکت ستم پیشگان و پیروزى رسولان، وعده خداوند به آنان (و أنذر الناس یوم یأتیهم العذاب فیقول الذین ظلموا ... و قد مکروا مکرهم ... فلاتحسبنّ الله مخلف وعده رسله) برداشت فوق از ارتباط این آیه با آیات قبل، که درباره عذاب ستمگران بود، استفاده مىشود. گفتنى است «فاء» تفریع در «فلاتحسبنّ» مؤید این ارتباط است.
۳- وعده هاى خداوند به پیامبران مبنى بر پیروز گردانیدن آنان بر دشمنان، تخلف ناپذیر است. (الذین ظلموا ... و قد مکروا مکرهم ... فلاتحسبنّ الله مخلف وعده رسله)
۴- تأخیر عذاب ستمگران به معناى تخلف وعده الهى به رسولان خویش نیست. (و قد مکروا مکرهم و عند الله مکرهم ... فلاتحسبنّ الله مخلف وعده رسله) جمله «فلاتحسبنّ الله ...» مىتواند پاسخ به این سؤال مقدر باشد که: چرا برخى از ستمگران هنوز دچار عذاب استیصال نشده اند، پس وعده خدا ممکن است تخلف پیدا کند؟
۵- رسولان الهى و ادیان توحیدى، برخوردار از حمایت و نصرت خداوند (فلاتحسبنّ الله مخلف وعده رسله)
۶- خنثى و بىنتیجه کردن مکر و ترفندهاى ستمگران، وعده خداوند به رسولان خویش (و قد مکروا مکرهم و عند الله مکرهم و إن کان مکرهم لتزول منه الجبال . فلاتحسبنّ الله مخلف وعده رسله)
۷- تسلى و دلدارى خداوند به پیامبر(ص) در برابر مکرها و ترفندهاى دشمنان ستمگر (و قد مکروا مکرهم و عند الله مکرهم ... فلاتحسبنّ الله مخلف وعده رسله)
۸- خداوند، عزیز (قدرتمند شکست ناپذیر) و انتقام گیرنده است. (إن الله عزیز ذو انتقام)
۹- قدرت شکست ناپذیر خدا و صاحب انتقام بودن او، دلیل تخلف ناپذیرى وعده هایش در یارى رسولان و عذاب کردن ستمگران (فلاتحسبنّ الله مخلف وعده رسله إن الله عزیز ذو انتقام) جمله «إن الله عزیز ذو انتقام» به منزله تعلیل براى بخش اول آیه (فلاتحسبنّ ...) است.
۱۰- انتقام از ستمگران و سرکوبى آنان با استفاده از قدرت و تواناییها، امرى روا و پسندیده است. (و سکنتم فى مسکن الذین ظلموا ... فلاتحسبنّ الله مخلف وعده رسله إن الله عزیز ذو انتقام) برداشت فوق از عمل خداوند و برخورد او با حق ستیزان استفاده مىشود; زیرا یکى از اوصاف خداوند، «منتقم» (انتقام گیرنده) است. تردیدى نیست که انتقام خداوند براى دفاع از حق و حق باوران است، نه براى شخص خود. بنابراین از عمل خدا مىتوان آموخت که انتقام براى حق عملى است نیکو.
موضوعات مرتبط
- ادیان: امداد به ادیان ۵
- اسماء و صفات: ذوانتقام ۸; عزیز ۸
- امدادهاى خدا: مشمولان امدادهاى خدا ۵
- انبیا: امداد به انبیا ۵، ۹; وعده به انبیا ۲، ۳، ۶، ۹
- پیروزی: وعده پیروزی ۲، ۳
- خدا: آثار قدرت خدا ۹; حتمیت وعده هاى خدا ۱، ۳، ۴; دلایل حتمیت وعده هاى خدا ۹; سوءظن به وعده هاى خدا ۱; وعده هاى خدا ۲، ۶; وعیدهاى خدا ۲
- ظالمان: انتقام از ظالمان ۱۰; بی تأثیرى مکر ظالمان ۶; تأخیر عذاب ظالمان ۴; سرکوبى ظالمان ۱۰; عذاب ظالمان ۹; مکر ظالمان ۷; وعید به ظالمان ۲; هلاکت ظالمان ۲
- عمل: عمل پسندیده ۱۰
- محمد(ص): دلدارى به محمد(ص) ۷