الأعراف ١٥٣: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=و آنان که بدیها کرده‌اند پس توبه کردند از آن پس و ایمان آوردند همانا پروردگار تو است پس از آن آمرزنده مهربان‌
|-|معزی=و آنان که بدیها کرده‌اند پس توبه کردند از آن پس و ایمان آوردند همانا پروردگار تو است پس از آن آمرزنده مهربان‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره الأعراف | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::153|١٥٣]] | قبلی = الأعراف ١٥٢ | بعدی = الأعراف ١٥٤  | کلمه = [[تعداد کلمات::16|١٦]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره الأعراف | نزول = [[نازل شده در سال::10|١٠ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::153|١٥٣]] | قبلی = الأعراف ١٥٢ | بعدی = الأعراف ١٥٤  | کلمه = [[تعداد کلمات::16|١٦]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«آمَنُوا»: ذکر خاصّ بعد از عام است. چرا که توبه از کفر و معاصی، خود ایمان بشمار است. «مِن بَعْدِهَا»: ضمیر (ها) در اوّلی به سیّئات، و در دومی به توبه برمی‌گردد. «إِنَّ رَبَّکَ ...»: این جمله خبر (الَّذِینَ) است و ضمیر عائد محذوف است. تقدیر چنین می‌شود: إِنَّ رَبَّکَ مِن بَعْدِها لَغَفُورٌ لَّهُمْ، رَحِیمٌ بِهِمْ.
«آمَنُوا»: ذکر خاصّ بعد از عام است. چرا که توبه از کفر و معاصی، خود ایمان بشمار است. «مِن بَعْدِهَا»: ضمیر (ها) در اوّلی به سیّئات، و در دومی به توبه برمی‌گردد. «إِنَّ رَبَّکَ ...»: این جمله خبر (الَّذِینَ) است و ضمیر عائد محذوف است. تقدیر چنین می‌شود: إِنَّ رَبَّکَ مِن بَعْدِها لَغَفُورٌ لَّهُمْ، رَحِیمٌ بِهِمْ.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۴۷


ترجمه

و آنها که گناه کردند، و بعد از آن توبه نمودند و ایمان آوردند، (امید عفو او را دارند؛ زیرا) پروردگار تو، در پی این کار، آمرزنده و مهربان است.

و كسانى كه كارهاى بد كردند و پس از آن توبه آوردند و مؤمن شدند، قطعا پروردگار تو از پى آن آمرزنده و مهربان است
و[لى‌] كسانى كه مرتكب گناهان شدند، آنگاه توبه كردند و ايمان آوردند، قطعاً پروردگار تو پس از آن آمرزنده مهربان خواهد بود.
و آنان که مرتکب عمل زشت شدند و پس از آن عمل بد توبه کردند و (به اخلاص) ایمان آوردند، خدای تو بر آنها بعد از توبه، به یقین بخشنده و مهربان است.
و آنان که مرتکب بدی ها شدند، سپس بعد از آن توبه کردند، وایمان آوردند [امیدوار باشند که] یقیناً پروردگارت پس از آن [توبه وایمان] بسیار آمرزنده و مهربان است.
آنان كه مرتكب كارهاى بد شدند، آنگاه توبه كردند و ايمان آوردند، بدانند كه پروردگار تو پس از توبه، آمرزنده و مهربان است.
و کسانی که دست به ناشایستیها زده‌اند، سپس توبه کرده‌اند و ایمان آورده‌اند، بی‌گمان پروردگارت پس از آن آمرزگار مهربان است‌
و كسانى كه بديها كردند و پس از آن توبه نمودند و ايمان آوردند همانا پروردگار تو از آن پس آمرزگار و مهربان است.
کسانی که کارهای زشتی (چون کفر و معاصی) انجام دهند و سپس توبه کنند و (از آنها دست بکشند و به سوی خدا برگردند و حقیقةً) ایمان بیاورند، خدای تو بعد از آن (توبه که با بودن ایمان پذیرفتنی است، نسبت بدانان) بس آمرزنده و مهربان است (و ایشان را به درگاه خود می‌پذیرد و از اشتباهات و گناهانشان در می‌گذرد).
و کسانی که مرتکب گناهان شدند، سپس بعد از آن توبه کردند و ایمان آوردند، همواره پروردگارت پس از آن بسی پوشنده‌ی رحمتگر بر ویژگان است.
و آنان که بدیها کرده‌اند پس توبه کردند از آن پس و ایمان آوردند همانا پروردگار تو است پس از آن آمرزنده مهربان‌


الأعراف ١٥٢ آیه ١٥٣ الأعراف ١٥٤
سوره : سوره الأعراف
نزول : ١٠ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٦
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«آمَنُوا»: ذکر خاصّ بعد از عام است. چرا که توبه از کفر و معاصی، خود ایمان بشمار است. «مِن بَعْدِهَا»: ضمیر (ها) در اوّلی به سیّئات، و در دومی به توبه برمی‌گردد. «إِنَّ رَبَّکَ ...»: این جمله خبر (الَّذِینَ) است و ضمیر عائد محذوف است. تقدیر چنین می‌شود: إِنَّ رَبَّکَ مِن بَعْدِها لَغَفُورٌ لَّهُمْ، رَحِیمٌ بِهِمْ.


تفسیر

نکات آیه

۱- در صورتى که گناهکاران توبه کنند، خداوند گناهشان را خواهد بخشید. (و الذین عملوا السیئات ثم تابوا ... إن ربک من بعدها لغفور)

۲- گنهکاران تائب مشمول رحمت خداوند خواهند شد. (و الذین عملوا السیئات ثم تابوا ... إن ربک من بعدها لغفور رحیم)

۳- خداوند، آمرزنده بندگان توبه کار خویش و مهربان با ایشان است. (إن ربک من بعدها لغفور رحیم)

۴- خداوند گناه آن گروه از بنى اسرائیل را که پس از گوساله پرستى توبه کرده و با ایمان به یکتایى خدا به پرستش او بازگشتند، آمرزید و آنان را مشمول رحمت خویش قرار داد. (و الذین عملوا السیئات ثم تابوا من بعدها و ءامنوا) مصداق مورد نظر براى «الذین عملوا السیئات»، به دلیل آیات پیشین، گوساله پرستان بنى اسرائیل است. این آیه در حقیقت استثنایى براى آیه پیشین است.

۵- خداوند حتى گناه کسانى را که تصمیم بر کشتن انبیا داشته باشند، به شرط توبه و ایمان، خواهد بخشید. (و الذین عملوا السیئات ... إن ربک من بعدها لغفور رحیم) از مصادیق مورد نظر براى «السیئات» به دلیل جمله «و کادوا یقتلوننى»، تصمیم بر کشتن هارون که از پیامبران است مى باشد.

۶- ارتداد (مشرک شدن پس از توحید و کفرورزى پس از ایمان) گناهى قابل بخشش است. (و الذین عملوا السیئات ... إن ربک من بعدها لغفور رحیم)

۷- ارتداد و شرکورزى و پرستش غیر خدا، گناهى همسنگ با همه گناهان (و الذین عملوا السیئات) برداشت فوق بر این اساس است که مراد از «السیئات»، به دلیل آیات گذشته، شرک و ارتداد باشد. بر این اساس خداوند از آن گناه به «السیئات» (همه گناهان) تعبیر کرد تا بر این معنا اشاره کند که شرک و ارتداد گناهى است همسنگ همه گناهان.

۸- انسانها نباید على رغم ارتکاب گناهان بسیار و یا گرفتار شدن به ارتداد، از پذیرش توبه خویش و مغفرت و رحمت الهى مأیوس باشند. (و الذین عملوا السیئات ... إن ربک من بعدها لغفور رحیم) کلمه «السیئات» جمع «سیئة» است و «ال» در آن مفید استغراق و شمول مى باشد.

۹- خداون--د، آمرزنده گناهکاران است ; هر چند پس از مدتى طولانى توبه کرده باشند. (و الذین عملوا السیئات ثم تابوا) برداشت فوق با توجه به کلمه «ثم» که براى تراخى است استفاده شده است.

۱۰- ایمان به یکتایى خدا و باور به توحید عبادى، از شرایط پذیرش توبه (و الذین عملوا السیئات ثم تابوا من بعدها و ءامنوا) مصداق بارز «السیئات»، به دلیل آیات قبل، شرکورزى و پرستش غیر خداست. بنابراین متعلق «ءامنوا» یکتایى خدا و توحید در عبادت است.

۱۱- آمرزش گناه گوساله پرستان بنى اسرائیل مؤثر در پیشبرد اهداف رسالت موسى(ع) (إن ربک من بعدها لغفور رحیم) مخاطب در جمله «إن ربک ... » حضرت موسى(ع) است. در اینکه چرا خداوند در بیان آمرزش گناهان بنى اسرائیل، موسى(ع) را مورد خطاب قرار داده و کلمه «رب» را به آن اضافه کرده، دو وجه مى توان ذکر کرد: بخشش گناه بنى اسرائیل در راستاى ربوبیت خدا بر موسى و طبعاً در راستاى پیشبرد رسالت اوست. توصیه اى است به موسى(ع) که تو نیز از خطاها و لغزشهاى قومت، در صورت توبه، درگذر و آنها را نادیده انگار. برداشت فوق بر اساس احتمال اول است.

۱۲- گذشت از گناه گوساله پرستان تائب و نادیده انگاشتن خطاى آنان پس از بازگشت به توحید و پرستش خداى یکتا، توصیه خداوند به موسى(ع)* (إن ربک من بعدها لغفور رحیم) برداشت فوق با توجه به دومین احتمالى است که در توجیه خطاب به موسى(ع) ذکر شد. یعنى «ربک» اشاره به این معنا باشد که اى موسى تو نیز متخلق به اخلاق الهى باش و از خطاها و لغزشها درگذر.

موضوعات مرتبط

  • آمرزش: شرایط آمرزش ۱، ۵ ; موجبات آمرزش ۴ ; یأس از آمرزش ۸
  • ارتداد: آمرزش گناه ارتداد ۶ ; گناه ارتداد ۷
  • انبیا: گناه قتل انبیا ۵
  • ایمان: آثار ایمان ۴، ۵ ; ایمان به توحید ۱۰ ; ایمان به توحید عبادى ۱۰، ۱۲
  • بنى اسرائیل: آمرزش تائبان بنى اسرائیل ۴ ; آمرزش گوساله پرستان بنى اسرائیل ۱۱، ۱۲ ; تاریخ بنى اسرائیل ۴ ; توبه گوساله پرستان بنى اسرائیل ۱۲ ; گوساله پرستان تائب بنى اسرائیل ۱۲
  • توّابین: آمرزش توّابین ۳
  • توبه: آثار توبه ۱، ۴، ۵، ۹ ; اهمیت توبه ۸ ; شرایط قبول توبه ۱۰
  • توحید: عبادى ۴
  • خدا: آمرزش خدا ۳ ; توصیه‌هاى خدا ۱۲ ; موجبات رحمت خدا ۴ ; مهربانى خدا ۳ ; یأس از رحمت خدا ۸
  • خطا: عفو از خطا ۱۲
  • شرک: آمرزش گناه شرک ۶ ; گناه شرک عبادى ۷
  • کفر: آمرزش گناه کفر ۶
  • گناهکاران: آمرزش گناهکاران ۹ ; آمرزش گناهکاران تائب ۱ ; گناهکاران تائب ۲
  • گوساله پرستى: توبه از گوساله پرستى ۴
  • مشمولان رحمت:۲، ۴
  • موسى(ع): عوامل مؤثر در رسالت موسى(ع) ۱۱ ; قصه موسى(ع) ۱۱
  • یأس: سرزنش یأس ۸ ; یأس از آمرزش ۸

منابع

برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=الأعراف_١٥٣&oldid=106204»